Μία άσκηση στην επιτόπια έρευνα....

της Αλεξάνδρας Παπαστεργιοπούλου

τελειόφοιτη Μεταπτυχιακού Προγράµµατος ‘‘Μουσική Κουλτούρα και Επικοινωνία’’

Παρακάτω ακολουθεί µία µικρή άσκηση στην επιτόπια έρευνα, η οποία πραγµατοποιήθηκε κατά το

έτος 2013. Στην άσκηση, χρησιµοποιούνται ψευδώνυµα για την προστασία των προσωπικών

δεδοµένων των συµµετεχόντων στην έρευνα.

Ως πεδίο της µικρής επιτόπιας έρευνας, διάλεξα τις ζωντανές εµφανίσεις της µπάντας «Κόκκινοι

Πειρατές», που γίνονται σταθερά κάθε Τετάρτη βράδυ, στο µαγαζί «Μαύρος Κύκνος», στο κέντρο

της Αθήνας. Η µπάντα αυτή είναι πενταµελής και το είδος µουσικής που παίζει είναι modern funk

jazz.

Πριν ξεκινήσω την επιτόπια έρευνά µου, τους είχα ακούσει ήδη ένα βράδυ. Πριν από αυτό το

βράδυ, δεν ήξερα τί µουσική παίζουν. Αφορµή να ακούσω αυτό το live, ήταν το ότι ο ντράµερ της

µπάντας είναι ο καθηγητής µου στα ντραµς. Θυµάµαι το κοινό να ακούει µε εκστασιασµένα µάτια.

Ένα συναίσθηµα µε είχε κυριεύσει εκείνη τη βραδιά. Χαρά, χαρά, γεµάτη χαρά. Χόρεψα. Ένιωθα

ότι η µουσική και οι µουσικοί µε προσκαλούσαν να χορέψω, και αν και κανείς δεν χόρευε, δεν

µπόρεσα να αντισταθώ.

Ο βασικός λόγος για τον οποίο διαλέξα αυτό το πεδίο, είναι ο καθηγητής µου στα ντραµς, τον

οποίο εκτιµώ πολύ και θαυµάζω. Τον γνώρισα τον Σεπτέµβρη του 2013 και έκτοτε ξεκίνησα να

παρακολουθώ µαθήµατα ντραµς µαζί του.

Στο συγκεκριµένο πεδίο, θα έχω την ευκαιρία να παρακολουθήσω τον καθηγητή µου να συµµετέχει

στην επιτέλεση µουσικής µε άλλους µουσικούς.

Με ενδιαφέρει πολύ να διαπιστώσω πώς συµπεριφέρεται κατά την επιτέλεση, πώς επικοινωνεί µε

τους συµπαίκτες του, µε τον κόσµο, τις εκφράσεις και τα συναισθήµατά του λίγο πριν, κατά την

διάρκεια και λίγο µετά την ζωντανή εµφάνιση. Είναι κάθε εµφάνιση διαφορετική ή ξεχωριστή για

αυτόν;

Η περιγραφή της άσκησης ακολουθεί µορφή ηµερολόγιου, µορφή η οποία βοηθά την οργάνωση της

επιτόπιας έρευνας.

Μπαίνω στο µαγαζί «Μαύρος Κύκνος»... Τετάρτη βράδυ, γύρω στις 22:25... Δεύτερη φορά που θα

δω αυτό το live, αλλά αυτή τη φορά µε ένα τετράδιο κι ένα στυλό στην τσάντα µου. Είµαι µαζί µε

την καλύτερή µου φίλη, την Σοφία. Την έχω προειδοποιήσει για το τί πρέπει να κάνω απόψε:

εργασία στο µάθηµα «Ζητήµατα Μεθοδολογίας» για το Πανεπιστήµιο. Δεν ξέρω αν θα µπορέσω

να ανάψω έστω ένα τσιγάρο καθ’ όλη τη διάρκεια του live, ούτε αν θα πιω µια γουλιά από το λευκό

κρασί που θα παραγγείλω. Της φάνηκε αστείο αλλά στη συνέχεια...

22:30: Ξεκίνησε το live!

Το πρώτο κοµµάτι, είναι κάτι σαν «χαλί», καθώς γίνεται από τον τροµπονίστα, τον Τάκη, η

παρουσίαση των µουσικών.

Η µπάντα αποτελείται από έναν µπασίστα, το Στάθη, έναν πιανίστα, το Γιάννη, έναν σαξοφωνίστα,

το Μιχάλη, τον τροµπονίστα, τον Τάκη και το δάσκαλό µου στα ντραµς, τον Κώστα. Το κοινό

επευφηµεί κάθε έναν µουσικό κατά την παρουσίασή τους.

Τελειώνει το πρώτο κοµµάτι κι ο Τάκης µιλά στο κοινό µεταφέροντας το µήνυµα της µπάντας:

«Σας υποσχόµαστε µια µαγική βραδιά µε funky και modern jazz µουσική!».

Αρχίζει το δεύτερο κοµµάτι. Δεν ξέρω τί να πρωτοπεριγράψω. Το µαγαζί είναι αρκετά φωτισµένο

και γεµάτο κόσµο. Ανάµεσά τους βρίσκονται φίλοι µου, αλλά και ο συµµαθητής µου στα ντραµς, ο

Ανδρέας.

Στο δεύτερο αυτό κοµµάτι, κάνει ξεχωριστά solo πρώτα ο Τάκης και στη συνέχεια ο Μιχάλης.

Μετά από κάθε solo, το κοινό χειροκροτεί θερµά και σφυρίζει.

Παρατηρώ όµως ότι το κοινό δεν ακούει µόνο τη µουσική, αλλά συνοµιλεί κιόλας. Υπάρχουν

αρκετοί που είναι αφοσιωµένοι και χορεύουν δειλά στο ρυθµό του κοµµατιού.

Το µαγαζί δεν είναι δυστυχώς αµφιθεατρικό, αλλά επίπεδο. Στη µέση, βρίσκεται µία µεγάλη

κολώνα η οποία εµποδίζει κάποιους να βλέπουν την µπάντα. Υπάρχει ένα µεγάλο χαµηλό τραπέζι

µπροστά και αριστερά της µπάντας. Τριγύρω, ψηλά τραπέζια, µε ψηλά σκαµπό και πίσω πίσω, το

µπαρ. Εκεί, πίσω από το µπαρ, βρίσκεται και ο ηχολήπτης. Με τέτοια διάταξη, η αλήθεια είναι ότι

δεν µπορούν όλοι να βλέπουν τους µουσικούς, γι’ αυτό παρατηρείται συνεχώς κινητικότητα στο

χώρο. Πολλοί αποµακρύνονται από τη θέση τους ώστε να βρεθούν πιο κοντά στους µουσικούς.

Τρίτο κοµµάτι! Τελικά έχουν µεγάλη διάρκεια τα κοµµάτια της jazz µουσικής! Άλλη µία

παρατήρηση µάλλον... αλλά άλλης φύσεως!

Παρατηρώ για λίγο τον συµµαθητή µου, ο οποίος κινείται συνεχώς στο ρυθµό και κοιτάει µε

µεγάλη προσήλωση τον καθηγητή µας.

Η Σοφία µε παροτρύνει να πιω λίγο από το κρασί µου. Δυστυχώς, δεν θα της δώσω σηµασία για να

µη ξεχάσω αυτό που θέλω να σηµειώσω!

Κοιτάζω τους µουσικούς έναν έναν. Ο Τάκης µε τον Μιχάλη µιλούν για λίγο. Ο Μιχάλης

αποµακρύνεται από την µπάντα και κάθεται ανάµεσα στο κοινό. Δεν µπορώ να εξηγήσω γιατί το

έκανε αυτό. Επιστρέφει στη θέση του.

Τα όργανα τώρα παίζουν πιο σιγά και αρχίζει solo ο ντράµερ. Ναι! Ο δάσκαλός µου! Το solo

τελειώνει και το κοινό χειροκροτεί πολύ δυνατά, αλλά το κοµµάτι ακόµα δεν τελείωσε. Η µπάντα

συνεχίζει. Τώρα είναι η σειρά του Γιάννη να κάνει solo. Παίζει ένα πολύ ωραίο µελωδικό θέµα.

Δυστυχώς το κοινό κάνει φασαρία, οι συνοµιλίες είναι έντονες. Ο Τάκης εισέρχεται στη µελωδία

του πιάνου και σιγά σιγά, προστίθενται όλα τα όργανα. Αρχικό tempo και οδηγούνται στην

κατάληξη! Το κοινό χειροκροτεί και σφυρίζει!

Η µπάντα ανακοινώνει ότι θα κάνει ένα δεκάλεπτο διάλειµµα. Οι παίκτες σκορπίζονται ανάµεσα

στον κόσµο. Συνοµιλούν, χαιρετούν, γνωρίζουν καινούργια άτοµα που ήρθαν να τους ακούσουν.

Φαίνονται πολύ ευγενικοί και χαµογελαστοί. Μόλις παρατήρησα ότι είναι ντυµένοι πολύ κοµψά!

Το διάλειµµα τέλειωσε. Η µουσική ξαναρχίζει!

Ο συµµαθητής µου δεν έχει κουνηθεί καθόλου από τη θέση του. Νοµίζω ότι κοιτάει µόνο τα χέρια

του καθηγητή µας.

Πάω πιο κοντά στην µπάντα και προσπαθώ να δω τις εκφράσεις του καθηγητή µου. Είναι πολύ

αφοσιωµένος αυτή τη στιγµή γιατί πρέπει να διατηρήσει το ρυθµό του swing, ώστε να µη χαθεί η

µπάντα. Η µορφή του προσώπου του είναι πολύ περίεργη, οµολογώ.

Ο Τάκης είναι πολύ χαµογελαστός. Φαίνεται να χαµογελά ακόµα και όταν παίζει!

Στα επόµενα κοµµάτια, τα πνευστά παίζουν µε ερωταπαντήσεις. Φαίνεται να το διασκεδάζουν

πολύ. Το κοινό τους απολαµβάνει και τους παρακολουθεί χορεύοντας.

Η Σοφία µε προσκαλεί να χορέψουµε. Θεέ µου...! Γιατί δεν µε καταλαβαίνει αυτό το κορίτσι;

Ο Τάκης γυρνά και κοιτά τη µπάντα. Δεν είναι καθόλου στατικός, αντίθετα πολύ επικοινωνιακός,

και µε το λόγο και µε τη µουσική του!

Ο Στάθης θα έλεγα ότι χορεύει συνεχώς. Το πρόσωπό του είναι σαν να µιλάει και όταν παίζει. Ίσως

να συλλαβίζει νότες ή το ρυθµό. Δεν µπορώ να καταλάβω. Επιστρέφω στη θέση µου.

Ο κόσµος, όσο περνά η ώρα, µαζεύεται όλο και πιο κοντά στην µπάντα. Πολλοί αναγκάζονται

πλέον να σταθούν όρθιοι. Που και που ακούγονται σφυρίγµατα κατά τη διάρκεια των κοµµατιών,

σε εντυπωσιακά σηµεία αυτών.

Θα πάω πάλι πιο κοντά στην µπάντα, για να παρατηρήσω τη µεταξύ τους επικοινωνία και τις

εκφράσεις των προσώπων και των σωµάτων τους. Αυτό τώρα θα δυσκολέψει λίγο τις σηµειώσεις

µου, αλλά θα το προσπαθήσω. Ήδη άλλωστε µε κοιτάει όλο το µαγαζί περίεργα, που κάθοµαι και

γράφω στο µπαρ.

Όλοι οι µουσικοί έχουν απίστευτο χαµόγελο. Φαίνονται πολύ ευτυχισµένοι. Κοιτούν ο ένας τον

άλλο, βοηθούν ο ένας τον άλλο έτσι ώστε να µη χαθούν µέσα στα δύσκολα µελωδικά θέµατα που

παίζουν.

Ιδιαίτερο χαµόγελο µπορώ να πω ότι έχει ο Γιάννης. Είναι διαρκείας!

Ο Τάκης συχνά χορεύει, είτε παίζοντας είτε απολαµβάνοντας τους συµπαίκτες του.

01:00...Η µπάντα καληνυχτίζει το κοινό. Μας προσκαλεί όλους να έρθουµε και την επόµενη

Τετάρτη στον ίδιο χώρο για να τους απολαύσουµε.

Οι µουσικοί αφήνουν τα όργανά τους. Τους βλέπω να συνοµιλούν µε άτοµα από το κοινό. Είναι

αρκετά ιδρωµένοι, αλλά καταλαβαίνω ότι θέλουν πολύ να συνοµιλήσουν µε τον κόσµο.

ΤΕΛΟΣ ΠΡΩΤΗΣ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗΣ ΤΟΥ ΠΕΔΙΟΥ

Μετά από τρεις µέρες, πρωί, στην κουζίνα του σπιτιού µου, διαβάζω το κείµενο που συνέταξα µετά

από την πρώτη µου παρατήρηση στο πεδίο, καθώς και τις περιγραφικές σηµειώσεις και τα

ερωτήµατά µου από εκείνη τη βραδιά.

Πώς είναι να παίζεις µουσική και µάλιστα modern funky jazz -ένα πολύ απαιτητικό είδος

µουσικής- live, βράδυ, µεσοβδόµαδα, σε ένα µαγαζί γεµάτο κόσµο; Με αρκετή φασαρία, η οποία

δεν σε αφήνει εύκολα να συγκεντρωθείς;

Πόση προετοιµασία χρειάζεται για να µπορεί να είναι πετυχηµένο ένα τέτοιο live; Υποθέτω ότι οι

συµπαίκτες περνούν πολλές ώρες µελέτης χωριστά, αλλά και µαζί. Άρα, ποια µπορεί να είναι η

µεταξύ τους σχέση; Είναι πολύ δύσκολο να συνεργάζεσαι µε κάποιον που δεν συµπαθείς!

Και µετά από τόσες ώρες κοινής επαφής µεταξύ των ατόµων της µπάντας, είναι φυσιολογικό να

επιτυγχάνεται µια ιδιαίτερη επικοινωνία. Επικοινωνία µέσω τί; Του λόγου, των κινήσεων των

σωµάτων, των µορφασµών του προσώπου, της µουσικής;

Και η επιλογή του µαγαζιού στο οποίο θα παίξεις τη µουσική σου; Πώς γίνεται; Δεν είναι όλοι οι

χώροι κατάλληλοι για να φιλοξενήσουν live.

Όταν στο κοινό βρίσκονται φίλοι, γνωστοί σου, µαθητές σου, άλλοι µουσικοί, ίσως να

δηµιουργείται άγχος. Μπορεί όµως και να υπερισχύουν άλλα συναισθήµατα, όπως της χαράς π.χ.

όταν βλέπουν αυτά τα πρόσωπα.

Είµαι κι εγώ µουσικός και θα ήθελα να µάθω τις δικές τους απαντήσεις σε αυτά τα παραπάνω

ερωτήµατα.

Όταν ο Τάκης µετέφερε το µήνυµα της µπάντας: «Σας υποσχόµαστε µια µαγική βραδιά µε funky

και modern jazz µουσική!» εγώ η ίδια αγχώθηκα. Γνωρίζω την δυσκολία αυτού του είδους

µουσικής και αναρωτήθηκα κατά πόσο θα είναι εύκολο να αποδώσουν αυτή τη µουσική.

Εφόσον το µαγαζί «Μαύρος Κύκνος» είναι αρκετά άβολο ώστε να παρακολουθεί το κοινό από

οποιοδήποτε σηµείο του χώρου, όπως κι εγώ ανάµεσά τους σαν παρατηρητής, επηρεάζει άραγε και

την µπάντα αυτό το πρόβληµα; Κατά πόσο νιώθουν άνετα, όσον αφορά τη θέση στην οποία είναι

τοποθετηµένοι και παίζουν; Ακούν καλά; Μπορούν να επικοινωνήσουν; Αποδίδουν όπως θα ήθελαν

εντέλει, τη µουσική τους;

Θα ήθελα να µάθω πώς λύνουν αυτά τα ζητήµατα, εάν τα λύνουν. Υποθέτω ότι κάπως τα

ξεπερνούν, αλλιώς δεν εξηγείται το ότι εδώ και έξι χρόνια παίζουν στο ίδιο χώρο, σταθερά, ο

οποίος δεν έχει υποστεί ποτέ καµία αλλαγή.

Πώς επηρεάζονται συναισθηµατικά από τις αντιδράσεις του κοινού; Σίγουρα το ένθερµο κοινό

τους, µε το δυνατό χειροκρότηµά του, τις επευφηµίες του και τα σφυρίγµατά του, προδιαθέτει

θετικά τους µουσικούς και ενισχύει την ενέργειά τους στη σκηνή.

Προσωπικά, ανάµεσα σε αυτό το κοινό, ένιωθα χαρά. Χειροκροτούσα κι εγώ όσο πιο δυνατά

µπορούσα. Αυτή η χαρά, δεν µπορεί να οφείλεται µόνο στην ευχάριστη µουσική. Έχει να κάνει και

µε την αλληλεπίδρασή µου µε όλον αυτό τον κόσµο, καθώς και µε τους µουσικούς.

Και ποιες ήταν οι στιγµές, που θέλαµε όλοι να χορέψουµε; Έχει να κάνει µόνο µε συγκεκριµένα

κοµµάτια µουσικής, ή συµβάλλουν και οι παίκτες στο να µας δηµιουργηθεί αυτή η διάθεση; Είναι

κάτι που µας µεταφέρουν , το οποίο µας κάνει να θέλουµε να χορέψουµε; Και τί είναι αυτό το κάτι;

Πέρα από τη µουσική. Μήπως οι κινήσεις των σωµάτων τους; Οι εκφράσεις των προσώπων τους;

06/03/2014

Μετά από µία βδοµάδα, µεσηµέρι, στην κουζίνα του σπιτιού µου, ανοίγω τον υπολογιστή µου, για

να γράψω σηµειώσεις από την χθεσινή µου επίσκεψη στο µαγαζί «Μαύρος Κύκνος».

Χθες µε ενδιέφερε να καταλάβω περισσότερα για την επικοινωνία των µουσικών µεταξύ τους και

µε το κοινό κατά τη διάρκεια του live γι’ αυτό και τους παρατήρησα πολύ ώρα. Πέρα από λίγες

κουβέντες αναµεταξύ τους, το µόνο χαρακτηριστικό που κυριαρχούσε και µοίραζε ο ένας στον

άλλον, ήταν το χαµόγελο.

Δεν µπορώ να εξηγήσω ακόµα, πού οφείλεται αυτή η ευδιαθεσία τους. Είναι η χαρά που

αισθάνονται παίζοντας αυτό το είδος της µουσικής; Είναι η µεταξύ τους φιλία ή απλά η καλή

συνεργασία;

Τα σώµατά τους όταν παίζουν, φαίνονται πολύ χαλαρά. Δεν είναι λίγες οι στιγµές, που κάποιοι από

τους µουσικούς, χορεύουν. Δεν έχουν καθόλου άγχος; Εποµένως, νιώθουν σιγουριά κατά το

παίξιµό τους; Που µπορεί να οφείλεται αυτή η σιγουριά; Είναι δεµένοι ως µουσικοί που επιτελούν

ένα απαιτητικό είδος µουσικής, εξαιτίας πολύωρων προβών ή είναι απλά καλοί επαγγελµατίες

µουσικοί;

Ένα στοιχείο ακόµα που µου τράβηξε την προσοχή, ήταν ο ήχος του µαγαζιού. Δεν θα έλεγα ότι

ήταν τόσο καλός. Ο ήχος δεν διαχεόταν σωστά στο χώρο. Ωστόσο, αυτό το γεγονός, δεν φαίνεται

να ενοχλούσε τους µουσικούς, ούτε το κοινό. Ίσως η µπάντα, να ακούει καλά στο σηµείο που

βρίσκεται. Αλλά αυτό, είναι κάτι που δεν µπόρεσα η ίδια να το διαπιστώσω. Και το κοινό; Πώς

λαµβάνει αυτό το πρόβληµα; Πώς εξηγείται το γεγονός ότι κάθε Τετάρτη το µαγαζί «Μαύρος

Κύκνος» είναι γεµάτο κόσµο, ενώ είναι γνωστό ότι ο ήχος δεν είναι τόσο ικανοποιητικός; Και δεν

θα έλεγα ότι υπάρχει µόνο το πρόβληµα του ήχου, αλλά και του χώρου.

Ο χώρος όπου βρίσκεται η µπάντα -η σκηνή- είναι όντως πολύ µικρός. Οι µουσικοί φαίνονται

στριµωγµένοι. Ο πιανίστας κάθεται σε πολύ άβολο σηµείο. Αλλά δεν ένιωσα να τον ενοχλεί αυτό

γιατί καθώς έπαιζε εξακολουθούσε να χαµογελά. Δεν µπορεί αυτό το χαµόγελο να είναι απλά µία

επιτηδευµένη έκφραση. Πιστεύω ότι οφείλεται στα συναισθήµατά τους. Το κοινό, επίσης δεν

απολαµβάνει την µπάντα σε έναν άνετο χώρο. Κυριολεκτικά, ο ένας ήταν πάνω στον άλλο!

Ένα στοιχείο ακόµα που µου προξένησε προβληµατισµό σε σχέση µε το χαµόγελό τους, είναι η

ηλικία τους. Θα µπορούσε κάποιος να υποθέσει ότι νεαροί µουσικοί, γεµάτοι πάθος να παίξουν τη

µουσική τους σε ένα live, σίγουρα θα χαµογελούν κατά τη διάρκειά του. Οι µουσικοί της µπάντας

«Κόκκινοι Πειρατές» όµως, δεν είναι και τόσο νέοι. Ο µικρότερος φαίνεται να είναι γύρω στα 32

και ο µεγαλύτερος 42.

Και µήπως σε αυτό το χαµόγελο, σε αυτή την ευδιαθεσία, σε αυτή την ολοφάνερη χαρά, κρύβεται

το µυστικό το οποίο κάνει αυτό το live, θεσµό, και ξεπερνά όλα αυτά τα δυσάρεστα στοιχεία του

ήχου και του χώρου, τα οποία επηρεάζουν και την µπάντα, αλλά και το κοινό;

Πώς εξηγείται ότι κάθε Τετάρτη, εδώ και έξι χρόνια, η µπάντα «Κόκκινοι Πειρατές», παίζουν στο

µαγαζί «Μαύρος Κύκνος»; Στην προσπάθειά µου, να µάθω ποιο είναι το µυστικό αυτής της

επιτυχίας, θα προχωρήσω σε δύο συνεντεύξεις µε δύο µουσικούς της µπάντας: τον ντράµερ και τον

µπασίστα.

Επέλεξα αυτά τα δύο άτοµα, διότι έχουν πολλά κοινά. Είναι και τα δύο οικεία µου πρόσωπα, αφού

ο ντράµερ είναι και ο καθηγητής µου στα ντραµς ενώ ο µπασίστας είναι καθηγητής µπάσου στο

ωδείο όπου πηγαίνω και τον έχω ήδη γνωρίσει εκεί. Επίσης, είναι οι µουσικοί που στηρίζουν

έντονα µε το ρυθµό τους τη µπάντα (rhythm section). Αυτή τους η ιδιότητα µε ενδιαφέρει ιδιαίτερα,

γιατί φαίνεται ότι παίζουν καθοριστικό ρόλο στη µπάντα, παρόλο που στη σκηνή κάθονται πίσω

από τους υπόλοιπους µουσικούς.

10/03/2014

12:00

Προετοιµασία πριν τις συνεντεύξεις. Σήµερα θα πάω στο ωδείο να βρω τον καθηγητή µου στα

ντραµς και τον καθηγητή του µπάσου, ώστε να τους ζητήσω να κλείσουµε ένα ραντεβού για

συνέντευξη.

18:00

Συναντώ τον δάσκαλό µου στα ντραµς. Του µιλάω σαν χείµαρος.

-Δάσκαλε, πρέπει να µε βοηθήσεις! Πρέπει να σου πάρω µία συνέντευξη για µία εργασία µου για το

Πανεπιστήµιο. Είναι πολύ σηµαντικό. Μη µου πεις όχι!

Φυσικά, ο καθηγητής µου, ξέσπασε στα γέλια. Μου ζήτησε να ηρεµήσω και να του εξηγήσω τί

ακριβώς του ζητάω και τί πρέπει να κάνει.

-Εσύ δεν πρέπει να κάνεις τίποτα! Μόνο θα µιλάς!

Κ. Δηλαδή θα µου κάνεις διάφορες ερωτήσεις;

-Όχι όχι! Θα δεις! Πες µου µόνο ποια µέρα σε βολεύει! Πρέπει να είναι µια µέρα που θα είσαι

ξεκούραστος, να υπάρχει άνεση χρόνου και ησυχία στο χώρο για να σε ηχογραφήσω!

Συµφωνήσαµε να συναντηθούµε την Πέµπτη 13/03/2014 στις 18:00 στο ωδείο. Θα είχε κενό

µίαµισης ώρας και η αίθουσα διδασκαλίας, είναι ηχοµονωµένη.

Λίγο αργότερα, σε έναν διάδροµο του ωδείου, συναντώ τον καθηγητή του µπάσου. Είµαι πιο ήρεµη

γιατί έχω εξασφαλίσει την πρώτη µου συνέντευξη. Όποτε, δεν µένει παρά να κλείσω ένα ραντεβού

και για τη δεύτερη!

Εξηγώ στον καθηγητή του µπάσου, τί ακριβώς θέλω από αυτόν, πως θα είναι η διαδικασία της

συνέντευξης και συµφωνήσαµε να συναντηθούµε µετά από µία βδοµάδα, την Πέµπτη 20/03/2014

στις 19:30 στο ωδείο. Θα είχε τελειώσει τα µαθήµατά του και η αίθουσα διδασκαλίας, είναι

ηχοµονωµένη.

11/03/2014

Βρίσκοµαι στην καφετέρια όπου δουλεύει η φίλη µου η Σοφία. Είµαι µόνη και έχω παραγγείλει

έναν καφέ. Είναι µία καλή ευκαιρία να ασχοληθώ µε το πλάνο της συνέντευξης. Σηµειώνω

πρόχειρα, πράγµατα που θα ήθελα να µάθω από τους δύο µουσικούς. Στη συνέχεια, προχωρώ σε

µία τακτοποιήση των ζητηµάτων αυτών, µε βάση τις οδηγίες που λάβαµε από τον καθηγητή µας.

ΟΔΗΓΟΣ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗΣ

ΘΕΜΑΤΙΚΗ Α΄ Η σχέση του µε τη µουσική.

• Πότε ξεκίνησε;

• Σπουδές.

• Πότε πήρε την απόφαση να ασχοληθεί επαγγελµατικά;

• Τι είδος µουσικής παίζει;

• Θα ήθελε να έχει εξελιχθεί διαφορετικά;

ΘΕΜΑΤΙΚΗ Β΄ Οι λόγοι για τους οποίους παίζει live και διδάσκει παράλληλα.

• Μπάντες. Solo.

• Σχέση µε τους συµπαίκτες.

• Σχέση µε τους µαθητές.

• Σχέση µε το κοινό.

• Συναισθήµατα.

ΘΕΜΑΤΙΚΗ Γ΄ Το µέλλον.

• Πώς τα βιώνει όλα αυτά και τί περιµένει στο µέλλον.

• Αν διάλεγε, τί θα διάλεγε και γιατί.

• Οι «Κόκκινοι Πειρατές» στο µέλλον.

13/03/2014, 18:00, στην αίθουσα διδασκαλίας ντραµς. Βρήκα τον δάσκαλό µου να µε περιµένει.

Ευτυχώς, δεν είχα αργήσει! Ετοιµάζω τον υπολογιστή µου για να τον ηχογραφήσω.

K. Έτοιµη;

- Έτοιµη! Ξεκινάµε! Θα µου πεις λίγο γενικά για τη σχέση σου µε τη µουσική. Πώς ξεκίνησες;

Πρώτη επιρροή, επαφή.

Κ. Θυµάµαι ότι έπαιζε µουσική πάντα σπίτι µου. Εµ..η αδερφή µου, ως µεγαλύτερη, πάντα έκανε

πιάνο και τα λοιπά και αυτά και παίζαµε στο σπίτι, τη βάζανε να παίζει µε το αρµόνιο τότε, και εγώ

πάντα έτρεχα από πίσω και ξέρεις, ως δεύτερο παιδί, ακολουθούσα και έκανα ό,τι έκανε και η

αδερφή µου και...

-Πόσο µεγαλύτερη είναι δηλαδή;

Κ. Δύοµιση χρόνια, δύο χρόνια.

-Άρα, πρώτη ξεκίνησε;

Κ. Ναι, αλλά αυτή δεν ασχολήθηκε µετά, ξέρεις, το ‘κανε στα πλαίσια που κάνουν όλα τα παιδιά

φροντιστήρια και αθλήµατα και µουσική και λοιπά, αλλά εγώ από πίσω, µου άρεσε και το ‘κανα

από µόνος µου και έπαιζα από µόνος µου και αυτά και..ναι..α πλήκτρο, αλλά νταξ, ξέρεις, πιτσιρίκι,

και..µετά θυµάµαι ότι άκουγα πάρα πάρα πολύ µουσική από πολύ µικρός, επειδή ο πατέρας ήταν

πολύ µουσικόφιλος και...κάποια στιγµή είχα φάει κόλληµα µε τα ντραµς και είχα φτιάξει µε τάπερ

και µε αυτά, σετ , και έπαιζα και στους καναπέδες..

-Πόσο ετών;

Κ. Ε, δεν θυµάµαι τώρα, πολύ µικρός...

-Δέκα, δεκαπέντε;

Κ. Όχι, πολύ πιο µικρός. Και µάλιστα µου είχαν πάρει ένα ψευτο-σετάκι ξέρω γω και το διέλυσα

βέβαια, φυσικά, ξέρεις, ήταν από αυτά τα παιδικά, και κάποια στιγµή..στα..στο δηµοτικό όταν

ήµουνα, Τετάρτη Πέµπτη Δηµοτικού, ήθελα να κάνω κιθάρα. Και µε πήγαν και έκανα κλασική

κιθάρα. Έκανα µερικά χρόνια κλασική κιθάρα και παρ’ότι µου άρεσε πάρα πολύ η µουσική, ξέρεις

το βαριούµουνα πολύ, την κλασική κιθάρα γιατί δεν κάναµε καθόλου ρεπερτόριο από αυτά που

άκουγα ως πιτσιρίκι και ήθελα να σταµατήσω, ζήτησα κάποια στιγµή να σταµατήσω (εδώ

διακόπηκε η ροή αφήγησής του, διότι χτύπησε το τηλέφωνό µου).

-Τί µουσική άκουγες και δεν σε τράβηξε τότε ας πούµε να συνεχίσεις την κιθάρα; Γιατί ήρθε αυτή

η αντίδραση ας πούµε;

Κ. Άκουγα τη µουσική τότε πιτσιρίκι, που ό,τι έπεφτε στα αυτιά µου, ό,τι ερχόταν στα αυτιά µου

από ραδιόφωνα και τηλεοράσεις και από τους γονείς µου. Δηλαδή οι γονείς µου µπορεί να

Ακρόαση μουσικής και από φυσική πηγή, αρμόνιο στο σπίτι, το οποίο παίζει η αδερφή του.

Συνεχή επαφή με τη μουσική μέσα στο οικείο του περιβάλλον (οικογένεια, σπίτι) μέσα από την ακρόαση.

Φαίνεται σαν διαδικασία μίμησης. Έκανε ό,τι έκανε η μεγαλύτερή του αδερφή, διότι ήταν στο άμεσο οικογενειακό του περιβάλλον και εμπιστευόταν ασυνείδητα τις επιλογές της.

Μικρή η ηλικιακή τους διαφορά. Καλύτερη επικοινωνία μεταξύ τους.

Τοποθετώ χρονικά τον αφηγητή. Τον μεταφέρω στο παρελθόν του. Ζητώ να μάθω την αρχή της σχέσης του με τη μουσική.

Βιαστική ερώτηση. Διέκοψα τον συνομιλητή μου διότι αγχώθηκα ότι δε θα μου δώσει ο ίδιος την πληροφορία.

Πρώτη του αναφορά στο όργανο το οποίο παίζει, τα ντραμς. Αρχικά, φτιάχνει αυτοσχέδια. Συνειδητοποιεί πιο όργανο του αρέσει

Βιαστική ερώτηση, από φόβο μήπως δεν συγκεκριμενοποιήσει ο συνομιλητής μου, πότε κατάλαβε ασυνείδητα ότι του αρέσουν τα ντραμς.

Επιβεβαιώνει την συνεχή ύπαρξη της μουσικής στο οικείο περιβάλλον του και γιατί ο ίδιος το επέλεγε και λόγω του πατέρα του.

Τον πιέζω να θυμηθεί. Εξεταστική στάση.

Παύει η διαδικασία της μίμησης. Το επέλεξε από μόνος του. Του άρεσε.

Αυτά που του άρεσε να ακούει, αυτά ήθελε να μάθει να παίζει.

Μέγα λάθος. Είχα ξεχάσει να απενεργοποιήσω το κινητό μου.

Προσπαθώ να επαναφέρω τον συνομιλητή μου, στη ροή της προηγούμενης αφήγησής του. Του ζητώ να μου πει ποιο είδος μουσικής ήταν αυτό που ήθελε να μάθει να παίζει.

ακούγανε από ελληνική µουσική µέχρι Pink Floyd ας πούµε, ο πατέρας µου ήτανε..άκουγε Pink

Floyd πολύ, και άκουγα ό,τι ακούω, µιλάµε τώρα για Δηµοτικό έτσι, δεν είχα...εντωµεταξύ τότε δεν

υπήρχαν, τα µέσα δεν ήταν όπως τώρα, δεν, δηλαδή δύο κανάλια είχε η τηλεόραση και...

-Κασέτα;

Κ. Ναι, κασέτες, δύο κανάλια η τηλεόραση και δύο κανάλια ραδιόφωνο.

-Και εντέλει πότε καταστάλλαξες στα τύµπανα;

Κ. Στο..Θα σου πω..Στο δηµοτικό έκανα που λες κλασική κιθάρα, µετά σταµάτησα, µετά ζήτησα

και µου πήραν µία ηλεκτρική κιθάρα που συνέχισα να µαθαίνω µόνος µου (γέλια και από τους δύο

µας), έχουµε υπογράψει τέτοιο εχεµύθειας; έχεις να µου υπογράψεις µία τέτοια εχεµύθεια, να µη µε

κράζεις; (γέλια και από τους δύο) Τέλοσπαντων..κάποια στιγµή συνέχιζα να παίζω ντραµς στους

καναπέδες...Ε...συνέχισα...Παίζοντας κιθάρα συνέχισα παράλληλα να ασχολούµαι µε τα τύµπανα

αλλά χωρίς να έχω σετ, δηλαδή έβαζα δίσκους στο σπίτι µου, ό,τι είχανε Rock’n’roll, rock, ό,τι

υπήρχε και µε κάποιο τρόπο δεν ξέρω πώς, καταλάβαινα τα µέρη των τυµπάνων, ότι έπαιζε µε το

ένα χέρι τσ τσ τσ ξέρω εγώ, το hi-hat, το ταµπούρο, και τότε µάλιστα µπερδευόµουν και νόµιζα ότι

το ταµπούρο ήτανε µε το πόδι, άκουγα ενα µπσ πολύ δυνατό και νόµιζα ότι ήταν το πόδι, και καλά

τόσο δύναµη θα θέλει πόδι, και είχα µάθει τους ρυθµούς ανάποδα, δηλαδή έπαιζα, άκουγα (εδώ ο

οµιλητής παίρνει τις µπαγκέτες του, τραγουδά µια µελωδία και παίζει µε τα µέλη του για να µου δώσει

να καταλάβω το λάθος που έκανε τότε) ενώ είναι (ξανατραγουδά την προηγούµενη µελωδία και µου

δείχνει το σωστό τρόπο). Γιατί στον καναπέ δεν καταλάβαινα και φανταζόµουνα πως θα ‘ναι. Και

στα...έντεκα δώδεκα, κάπου εκεί, πήγα στη φιλαρµονική του Δήµου Ηρακλείου (Κρήτης), που ήταν

(µας διακόπτει ο συνάδελφός του Στάθης, ο οποίος θέλει να πάρει έναν ενισχυτή µπάσου από την

αίθουσα και γίνεται µία µικρή συνοµιλία µεταξύ των τριών µας). Λοιπόν, ε..., έπαιζα στον καναπέ

και είχα αρχίσει να µαθαίνω έτσι, δηλαδή µάθαινα, πώς να σου πω, άκουγα και..τέλοσπαντων, πήγα

στη φιλαρµονική στα δέκα µε δώδεκα, κάπου εκεί, δεν θυµάµαι πότε, που ήταν ο Κατσίκας τότε

εκεί, ναι..και έµενε γιατί δούλευε στη φιλαρµονική µε µισθό δεν ξέρω τι και έπαιζε και σε ένα

µαγαζί βράδυ, και είχανε φτιάξει µία φιλαρµονική για νέους, µια ας πούµε ορχήστρα για νέους και

πήγα γράφτηκα σε αυτήν την τέτοια που ήτανε...

-Ηράκλειο λέµε ε;

Κ. Ηράκλειο Κρήτης. Και...ήτανε δάσκαλος ο Γιώργος στα τύµπανα και µε άκουσε και µε ανέλαβε

ενός εισαγωγικών, ξέρεις, και µου πήρε κάποια βιβλία, µου ‘δειξε βασικά πράγµατα, εγώ ήξερα

νότες εντωµεταξύ από την κιθάρα και αυτά, οπότε κατευθείαν µπήκα σε αυτό το πράγµα..έτσι

ξεκίνησα να ασχολούµαι.

-Οκ. Τι καλά που τα λες δάσκαλε.

Στην ουσία, άκουγε ό,τι υπήρχε στο οικείο περιβάλλον του. Δεν είχε σχηματίσει ακόμα δικό του γούστο, διότι ήταν ακόμα πολύ μικρός.

Προσπάθησα να δείξω μία κατανοητική στάση, ώστε να ξανακερδίσω τον συνομιλητή μου, μετά τη διακοπή της ροής αφήγησής του.

Ο συνομιλητής μου θέλει να συνεχίσει την ροή της προηγούμενης αφήγησής του, ώστς να μου δώσει να καταλάβω την πορεία της σχέσης του με τη μουσική.

Βιάζομαι να μάθω πότε αποφάσισε ότι θα γίνει ντράμερ. Εξεταστική στάση.

Θέλει να μου δείξει τη μεταβατική κατάστασή του από την κιθάρα στα ντραμς.

Ευχάριστη στιγμή στη συνέντευξη την οποία προκαλεί ο συνομιλητής μου. Ίσως να κατάλαβε το άγχος μου και να θέλει να με χαλαρώσει λίγο.

Επειδή είμαι μαθήτριά του στα ντραμς και ξέρει ό,τι θα καταλάβω αυτή του την περιγραφή, μπαίνει σε αυτές τις λεπτομέρειες.

Αναπαράσταση των λεπτομερειών από τον συνομιλητή μου, ίσως για να σιγουρευτεί ότι καταλαβαίνω.

Διακοπή από εξωτερικό παράγοντα.

Ο πρώτος του δάσκαλος στα ντραμς. Το μέρος οικείο για αυτόν, φιλαρμονική για νέους.

Θυμάται που είχε μείνει η ροή αφήγησής του και συνεχίζει από εκεί. Καταλαβαίνω ότι θέλει να μου πει όλη την ιστορία.

Έδω μαθαίνουμε πότε αποφάσισε πλέον να σταματήσει να φαντάζεται ότι παίζει ντραμς και να πάει να μάθει να παίζει.

Εκδήλωση της χαράς μου που προχωρά η συνέντευξη. Δεν κρατήθηκα!

Διακοπή στη ροή του για να διευκρινήσω την τοποθεσία.

Κ. Ευχαριστώ. Προσπαθώ.

-Πρώτα αποφάσισες ότι θέλεις να είσαι performer ντράµερ ή δάσκαλος ντράµερ, µία µέρα;

Κ. Performer ντράµερ.

-Πότε ξεκίνησαν τα live σου;

K. Το πρώτο live επαγγελµατικά ή σαν performer;

-Επαγγελµατικά.

Κ. Επαγγελµατικά ξεκίνησα να παίζω εµ...µετά τα δεκαεννιά εκεί, είκοσι. Εκεί άρχισα να δουλεύω

σαν ντράµερ.

-Session ή σε ένα σχήµα συγκεκριµένο;

Κ. Session.

-Συνέχεια, από την αρχή; Δεν είχες ποτέ ένα σχήµα; Στην αρχή; Θα έρθουµε αργότερα και στο

τώρα.

K. Σαν ντράµερ, όχι. Σαν ντράµερ, όχι. Ξεκίνησα δηλαδή, session και ακόµα και άσχετα µε το

είδος, δηλαδή είτε ήτανε από ελληνικά µέχρι τζαζ, ήτανε session η δουλειά µου,

έπαιζα...ψέµµατα..ξεκίνησα...ναι... session ναι...σαν session ξεκίνησα, κάποια στιγµή πριν

ξεκινήσω να παίζω session τζαζ ντράµερ, ε.., µε είχε πάρει ένα σχήµα που ήταν ξέρεις, λίγο πάνω

από µαθητικό level και έπαιζα µε αυτούς, είχα κάνει το πρώτο µου τζαζ live, ήτανε µε αυτούς ας

πούµε, εµ...και µετά όταν προχώρησα κι άλλο στη µουσική, πλέον και στη τζαζ ήµουν session,

δηλαδή µε παίρνανε και πήγαινα και έπαιζα.

-Δηλαδή πότε έγινες τζαζ player; Από πότε θεωρείσαι τζαζ player;

Κ. Εµ....εκεί γύρω στα...είκοσι ένα, είκοσι είκοσι ένα, εκεί, που ήµουνα ακόµα µαθητής στο Νάκα,

στο σχολείο που σπούδαζα. Προς το τέλος κάποια στιγµή άρχισε να, µε πήρε πρώτη φορά ένας

δάσκαλός µου και έπαιζα σε ένα τρίο του, σταθερά, και έτυχε και σε ένα live αρρώστησε αυτός και

µου λέει αντί να ακυρώσετε το live, πάρε κάποιους άλλους και πήγαινε να παίξεις και πήρα άλλους

καθηγητές και άρχισα να παίζω µε αυτούς και από τότε µε έπαιρναν όλοι στα live. Όχι όλοι,

αρκετοί ξέρω εγώ. Οπότε σε αυτήν την ηλικία...

-Και παράλληλα ας πούµε, έµενες εδώ, έκανες τύµπανα, σπούδαζες και...

Κ. Στη Γυµναστική Ακαδηµία.

-Και πότε ξεκίνησες να διδάσκεις τύµπανα;

Κ. Ξεκίνησα να διδάσκω...στα είκοσι έξι, είκοσι επτά εκεί περίπου.

-Αφορµή;

K. Το βιοπορισµό.

-Καθαρά; Δεν σε τράβηξε τίποτα άλλο δηλαδή;

Εξεταστική στάση. Δεν διευκολύνω ροή αφήγησης.

Συνεχίζω με απανωτές ερωτήσεις, σε εξεταστική στάση.

Προχωράω με ερώτηση η οποία θέλω να οδηγήσει σε αφήγηση.

Περνάω στη ΘΕΜΑΤΙΚΗ Β΄. Του ορίζω τί με ενδιαφέρει να μάθω, αλλά η ερώτησή μου αυτή δεν οδηγεί τον συνομιλητή μου σε αφήγηση.

Ο συνομιλητής μου ζητάει διευκρίνηση.

Χιούμορ από τον συνομιλητή μου. Καταλαβαίνω ότι είναι χαλαρός.

Θέλω να διευκρινήσω πότε απέκτησε τη σημερινή του ιδιότητα, αυτή του τζαζ player.

Ο συνομιλητής μου αναθεωρεί την απάντησή του. Προφανώς κάτι θυμήθηκε. Ίσως η προηγούμενη επίμονη εξεταστική μου στάση, τον έκανε να θυμηθεί.

Μαθαίνουμε πώς ξεκίνησε να είναι session player.

Πληροφορία για τις σπουδές του στα ντραμς.

Ζητώ λίγες ακόμα πληροφορίες για τη ζωή του τότε. Εξεταστική στάση.

Θέλω να τον οδηγήσω σε ροή αφήγησης σχετική με τη σχέση του με τη διδασκαλία και τους λόγους για τους οποίους την επέλεξε, αλλά κάνω λάθη και κρατώ εξεταστική στάση.

Επιμένω να μάθω εάν υπάρχει και άλλος λόγος πέρα του βιοπορισμού, για τον οποίο διάλεξε τη διδασκαλία.

K. Εξαρχής ε...αρχικά, τσ, βασικά ήταν ένα...ένα pattern που γινότανε...(µας διακόπτει απότοµα

ένας µαθητής του, γιατί ξέχασε µέσα στην αίθουσα κάτι δικό του).

-Καθαρά για βιοπορισµό.

Κ. Ρε παιδί µου τότε υπήρχε ένα µοντέλο στη... για τους µουσικούς που ήτανε..διδάσκεις, παίζεις

µουσική και ζεις από αυτό το πράγµα, ξέρεις, δεν το πολυσκέφτηκα, µου πρότειναν να διδάξω και

είπα οκ ας το κάνω. Δεν το είχα τρελό όνειρο η αλήθεια είναι.

-Και τώρα που πέρασαν δέκα-δώδεκα χρόνια, πώς νιώθεις που διδάσκεις;

Κ. Είναι πολύ κουραστικό και δύσκολο πολλές φορές, γιατί είναι άλλη επιστήµη τελειώς δηλαδή,

δεν έχει να κάνει µε τη µουσική. Ε...είναι πάρα πολύ, έχει και πολύ ωραίες στιγµές και πάρα πολύ

δύσκολες..και..εισπράττω πάρα πολύ ας πούµε αγάπη και...από αυτούς που βγαίνουν και παίζουν

πάρα πολύ καλά και παίζουν και επαγγελµατικά, που ήταν µαθητές µου κι αυτά, ξέρεις, παίρνω

πολύ, τροµερή ικανοποίηση και µ’ έχει, είναι το....αισθάνοµαι ότι είναι ο βασικός λόγος που έχω

προχωρήσει ως µουσικός, δηλαδή από όταν άρχισα να διδάσκω..ε..αναγκάστηκα και βελτιώθηκα

παρά πολύ γιατί ξέρεις αυτά που έλεγα...άκουγα τον εαυτό µου και ήταν σαν να τα έλεγα στον

εαυτό µου πριν από όλα, πριν από όλους. Οπότε...έχω βελτιωθεί τροµερά µέσα από τη

διδασκαλία..ξέρεις..αυτό..οπότε είναι...πολύ ευχαριστηµένος.

-Και καταφέρνετε εντέλει να συνδυάζετε το πρωί δάσκαλος, το βράδυ performer;

Κ. Ναι καταφέρνεται εντάξει, στη φάση της ζωής µου τώρα ναι. Αυτό όµως έχει να κάνει µε το τι...

-’’Στη φάση της ζωής σου τώρα’’; Δεν είναι κάτι που το κάνεις δέκα-δώδεκα χρόνια τώρα;

K. Ναι. Δεν έχει αλλάξει πολύ η φάση της ζωής µου τώρα ας πούµε.

-Δεν έχει γίνει ρουτίνα;

Κ. Ναι, γίνεται και ρουτίνα, φυσικά. Αλλά οτιδήποτε επαναλαµβάνεται µπορεί να γίνει ρουτίνα.

Εντάξει, δεν έχω σταθερό ωράριο ας πούµε, έχω, αλλά στο σύνολό του είναι σταθερό, αλλά

επιµέρους δεν έχω, δεν ξυπνάω κάθε µέρα οχτώ και να τελειώνω τη δουλειά πέντε και να µην έχω

τι να κάνω ή να ’χω τι να κάνω µετά. Οπότε είναι πολύ πιο δύσκολο να ρουτινιάσεις, αλλά στο

σύνολό του όταν επαναλαµβάνεται σαν σύστηµα κάµποσα χρόνια, ε.., γίνεται συνήθεια. Και ό,τι

γίνεται συνήθεια µπορεί να γίνει ρουτίνα.

-Υπήρξαν ποτέ έντονες στιγµές άγχους σε ένα από τα δύο σκέλη;

Κ. Ναι, πάρα πολύ. Πάρα πάρα πολύ, ειδικά, ε, και στα δύο. Πολλές φορές, και ακόµα.

-Και ακόµα;

Κ. Ναι βέβαια.

-Δεν έχουνε βρεθεί οι συνταγές, οι λύσεις δηλαδή; Η χρυσή τοµή. Θέλω να µου πεις λίγα πράγµατα

για τον ‘‘Μάυρο κύκνο’’ τώρα. Είναι ένα πράγµα που γίνεται έξι χρόνια, σωστά;

Διακοπή από εξωτερικό παράγοντα.

Η άποψή του για τη διδασκαλία.

Περιγράφει τα συναισθήματά του από την ενασχόληση με τη διδασκαλία. Αγάπη από τους μαθητές του, ικανοποίηση από αυτούς, βελτίωση του δικού του παιξίματος. Είναι ευχαριστημένος από την ενασχόληση με τη διδασκαλία εντέλει. Ίσως αυτός να είναι και ο λόγος για τον οποίο δεν την παράτησε.

Τον επαναφέρω στο θέμα που με ενδιαφέρει, περιμένοντας ροή αφήγησης.

Επέλεξε τη διδασκαλία σαν διαδικασία μίμησης. Το έκανα οι άλλοι, το έκανε και αυτός, ενώ δεν ήταν κάτι το οποίο είχε σκεφθεί νωρίτερα να το κάνει.

Εξεταστική στάση. Θέλω να καταλάβω πώς συνέχισε να κάνει τόσα χρόνια κάτι που στην ουσία δεν είχε επιλέξει ο ίδιος.

Τον διέκοψα. Λάθος. Φοβήθηκα ότι δεν θα τον τοποθετούσα σωστά χρονικά.

Αιτιολογεί το συναίσθημά του.

Εξεταστική στάση. Τον οδηγώ να μου περιγράψει τη διττή σχέση του με τη μουσική.

Ερμηνευτική στάση. Δεν τον αφήνω να μου μιλήσει ο ίδιος για τα συναισθήματά του.

Μία μικρή αμφιβολία του συνομιλητή μου, αλλά αποφασίζει την απάντησή του και την ορίζει και χρονικά.

Εξεταστική στάση. Ζητώ να μάθω για το άγχος. Η ερώτησή μου δεν οδηγεί σε αφήγηση.

Δεν μπορώ να δεχθώ την προηγούμενη απάντησή του. Ωστόσο προχωρώ σε επόμενο θέμα που με ενδιαφέρει.

Εξεταστική στάση. Ζητώ διευκρίνηση.

Κ. Έξι χρόνια, έκτος χρόνος είναι τώρα.

-Είσαι από την αρχή σε αυτό, σωστά;

Κ. Ναι.

-Πώς εξηγείς το ότι συµβαίνει αυτό το live σταθερά, κάθε Τετάρτη, εδώ και έξι χρόνια;

Κ. Ε είναι πολλοί παράγοντες. Κατ’ αρχάς είναι...εµ...ο βασικός βασικότατος λόγος είναι οι

άνθρωποι που απαρτίζουν όλο αυτό το πράγµα, και από τη µεριά των καλλιτεχνών, και από την

µεριά των ιδιοκτητών του µαγαζιού. Δηλαδή, ε..., έχει, µε το που πήγαµε εκεί πέρα δηµιουργήθηκε

µία χηµεία και µεταξύ µας σαν άτοµα, σαν µουσικοί, σαν συνάδελφοι, αλλά και µεταξύ ηµών και

των ανθρώπων που διοικούν το µαγαζί και έχουν το µαγαζί.

-Δηλαδή, οι ‘‘Κόκκινοι Πειρατές’’ δηµιουργήθηκαν εκεί;

Κ. Ναι.

-Πριν ήταν γνωστοί, άγνωστοι, φίλοι;

Κ. Μέχρι τότε, όλοι εµείς, ήµασταν στη µουσική σκηνή και παίζαµε και επειδή τότε η µουσική

σκηνή ήτανε κάµποσο µικρότερη, λίγο πολύ εναλλασόµασταν µεταξύ µας και γνωριζόµαστε πολλά

χρόνια µε τα παιδιά. Όλους. Και..έχουµε παίξει πάρα πολύ πριν παίξουµε τότε, µαζί σε

διαφορετικούς συνδυασµούς αλλά όχι ποτέ έτσι σαν σχήµα. Και κάποια στιγµή , ε..., ο ένας από το

σχήµα, του προτάθηκε, από γνωστό σε γνωστό που ψάχνανε να βάλουν ένα στεθερό live, κανείς

δεν ήξερε τί θα γίνει, ε..., και λέει ο Τάκης για την ακρίβεια, ‘’ε ρε παιδιά έχει προκύψει αυτό, πάµε

να παίξουµε, µας είπε ο άνθρωπος ότι τον ενδιαφέρει να το κάνει ίσως και ψιλο-σταθερά, να το

κάνει ίσως και ανά δεκαπέντε µέρες’’. Έτσι ξεκίνησε. ‘‘Πάµε να παίξουµε να δούµε τί θα γίνει;’’.

Εντωµεταξύ, ήµασταν σε µία ηλικία τότε στα τριάντα, που ήµασταν όλοι πολύ τρελλαµένοι και

high και αυτό και υπήρχε ένα κλίµα πολύ high και πολύ allegro και χαλαρό και φιλικό και επειδή

γνωριζόµασταν όλοι µε τα παιδιά και υπήρχε τροµερή..τροµερή..ε...πως το λένε, άνεση µεταξύ µας

αλλά υπήρχε και....οι συγκεκριµένοι άνθρωποι τρέφουµε ιδιαίτερο σεβασµό ο ένας για τον άλλον,

οπότε δεν ξεπερνούσαµε κάποια όρια.

-Τί όρια δηλαδή;

Κ. Δηλαδή όταν είσαι φίλος και συνεργάζεσαι µε κάποιον σαν φίλος µπορεί να ξεπεράσεις τα όρια

και να µπλέξεις τη φιλία µε τη δουλειά. Και να παρεξηγηθείς , ξέρεις, σε µακροχρόνιες

συνεργασίες, παίζουν πάρα πολύ αυτά, οι παρεξηγήσεις, ξέρεις, η κούραση και αυτά. Αλλά µας

κρατούσε πολύ ο σεβασµός του ενός προς το άλλον σαν µουσικές οντότητες, σαν καλλιτέχνες.

Οπότε µε το που παίξαµε, κόλλησε αυτό, ε..., παίξαµε πάρα πολύ ωραία την πρώτη µέρα.

Εντωµεταξύ ο κόσµος γούσταρε πάρα πολύ, τα παιδιά τρελλαθήκανε που είχαν το µαγαζί και µας

είπανε να παίξετε κάθε βδοµάδα αν σας ενδιαφέρει, και µετά...απλά συνέβαινε.

Διευκρινιστική ερώτηση.

Ο συνομιλητής μου ορίζει χρονικά την ερώτησή μου.

Η σχέση μεταξύ των μουσικών και των ιδιοκτητών του μαγαζιού ‘‘Μαύρος Κύκνος’’ κατά τον συνομιλητή.

Προσπαθώ να οδηγήσω τον συνομιλητή μου σε ροή αφήγησης.

Ζητώ να μάθω περισσότερα για τη σχέση μεταξύ των μουσικών της μπάντας.

Προσπαθώ να οδηγήσω τον συνομιλητή μου σε ροή αφήγησης σχετικά με το πεδίο που με ενδιαφέρει.

Αναφέρεται στην κατάσταση των μουσικών τότε. Στα συναισθήματά τους. Βασικό στοιχείο, ο σεβασμός μεταξύ τους.

Διευκρινιστική ερώτηση. Εξεταστική στάση.

Ο συνομιλητής μεταφέρεται στο παρελθόν για να εξηγήσει τη μεταξύ τους σχέση.

Η αρχή του ‘‘θεσμού’’.

Επεξηγεί το μεταξύ τους σεβασμό, με βάση τη φιλία.

Η πρώτη μέρα στον ‘‘Μάυρο Κύκνο’’. Συναισθήματα. Πώς ήρθε η συνέχεια.

-Σου αρέσει εκεί;

Κ. Ναι, ναι.

-Το έχεις βαρεθεί;

Κ. Ε....Ναι, πολλές φορές έχουµε, φρικάρουµε και εµείς οι ίδιοι, δηλαδή..., νοµίζω ότι δεν είναι

φέτος η κοιλιά, η µεγάλη κοιλιά έγινε πέρσι. Κουραστήκαµε πάρα µα πάρα πολύ πέρσυ. Δηλαδή

και γκρίνιες υπήρξανε και..µεταξύ µας και...ξέρεις, ήρθε, ξέρεις, µία φυσιολογική φθορά

που..εννοείται ότι θα γίνει. Πέρσυ και πρόπερσυ ήταν η πιο δύσκολη, οι πιο δύσκολες εποχές. Και

συνδυάστηκε και µε το γεγονός της κρίσης που ήτανε, τα πράγµατα δεν ήτανε σταθερά, υπήρχε,

δεν υπήρχε, η ψυχολογία του κόσµου ήταν αλλοπρόσαλη. Ξέρεις και όλο αυτό σε...µαζί µε τη

φθορά του χρόνου µας κούρασε πάρα πολύ αλλά...όλοι καταλαβαίνουµε, όλοι παίρνουµε πάρα

πολλά πράγµατα από αυτό το live κάθε βδοµάδα και κανείς δεν σκέφτηκε καν ποτέ να...ξέρεις

να...κάτι πολύ κακό.

-Πες µου ένα από αυτά τα πολλά που παίρνετε.

Κ. Κατ’αρχάς ε...βελτιωνόµαστε όλοι πάρα πάρα πολύ σαν µουσικοί εκεί πέρα. Δηλαδή έχουµε

ψηθεί πάρα πολύ γιατί οι συνθήκες δεν είναι ιδανικές. Είναι δύσκολες οι συνθήκες, πάρα πολύ

δύσκολες, και επειδή...υπάρχουν υπάρχει πάντα έχει, έχει κάτσει µε τέτοιο τρόπο, πάντα οι

απαιτήσεις ενέργειας από µέρους µας είναι πάρα πολύ ψηλές, µε την έννοια ότι αν δεν πάιξεις, αν

δεν τα δώσεις όλα, ε..., ο κόσµος βαριέτε, κουράζετε. Το εισπράττουµε µε τη µία, όταν είµαστε

δηλαδή λίγο, δεν τα δίνουµε όλα, κατευθείαν το εισπράττουµε από τον κόσµο ότι στα αρχίδια του,

ξέρεις βαριέτε. Οπότε....αδιαφορεί ο κόσµος, δεν συγκινείτε ξέρεις, δεν συγκινείτε. Οπότε υπάρχει

συνεχώς αυτή η απαίτηση έµµεσα από, αισθανόµαστε εµείς τουλάχιστον, δεν ξέρω αν είναι η

πραγµατικότητα αλλά έτσι το αισθανόµαστε εµείς έτσι το εισπράττουµε εµείς ότι πρέπει να τα

δίνεις όλα και επειδή οι παίχτες είναι όλοι οι παίχτες είναι πάρα πολύ υψηλού επιπέδου, δεν σε

παίρνει να χαλαρώσεις, πρέπει να ‘σαι συνεχώς ξέρεις να δίνεις τον καλύτερό σου εαυτό οπότε

αυτό µε τα χρόνια έχει αυξήσει πάρα πολύ το..το δυναµικό µας, σαν µονάδες.

-Οπότε µουσικά έχετε δέσει, είστε πολύ ωραία, αλλά υπάρχει και κάποιο άλλο µυστικό κρυµµένο

πίσω από τους ‘‘Κόκκινους Πειρατές’’;

Κ. Ε...το µυστικό...

-Πέρα από το σεβασµό δηλαδή, υπάρχει αγάπη, υπάρχει η φιλία, υπάρχει κάποια συγκατοίκηση;

Ποια η σχέση και των πέντε;

Κ. Ίσως..ναι..ότι όλοι είµαστε κολλητοί, όλοι κάνουµε παρέα, αυτό είναι ένα...δηλαδή µε τον Τάκη

είµαστε µένουµε...έναν όροφο διαφορά ξέρω γω στο ίδιο κτίριο. Ε...και όλοι έχουµε υπάρξει ο ένας

µε τον άλλον κολλητοί κατά περιόδους και γενικά όταν βγαίνουµε ο ένας σκέφτεται τον άλλον,

Εξεταστική στάση. Θέλω να επιβεβαίωσω τα συναισθήματά του, αν ισχύουν και στο σήμερα.

Εξεταστική στάση. Θέλω να μάθω αν κάτι άλλαξε στα συναισθήματα του εκεί.

Εξηγεί τα συναισθήματά του στο τώρα και τα αιτιολογεί. Ωστόσο αναφέρει και το λόγο για τον οποίο δεν σταματάν τα live τους εκεί.

Σχολιάζει αυτόν τον λόγο, τις συνθήκες του χώρου, τις απαιτήσεις του κοινού, το επίπεδο των μουσικών, την ενέργειά τους στη σκηνή.

Ζητώ να μάθω περισσότερα για το λόγο για τον οποίο δεν σταματάν να παίζουν εκεί.

Μου δίνει όλες τις πληροφορίες για τη μεταξύ τους σχέση, η οποία αποδεικνύεται φιλική και μάλιστα, πολύ δυνατή, με ιδιαίτερη χημεία.

Θέλω να μάθω ποιο ακριβώς είναι το μυστικό της επιτυχίας τους.

Προσπαθώ να κάνω τον συνομιλητή μου να σκεφθεί, ποιο ακριβώς είναι το μυστικό της επιτυχίας τους. Τον οδηγώ να το αναζητήσει στη μεταξύ τους σχέση.

‘’πάρ’τον τηλέφωνο να ‘ρθει’’, δηλαδή έχουµε κάνει, πάρα πάρα πολύ παρέα σαν άνθρωποι ξέρεις

και γνωριζόµαστε πέρα από το, δηλαδή δεν βρισκόµαστε εκεί µόνο. Σχεδόν µε, και , τσ, όχι

αναγκαστικά πάντα αλλά πώς να σου πω, µε τον Στάθη κάναµε πάρα πολύ παρέα πριν κάνει

οικογένεια ξέρω εγώ. Ξέρεις ήµασταν σαν κολλητοί. Με τον Τάκη κάνουµε πολύ παρέα. Ο

Μιχάλης µε τον Τάκη κάνανε παλιά κολλητή παρέα, τώρα µπορεί να µην κάνουν αλλά αύριο

µπορεί να κάνουν, ξέρω εγώ, µε τον Γιάννη επίσης είµαστε µια παρέα. Αυτό είναι ένα µυστικό και

υπάρχει και ένα άλλο µυστικο είναι ότι.. ότι...ότι αυτή η καλώς εννοούµενη τρέλλα υπάρχει στο

γκρουπ, και είναι ένα αποτέλεσµα που δεν το διαµορφώνεις σε...συνειδητά και ηθεληµένα, είναι

απλά ένα αποτέλεσµα της χηµείας του γκρουπ. Δηλαδή αν άλλαζε ένας, ένα µέλος µπορεί να

άλλαζε όλη η χηµεία. Και αυτό δεν το αποφασίζεις απλά συµβαίνει ή δεν συµβαίνει. Αυτό.

-Και ο χώρος του ΄΄Μαύρου Κύκνου’’; Σας ευχαριστεί; Είναι λίγο περίεργος χώρος. Είναι µικρός,

δεν βλέπετε καθαρά όλοι τον κόσµο, εσύ κάθεσαι αρκετά πίσω, ο Γιάννης είναι λίγο άβολα. Ας

πούµε αυτό σας έχει ποτέ προβληµατίσει ιδιαίτερα ή δεν σας νοιάζει; ‘’Θα πάµε και θα παίξουµε

και θα περάσουµε καλά’’;

Κ. Ε...

-Υπάρχουν συναισθήµατα για αυτό; Ο Τάκης είναι συνέχεια µπροστά και επικοινωνεί µε τον

κόσµο, ο Μιχάλης µπορεί να πάει µέχρι το µπαρ και να έρθει, εσύ δεν µπορείς να σηκωθείς.

Κ. Ναι βέβαια, εννοείται, σε άλλες συνθήκες µπορεί να ήταν πολύ καλύτερα τα πράγµατα

αλλά....ειδικά όταν ε...σε περιόδους κρίσεως γιατί... όλες οι...φάσεις περνάνε από κρίση, που µπορεί

να µην έχει και πάρα πολύ κόσµο για συνεχόµενες...γενικά έχουµε πάρα πολύ κόσµο αλλά κάποιες

φορές κάποιες περιόδους µπορεί να µην έχει κόσµο, εκεί που αρχίζει ίσως καµιά γκρίνια και το τί

κάνουµε λάθος και πρέπει να το διορθώσουµε και αυτά, τίθεται θέµα του µαγαζιού. Ότι οι

συνθήκες είναι πολύ....δεν είναι συνθήκες, το µαγαζί δεν είναι φτιαγµένο για να µπορεί να

υποστηρίξει live κατάσταση εννοείται έτσι είναι....προφανές αυτό. Και σε αυτές τις περιπτώσεις

πάντα ε...εγείρουµε αυτό το ζήτηµα ρε παιδί µου, ότι ‘’πρέπει να φτιάξεις το µαγαζί σου να είναι

ευχάριστο’’. Δηλαδή π.χ. δεν ξέρω αν έχεις πάει, το ‘‘Ρεβύθι’’ (πρόκειτα για ένα άλλο µαγαζί , το

οποίο µπορεί να υποστηρίξει άνετα ένα live, και στο συγκεκριµένο µαγαζί παίζουν κάποιοι γνωστοί

του, σχεδόν κάθε Δευτέρα) είναι ιδανική...κατάσταση.

-Παρόλα αυτά όµως, δεν αλλάξατε µαγαζί. Είστε ακόµα εκεί.

Κ. Ναι γιατί...έχει µία πολύ ιδιαίτερη ενέργεια το µαγαζί. Ξέρεις. Χωρίς να, έχει πάρα πολύ

ενέργεια.

-Δηλαδή;

Κάνω μία μακροσκελή ερώτηση προκειμένου να κάνω τον συνομιλητή μου να μου σχολιάσει τον χώρο του μαγαζιού.

Σχολιάζει το πρόβλημα του χώρου και τον συγκρίνει με κάποιον άλλον καλύτερο.

Τον οδηγώ να μου μιλήσει για τα συναισθήματά μου με βάση το πρόβλημα του χώρου, κατά τη διάρκεια του live.

Η απάντησή του είναι σχεδόν μονολεκτική. Το μαγαζί έχει πολύ ιδιαίτερη ενέργεια.

Εξεταστική στάση. Γιατί δεν αλλάζουν χώρο ώστε να είναι πιο άνετοι;

Ζητώ να μου επεξηγήσει την προηγούμενη απάντησή του. Να μου την τεκμηριώσει.

Κ. Έχει ενέργεια, δεν µπορώ να το εξηγήσω, είναι, εννοώντας πώς αισθάνεσαι όταν παίζεις και πώς

αισθάνεται ο κόσµος όταν είναι µέσα σε αυτό το µαγαζί.

-Δηλαδή έχεις παρατηρήσει και τον κόσµο.

Κ. Ναι.

-Τον κοιτάς γενικά.

Κ. Ναι βέβαια.

-Ή τον νιώθεις;

Κ. Και τα δύο. Και τα δύο. Έχει κάτι ιδιαίτερο, έχει κάτι, έχει κάτι δεν ξέρω τί είναι αυτό αλλά έχει

κάτι. Δεν µπορώ να το...Νοµίζω ότι όλα αυτά είναι ερωτήµατα που προκύπτουν από το ότι, από το

γεγονός το ότι είµαστε τόσα χρόνια. Ξέρεις. Αν δεν ήµασταν, θα υπήρχε κάποιος λόγος που δεν

είµαστε. Τώρα που είµαστε υπάρχει κάποιος λόγος που πολλές φορές δεν µπορώ και να τον... να

τον πούµε. Νοµίζω ότι θα το έλεγα απλά επειδή δεν µπορώ να το εξηγήσω θα έλεγα η ενέργεια του

µαγαζιού, γιατί ξέρεις, και πάρα πολύ η συνεργασία µε τους ανθρώπους του µαγαζιού.

-Πιστεύεις ότι είναι πιθανό οι ‘‘Κόκκινοι Πειρατές’’ να µην διαλυθούν ποτέ;

Κ. Ε....εντάξει κάποια στιγµή θα διαλυθούν.

-Θα το ήθελες;

Κ. Να διαλυθούν; Ε....δεν θα το ήθελα αλλά ξέρεις, ξέρω ότι τα πάντα κάνουν τον κύκλο τους,

οπότε τώρα εγώ αυτό που θα έλεγα θα ήθελα πριν σταµατήσει αυτό το πράγµα να έχει κάνει τον

κύκλο του. Να µην σταµατήσει άδοξα. Γιατί ένα χαρακτηριστικό που έχουµε σαν σχήµα είναι ότι

είµαστε όλοι πολύ πολυάσχολοι και...και ξέρεις, είναι δύσκολο πολλές φορές να παίξουµε δηλαδή,

το βασικό χαρακτηριστικό της µπάντας µας είναι ότι µας παρακαλάνε να πάµε να παίξουµε και δεν

πάµε. Μας έχουν χιλιοπαρακαλέσει πολλές φορές. Και επαρχία και εκτός Ελλάδας και αυτά

και...είµαστε λίγο χαλαροί δεν...δεν το πολυκυνηγάµε. Που αυτό είναι καλό γιατί έτσι είναι η

µπάντα και επειδή είναι χαλαρή παίζει έτσι όπως παίζει, αλλά από την άλλη κρύβει τον κίνδυνο ότι

αν δεν συνεχίσουν να υπάρχουν οι συνθήκες που µας κρατάνε ενωµένους, να..επειδή είµαστε

χαλαροί να µην το επιδιώξουµε να...να επιβιώσουµε. Κατάλαβες τί λεώ; Και για αυτό το λόγο

ανησυχώ µήπως αν κάτι αλλάξει, τελειώσει κλείσει, τελειώσει όλο αυτό το πράγµα, χωρίς να

κλείσει ο κύκλος του. Δηλαδή θα ήθελα, να κλείσει, να γίνει ο κύκλος της µπάντας, ό,τι αυτό

συνεπάγεται.

-Περί της σχέσης σου µε τη µουσική. Θα άλλαζες κάτι στην πορεία που έχεις κάνει µέχρι τώρα;

K. Ναι. Θα άλλαζα ότι θα...θα σπούδαζα µουσική από πολύ νωρίτερα και..έξω από την Ελλάδα.

Αυτό θα άλλαζα. Την εποχή εκείνη δηλαδή που δεν είναι όπως τώρα, δεν µου παρείχαν τόση

πληροφορία όσο τώρα και δεν είναι τόσο προσβάσιµη η γνώση, δεν ήταν µάλλον τόσο προσβάσιµη

Βρίσκει χωρίς να το ξέρει, ένας από τους βασικούς λόγους για τους οποίους διεξάγω αυτήν την έρευνα.

Εξεταστική στάση.

Παραδέχεται ότι αδυνατεί να την εξηγήσει. Το εναπωθέτει σε συναισθήματα δικά του και των υπολοίπων.

Αιτιολογική στάση.

Αδυνατεί να μου εξηγήσει την επαφή του με το κοινό. Προσπαθεί ακόμα να βρει απάντηση για την ενέργεια στο χώρο.

Αιτιολογική στάση. Θέλω να μάθω πώς αισθάνεται το κοινό.

Σκέψεις του για τα θετικά και τα αρνητικά της μπάντας τους.

Πιστεύει ότι κάποια στιγμή θα διαλυθούν και το θεωρεί φυσιολογικό.

Παραθέτει τους λόγους για τους οποίους δεν κάνουν περισσότερα live.

Εξεταστική στάση.

Προσπαθεί να εξηγήσει πώς θα ήθελε να είναι η κατάσταση της μπάντας λίγο πριν διαλυθεί.

Περνάω στη ΘΕΜΑΤΙΚΗ Γ΄. Θέλω να μου πει τί πιστεύει για το μέλλον της μπάντας.

Εντυπωσιάστηκα από την απάντησή του. Δεν περίμενα να έχει κάποιο παράπονο από την μέχρι τώρα πορεία του.

Κάνω μια ερώτηση από την ΘΕΜΑΤΙΚΗ Α΄. Δεν είχε προκύψει ως υποθεματική και θέλω να καλύψω αυτό το κενό.

η γνώση όσο τώρα, ε..., αν άλλαζα κάτι θα ήµουν πολύ πιο συνειδητός από νωρίτερα και θα ‘χα

πολύ πιο πολύ το θάρρος να φύγω και να πάω να κάνω κάποια πράγµατα να τα..ξέρεις, να κλείσω

τρύπες που άργησα πολύ να τις κλείσω µουσικά.

-Δεν ήταν ποτέ αρνητική η οικογένεια στο να γίνεις µουσικός, σωστά;

Κ. Ε...δεν ήταν αρνητική αλλά ανησυχούσε πάρα πολύ.

-Για το µέλλον του παιδιού.

Κ. Ναι, ναι. Δηλαδή, ο πατέρας µου επειδή ήταν λάτρης, επειδή είναι λάτρης της µουσικής πάντα

γούσταρε αλλά ξέρεις πάντα φοβόντουσαν ότι το παιδί τους θα καταλήξει, θα καταντήσει µάλλον

σε ένα σκυλάδικο ξέρεις αλλά ενδόµυχα πάντα µε υποστηρίζανε. Ξέρεις. Μπορεί να µην µου

λέγανε µπορεί να µην, µπορεί να προτιµούσαν ας πούµε να µε δουν δικηγόρο ή γιατρό ξέρεις και

αυτό πάλι δεν έγινε ποτέ κάποια πολύ έντονη µάχη µε τους γονείς µου, ξέρεις, ήταν και δικό µου

θέµα, πόσο συνειδητός ήµουνα, αλλά το ότι αγχωνόντουσαν αγχωνόντουσαν αλλά παρόλα αυτά

ξέρεις µε...όταν µε βλέπανε εµένα σίγουρο µε υποστηρίζανε.

-Διδάσκεις Αθήνα, Ηράκλειο και..

Κ. Και Γερµανία.

-Ενδιαφέρον;

Κ. Ναι πολύ. Ναι.

-Παρατηρείς διαφορές σε αυτά τα τρία µέρη που διδάσκεις, ιδιαίτερες;

Κ. Ναι.

-Άλλη νοοτροπία;

Κ. Ναι και, ε....Και άλλα κίνητρα, ξέρεις. Ε...Ανάλογα µε το πόσο δύσκολο είναι σε ένα µέρος να

κάνεις µάθηµα, αλλιώς το εκτιµάς, ανάλογα ξέρεις, πόσο πολύ δουλεύουνε οι µαθητές, πόσο το

θεωρούν αυτονόητο, πόσο είναι συνειδητοί σε αυτό που κάνουν ξέρεις, υπάρχει...υπάρχουν

διαφορές.

-Ποιο ευχάριστα που νιώθεις από τα τρία µέρη;

Κ. (µεγάλη παύση) E...(παύση) Πιο ευχάριστα νιώθω στην Αθήνα γιατί είναι πιο εύκολο να...επειδή

είναι πιο µεγάλες οι ηλικίες, είναι πιο συνειδητοί οι µαθητές, οπότε είναι πολύ πιο εύκολο

να..ξέρεις, είναι πιο σταθερό αυτό το πράγµα και πιο εύκολο να πετύχεις µαζί µε τον άλλον που

ξέρει τί θέλει, αυτό που θέλει. Γιατί ότι και να κάνει ένας δάσκαλος, στην ουσία είναι ένας

συµβουλάτορας ξέρεις, αν ο άλλος δεν θέλει να µάθει, δεν τον µαθαίνεις που να χτυπιέσαι. Και

κατά την άποψή µου δεν έχει και νόηµα να µάθεις κάποιον κάτι που δεν θέλει να µάθει. Δηλαδή

εµείς είµαστε απλά pathfinders οι δάσκαλοι, ξέρεις, του δείχνουµε το µονοπάτι. Αµά δεν θέλει ο

άλλος να το περπατήσει δεν µπορείς να τον πείσεις.

Σχολιάζει τις σκέψεις των γονιών του για την ενασχόλησή του με τη μουσική.

Αιτιολογική στάση.

Ερώτηση από την ΘΕΜΑΤΙΚΗ Α΄. Θέλω να καλύψω άλλο ένα κενό.

Εξεταστική στάση.Θέλω να μάθω τα συναισθήματά του για αυτά.

Εξεταστική στάση. Επιμένω να μάθω τα συναισθήματά του για αυτά.

Εξεταστική στάση. Επιμένω να μάθω τα συναισθήματά του για αυτά.

Διευκρινίσεις στη ΘΕΜΑΤΙΚΗ Β΄. Τα μέρη που διδάσκει.

Αιτιολογεί τις διαφορές όπως τις βλέπει ο ίδιος σαν δάσκαλος.

Η ερωτήσεις μου μέχρι τώρα δεν διευκόλυναν μία ροή αφήγησης όποτε κάνω άλλη μία προσπάθεια.

Χρειάζεται χρόνο για να σκεφθεί. Ίσως επειδή δεν είχε ξανασκεφθεί ποτέ ένα τέτοιο ερώτημα ή ίσως γιατί αμφιβάλλει ή ίσως νιώθει άβολα να απαντήσει, επειδή τυγχάνω να είμαι μία από τους μαθητές του.

-Σε λίγα χρόνια που θα πρέπει µάλλον να διαλέξεις performing ή teaching, τί θα διαλέξεις; Ή θα τα

κάνεις και τα δύο µέχρι τέλους;

Κ. Εµ....(µεγάλη παύση) Μπορεί να κάνω και τα δύο, µπορεί να µην κάνω και τίποτα από αυτά.

Μπορεί να κάνω κάτι άλλο. Ναι. Αλλά νοµίζω ότι το performing δεν θα το αφήσω ποτέ. Ξέρεις,

αυτό που εισπράττω δηλαδή παίζοντας δεν µπορώ να το εισπράξω µε κανέναν άλλον τρόπο.

(παύση) Εντάξει, γίνεται, δεν είναι ότι δεν γίνεται απλά µπορεί να µην γίνεται τόσο συχνά ίσως

ξέρω εγώ µπορεί να µην, να είµαι κουρασµένος και να µη θέλω να το κάνω τόσο πολύ, δηλαδή

µπορεί να µη γίνεται σε βαθµό που να επιβιώνω εκατό τα εκατό από αυτό. Αλλά αν αν αν, να το

θέσω αλλιώς, αν δεν υπάρχει θέµα οικονοµικό, αν είχα εξασφαλισµένο ας πούµε οικονοµικά το

µέλλον µου, θα επέλεγα µόνο performing.

-Σε όλα αυτά που κάνεις, υπάρχει η αγάπη;

Κ. Ναι.

-Και από σένα και από τους γύρω σου...παίζει σηµαντικό ρόλο για σένα;

Κ. Ε...Νοµίζω ότι όλα αυτά που κάνω είναι ένα µέσο για να βρω την αγάπη όχι ...

-Είπες ότι τη νιώθεις..

Κ. Εισπράττω ρε παιδί µου ευγνωµοσύνη από τους µαθητές µου και αποδοχή και σεβασµό και

θαυµασµό και αυτά και...εντάξει η αγάπη τώρα είναι...µεγάλη κουβέντα να την πεις ξέρω εγώ

δηλαδή..

-Από τους συµπαίκτες σου;

Κ. Ναι.

-Την εισπράττεις.

Κ. Ναι. Αλλά αγάπη µε την έννοια του να νιώθεις τόσο καλά µε αυτό που εσύ κάνεις αυτή τη

στιγµή έτσι ώστε να νιώθεις αγάπη γενικά χωρίς να έχει να κάνει µε κάποιον άλλον, νοµίζω ότι όλα

αυτά για αυτό τα κάνω στο τέλος για να µπορώ να είµαι έτσι µόνιµα. Αν τα καταφέρω που δεν ξέρω

και αν θα τα καταφέρω ποτέ.

-Δεν κατάλαβα ακριβώς την τελευταία σου φράση. Δηλαδή να υπάρχει γύρω σου αγάπη µόνιµα;

Αυτό εννοείς;

Κ. Ναι. Να βιώνω εγώ µία κατάσταση αγάπης, µε την έννοια ότι ξέρεις, δεν χρειάζεται να κάνεις

τίποτα για να είσαι καλά. Αυτό.

-Πάντως αγαπάς τα ντραµς πολύ. Ίσως περιµένεις από εκεί να έρθει η απάντηση...

Κ. Δεν περιµένω από εκεί, όχι.

-Από τους ανθρώπους;

Κ. ΄Όχι.

Επιστροφή στη ΘΕΜΑΤΙΚΗ Β΄. Μία δύσκολη ερώτηση την οποία δεν μπορούσα να κάνω νωρίτερα. Έπρεπε να σιγουρευτώ ότι ο συνομιλητής μου θα μπορούσε να μου απαντήσει τέτοιας φύσεως ερωτήσεις, δηλαδή βαθύτερων συναισθημάτων.

Προσπαθώ να μάθω σταδιακά αυτά τα βαθύτερα συναισθήματα. Σίγουρα δεν είναι εύκολο να έχω εδώ ροή αφήγησης.

Χρειάζεται χρόνο για να σκεφθεί. Ίσως δεν έχει ξαναπροβληματιστεί έτσι για το μέλλον του, ως μουσικός. Ξέρει όμως τί θα ήθελε να κάνει.

Επιστρέφω στη ΘΕΜΑΤΙΚΗ Γ΄. Ζητώ να μάθω ποιο θα ήθελε να είναι το μέλλον του ως μουσικός.

Πιθανό να είναι ο αυτός ο λόγος για τον οποίο έχει επιλέξει όλα αυτά που κάνει. Η μουσική του ανοίγει το δρόμο προς την αγάπη.

Εξεταστική στάση.

Προσπαθώ να τον βοηθήσω να συνεχίσει χωρίς να τον πιέσω υπερβολικά.

Είναι φανερό ότι δυσκολεύεται να συγκεκριμενοποιήσει το συναίσθημα της αγάπης, πώς το νιώθει και πότε.

Αιτιολογική στάση.

Εξηγεί τί πιστεύει για την αγάπη και πώς την θέλει στη ζωή του.

Διευκρινιστική ερώτηση ωστέ να καταλάβω τί εννοεί.

Διάλογος σχετικά με την αναζήτηση της αγάπης από αυτόν.

-Από τί;

Κ. Από εµένα. Αλλά εντάξει, δεν είναι εύκολο, ξέρω εγώ.

-Δεν είναι εύκολο;

Κ. Εννοώ δεν το πετυχαίνω τώρα. Αλλά από εµένα περιµένω, δεν περιµένω από άλλους ξέρεις να,

δηλαδή να το βιώσω εγώ όντας αυτός που είµαι µε τη ζωή που έχω χωρίς να έχει αλλάξει τίποτα.

Πώς είναι το παιδάκι που δεν έχει τίποτα στη ζωή του αλλά βιώνει αυτήν την ευφορία αυτή την

ευτυχία την αγάπη χωρίς να χρειαστεί να γίνει τίποτα, αυτό.

-Και χωρίς να ξέρει καν τη σωστή λέξη.

Κ. Ναι ακριβώς.

-Άρα είναι σαν προσπαθείς να ανακαλέσεις εκείνες τις στιγµές στο τώρα;

Κ. Ε...Δεν ξέρω γιατί είναι σαν να κυνηγάω µία χαµένη παιδικότητα αλλά...τουλάχιστον έχω ένα

σηµείο αναφοράς. Αυτό. Να θυµάµαι πώς ήτανε. Ξέρεις.

-Special! Είσαι Θεός!

Κ. Το ξέρω ρε..!

ΤΕΛΟΣ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗΣ

Ψάχνει στον βαθύ συναισθηματικό του κόσμου να βρει την αγάπη.

Διευκρινιστική ερώτηση.

Αιτιολογική στάση.

Εξεταστική στάση.

Κλείσιμο της συνέντευξης με χιουμοριστική διάθεση, ώστε να καταλάβει ο συνομιλητής μου ότι με βοήθησε αρκετά και να τον ευχαριστήσω έμμεσα.

20/03/2014, 19:30, στην αίθουσα διδασκαλίας µπάσου του ωδείου. Βρήκα τον καθηγητή του

µπάσου να µε περιµένει. Ευτυχώς, δεν είχα αργήσει! Ετοιµάζω τον υπολογιστή µου για να τον

ηχογραφήσω.

-Θέλω να µου µιλήσεις λίγο για τη σχέση σου µε τη µουσική. Η αρχή. Η πρώτη επιρροή και η

απόφαση ότι ‘’Θα γίνω µουσικός’’

Σ. Εµ...Δεν πίστευα ποτέ µου ότι θα γίνω µουσικός. Κατά τύχη έγινα µουσικός. Ο πατέρας µου

έπαιζε στο σπίτι ακκορντεόν, πρακτικά, και είχαµε τη µουσική µες στο σπίτι. Εµ...Μετά...τί

γινότανε; Συµµετείχα σε όλο αυτό αν και έπαιζα δίπλα, ακούγοντας τον πατέρα µου, υπήρχε η χαρά

της µουσικής δηλαδή στο σπίτι. Αλλά...κάποια στιγµή ξεκίνησα θυµάµαι στο Γυµνάσιο, να θέλω να

παίζω ακκορντεόν κι εγώ στις γιορτές του σχολείου. Αλλά µου ήταν πάρα πολύ δύσκολο γιατί

ήµουν κακός στη µουσική από την Α΄Γυµνασίου, δηλαδή δεν καταλάβαινα, µάλλον έφταιγε ο

δάσκαλος ή κι εγώ ήµουνα ιδιαίτερο παιδάκι. Εµ...τέλοσπαντων άρχισα να..κλεινόµουνα στο σπίτι

και καθόµουνα και προσπαθούσα µε λάθος τρόπο όπως και ο πατέρας µου, µε λάθος δάκτυλα και

λάθος ρυθµό βασικά, είχα κακό ρυθµό , ε... να παίζω µουσική. Από εκεί ξεκίνησα, γνώρισα ένα

φίλο µου, παίζαµε ακκορντεόν για δύο χρόνια τρία, βγάζαµε και κάποια λεφτά από αυτό, ε..µετά το

ακκορντεόν στο Λύκειο δεν το συνέχισα , µετά τη Β΄Λυκείου γιατί όλοι ασχολιόντουσαν µε άλλη

µουσική και ήταν γραφικό λίγο το ακκορντεόν, ε..µοντέρνα, κιθάρες, µπάσα κι αυτά

ασχολιόντουσαν οι άλλοι και το ακκορντεόν δεν ε, δεν είναι και τόσο αυτό. Δεν ασχολιόµουν κι

εγώ τόσο πολύ, αλλά...κάποια στιγµή τελειώνω το Λύκειο, δεν πετυχαίνω, µετά µπήκα στη

Βιβλιοθηκονοµία τέλοσπαντων, εµ..αλλά µε έτρωγε τί ήθελα να κάνω στη ζωή µου και λέω να

ασχοληθώ...Κάποιος φίλος µου έπαιζε µπάσο, τί είναι το µπάσο, πάρε ένα µπάσο, µου ‘δωσε ένα

µπάσο σπίτι, πάω στο Φακανά, παρατάω τη σχολή µου, λέω θα γίνω µουσικός. Και από τότε

υπάρχει µια µονοµανία από τα είκοσι ένα µου και µετά. Θα προσπαθήσω να µάθω µουσική µε

πολύ...ε..δυσκολία γιατί θεωρώ ότι δεν κινιόντουσαν εύκολα τα χέρια µου επειδή δούλευα κιόλας

και οικοδοµές κι αυτά και επειδή ήµουνα σφιγµένος σαν άνθρωπος, κουνιόντουσαν πάρα πολύ

δύσκολα τα χέρια µου, αλλά έχω µελετήσει δηλαδή αρκετά, εικοστεσσάρων χρονών ξεκινάω

κοντραµπάσο έκανα κλασικό, και..τώρα πέρασαν όλα αυτά τα χρόνια και είµαι σαραντατέσσερα

χρονών. Κι έχω και ένα παιδάκι. Δηλαδή έβγαλα γκόµενα από το µπάσο και έκανα και παιδί.

(Γελάει) Γράψ’ το! Αυτό. Εύχοµαι να µη σε ταλαιπώρησα ε και να σε...ε..θέλεις κάτι άλλο για αυτό

που µόλις είπαµε;

-Σιγά σιγά. Μην αγχώνεσαι.

Τοποθετώ χρονικά τον αφηγητή. Τον μεταφέρω στο παρελθόν του. Ζητώ να μάθω την αρχή της σχέσης του με τη μουσική.

Η απόφαση ότι θα γίνει μουσικός.

Προφανώς άργησε να συνειδητοποιήσει ότι θα ασχοληθεί επαγγελματικά με τη μουσική. Δεν ήταν κάτι το οποίο το ονειρευόταν από μικρός.

Αλλαγή της στάσης του ως προς το ακκορντεόν.

Οι δυσκολίες που αντιμετώπισε μετά την απόφασή του.

Η στιγμή που θέλησε να ασχοληθεί και ο ίδιος με κάποιο μουσικό όργανο.

Η πρώτη επιρροή ώστε να αρχίσει να παίζει μπάσσο.

Θεωρεί ότι δεν έχει ταλέντο. Δεν ξέρει τί ακριβώς έφταιγε και δεν ήταν καλός στη μουσική κατά τα εφηβικά του χρόνια.

Η επαφή του με τη μουσική στα παδικά του χρόνια, γινόταν μέσω της ακρόασης μουσικής μέσα στο σπίτι. Φυσική πηγή:ο πατέρας του ο οποίος έπαιζε ακκορντεόν.

Χρειάζεται χρόνο για να θυμηθεί.

Αφηγείται το πώς ξεκίνησε να μελετά μουσική και τι δυσκολίες που είχε.

πληροφορίες για τη ζωή του γενικότερα και τις σπουδές του εκτός μουσικής.

Καταλαβαίνει ότι μίλησει αρκετή ώρα, δεν γνωρίζει ότι αυτό ήταν το ζητούμενό μου, να μου αφηγηθεί χωρίς να τον διακόπτω, και ανησυχεί μήπως με κούρασε.

Το ευχάριστο γεγονός της ζωής του το οποίο πιστεύει ότι οφείλεται στο μπάσσο.

Χιουμοριστική διάθεση του συνομιλητή.

Καθησυχάζω τον συνομιλητή μου. Κατανοητική στάση.

Σ. Όχι θέλω να σου πω για την παιδική µου ηλικία. Είµαστε καλυµµένοι µε αυτό; Ή µε ρώτησες

κάτι άλλο και εγώ σου...

-Μια χαρά. Εκτός αν θέλεις να συµπληρώσεις κάτι σηµαντικό ας πούµε σε σχέση µε την επαφή σου

µε τη µουσική.

Σ. Εγώ µουσική ξεκίνησα για την αρµονία και την θεωρία. Ε..Όχι, για την αρµονία και την

µελωδία. Ο ρυθµός ήταν κάτι που ανακάλυψα πολύ αργότερα. Αλλά πάντα συγκινιόµουνα από

αυτό. Από...Σπίτι ακούγαµε λαϊκή µουσική Θεοδωράκη, Χατζιδάκη, ε...ρώσικα, ε..επειδή,

βουλγάρικα, ρουµάνικα, µας άρεσαν τα gypsy ας πούµε, το gypsy πράγµα, ε...ηλεκτρική µουσική

άκουσα λίγο από τον πατέρα µου κάτι Deep Purple στο άσχετο, ε...τζαζ καµιά σχέση.

-Αυτό είναι το ενδιαφέρον σηµείο που θέλω να φθάσουµε. Τώρα θεωρείς ότι είσαι ένας τζαζ player

µπάσου;

Σ. Η τζαζ είναι η αφορµή. Ε...δεν υπάρχει καµία, κοίταξε η τζαζ µουσική είναι µουσική η οποία

είναι εξαγώσιµο αµερικάνικο προϊόν. Ε αλλά παρόλα αυτά είναι διεθνές προϊόν, ε γιατί...Έχω

ασχοληθεί αρκετά µε τη τζαζ σχετικά µε το ότι είµαι εδώ, δηλαδή µια ξένη παράδοση, αλλά...

(παύση), το ‘χασα (παύση), περίµενε. Τί µε ρώτησες;

-Αν θεωρείς τον εαυτό σου τζαζ player µπάσου.

Σ. Τζαζ player ναι, αλλά βασικά..η τζαζ είναι γούστο δηλαδή είναι θέµα ενορχήστρωσης, ήχου,

δηλαδή ενώ θα ‘θελα να παίζω τζαζ µε τζαζ προσέγγιση στην Αρβανιτάκη και µε τζαζ

ενορχηστρώσεις και υπάρχουν τα κατάλληλα άτοµα, για να υπάρχει, κι αυτό έχει γίνει σε άλλες

κουλτούρες, στην Ισπανία που είναι πάρα πολλοί καλοί µουσικοί, έχει γίνει αυτό, στη Γαλλία,

ε...δεν µπορεί να γίνει επειδή ο leader δεν είναι τζαζ. Η front-woman. Αλλά γενικά η τζαζ

προσέγγιση, που δεν έχει να κάνει µόνο µε το New Orleans και την αµερικάνικη κουλτούρα, είναι ο

ήχος, η ενορχήστρωση και οι παίκτες. Εποµένως ε..δεν είµαι τζαζολάγνος, θα σου καταλήξω σε

αυτό που λες, δεν είµαι τζαζολάγνος, έχω τζαζ άποψη.

-Και πώς ξεκίνησε; Από πότε άκουγες τζαζ;

Σ. Από τότε που ξεκίνησα µπάσο, χωρίς να ξέρω, µε έβαλαν και άκουγα τζαζ. Δηλαδή τα πρώτα

πράγµατα που έχω παίξει εδώ στην ε..., ως µπασίστας είναι τζαζ. Δεν έχω παίξει ποτέ µου ροκ. Ε

και αυτό είχε το τίµηµά του, τελευταία έχω παίξει περισσότερο και το αγαπάω πολύ το ροκ και

άλλα στυλ αλλά, πρώτα έπαιξα τζαζ. Αλλά η όλη φάση µε τη τζαζ ήταν η προσέγγιση ε..της

αµερικάνικης µουσικής ε..όσο µπορούσαµε να την δώσουµε και ..εµείς και η παρέα µας, αλλά από

κει και πέρα αυτό να βγει και στα γύρω, δηλαδή µου αρέσει πάρα πολύ ο Θεοδωράκης και ο

Χατζιδάκης, έχουµε κάνει και δύο CD µε αυτά, τα ξέρεις αυτά έτσι; Ε τα ξέρεις, µε τον Καλαντζή

τον Δηµήτρη.

Αμφιβολίες από τον συνομιλητή μου για το αν με κάλυψε με την απάντησή του.

Σχολιάζει τη τζαζ και πώς την βλέπει αυτός στη μουσική σκηνή.

Ζητώ να μάθω την άρχη της σχέσης του με τη τζαζ.

Εδώ ο συνομιλητής έχασε τη ροή του λόγου του. Ζητά τη βοήθειά μου να τον επαναφέρω στο θέμα.

Παραθέτει τους λόγους οι οποίοι τον τράβηξαν προς την μουσική.

Δίνει πληροφορίες για τα ακούσματα του άμεσου περιβάλλοντός του, της οικογένειας.

Θέλω να μάθω πώς κατέληξε να γίνει jazz player.

Κατανοητική στάση. Τον καθησυχάζω. Αν θέλει να συμπληρώσει κάτι, μπορεί να το κάνει.

Μιλά για τη σχέση του με τζαζ.

-Όχι δεν την ξέρω αυτή τη δουλειά.

Σ. Ναι µε τζαζ άποψη, δηλαδή εγώ έχω παίξει αρκετά µε τον Δηµήτρη τον Καλαντζή ελληνική

µουσική µε τζαζ ήχο και αυτοσχεδιασµό και τέτοια. Αυτό υπάρχει πάρα πολύ στην Ισπανία, δηλαδή

µπορεί να σου λέγανε ένα κοµµάτι ας πούµε και να το παίζανε πολύ acoustic και όµορφα και..αυτό

θέλω, αυτό µου αρέσει. Από εκεί και πέρα τώρα να παίξω ας πούµε hard bop µου αρέσει πάρα

πολύ , είναι κάτι άλλο. Αυτό.

-Ας πάµε σε ένα άλλο θέµα. Για τον ‘‘Μαύρο κύκνο΄΄θέλω να µου πεις.

Σ. ‘‘Μαύρος κύκνος’’ για µένα είναι µία ιδιαίτερη ιστορία γιατί...ανακατεύτηκα µε το ηλεκτρικό

µπάσο ξανά. Γιατί...δεν έχω το χρόνο να ασχολούµαι και µε τα δύο. Το ρεπερτόριο απαιτούσε

ηλεκτρικό ε..ταλαιπωρήθηκα πολύ γιατί κατ’αρχήν δεν ήξερα τί ήχο ήθελα να βγάλω από το µπάσο

ε..γιατί ο ήχος είναι στο κεφάλι δεν είναι στα χέρια πάντα, και..µετά από δύο χρόνια, ε µελέταγα

αρκετά και είχα αρκετά άγχος γι’ αυτό γιατί δεν ήξερα δηλαδή κάποιες φορές µπορεί να

‘‘ανοίξουµε’’ πολύ ένα κοµµάτι, τώρα τα ‘χουµε κάνει λίγο πιο..σφιχτά αλλά πιο παλιά..έφευγαν τα

κοµµάτια έτσι (κάνει µία κίνηση µε τα χέρια του προς τα έξω) και µπέρδευα τα χέρια µου στις

χορδές, άλλο όργανο δηλαδή, παίζεις κρουστά εσύ; (απευθύνεται σε εµένα) Είναι άλλο όργανο.

Εντάξει, ξέρεις, τι είναι να έχεις άλλο όργανο. Σιγά σιγά όµως, έχτισα την..την ζωή µου και µε τα

δυο όργανα και αυτό ήταν αφορµή ο ‘‘Μαύρος Κύκνος’’. Εµ...εποµένως για µένα είναι κάτι

ιδιαίτερο ο ‘‘Μαύρος Κύκνος’’ ε...και µε τα παιδιά που παίζω που είναι φίλοι µου ε..και η ευκαιρία

που µου δόθηκε από την.. από την.. η ζωή µού δωσε την ευκαιρία, να ξαναπαίξω ηλεκτρικό µπάσο.

Αυτό. Ε...είναι µία οικογένεια ο ‘‘Μαύρος Κύκνος’’, µαζί και να πλακωνόµαστε ε ...της πουτάνας

γίνεται. Κάποιες φορές το αποτέλεσµα..για µένα..είναι αρκετά καλό, χαίροµαι, ε..γιατί τα γράφω

αυτά και τα ακούω βασικά, ε..και έχουµε τα θέµατά µας σαν µπάντα έξι χρόνια πια.

-Πώς το εξηγείς αυτό το φαινόµενο των έξι ετών κάθε Τετάρτη;

Σ. Ότι βασικά..ερχόταν εκεί ο κόσµος και µας ζήταγε για άλλον ακόµα ένα χρόνο ο µαγαζάτορας.

Αυτά. Έτσι πολύ απλά.

-Είσαι από την αρχή µαζί τους σωστά; Από τον πρώτο χρόνο.

Σ.Ναι.

-Και πώς είναι η σχέση σου µε τους συµπαίκτες σου;

Σ. Είναι πάρα πολύ καλή. Είµαστε οικογένεια, αυτό σου είπα.

-Περιέγραψε το µου λίγο αυτό. Ποιον γνώρισες πρώτα;

Σ. Όλους τους ήξερα.

-Είχες ξαναπαίξει µαζί τους.

Μιλά για τη δυσκολία που αντιμετώπισε μέσα σε αυτή τη μπάντα σε σχέση με το μπάσσο.

Δεν κατάφερα να τον οδηγήση σε ροή αφήγησης. Προσπαθώ με εξεταστική στάση να εκκινήσω μία αφήγηση.

Θέλω να τον οδηγήσω να μου πει το μυστικό της επιτυχίας της μπάντας.

Προχωρώ στη ΘΕΜΑΤΙΚΗ Β΄. Θέλω να μάθω για τη σχέση του με την μπάντα.

Μιλά για τη φιλία του με τους υπόλοιπους μουσικούς της μπάντας. Είναι σαν οικογένεια για αυτόν.

Εξεταστική στάση. Θέλω να μου αφηγηθεί την κοινή του πορεία με τους άλλους μουσικούς της μπάντας.

Σ. Ναι η τζαζ σκηνή έχει δέκα πέντε άτοµα οι δέκα παίζουµε µαζί ας πούµε. Αυτό. Και είναι φίλοι

τα παιδιά και υπάρχει µία καλή χηµεία όσον αφορά αυτό. Είµαστε σαν οικογένεια. Μαλώνουµε

αλλά τα βρίσκουµε, ο καθένας τραβάει τις γκρίνιες του άλλου, όλα κανονικά.

-Το µυστικό της επιτυχίας που η επιτυχία είναι η ωραία µουσική που κάνετε, βασίζεται σε αυτήν

την φιλία;

Σ. Όχι δεν πιστεύω ότι είναι αυτό. Δεν πιστεύω ότι είναι αυτό. Η φιλία απλώς κάνει αυτό το πράγµα

να κρατάει. Ε..βοηθάει τουλάχιστον στο να κρατάει. Ε είναι η...η ..υψηλή ικανότητα των µουσικών.

Δηλαδή ας πούµε ρε παιδί µου.. ξέρεις ότι δεν µπορείς ε να πάρεις άλλονε εύκολα όταν κάποιος

λείπει δεν µπορούµε να κάνουµε εύκολα αντικαταστάσεις, γιατί σίγουρα θα είναι διαφορετικό εκ

των πραγµάτων, αλλά...δε θα πάει εκεί πέρα που έχει κτιστεί. Ε ο ‘‘Μαύρος Κύκνος’’ στυλιστικά

ανήκει σε ένα fun James Brown µε jazz στοιχεία, πράγµα. Εµ..που καµιά φορά µέσω αυτού όµως,

ε.. µπορεί να γίνει και intellectual. Εµ..αλλά οι µουσικοί είναι πάρα πολύ καλοί για αυτό, ακούνε

πάρα πολύ καλά, έχουνε..είναι δεξιοτέχνες, δηλαδή παίζουν σε γρήγορες ταχύτητες, ακούνε

γρήγορα κάτι, αντιλαµβάνονται γρήγορα κάτι, µάλλον ίσως εγώ να είµαι µάλλον ο πιο αργός εκεί

όπου µπορεί να φταίνε πολλά πράγµατα, µπορεί να φταίει η...για πλάκα το ‘πα, αλλά µπορεί να

φταίει η γωνιά µου, ο καθένας το όργανό του προσπαθεί να το αντιµετωπίσει ηχοληπτικά δηλαδή,

ε..., είναι πάρα πολύ καλοί παίκτες.

-Σε αυτό το χώρο, σε αυτό το µαγαζί, µε τη θέση που είπες ότι έχεις πίσω, όπου δυσκολεύεται η

επικοινωνία και µε κάποιους συµπαίκτες και ο κόσµος είναι ακόµα πιο µακριά σου, παρόλα αυτά,

νιώθεις να υπάρχει µία επικοινωνία µε τον κόσµο; Εσύ µε τον κόσµο.

Σ. Εννοείται ρε. Εννοείται αυτό το πράγµα. Εννοείται. Και...επειδή κάνεις κι εσύ, είσαι συνάδελφος

κι εσύ, ε αυτό που...πρέπει να ξέρουµε είναι γιατί βρισκόµαστε εκεί, και..να µην αµελούµε το τί

πρέπει να κάνουµε για να γουστάρει ο κόσµος. Δηλαδή ξέρουµε το..το µυστικό της επιτυχίας. Για

εκεί. Κατάλαβες; Δηλαδή δεν το αµελούµε αυτό το πράγµα και όποτε το αµελούµε υπάρχει

γκρίνια , φωνές, βρισίδια, και την ώρα που παίζουµε δηλαδή. Αλλά επικοινωνώ σίγουρα µε τον

κόσµο όπως και όλοι επικοινωνούµε µε τον κόσµο αλλά βασικά επικοινωνούµε µεταξύ µας, δηλαδή

δεν υπάρχει ότι εγώ θα δώσω στον κόσµο, υπάρχει αυτό αλλά πρέπει πρώτα, να ‘χω καλύψει το ότι

είµαι καλυµµένος µε τους συµπαίκτες µου και ότι έχω δώσει αυτό που πρέπει στους συµπαίκτες

µου για να δώσω λίγο παραπάνω για τον κόσµο. Αυτό.

-Υπήρχαν στιγµές µε τους ‘‘Κόκκινους Πειρατές’’ στα έξι χρόνια όπου είχες άγχος, φόβο, νεύρα,

υπερβολική αγάπη, εξάρσεις δηλαδή. Έχουν τύχει;

Σ. Ναι, πριν ..σου είπα κιόλας ότι, τον πρώτο καιρό είχα αρκετό άγχος για το πώς θα πάει.

Δηλαδή...(παύση) ήταν λίγο στον αέρα δηλαδή όταν ξεκινάς κάτι τέτοιο...δεν ξέραµε πώς θα πάει η

Προσπαθεί να ορίσει το είδος της μουσικής που παίζουν.

Η επικοινωνία είναι που έχει σημασία. Έτσι όλα τα προβλήματα μπορούν να παραμεριστούν.

Του αναφέρω τη λέξη ‘‘μυστικό’’ και το ορίζω προκειμένου να εκκινήσω μία ροή αφήγησης.

Απαντά για ακόμα μια φορά συνοπτικά για τη μεταξύ τους σχέση.

Σχολιάζει τη φιλία και τη χημεία μεταξύ των μουσικών της μπάντας.

Θέλω να μου μιλήσει για το χώρο στον οποίο παίζουν. Τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν και πώς τα λύνουν.

Πιστεύει ότι σημαντικό ρόλο παίζουν οι ικανότητες των μουσικών. Τους χαρακτηρίζει δεξιοτέχνες.

Περιγράφει στιγμές άγχους κατά τη διάρκεια του live.

Θέλω να μάθω περισσότερα για τα συναισθήματά του κατά τη διάρκεια του live με την μπάντα.

µέρα. Δεν ξέρουµε πώς θα πάει η µέρα. Απλώς τώρα είναι λίγο πιο...ε...πώς το λένε..όχι

υπολογίσιµο µπορούµε να το χειριστούµε καλύτερα. Ε..ίσως να φταίει και το ρεπερτόριο

αλλά...όταν έχεις τρεις σολίστες, είναι θέµα. Δηλαδή εµείς από πίσω µε τον Κώστα και τον Γιάννη,

πάλι δηλαδή ας πούµε, ή δίνεις το ίδιο δηλαδή ε υπάρχουν πολύ συγκεκριµένες ε..πολύ

συγκεκριµένες ε..κατευθύνσεις που δίνουµε στους σολίστες. Και το φτιάχνουµε εν µέρει εµείς µαζί

µε τους σολίστες αλλά η βάση είναι αυτή από πίσω που κινεί. Και υπάρχει εννοείται άγχος

γιατί..ε..υπάρχουν και φορές που αυτό το πράγµα ..καταρρέει. Μπορεί να ξεκινήσουµε κάτι και

καταρρέει. Και είµαστε στη φάση γαµώτο..αυτό.

-Και είσαι και δάσκαλος. Σου αρέσει η διδασκαλία; Πώς ξεκίνησες;

Σ. Εµ..όχι δεν µου άρεσε η διδασκαλία, ποτέ δεν το ‘χα αυτό το..το ψώνιο. Ε αλλά τώρα πια µου

αρέσει. Ε..Μάλλον δεν το ήξερα γιατί δεν ήµουν έτοιµος. Ε...τώρα..µακάρι να καταφέρω να είµαι

πιο επικοινωνιακός και να µπορώ να κατευθύνω έναν µαθητή και να τον βοηθήσω όσο µπορώ..ε..µε

έχει βοηθήσει πάρα πολύ το Ωδείο όπου διδάσκω γιατί σου δίνει και κατεύθυνση και συγχρόνως

είναι αυστηρό µαζί σου. Εποµένως όλα αυτά σουλουπώνουν ένα ασουλούπωτο µυαλό. Το κάνουν

λίγο..του δίνουν κάποια µορφή. Ε..ναι. Μαθήµατα εδώ και δένεσαι κιόλας µε τα µαθήµατα,

υπάρχει και άγχος αλλά υπάρχουν και κάποιες µαγικές συνταγές για τους ανθρώπους οι οποίοι

θέλουν να έρθουν να περάσουν καλά εδώ. Δηλαδή, το µοντέρνο δεν έχει να κάνει µόνο µε τη

µοντέρνα µουσική, έχει να κάνει µε το ότι ‘’εδώ είναι η ψυχοθεραπεία µας’’. Και κάνουµε αυτό.

Και όποιος θέλει παραπάνω ...του δίνουµε ό,τι µπορούµε.

-Θυµάσαι περίπου πότε ξεκίνησες να διδάσκεις; Σε ποια ηλικία;

Σ. Ναι από την αρχή είχα ξεκινήσει να κάνω κάποια µαθήµατα, ναι από την αρχή, πρέπει να...ε.. το

κάνα γύρω στα έξι χρόνια έξι εφτά χρόνια από όταν ξεκίνησα να παίζω µουσική. Παίζω µουσική

πάνω από είκοσι χρόνια τώρα δηλαδή...από τη στιγµή που ξεκίνησα µαθήµατα µετά από λίγο

ξεκίνησα να παίζω και µουσική. Εποµένως άµα βάλουµε το ‘90..ε...Ναι. Το κάνω πολύ καιρό αλλά

δεν το ‘κανα έτσι όπως το κάνω τώρα. Δηλαδή τώρα είναι αλλιώς. Έχουν περάσει όµως πολλά

χρόνια έχουν περάσει είκοσι χρόνια. Είκοσι δέκα οχτώ είκοσι χρόνια.

-Μετά από κάποιο µάθηµα µπορεί να φύγεις χαρούµενος ή στενοχωρηµένος.

Σ. Εννοείται. Βασικά στενοχωρηµένος ε..όταν..δεν έχω τη δύναµη να..εγκεφαλικά και µυϊκά, να

ελέγξω το µάθηµά µου. Και ξεχνάω, δεν έχω ροή.

-Και καταλαβαίνεις ότι αυτό το λάθος ήταν δικό σου...

Σ. Ναι, αν και είµαι φιλότιµος αλλά...δηλαδή να προσπαθήσω να το βρω, δεν παραιτούµαι τόσο

εύκολα σε αυτό, δηλαδή σέβοµαι πολύ το µαθητή, αλλά ναι κάποιες ώρες που δεν σε πάει λες άντε

τον µπούλο, πάµε σπίτι. Βέβαια δεν πας πάντα σπίτι!

Θέλει να γίνει καλύτερος δάσκαλος.

Εξεταστική στάση. Θέλω να μάθω την αρχή, πότε ξεκίνησε να διδάσκει. Προσπαθώ να τον τοποθετήσω χρονικά.

Λίγα σχόλια για τη σχέση δασκάλου-μαθητή.

Δεν ήξερε ότι θα ασχοληθεί.

Θέλω να μάθω τα συναισθήματά του μετά από το μάθημα. Εξεταστική στάση.

Σήμερα του αρέσει όμως, η διδασκαλία.

Καταφέρνει να θυμηθεί πότε ξεκίνησε να διδάσκει. Έχουν περάσει πολλά χρόνια πλέον.

Θέλω να μάθω πότε ξεκίνησε να διδάσκει και ποιοι ήταν οι λόγοι που τον οδηγήσαν εκεί.

Χιουμοριστική διάθεση που κάνει τη συνέντευξη πιο ευχάριστη.

Αιτιολογική στάση.

Προσπαθεί για το καλύτερο κατά τη διδασκαλία.

Πιστεύει ότι ακόμα δεν είναι καλό δάσκαλος.

-Πας και για µπύρες. (Γέλια και των δύο)

Σ. Όχι πας στον ‘‘Μάυρο Κύκνο’’ ή κάπου άλλου.

-Αυτή η εναλλαγή που είναι πολύ ενδιαφέρουσα, τελείωσε το µάθηµα στις οχτώ, έχω live στις

δέκα. Τί γίνεται µέσα σου; Πώς νιώθεις;

Σ. Ε...για να το συνδέσουµε λίγο αυτό, ε..κατ αρχήν αυτό γίνεται από όλον τον κόσµο. Η γνώµη η

δική µου είναι ότι ε..αυτό πρέπει να γίνεται, είναι µέρος της ζωής, δηλαδή εσύ αυτή την στιγµή που

κάνεις διακόσια πράγµατα, έχεις µάθει να τα χειρίζεσαι, και µπαίνεις από τη µια κατάσταση στην

άλλη, όσο πιο γρήγορα µπορείς. Ε..Όταν πηγαίνεις στον ‘‘Μαύρο Κύκνο’’ ας πούµε πολλές φορές,

µιας και έχουµε πιάσει τον ‘‘Μαύρο Κύκνο΄΄, το µόνο που θέλω να παίξω είναι µπαλάντες. Και

πάρα πολύ σιωπηλά. Και όλοι µας µπορεί. Αλλά πρέπει να παίξουµε αυτό, µε το οποίο είµαστε εκεί

έξι χρόνια. Κάτι άλλο. Αλλά µπορεί να είσαι εξαντληµένος από το πρωί. Πάντα είχα ένα θέµα

ενεργειακό εγώ. Δηλαδή ενώ το live είναι η κορυφή ενός µουσικού, εγώ ήµουν τελειωµένος πάντα.

Πάντα έφθανα κουρασµένος στο live γιατί έκανα γυµναστική, µελέταγα όλη τη µέρα, έτρεχα από

δω από κει, µε διάφορα και το βράδυ..και ακόµα περίπου το έχω αυτό το οποίο δεν κάνει αλλά τί να

κάνουµε τώρα, µάλλον το ‘χει πολύς κόσµος, το ‘χεις κι εσύ; Ε;

-Ε ναι όλοι το τραβάνε..

Σ. Ωραία αυτό. Εποµένως δεν έχω να πω κάτι καινούργιο. Αυτό.

-Είπες ότι η διδασκαλία είναι κάτι που πλέον το αγαπάς, εποµένως δεν το κάνεις καθαρά και µόνο

για βιοποριστικό λόγο.

Σ. Όχι δεν το κάνω..ε..βέβαια..άµα είχα..ε...εντάξει άµα είχα γαµώ τα λεφτά, δεν ξέρω αν θα έκανα

αυτό.

-Εποµένως υπάρχει πιθανότητα να διάλεγες ένα από τα δύο, ή διδασκαλία ή performance.

Σ. Κοίταξε, ε εγώ στη ζωή µου ποτέ δεν ήµουν καριερίστας από αυτήν την άποψη δηλαδή, ήθελα

να παίζω µε τους φίλους µου, µε την παρέα µου, δεν έκανα...σκοπό να παίξω στην Αµερική, να

κάνω καριέρα στην Ευρώπη. Ίσως επειδή ήµουνα µεγάλος είτε επειδή θεωρώ ότι δεν έχω να δώσω

κάτι ε..ιδιαίτερο ε..αλλά µου αρέσει εδώ, στη γειτονιά µας να παίζουµε. Εντάξει. Ή µπορεί να είναι

σε όλη την Ελλάδα ρε παιδί µου. Αν και τα ταξίδια τα πολλά δηλαδή να είµαι gypsy ας πούµε στους

δρόµους να τρέχω και να παίζω, πια δεν το γουστάρω, ίσως άµα µπορούσα να παίξω µουσική στα

είκοσι πέντε µου χρόνια όπως ένα κάρο άλλος κόσµος µπορεί, όπως είµαι τώρα σαράντα τέσσερα

παίζω µουσική σαραντατεσσάρων χρονών τώρα έτσι όπως είµαι, έχω κάποια κυβικά. Άµα κάποια

κυβικά τα είχα εικοσιπέντε χρονών τέλοσπαντων γιατί το µπέρδεψα λίγο, για να καταλάβεις, ίσως

να µπορούσα να κάνω το..europe en tour και διάφορα ας πούµε να είµαι µε βανάκι και να γυρνάµε.

Τώρα δεν µου αρέσει αυτό. Αλλά παρόλα αυτά, χωρίς να ξέρω ακριβώς τί µου αρέσει, επειδή µου

Αναδρομή στο παρελθόν του και σύγκριση με το σήμερα.

Εξεταστική στάση. Θέλω να μάθω λεπτομέρειες για το συναισθηματικό κόσμο του συνομιλητή μου.

Κατανοητική στάση.

Θέλω να μάθω τους λόγους για τους οποίους συνεχίζει να διδάσκει.

Περιγράφει την ενέργειά του πριν το live της μπάντας. Τη μετάβαση από τις προηγούμενες υποχρεώσεις του, στο live της βραδιάς.Ζητά την επιβεβαίωσή μου.

Ομαλή μετάβαση με τη βοήθεια του συνομιλητή μου στη ΘΕΜΑΤΙΚΗ Γ΄. Το πιθανό μέλλον.

Υπόθεση του συνομιλητή.

Προτεραιότητά του η οικογένεια του, πλέον.

λείπει η οικογένειά µου, µου αρέσει να κάθοµαι να µελετάω, που δεν τα καταφέρνω, πια, έχω

πρόβληµα δηλαδή, ε.., δεν ξέρω τί ακριβώς θα διάλεγα. Παρόλα αυτά γουστάρω, θα γούσταρα,

να..µου λείπει η µουσική, θα ήθελα να παίζω σε πιο ποιοτικά γρούπια,να βγάζω λεφτά και να είχα

την οικονοµική άνεση, να ..έπαιζα περισσότερη τζαζ ή ποιοτική µουσική. Που αυτό το καταφέρνω

µόνο µε πολύ λίγα σχήµατα εδώ στη γειτονιά µας. Αλλά θα ‘θελα να είναι περισσότερα. Εποµένως

δεν ξέρω αν θα διάλεγα να είµαι καθηγητής. Θα µου άρεσε πιο πολύ το performance.

-Θα άλλαζες κάτι στην πορεία σου σε σχέση µε τη µουσική µέχρι σήµερα, σε οποιοδήποτε τοµέα

είτε performance είτε διδασκαλία...

Σ. Βέβαια βέβαια, θα ..άλλαζα ε..όσον αφορά τις συνεργασίες µου εννοείς;

-Σε οποιονδήποτε τοµέα.

Σ. Ναι ρε παιδί µου, εγώ έχω µελετήσει πάρα πολύ ε.. για πολλά χρόνια και παρόλα αυτά δεν έχω

την βελτίωση που θα έπρεπε να έχω. Και αυτό επειδή δεν µελετούσα σωστά.

-Οπότε ένας σωστός δάσκαλος; Θα άλλαζες αυτό;

Σ. Ναι δάσκαλος ας πούµε στη τζαζ µουσική δεν είχα. Ήµουνα µόνος µου. Και αυτό ίσως επειδή

ήµουν εγωιστής ή ίσως να µην καταλάβαινα την αξία κάποιων ανθρώπων που προσφερόντουσαν νε

µε βοηθήσουν. Αυτό το κατάλαβα πολύ πιο µετά. Αλλά...επειδή είχα κολλήσει µε την κλασική

µουσική επειδή η κλασική µουσική έχει έναν πολύ συγκεκριµένο κύκλο, πια ξέρω να τον

χειρίζοµαι δηλαδή ξέρω πολύ συνειδητά γιατί έφυγα από την κλασική µουσική, ενώ µου αρέσει

πάρα πολύ η κλασική µουσική, και µου άρεσε να ταλαιπωρούµαι ας πούµε και µε το όργανο να

προσπαθώ να παίξω σονάτες και κοντσέρτα που..έχω κάνει αρκετά τέτοια αλλά...αυτό µε µπέρδευε

κιόλας δηλαδή η κλασική µουσική, η τόσο πολύ κλασική µουσική, εύχοµαι πιο µετά να µου βγει σε

καλό. Νοµίζω ότι µε καθυστέρησε, δηλαδή ένα ενενήντα τις εκατό της µελέτης µου για πολλά

χρόνια, µέχρι και πρόσφατα δηλαδή πριν τέσσερα χρόνια, ήταν δοξάρι. Δοξάρι δεν παίζεις στην

τζαζ. Βέβαια µου έκανε καλό, αλλά έπρεπε να γυµνάσω το δεξί µου χέρι αλλιώς. Εποµένως

πράγµατα σίγουρα που θα άλλαζα στην πορεία µου ως ..ε..τεχνικά πράµατα και εγώ πως

αντιλαµβάνοµαι..δεν ξέρω άλλα..δεν µου ‘ρχεται κάτι άλλο τώρα. Τί θα άλλαζα.

-Πιστεύεις ότι ‘‘Κόκκινοι Πειρατές’’ θα διαλυθούν κάποτε; Και γιατί;

Σ. Ε..Ναι, µπορεί να διαλυθούν. Μπορεί να διαλυθούν αλλά...θα διαλυθούν για κάποιους λόγους

πραγµατικούς δηλαδή ε.. ας πούµε άµα κλείσει ο ΄΄Μαύρος Κύκνος΄΄πρέπει να βρούµε ένα άλλο

µαγαζί, άµα δεν βρούµε άλλο µαγαζί, θα πρέπει να έχουµε λιγότερα παιξίµατα εποµένως αυτή η

απόσταση η..µη συχνή επαφή µε τα παιδιά, θα..θα µας κάνει να αναζητήσουµε άλλα σχήµατα να

παίξουµε. Αλλά πάντα θα υπάρχει µέσα µας οι ‘‘Κόκκινοι Πειρατές’’, εποµένως θα ξαναγυρνάµε σε

Ο συνομιλητής μου ζητά διευκρίνηση στην ερώτησή μου.

Θέλω να συμπληρώσω ένα κενό από την ΘΕΜΑΤΙΚΗ Α΄. Είναι κατάλληλη στιγμή για να το κάνω.

Τί πραγματικά θα του άρεσε να κάνει, εάν ήταν οικονομικά πιο άνετος.

Ερμηνευτική στάση.

Επιστροφή στη ΘΕΜΑΤΙΚΗ Γ΄. Εξεταστική στάση.

Ποια ήταν τα προβλήματα που τον καθυστέρησαν στο να γίνει πιο γρήγορα καλύτερος μουσικός.

Δίνει τους πιθανούς λόγους διάλυσης της μπάντας, κατά τη γνώμη του.

αυτό, αλλά αυτό όλο θα φέρει φθορά σιγά σιγά. Από άλλους λόγους δεν νοµίζω να..να χωριστούµε.

(παύση) Εντάξει.

-Δεν είναι κάτι που θα το επιθυµούσες, να διαλυθούνε. Οπότε ίσως αυτό δυνάµωνε τη σχέση σας ,

στην πιθανότητα που θα έκλεινε το µαγαζί, ίσως συνεχίζατε..

Σ. Κοίταξε νοµίζω ότι σίγουρα, όχι νοµίζω σίγουρα..σίγουρα σε όλους θα λείψουν οι ‘‘Κόκκινοι

Πειρατές’’, µεταξύ µας τα παιδιά. Ε...που παίζαµε εκεί και αυτά..Ακούγεται λίγο και όλο αυτό η

συνέντευξη, επειδή είµαι αντι-σταρ λίγο, σαν είµαι σταρ και να µιλάµε για τους ‘‘Κόκκινους

Πειρατές’’. Οι ‘‘Κόκκινοι Πειρατές’’ δεν είναι τίποτα. Είναι µια παρέα που παίζει µουσική, παίζει,

παίζει covers αρκετά, και original κοµµάτια. Θα θέλαµε να παίξουµε περισσότερα originals,

ε...αλλά είναι µία παρέα που παίζει τη µουσική της. Δεν είναι τίποτα παραπάνω. Με τα προβλήµατά

της, ε..γιατί έχει προβλήµατα, αυτό το κάνει να είναι ακόµα πιο δύσκολο για κάποιον να παίξει µε

τους ‘‘Κόκκινους Πειρατές’’ , δηλαδή... δεν είµαστε εκεί πάνω, ούτε πρόκειται να πέσουµε από κει

πάνω και να χτυπήσουµε. Ξέρουµε πολύ καλά ότι έιµαστε εδώ. Άµα πέσουµε από εδώ, δεν θα

χτυπήσουµε. Θα ήταν ψεύτικο να µας βάλουν εκεί πέρα πάνω. Ε..Εποµένως κάποιος για να θέλει

να παίξει στους ‘‘Κόκκινους Πειρατές’’ οι οποίοι είναι απλά εδώ, το κάνει ακόµα πιο δύσκολο.

Δηλαδή δεν παραµυθιαζόµαστε µε κάτι. Απλώς περνάµε καλά. Νοµίζω.

-Μου κάνει εντύπωση που δεν θέλετε να το κυνηγήσετε, να ανεβείτε και άλλο.

Σ. Ε...ναι άµα ρωτήσεις κάποιο άλλο από τα παιδιά µπορεί να σου πει κάτι τέτοιο.

-Ότι θα ήθελε να το κυνηγήσετε.

Σ. Θα ήθελε. Ναι.

-Πίστευεις ότι δεν είστε ικανοί να το κάνετε;

Σ. Μπορεί µπορεί. Άµα µας δοθούνε οι ευκαιρίες ξέρεις αυτά τα πράγµατα γίνονται ξαφνικά ε..εµάς

µάς έχει δείξει η ιστορία µας επειδή βασικά το τρέχει ο Τάκης αυτο, ε.. δεύτερη δύναµη στους

‘‘Κόκκινους Πειρατές’’ είναι ο Κώστας, θεωρώ εγώ, ε..όσον αφορά το PR ρε παιδί µου και όλη την

πρόταση δηλαδή εγώ δεν έχω κάτσει να κλείσω κάποια δουλειά ή να πω κάτι ή να...το µόνο που

µπορώ εγώ να κάνω είναι να γράφω κοµµάτια ε..έχω κάποια κοµµάτια που ‘’ρε παιδιά έχω κάποια

κοµµάτια να παίξουµε θέλετε’’. Όλοι έχουµε πάνω κάτω κάποια κοµµάτια. Ε..Βέβαια, αλλά ..αυτό

είναι. Δηλαδή δεν έχω κλείσει κάποια δουλειά µε τους ‘‘Κόκκινους Πειρατές’’ ούτε έχω κλείσει

πολλές δουλειές. Εποµένως δεν µπορώ να σου µιλήσω για τους άλλους δυο. Μπορεί ξαφνικά ο

Τάκης να γνωρίσει κάποιον και να πει ‘’α θα γίνει αυτό το event το οποίο είναι πάρα πολύ

σηµαντικό’’ και να είµαι υπέρ. Σηµαντικό για τους ‘‘Κόκκινους Πειρατές’’ ας πούµε να παίξουµε

εκεί. Το ίδιο και ο Κώστας. Ε..Εποµένως υπάρχει σίγουρα υπάρχουν κάποιες δυνάµεις µέσα εκεί

που µπορούν ξαφνικά..να εκτοξευθεί το πράγµα και να πάει κάπου άλλου. Αλλά δεν νοµίζω ότι

Επιβεβαιώνει την απάντησή του.

Εξεταστική στάση.

Εξεταστική στάση.

Δίνει πληροφορίες για το ποιος από τη μπάντα ασχολείται περισσότερο.

Σχολιάζει τη διαδικασία της συνέντευξης.

Μέσα από κατανοητική στάση, θέλω να μου πει περισσότερα.

Κατανοητική στάση.

Περιγράφει το δικό του ρόλο στη μπάντα.

Δίνει τα όρια της μπάντας.

Προσπαθεί να εξηγήσει γιατί η μπάντα του δεν θέτει περισσότερους στόχους.

αυτό γίνεται µε covers, γίνεται µε originals, δηλαδή ναι..από την άλλη δεν έχουµε κάνει πρόβες..

δηλαδή δεν είµαστε...δεν έχουµε κάνει πρόβες. Όλοι είµαστε τόσο busy αυτόν τον καιρό που δεν

κάνουµε πρόβες. Δηλαδή δεν είναι κάτι που λεν ‘’α αυτό και να το κυνηγήσουµε και να κάνουµε

αυτή την συνεργασία’’ και το ένα και το άλλο. Δεν λειτουργεί έτσι. Θα µπορούσε, το έχουµε

σκεφθεί ότι θα µπορούσε να λειτουργήσει έτσι, αλλά δεν έχει λειτουργήσει γιατί όλοι είµαστε στο

χάσιµο, ο άλλος τρέχει µε τη σχολή του πάνω κάτω, εγώ τρέχω εδώ εκεί και παραπέρα, ο άλλος

έχει live από εδώ και από εκεί, µπορεί να έχουµε live µε την Αρβανιτάκη, µε την Αλεξίου, αυτό.

Κατάλαβες; Αλλά άµα δεν υπήρχαν όλα αυτά, µπορεί να ήµασταν πιο εργατικοί. Αυτό.

-Η λέξη αγάπη. Την νιώθεις στο performance, την νιώθεις στην τάξη...

Σ. Τί σχέση έχεις εσύ µε την αγάπη;

-Εγώ..την αναζητώ. Ρωτάω για αυτήν.

Σ. Είναι τροµερό που βάζεις στο θέµα σου την αγάπη. Είναι ένα θέµα που σε..σε νοιάζει προφανώς,

που σε ταλαιπωρεί, ταλαιπωρεί εννοώ δηλαδή σε..σε γαργαλάει..Την ψάχνεις. Είναι ενδιαφέρον.

-Έχουν γραφθεί εκατοµµύρια τραγούδια, ποιήµατα, πίνακες αφιερωµένοι στην αγάπη...

Σ. Ναι, η αγάπη....είναι ένα...πράγµα που πρέπει να το εξηγήσουµε. Να του δώσουµε µια..ε ..πως να

το πουµε..µια ..όχι απαντηση...ίσον. Αγάπη ίσον, µία εξήγηση.

-Πρέπει;

Σ. Ναι γιατί νοµίζω ότι η αγάπη είναι λάθος βαλµένη σε όλη την ανθρωπότητα. Ε...δηλαδή ας

πούµε, αγάπη θεωρώ ότι είναι η θετική διάθεση που έχεις για κάτι. Απλά. Δηλαδή εγώ έχω θετική

διάθεση απέναντί σου. Ε... έχω θετική διάθεση ισχυρότατη απέναντι στην κόρη µου. Δηλαδή αν η

κόρη µου µεγαλώσει και γίνει Χρυσαυγίτισα, και φάει δύο, και την πάνε φυλακή, εγώ δεν θα πάω

στην φυλακή να τη σκοτώσω. Ούτε στον κολλητό µου θα το κάνω, αυτόν που αγαπάω. Απλώς

αναφέρω την κόρη µου. Θα πάω στη φυλακή και θα της πω ‘‘Πώς το έκανες αυτό’’. Γιατί το έκανε,

θα ψάξω να βρω. Αυτό γίνεται επειδή την αγαπάω. Την γυναίκα µου δεν θέλω να την αγαπάω.

Θέλω να είµαι ερωτευµένος µε την γυναίκα µου. Αγάπη είναι η θετική προδιάθεση που έχω για

οτιδήποτε. Εποµένως όλα γύρω µου, αν είµαι στα καλά µου, έχουν άµεση σχέση µε την αγάπη. Και

τους δίνω αγάπη. Ε...Ποια ήταν η ερώτηση;

-Πώς την νιώθεις, την εκλαµβάνεις και την δίνεις στους γύρω σου.

Σ. Ε...Αγάπη έχει να κάνει µε σεβασµό, γνώση. Σέβοµαι τον άλλον και του δίνω, ε...και προσπαθώ

να κατανοήσω γιατί, τί πρέπει να του κάνω για να χαρεί, γιατί µε πληρώνει, γιατί έρχεται εδώ, γιατί

έρχεται να πιει το ποτό του. Βέβαια όλα αυτά µπορεί να µη µε νοιάζουν και τόσο πολύ αν δεν

έρχοµαι σε άµεση επαφή µε κάποιον, αλλά απλά εγώ µε αγάπη, µε έρωτα µάλλον φέροµαι στο

όργανό µου και στη µουσική µου ε..και αυτός ας λάβει ό,τι να ‘ναι. Απλώς είναι τίµιο αυτό που

Προσπαθώ να επεξηγήσω

Προσπαθώ να τον πείσω γιατί με ενδιαφέρει αυτή η ερώτηση. Την έθεσα γενικά ώστε να προκαλέσω ροή αφήγησης.

Σχολιάζει την ερώτησή μου.

Εξεταστική στάση.

Θέλω να συμπληρώσω ένα κενό από τη ΘΕΜΑΤΙΚΗ Β΄. Να μάθω περισσότερο για τον βαθύ συναισθηματικό κόσμο του συνομιλητή μου.

Εξεταστική στάση.

Εξηγεί τι σημαίνει αγάπη για αυτόν.

Ρωτά με απορία.

Μιλά για την αγάπη σε σχέση με τις βραδιές στο μαγαζί, τον κόσμο, το μπάσσο.

κάνω. Είναι µέρος της αγάπης (παύση) αυτή η σχέση που µπορείς να έχεις µε τη µουσική και µε το

όργανο. Κάνω αυτό γιατί ξυπνάω κάθε πρωί και µε αγάπη και µε ...ασχολούµαι µε αυτό το πράγµα

που ασχολούµαι, εποµένως όταν το κάνω έξω, δηµοσίως, όπως το κάνεις κι εσύ, τρέµεις, στο να

µην το κάνεις καλά, δηλαδή το κάνεις µε αγάπη, προσπαθώντας να...ξέρω εγώ. (παύση) Η αγάπη

είναι τεράστιο θέµα. Τεράστιο.

-Την λαµβάνεις από τους µαθητές σου, τους συµπαίκτες σου...

Σ. Ο καθένας όπως µπορεί. Ο άλλος αναγνωρίζει ότι τον σέβεσαι. Βασικά, ενώ είµαι

προσβλητικός..καυστικός σε σχόλια µου, αµέσως όµως µπορώ να χειρίζοµαι την ευγένεια και την

ε..και αυτό το contrast ε...βοηθάει τους άλλους να απελευθερώνονται. Επειδή λειτουργώ εγώ έτσι.

Ε, και επειδή µάλλον συµβαίνει αυτό, προσπαθώ λίγο να το εξηγήσω µε µαθηµατικά, ε...ο....και οι

µαθητές µου και οι φίλοι µου, µου δίνουν αγάπη. Επειδή µάλλον τους δίνω κι εγώ. Αυτό. Επειδή

τους σέβοµαι. Και δεν θέλω ποτέ να τους δηµιουργήσω...να τους φέρω σε δύσκολη θέση.

ΤΕΛΟΣ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗΣ

Κατανοητική στάση.

Μιλά για τη δική του στάση στο θέμα αγάπη, πώς τη νιώθει.

Η έρευνά µου έφθασε στο τέλος της. Έχω µαζέψει αρκετό υλικό και από τις επισκέψεις µου στο

πεδίο και από τις δύο συνεντεύξεις που πραγµατοποίησα. Είναι η στιγµή όπου µπορώ να καταλήξω

σε συµπεράσµατα, να δω εάν απαντήθηκαν όλα τα ερωτήµατά µου και αν δηµιουργούνται νέα.

Τα αρχικά µου ερωτήµατα πριν την επίσκεψη στο πεδίο ήταν σχετικά µε τον καθηγητή µου στα

ντραµς και το πώς συµπεριφέρεται κατά την επιτέλεση, πώς επικοινωνεί µε τους συµπαίκτες του,

µε τον κόσµο, τις εκφράσεις και τα συναισθήµατά του λίγο πριν, κατά την διάρκεια και λίγο µετά

την ζωντανή εµφάνιση.

Μετά την πρώτη µου επίσκεψη στο πεδίο, άρχισαν να µε απασχολούν κι άλλα ζητήµατα γύρω από

την µπάντα στην οποία παίζει, τους ‘‘Κόκκινους Πειρατές’’. Τα ζητήµατα αυτά είχαν να κάνουν

κυρίως µε τον χώρο, τον ήχο του µαγαζιού, την επικοινωνία µεταξύ των µουσικών και αυτών µε το

κοινό, και την ανεξήγητη συνεχή ευδιαθεσία των µουσικών και του κοινού, την οποία ένιωθα κι

εγώ όταν παρευρισκόµουν στο πεδίο.

Προκειµένου να βρω απαντήσεις στα παραπάνω ζητήµατα, ξαναεπισκέφθηκα το πεδίο.

Παρατήρησα ότι κυρίαρχο χαρακτηριστικό των µουσικών αλλά και του κοινού, ήταν το χαµόγελο.

Το χαµόγελο αυτό πρόδιδε συναίσθηµα χαράς. Χαρά, η οποία διαχέοταν στο χώρο. Υπέθεσα ότι

µπορεί σε αυτό το συναίσθηµα να βρίσκεται το ‘’µυστικό’’ της επιτυχίας αυτού του live, που έχει

γίνει πλέον θεσµός. Αυτό το χαµόγελο, αυτή η αίσθηση χαράς, ήταν που παραµέριζαν κάθε

πρόβληµα που δηµιουργούνταν στο χώρο, άνεσης, ήχου κτλ.

Οι δύο συνεντεύξεις, ήρθαν για να επιβεβαιώσουν όλα αυτά τα οποία είχα παρατηρήσει καθώς και

να δώσουν απάντηση στο βασικό πλέον θέµα που µε απασχολούσε. Ποιο ήταν ακριβώς το µυστικό.

Αν και οι δυο συνοµιλητές µου, όντας διαφορετικοί άνθρωποι, διαφορετικές προσωπικότητες, µου

έδωσαν την απάντηση.

Η βαθιά φιλία µεταξύ των µουσικών της µπάντας, η ιδιαίτερη ‘’χηµεία’’ τους, ο σεβασµός, η

ευχαρίστηση ο ένας να ακούει το δεξιοτεχνικό παίξιµο του άλλου, είναι τα στοιχεία που αποτελούν

το µυστικό. Ένα µυστικό που βρίσκεται να ισοδυναµεί µε την αγάπη. Αγάπη µεταξύ τους, αγάπη

προς τη µουσική, αγάπη προς τα µουσικά όργανα τα οποία αποτελούν µεγάλο κοµµάτι της ζωής

τους, µέσα από την πολύχρονη και καθηµερινή επαφή µε αυτό, αγάπη για τον κόσµο που έρχεται

κάθε Τετάρτη να τους ακούσει, αγάπη για τους ιδιοκτήτες που θέλουν το µαγαζί τους να φιλοξενεί

αυτόν τον θεσµό.

Την αγάπη αυτή, την ένιωσα κι εγώ κοντά τους και όσο κι αν προσπάθησα να την εξηγήσω µε

λέξεις στα παραπάνω γραπτά κείµενά µου και µε τις ερωτήσεις µου στους συνοµιλητές µου, δεν

µπορώ να την µεταφέρω σε εσάς που διαβάζετε αυτή τη στιγµή την τελευταία µου αυτή πρόταση.