«…Η δομή και οι δυνατότητες της

Ευρωπαϊκής Ένωσης αντικατοπτρίζουν τις

ισχυρές εθνικές ταυτότητες της

Ευρώπης...αναλύοντας λίγο πιο προσεκτικά, η

Ευρωπαϊκή Οικονομική κρίση είναι κάτι πολύ

περισσότερο από τη δημοσιονομική πολιτική, τη

φορολογία, τη ρευστότητα, τα επιτόκια και τα

bailouts. Υπάρχει ένας ανθρώπινος παράγοντας

στην κρίση, που πάρα πολύ συχνά παραβλέπεται

, αλλά είναι δυνητικά πιο σημαντικός από τα

οικονομικά στοιχεία……ένα σύστημα που έχει

αποξενώσει πλήρως τη νεολαία...»

Μια πρωτότυπη παρέμβαση

Αρχικός τίτλος: Eurocrisis

Ευρωπαϊκή

Οικονομική

Κρίση

Μια Ανάλυση και μια πρωτότυπη παρέμβαση

Η ευρωπαϊκή οικονομική κρίση έχει ένα σύνθετο σύνολο αιτιών και ενισχυόμενων

δυναμικών. Για να επιτευχθεί ένα αποτελεσματικό και διαρκές απόκριμα, θα είναι κρίσιμης

σημασίας μια παρέμβαση σε κοινοτικό επίπεδο, όπως και η συμμετοχή της ομάδας των

ατόμων ηλικίας 15-24 που είναι σήμερα πολιτικά και οικονομικά αποξενωμένοι από το

σύστημα. Χτίζοντας πάνω στα υπάρχοντα προγράμματα για τις ευρωπαϊκές μίκρο-μεσαίες

επιχειρήσεις (ΜμΕ) και εκπαιδευτικές υποτροφίες υποδομής, η ταχεία ανάπτυξη ενός

επιχειρηματικού εκπαιδευτικού προγράμματος μπορεί άμεσα να προσελκύσει τους νέους

ανθρώπους στο να το αξιολογήσουν και να αντιμετωπίσουν τα τοπικά προβλήματα, ενώ

παράλληλα θα αναπτύσσουν ηγετικές ικανότητες και εφόδια για την καριέρα τους.

Προτείνουμε ένα πρόγραμμα που στοχεύει στα τελευταία στάδια της δευτεροβάθμιας

εκπαίδευσης, τα πανεπιστήμια, και τις τοπικές κοινότητες στις οποίες δραστηριοποιούνται

οι νέοι, όπου οι τοπικές επιχειρήσεις θα συμμετέχουν και θα επικεντρώνονται στη

μεγιστοποίηση των υφιστάμενων επενδύσεων της ΕΕ στα προγράμματα ανάπτυξης των

ΜμΕ. Αυτή η προσέγγιση θα μεταμορφώσει την ευρωπαϊκή οικονομία τροφοδοτώντας την

οικονομική δραστηριότητα από κάτω προς τα πάνω. Επιπλέον παρεμβάσεις στα μέσα

ενημέρωσης, την έρευνα, την εκπαίδευση, και τη χρηματοδότηση θα είναι κρίσιμης

σημασίας για να πραγματωθεί η σταθεροποίηση του συστήματος.

Έγκριση από τον Πρόεδρο της

Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, Martin Schulz

Εισαγωγή

Η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι ένα

σύνολο χωρών με εξαιρετικούς φυσικούς πόρους, ανθρώπινο δυναμικό και υποδομές. Είναι επίσης μια περιοχή που χαρακτηρίζεται από εδαφική και πληθυσμιακή ποικιλομορφία με 550 εκατ. Πληθυσμό σε 28 κράτη-μέλη, που μοιράζονται 4.4εκατ. τετ. χιλ/τρα. Οι οικονομικές τις ενέργειες διατείνονται από τεχνολογία και σύνθετες διαδικασίες παραγωγής ως την γεωργία και τον παγκοσμίου φήμης τουρισμό. Η ποικιλομορφία των οικονομικών της δυνατοτήτων είναι αναμφισβήτητα το πιο σπουδαίο στοιχείο της Ευρώπης καθώς και η μεγαλύτερη πρόκληση. Η διαχείριση αυτής της ποικιλομορφίας και οι εντάσεις μεταξύ ενότητας, συνεργασίας και διαφορετικότητας, έχουν οδηγήσει στην τρέχουσα οικονομική κρίση. Οι επιπτώσεις και οι απειλές της κρίσης είναι μεγάλες. Πέντε από τα κράτη μέλη έχουν έρθει αντιμέτωπα με έντονο δημοσιονομικό χρέος και έχουν μπει σε φαύλους κύκλους Διασώσεων ( bailouts) και πολιτικές λιτότητας από το 2009. Αυτό έχει οδηγήσει σε έντονη διχόνοια στην ευρύτερη περιοχή, προκαλώντας ορισμένους να αμφισβητήσουν τη βιωσιμότητα της Ε.Ε. και να προτείνουν την απόσχιση μεμονωμένων κρατών μελών από την Ένωση. Ελαττωματικές επενδύσεις, τραπεζικές και κτηματομεσιτικές φυσαλίδες, έχουν οδηγήσει κάποιους στην απώλεια αποταμιεύσεων/οικονομιών μιας ζωής, ιδιαίτερα σε χώρες ευάλωτες όπως η Ισπανία. Τα ποσοστά ανεργίας στην Γερμανία είναι της τάξεως του 2% στο κάτω άκρο. Στην Ελλάδα όμως και την Ισπανία ωστόσο τα ποσοστά φτάνουν το 27%. Για την νεολαία η κατάσταση είναι ακόμα πιο δύσκολη, με τους ευρωπαίους από 15 ως 24 να έχουν ποσοστό ανεργίας άνω του 22%. Παρόλο που όλη η Ευρώπη έχει συνειδητοποιήσει ότι υπάρχει πρόβλημα, υπάρχει διαφωνία ως προς τα αίτια και τις λύσεις. Έχουν γίνει

συζητήσεις για την πιθανότητα κάποιων κρατών μελών να πτωχεύσουν και να εγκαταλείψουν την Ευρωζώνη ή την Ένωση. Εν τω μεταξύ, το βάρος των οικονομικών αλλαγών έχει πέσει κυρίως στα Νότια κράτη-μέλη. Την προηγούμενη δεκαετία η ελεύθερη αγορά είχε προσφέρει πρωτοφανείς οικονομικές ευκαιρίες. Ταυτόχρονα, το κοινό νόμισμα είχε οδηγήσει τις 17 πρώην αυτόνομες χώρες της Ε.Ε. σε μια ενιαία νομισματική πολιτική στα πλαίσια της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ). Αυτή η νομισματική πολιτική της οποίας η Κεϋνσιανή εστίαση στο χαμηλό πληθωρισμό παραλληλίζεται περισσότερο με την ιστορική νομισματική πολιτική της γερμανικής Bundesbank, δημιούργησε τρομερά δημοσιονομικά προβλήματα στο νότο, που ιστορικά χρησιμοποιούσε τον πληθωρισμό ως έναν τρόπο αύξησης του ανταγωνισμού στον τομέα των εξαγωγών και στο να χρηματοδοτήσουν τη δημόσια σπατάλη/κατανάλωση. Με την απώλεια της νομισματικής αυτονομίας τα νότια κράτη-μέλη προσπαθούν να ανταπεξέλθουν έχοντας τρομερές απώλειες στους τομείς θέσεων εργασίας, στον τομέα παραγωγής, μιας κι συνέβη το πίβοτ στην Ασία από τις περισσότερες παραγωγικές μονάδες εδώ και δεκαετίες, όπως επίσης και με την αναπτυσσόμενη πίεση για να προσφέρουν το ίδιο επίπεδο κοινωνικής ασφάλισης, προστασίας και πλεονεκτημάτων όπως αυτά των βόρειο-δυτικών εθνών. Η επιβολή αυτής της νομισματικής πολιτικής χωρίς τα επαρκή κέρδη στην οικονομική ανταγωνιστικότητα, έχει αφήσει κράτη σαν την Ελλάδα, να βασίζονται στον τουρισμό και άλλες υπηρεσιακές βιομηχανίες, και στις «επιχειρήσεις διάσωσης» για την χρηματοδότηση του εθνικού χρέους. Το αποτέλεσμα(!), ευπάθεια των εξαγωγικών κερδοσκοπικών επενδύσεων.

Κατά συνέπεια η ΟΝΕ, που έχει συσχετιστεί σαν θεσμός με την ανάπτυξη στις βόρειες χώρες της ένωσης, έχει απομακρύνει την ιστορική βαλβίδα αποσυμπίεσης του Νότου. Η αργή συνολική ανάπτυξη και ο πανικός στην αγορά έχουν συντρίψει περαιτέρω την ευρωπαϊκή αγορά για τα εμπορεύματα του Νοτου- οδηγώντας τους καταναλωτές να αγοράζουν χαμηλότερης ποιότητας εισαγόμενα προϊόντα και όχι ευρωπαϊκά. Καταπιέζοντας τον τουρισμό- μειώνοντας έτσι κι άλλο τα έσοδα στο Νότο ενώ παράλληλα μέτρα λιτότητας επιβάλλονται από το Βορρά. Οι βόρειες χώρες κατηγορούν τις Νότιές για υπερβολικές δαπάνες, κι ο Νότος αρνείται να προχωρήσει σε εξοντωτικά μέτρα λιτότητας και ατελείωτα χρέη. Οι ευρωπαίοι έχουν λάβει το τίμημα της οικονομικής δυσχέρειας μέσω της επίμονης μαζικής ανεργίας, το συναίσθημα της αδυναμίας και της διχόνοιας.

Μια πιο διευρυμένη σκοπιά της κρίσης Αν κάποιος λάβει υπόψιν μόνο τα media, η κρίση στην ευρωζώνη έχει να κάνει μόνο με την οικονομία. Με βάση τους περιορισμούς της παρούσας ανάλυσης, η κρίση έχει να κάνει με υπερχρεωμένες χώρες και ιδιώτες που συσσωρεύουν υπερβολικό χρέος. Πρόκειται για την εύκολη πρόσβαση της Νότιας Ευρώπης στην πίστωση όταν ήρθε το ευρώ στα χαμηλότερα επιτόκια στην ιστορία. Σε αυτό το κείμενο, η κρίση έχει να κάνει με τη μετέπειτα μαζική συσσώρευση χρέους στην Ισπανία και την Ιταλία από τις εταιρίες και τους ιδιώτες που δανείστηκαν περισσότερα από όσα μπορούσαν και χρησιμοποίησαν τα λεφτά αυτά για να αγοράσουν σπίτια και αμάξια, και για να πληρώσουν τις διακοπές τους. Το χρέος είχε γίνει τόσο διαδεδομένο ώστε μέχρι το 2011 το συνολικό χρέος ως ποσοστό της ετήσιας οικονομικής παραγωγής, είχε αυξηθεί πάνω από 300% για την Γαλλία, την Ιταλία και την Ισπανία και πάνω από 250% για την Ελλάδα.

«Ακόμα και στην

φορολογικά

συντηρητική Γερμανία,

το συνολικό χρέος ως

ποσοστό της ετήσιας

οικονομικής

παραγωγής ήταν

περίπου 240%.» Ωστόσο, αναλύοντας λίγο πιο προσεκτικά, η Ευρωπαϊκή οικονομική κρίση είναι κάτι πολύ περισσότερο από τη δημοσιονομική πολιτική, τη φορολογία, τη ρευστότητα, τα επιτόκια και τις επιχειρήσεις διάσωσης (bailouts). Υπάρχει ένας ανθρώπινος παράγοντας στην κρίση, που πάρα πολύ συχνά παραβλέπεται, αλλά είναι δυνητικά πιο σημαντικός από ότι τα οικονομικά στοιχεία. Το αντίκτυπο της χρηματοπιστωτικής κρίσης για τους πολίτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι ορατό παντού. Τα στατιστικά στοιχεία είναι ανησυχητικά: τα τρέχοντα επίπεδα ανεργίας δεν έχουν αποδυναμώσει μόνο την οικονομία, αλλά έχουν σπάσει το ηθικό, την ελπίδα και την αισιοδοξία των ευρωπαίων πολιτών. Μια δημοσκόπηση που έγινε το Μάρτιο 2013 από την Pew Charitable Trusts βρήκε ότι μόνον το 41% υποστηρίζει την Ευρωπαϊκή Ένωση μεταξύ των ευρωπαίων πολιτών, με ιδιαίτερα χαμηλά ποσοστά αποδοχής στις χώρες όπου η ανεργία είναι σε υψηλά ποσοστά. Όλα αυτά είναι συμπτώματα κάποιας υποδόριάς αίτιας-ρίζας που πηγαίνει πολύ πιο βαθιά από την δημοσιονομική πολιτική. Για να επιτύχει η Ευρωπαϊκή ένωση τον δεδηλωμένο στόχο της να αναπτύξει τον τεράστιο πόρο-πλεονέκτημα που είναι αυτή η ένωση, διαβεβαιώνοντας-εξασφαλίζοντας ότι οι ευρωπαίοι μπορούν να αξιοποιήσουν τα μέγιστα από αυτό το εγχείρημα, η συστημική αλλαγή που η βιωσιμότητα

ενσωματώνει-προαπαιτεί τόσο στον οικονομικό τομέα όσο και στον τομέα του ανθρωπίνου κεφαλαίου είναι απαραίτητη. Η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει τη δυνατότητα να εξυπηρετήσει ως μοντέλο οικονομικής συνεργασίας, διεκπεραιώνοντας αλληλεξάρτηση, συνεργασία, ειρήνη, ευημερία και βιωσιμότητα, και υψηλής ποιότητας ζωής για όλους. Για να διεκπεραιωθούν οι πραγματικές δυνατότητες της Ευρώπης- οικονομικά και πολιτικά, για τις κοινωνίες και τους πολίτες της- είναι αναγκαίο να γίνει εναλλαγή στην ιεράρχηση των δυνατοτήτων ώστε να επωφεληθούν τα συμφέροντα ολόκληρης της Ευρωπαϊκής ένωσης, λαμβάνοντας υπόψιν και αξιοποιώντας τις ποικιλόμορφες δυνατότητες και ανάγκες όλων των μελών της. Για να επιτύχει το εγχείρημα αυτό, οι παρεμβάσεις θα πρέπει να αφορούν κυρίως τις ανάγκες και τις δυνατότητες των 550 εκατ. ευρωπαίων πολιτών, και πιο συγκεκριμένα της νεολαίας, που προς το

παρόν είναι αποξενωμένη από το πολιτικό και οικονομικό σύστημα σε ανησυχητικό ποσοστό.

Δυνατότητες και Αιτίες Σύζευξη διαφορετικών

Νομισματικών Πολιτικών στο Ευρώ

Πριν το ευρώ (το ενιαίο νόμισμα που εγκρίθηκε από 17 κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης), κάθε ένα από τα κράτη μέλη είχε τη δική του νομισματική πολιτική. Οι βόρειες χώρες, σε αντίθεση, κατά καιρούς χρησιμοποιούσαν τον πληθωρισμό για να αποπληρώσουν το χρέος τους ή/και να υποτιμήσουν το εξωτερικό