De ploeg keert het vliegtuig. Duitse maatregelen tegen geallieerde vliegtuiglandingen op de Ginkelse...

239

de ploeg keert het vliegtuig

Duitse maatregelen tegen geallieerde vliegtuiglandingen op de Ginkelse Heide bij Ede*

door

ruurd kok

Ten oosten van Ede aan de voet van de oostflank van de stuwwal Wageningen-Lunterenligt de Ginkelse Heide. Het grootste gedeelte van het terrein is vlak of zwak golvend enloopt van west naar oost af van 30 naar 25 m NAP.1 In het zuidoosten liggen enkele lang-gerekte dekzandruggen. De heide ontleent haar naam aan de nederzetting Ginkel, die in1320 voor het eerst in de bronnen wordt vermeld. De Ginkelse Heide werd in 1900 verkochtaan het Ministerie van Oorlog en heeft sindsdien een militaire functie.

Op 18 september 1944 landden op de Ginkelse Heide de parachutisten van 4thParachute Brigade in het kader van de luchtlandingsoperatie Market Garden.2 Een dag la-ter maakte een verkenningstoestel van de Royal Air Force luchtfoto’s van de heide. Op eenvan de luchtfoto’s liggen de achtergelaten parachutes als lichte vlekjes op de hei. Deschaapskooi ten zuiden van de herberg Zuid-Ginkel ligt prachtig in de najaarszon. De fototoont ook duidelijk de karrensporen van de voormalige Hessenweg, die ten zuiden van dekooi in een brede baan de hei doorkruisen. Daarnaast lijken over de foto lijnen te zijn ge-trokken die een vakkenpatroon vormen.

De eerste publicatie waarin melding wordt gemaakt van dit patroon, is voor zover be-kend een rapportage uit 1988 van het historisch geografisch onderzoek vanwege het ge-plande Compagnies Oefenterrein.3 De auteur die tot nu toe de meeste aandacht heeft be-steed aan de lijnen is ongetwijfeld Cor Janse in zijn trilogie Blik Omhoog.4 Bijzonder is datde lijnen nog steeds in de heide aanwezig zijn. Dit artikel geeft een nadere beschrijvingvan een opmerkelijk fenomeen en gaat op zoek naar de wijze waarop en de reden waaromde lijnen zijn aangebracht.

* Mijn hartelijke dank gaat uit naar Luuk Buist (Oosterbeek), Cor Janse (Rheden), Geert Maassen (Gelders

Archief), Hans Timmerman (Gelderland Bibliotheek Arnhem) en Robert Voskuil (Oosterbeek) voor hun

waardevolle opmerkingen op eerdere versies van dit artikel.

bw.jaarboek2006 09-11-2006 16:03 Pagina 239

ruurd kok

240

Vakkenpatroon

Op diverse luchtfoto’s en topografische kaarten uit de Tweede Wereldoorlog is op deGinkelse Heide een patroon zichtbaar van elkaar loodrecht kruisende lijnen, die vrijwelvierkante vakken vormen. Een van de foto’s waarop het lijnenpatroon duidelijk is te zien,is de eerder genoemde en vaak gepubliceerde luchtfoto van 19 september 1944 met de opde heide achtergelaten parachutes van de 4th Parachute Brigade.5 Het patroon bestaat uitkaarsrechte, lichte lijnen die zonder enige zichtbare onderbreking of onregelmatigheidover de heide zijn getrokken. In Blik Omhoog merkt Janse op: ‘Het lijken wel gespannendraden, maar die zouden dan toch zeker zijn opgemerkt en vernield in het strijdgewoelvoor, tijdens en na de dropping op 18 september’.6 Op deze luchtfoto zijn in de heide delijnen te zien. Ze lopen in het noorden door tot aan de Arnhemseweg. In het zuiden strekthet patroon zich uit tot zuiden van de zandbaan van de in aanleg zijnde Rijksweg 12 enwordt het begrensd door een pad dat de noordgrens vormt van het Gemeentebosch. In hetoosten wordt het patroon begrensd door de Wijde Veldweg en door het dal van deMolenbeek; in het westen door de oude Renkumseweg langs de oostrand van de Sijsselt.Ten noorden van de Arnhemseweg komt ook een vakkenpatroon voor met vergelijkbare

Amerikaanse luchtfoto (34BG) die op 17 september 1944 is gemaakt door een van de toestellen die betrokken was bij het bombarde-

ment op Ede; de foto toont ook de lijnen aan de noordzijde van de straatweg (noorden linksboven). Collectie Cor Janse, Rheden


De ploeg keert het vliegtuig

241

afmetingen, maar met een afwijkende oriëntatie.7 Deze lijnen lopen haaks op en parallelaan de Arnhemseweg. Hier gaat het om maximaal drie rijen vakken. Op de luchtfoto’svormt de lichte kleur van de lijnen op de donkere ondergrond van de heide een aanwij-zing dat de lijnen in de zandgrond zijn ingegraven. Ook op naoorlogse luchtfoto’s zijn de-len van het patroon nog zichtbaar.8

Het patroon is ook weergegeven op militaire stafkaarten die in de septemberdagenvan 1944 zijn gebruikt. In de presentatie van het Airborne Museum ‘Hartenstein’ is eenstafkaart opgenomen van dit gebied: de eerste uitgave van het kaartblad Ginkel (Sheet388), schaal 1:25.000. Het lijnenpatroon is op de kaart aangegeven met een enkele stippel-lijn, een signatuur die volgens de legenda wordt gebruikt om ‘Paths’ aan te geven. Het on-derscheidt zich echter van de paden op de hei en in het bos, die worden aangegeven meteen dubbele stippellijn: ‘Other Roads and Tracks. Not always motorable and generallyunmetalled.’ De lijnen bedekken de gehele heide en lopen aan alle zijden door tot aan deranden van de heide.9 Op de kaart is na te meten dat de lijnen vakken vormen van globaal220 x 220 m. De meeste vakken meten circa 225 m in de noord-zuid richting en circa 217 min de oost-west richting. De oppervlakte per vak ligt hiermee tussen 48.000 en 49.000 m2.Zowel in oost-west richting, als in noord-zuid richting liggen maximaal acht (vrijwel)

Uitsnede stafkaart Ginkel (West)/Sheet 388 (West), Ginkelse Heide met vakkenpatroon, niet op schaal. Collectie Gelderland

Bibliotheek, Arnhem


ruurd kok

242

complete vakken over de heide. De oriëntatie van de lijnen is 15° linksom gedraaid ten op-zichte van de noord-zuid en oost-west assen. Opmerkelijk is dat deze oriëntatie niet valtte relateren aan wegen, paden of verkavelingen in de omgeving. Zo doorsnijdt het patroonde Wijde Veldweg en sluiten de lijnen nergens aan op (bos)paden. De richting van de lij-nen is niet in verband te brengen met het reliëf. In het patroon is evenmin een aanwijzingte vinden voor de manier waarop het is uitgezet. Ook een beginpunt lijkt niet aan te wij-zen. Op de stafkaart in het Airborne Museum staan met rode inkt nadere gegevens ver-meld: ‘information as at 11 sept 44’. Deze informatie is afkomstig van luchtfoto’s van dezedatum.10 Op de Ginkelse Heide staat in rood ‘ditches’ met een soort X-teken erbij. Deze ‘X’geeft aan dat in het betreffende gebied graafwerkzaamheden hebben plaatsgevonden.11

Aan de hand van de kaarten en de luchtfoto’s zijn de lijnen terug te vinden in het ter-rein.12 Ze blijken te bestaan uit twee parallelle greppeltjes van circa 0,4-0,6 m breed metdaartussen een laag walletje van circa 1,2 m breed. Dit komt overeen met de aanduiding‘ditches’ op de stafkaart. De greppels zijn plaatselijk zichtbaar over grote afstanden dooreen afwijkende begroeiing, die ongetwijfeld verband houdt met een hogere vochtigheidin de greppels. Ook de lijnen ten noorden van de Verlengde Arnhemseweg zijn in het veldterug te vinden als parallelle greppels met vergelijkbare afmetingen.

Janse wijst erop dat soortgelijke lijnenpatronen ook zichtbaar zijn op luchtfoto’s van hei-develden op de Hoge Veluwe en noemt als voorbeeld de heide bij Oud Reemst op ongeveer7 km ten noordoosten van de Ginkelse Heide.13 Op luchtfoto’s is op het Oud Reemster Veldinderdaad een vakkenpatroon zichtbaar, dat net als op de Ginkelse Heide bestaat uit dun-ne, lichte lijnen.14 Ook op de stafkaarten uit 1944-45 is het patroon aangegeven, eveneensmet een enkele stippellijn. Op enkele andere punten verschilt het echter van dat op deGinkelse Heide. De lijnen sluiten aan op omringende bospaden en vormen een onregel-matig vakkenpatroon. De vakken zijn ook iets kleiner, met zijden van circa 200-210 me-ter. Op de stafkaart in het Airborne Museum ‘Hartenstein’ staat ‘ditches’ vermeld in hetpatroon, net als op de Ginkelse Heide. Met moeite zijn op het Oud Reemster Veld enkelegreppels terug te vinden in het terrein; vooral in het westelijk deel lijken de greppels tezijn verdwenen doordat de heide hier regelmatig wordt afgeplagd.15 Enkele kilometersten noorden van de Ginkelse Heide komt een vergelijkbare patroon voor op het vlakke ge-deelte van de aangrenzende Edese Heide. Ook hier is het patroon echter niet zo regelma-tig en sluit het aan op omringende bospaden. Ook deze vakken zijn kleiner, met zijdenvan circa 210-215 meter. Op de stafkaart in het Airborne Museum ‘Hartenstein’ staat hetpatroon in rode lijnen aangegeven met de opmerkingen ‘rough heath land’ en ‘shallowditches’. Op de tweede uitgave van de kaart uit februari 1945, blad Ginkel (West)/Sheet 388(West)16, is het patroon aangegeven met een dubbele stippellijn. In het veld blijken ookdeze lijnen te bestaan uit parallelle greppels met een walletje ertussen net als op deGinkelse Heide.


243

Ploegvoren

Wanneer zijn de greppels gevormd? De lijnen zijn niet aanwezig op Nederlandse lucht-foto’s van de Ginkelse Heide die in het voorjaar van 1940 zijn gemaakt vóór de Duitse in-val en dus moeten ze na die tijd zijn aangebracht.17 Ook kan worden bepaald vóór wan-neer de aanleg van de greppels moet dateren. Op luchtfoto’s en kaart is te zien dat de lijnendoorlopen ten zuiden van de in aanleg zijnde Rijksweg 12. In september 1944 bestond dezerijksweg in aanleg ter hoogte van de Ginkelse Heide uit een zandbaan ‘opgeworpen als eenhoog spoortalud’ waarin het viaduct in de Wijde Veldweg al aanwezig was.18 Het lijkt danook vrijwel zeker dat de greppels onder de zandbaan liggen en dus ouder zijn dan de aan-leg van de rijksweg. Het westelijk deel van Rijksweg 12 was bij het uitbreken van de oor-log al aangelegd tot Oudenrijn bij Utrecht.19 In oktober 1940 besloten de Duitsers de aan-leg van het oostelijk deel te hervatten, waarmee in voorjaar van 1941 daadwerkelijk werdbegonnen.20 In de volksmond heette de zandbaan spottend het Hazepad, omdat de bezet-ter daarlangs snel naar Duitsland zou kunnen vluchten. In Blik Omhoog heeft Janse enke-le foto’s opgenomen van de werkzaamheden op de Buunderkamp ten oosten van deGinkelse Heide, gedateerd 19 november 1941.21 Op 1 juli 1942 werd besloten de aanleg stopte zetten. De zandbaan was toen al voor een groot deel aangelegd. De greppels moeten duszijn aangelegd tussen mei 1940 en voorjaar 1941.

Een van de greppels op de Ginkelse Heide is herkenbaar aan de droge, grasachtige begroeiing; op de achtergrond de Ginkelse

schaapskudde en de bossen van de Sijsselt. Foto auteur, september 2002


ruurd kok

244

Uit ooggetuigenverslagen blijkt dat het gaat om ploegvoren. Janse vermeldt in BlikOmhoog dat boer Hijnekamp van de Duitsers een contract kreeg om de Ginkelse Heide omte ploegen en zo ongeschikt te maken voor vliegtuiglandingen.22 Janse acht zijn bron be-trouwbaar, maar plaatst wel enkele kanttekeningen: ‘Toch zouden geploegde voren op deGinkel zijn opgemerkt en op foto’s te zien moeten zijn. De Ginkel is door haar hobbeligeoppervlak met heuveltjes en terreindieptes ook niet bepaald geschikt voor dergelijkedoeleinden’.23 Opmerkelijk is dat Janse weliswaar de lijnen op de luchtfoto’s heeft opge-merkt, maar dat hij ze niet direct in verband lijkt te brengen met de berichten over ploeg-voren. In het Supplement op Blik Omhoog citeert Janse ooggetuige Joop Ruiter, de zoonvan de boswachter van het landgoed Ginkel die woonde op Arnhemseweg 7524: ‘De lijnenwerden uitgezet met jalonstokken en daar richtte de tractorchauffeur zich op. Een ploeg-voor heen en een terug. Daarna werden de stokken verplaatst, zonder rekening te houdenmet wegen of paden’.25 De twee in tegengestelde richting geploegde voren verklaren hetwalletje tussen beide greppels. Ook andere personen kennen het verhaal van het ploegen.Zo vertelt Henk van den Brandhof, de schaapherder van de kudde op de Ginkelse Heide:‘De Duitsers hebben hier in de oorlog voren geploegd om landingen met zweefvliegtui-gen te voorkomen.’26 Meer ooggetuigen zijn helaas niet gevonden.27

Geconcludeerd kan worden, dat de greppels op de Ginkelse Heide zijn aangelegd doorin tegengestelde richting twee voren naast elkaar te ploegen. Het lijkt aannemelijk datook de greppels op de Edese Heide en het Oud Reemster Veld zijn gevormd door ploegen,gezien de overeenkomst met de greppels op de Ginkelse Heide. Dit zou betekenen dat deDuitsers niet alleen op de Ginkelse Heide, maar ook op andere heideterreinen voren heb-ben laten ploegen op onderlinge afstanden van circa 200 tot 220 meter en in een rechthoe-kig patroon.

Twijfel en bevestiging

De historisch-geografen Kooiman en Vernooij geven in 1988 voor de aanleg van de greppelsals reden ‘mogelijk ter voorkoming van landingen van geallieerde vliegtuigen’, helaas zon-der nadere onderbouwing of bronvermelding.28 Verschillende ooggetuigen melden, dathet ploegen in de oorlogsjaren is gebeurd in opdracht van de Duitsers. In de publicatie vanVerhoef lijkt alle twijfel verdwenen: het zijn ‘greppels speciaal gegraven om het landen vanzweefvliegtuigen te voorkomen’.29 De term ‘zweefvliegtuigen’ leidt tot verwarring. Het isimmers uitgesloten dat de Duitsers in 1940 of 1941 al het vermoeden hebben gehad, dat inde omgeving van Arnhem luchtlandingen zouden plaatsvinden. De Duitse legers warennog in het offensief en de eerste geallieerde luchtlandingen met zweefvliegtuigen vondenpas plaats in juli 1943 op Sicilië. Ook is het nog maar de vraag of de ploegvoren überhauptwel een serieus obstakel tegen zweefvliegtuigen zouden vormen. Bij Wolfheze landden de‘gliders’ in september 1944 namelijk op geploegd akkerland.



245

Aan de twijfel over het doel van de ploegvoren lijkt een einde te komen door de volgen-de mededeling in een oorlogsdagboek: ‘1941, Dinsdag 4 Maart: Alle heidevelden op deVeluwe moeten worden omgeploegd om het landen van vijandelijke vliegtuigen zoveelmogelijk tegen te gaan. Zo moet een naburige landbouwer tussen Vierhouten en Elspeetdoor een heideveld van 800 ha iedere 200 meter een geul ploegen (idee van een dambord).’Het citaat is afkomstig uit het oorlogsdagboek van Wim van Houtum.30 Hij was zoon vaneen papierfabrikant in Ughelen (bij Apeldoorn) en was negentien bij het uitbreken van deoorlog. Van Houtum hield dagelijks nauwgezet aantekeningen bij van de oorlogshande-lingen en bewaarde in plakboeken ook krantenartikelen en pamfletten. Het dagboek be-slaat vierduizend pagina’s met de hand geschreven tekst, verdeeld over vier boeken, envormt een uniek document. De mededeling van Van Houtum slaat weliswaar op deElspeetsche heide, maar sluit goed aan bij de bevindingen over het patroon van elkaar lood-recht kruisende ploegvoren op de Ginkelse Heide. De genoemde datum valt ook binnen devoor de Ginkelse Heide aangenomen datering van het ploegen tussen mei 1940 en voorjaar1941. De afstand van 200 m klopt bovendien aardig met de afstanden tussen de greppels opde Ginkelse Heide (circa 220 m), op de Edese Heide (circa 210-215 m) en op het Oud ReemsterVeld (circa 200-210 m). Gezien de wijze waarop het oorlogsdagboek tot stand is gekomen,mag het als zeer betrouwbaar worden beschouwd.31 Aangenomen mag dus worden dat hetomploegen van heidevelden niet diende als maatregel tegen luchtlandingen met zweef-vliegtuigen, maar om het landen met gewone vliegtuigen te voorkomen.

Vooralsnog is dit dagboekfragment de enige bekende bron uit de oorlogsdagen waarin hetploegen van heideterreinen expliciet wordt vermeld. Voor de Ginkelse Heide is gericht ge-zocht naar andere bronnen, maar vooralsnog lijkt het erop dat de maatregel is uitgevoerdzonder enige administratieve handeling. Het Duitse leger kon onroerend goed in gebruiknemen op grond van Verordening 144 van de Rijkscommissaris voor het BezetteNederlandse gebied. Artikel 2 van deze Verordening stelt dat ‘Een onroerend goed wordtgeacht gevorderd te zijn, wanneer het vorderingsbewijs, volgens het aan deze verordeningtoegevoegde model, afgegeven is aan de Nederlandse gemeente, binnen welker gebied hetonroerend goed ligt’.32 In het archief van de gemeente Ede bevinden zich inderdaad diver-se bewijzen (‘Bescheinigungen’) van vorderingen van bijvoorbeeld huizen, garages, benzi-nepompen en terreinen.33 Zo vordert de commandant van de ‘TrupenübungsplatzHarskamp’ diverse percelen bij Otterlo. Aangezien stukken over de Ginkelse Heide ont-breken, lijkt de conclusie gerechtvaardigd dat dit heideterrein niet was gevorderd. Hetdagboekfragment doet vermoeden dat de Duitsers simpelweg een boer opdracht gaven deheide te ploegen. Dat ook geen klachten of schadeloosstellingen bekend zijn, kan waar-schijnlijk worden verklaard uit het feit dat de heide geen economische gebruik had en hethoeden van schapen geen hinder ondervond van de ploegvoren.


246

Antivliegtuig greppels

De inzet van vliegtuigen in de oorlogsvoering maakte het noodzakelijk verdedigings-maatregelen tegen het landen hiervan te nemen. Het Ausbildungsvorschrift für die Pionieredeel 4 (van 25 juni 1935) geeft genisten van het Duitse leger aanwijzingen voor de aanlegvan versperringen tegen vliegtuigen: ‘Flughäfen und Gefechtslandeplätze sperrt man ge-gen Starten und landen von Flugzeugen, indem man das Rollfeld unbenutzbar macht’.Dit wordt nader omschreven in voorschrift 263: ‘hierzu legt man im Rollfeld Gräben min-destens 1 m tief und breit an, baut etwa 1,50 m hohe Drahtzäune, sprengt Trichter, häuftSteine an, fährt Wagen auf oder verlegt Balken, I-Träger oder Bäumstamme. Die Sperrenverteilt man so über das Rollfeld, daß in keiner Richtung ebene Flachen von mehr als 150x 150 m bleiben’.34 Met de toegenomen internationale spanningen geeft het NederlandseMinisterie van Defensie in juli 1938 richtlijnen aan het Ministerie van Waterstaat over hetonbruikbaar maken van vliegvelden: ‘Het meest daartoe geëigende middel – althans voorwat het terrein betreft – is een stoomploeg of een ploeg, getrokken door een tractor’.35 Hetvliegveld Kemperheide bij Deelen werd pas omgeploegd op 10 mei 1940, de dag van deDuitse inval.36 Over het onklaar maken van het vliegveld Teuge bij Apeldoorn zijn meergegevens bekend.37 Dit vliegveld werd in de periode 10 april-10 mei onbruikbaar ge-maakt.38 Aanvankelijk werden boerenkarren zonder wielen en autowrakken verspreidover het vliegveld opgesteld als obstakel. Omdat dit niet voldoende was, werden vervol-gens 250 spoorbielsen ingegraven. Nadat ook dit ontoereikend werd bevonden, trok eenspeciale diepploeg uit de Noordoostpolder 50 cm brede greppels over het veld. Hierdoorwerd ook het drainagesysteem van het veld vernield. Op een geallieerde luchtfoto uit fe-bruari 1943 is te zien, dat de greppels zijn aangelegd in een vakkenpatroon van elkaar vrij-wel loodrecht kruisende lijnen, op afstanden van circa 170 bij 150 m. De greppels zijn dui-delijk zichtbaar als donkere lijnen met aan weerszijden lichte banen van het opgeworpenzand. Het commentaar bij de luchtfoto luidt: ‘Teuge (Holland). The landing ground hasbeen obstructed bij a grid pattern of trenches’.

In Engeland werd de aanleg van greppels niet alleen toegepast op vliegvelden, maarook op andere terreinen die voor het landen van vliegtuigen geschikt werden geacht. Hetonbruikbaar maken van mogelijke landingsterreinen voor troepentransportvliegtuigenwas een van de vroegste en uiteindelijk de meest uitgebreide Britse anti-invasie maatre-gel.39 Eind april 1940 doet de Joint Intelligence Committee, de voornaamste Britse inlich-tingendienst, al suggesties voor de aanleg van versperringen tegen vliegtuigen. In op-dracht van de Home Defence Executive, verantwoordelijk voor de verdediging vanGroot-Brittannië, werd in mei begonnen met de aanleg van versperringen op open terrei-nen van minimaal 500 yards (457 m) lengte binnen 5 mijl (8 km) van de kust of van vlieg-velden. Doel was de versperringen zo aan te brengen dat een vliegtuig niet zonder schadekon landen en zeker niet opnieuw kon opstijgen. De greppels waren idealiter 4 feet (1,2 m)



247

breed en 3 feet 6 inch (1,1 m) diep en werden aangelegd in een patroon van kruisende lij-nen op onderlinge afstanden van 150 yards (135 m). Naast de greppels werden verschillen-de andere obstakels gebruikt variërend van omgekapte bomen, hooibalen, palen en ande-re objecten, zoals boerenkarren en oude auto’s. Ook de palen en objecten werden geplaatstop kruisende lijnen op 135 m afstand. In de praktijk lijkt van deze maatvoering te zijn af-geweken, zo zijn bij het voormalige vliegveld Tuddenham op Cavenham Heath (Suffolk)greppels aangebracht op circa 170 m uit elkaar.40 Luchtfoto’s van deze en andere locatiestonen onregelmatige patronen van greppels met hopen grond aan weerszijden. Een oog-getuige weet te vertellen dat bij Sutton Hoo (Suffolk) greppels zijn aangelegd door graaf-machines met bakjes aan een kabel. Deze bakjes gooiden de grond afwisselend aan weers-zijden van de greppel.41 De Duitsers waren bekend met deze maatregelen. Ze voerdenboven Brits grondgebied fotoverkenningsvluchten uit om de verdedigingsmaatregelenin kaart te brengen.42

Verschillende legers pasten de aanleg van greppels in een vakkenpatroon toe om het ge-bruik van vliegvelden en andere geschikte terreinen voor vijandelijke toestellen onmoge-lijk te maken. De greppels dienden minstens een meter breed en diep te zijn en de voorge-schreven afstanden varieerden van 135 x 135 m (Engels) tot 150 x 150 m (Duits). In de praktijkwerd van deze maten afgeweken. Het Nederlandse leger gebruikte voor de aanleg van dezegreppels de ploeg. Op de Ginkelse Heide lieten de Duitsers voren ploegen, waarschijnlijkomdat zij deze methode voor dit terrein het meest efficiënt achtten. Om de gewenste breed-te te krijgen werden twee voren naast elkaar geploegd met een totale breedte van ruim tweemeter. De diepte van de voren zal hoogstens een halve meter hebben bedragen. Door hettussenliggende walletje van gekeerde zoden is het hoogteverschil tussen onderkant grep-pel en bovenkant wal echter meer dan een halve meter geweest. Opvallend is dat de afstandtussen de ploegvoren veel grotere is dan gangbaar bij dit soort greppels.

Luchtoorlog

Voor het antwoord op de vraag waarom de Duitsers op de Veluwe deze maatregel troffen,moet in de omgeving worden gezocht naar een object waar de Duitsers in de eerste oor-logsjaren van vreesden dat het een doel voor landingen van geallieerde vliegtuigen konzijn. Het nabijgelegen vliegveld Deelen lijkt daarvoor het meest in aanmerking te komen.De Ginkelse Heide en Edese Heide liggen op circa 10 km ten westen van het vliegveld; hetOud Reemster Veld ligt er zelfs tegenaan.

In juni 1940 begonnen de Duitsers met de aanleg van een vliegveld op de Kemperheidebij Schaarsbergen.43 Dit vliegveld kreeg de naam ‘Fliegerhorst Deelen’. In dezelfde maanddeed Generalfeldmarschall der Luftwaffe Hermann Göring in Den Haag de aankondigingvan de oprichting van de Nachtjagddivision. Het eerste Nachtjagdgeschwader (NJG 1)


ruurd kok

248

kreeg Deelen als thuisbasis. De Nachtjagd vormde het Duitse antwoord op de Britse nach-telijke bombardementsvluchten op Duitsland. Gezien de ligging van Nederland halver-wege de kortste route tussen Engeland en Duitsland, vormde ons luchtruim de wieg vanhet nachtjachtwapen en werd een van de eerste zenuwcentra voor de Nachtjagd inNederland gevestigd. In het eerste oorlogsjaar richtte de bombardementen van de RoyalAir Force zich vooral op de Duitse oorlogsindustrie en infrastructuur. Wegens zware ver-liezen en tegenvallende resultaten van nachtelijke precisieaanvallen, wijzigde de RAF infebruari 1941 haar strategie radicaal: voortaan koos zij stadscentra tot doel. ‘BomberCommand’ ontwikkelde dit zogenaamde ‘area bombing’ tot een allesverwoestende per-fectie. Het doel was de Duitse moraal te breken door het maken van zoveel mogelijk bur-gerslachtoffers. Veelzeggend zijn de berichten die Van Houten in z’n dagboek vermeld op4 maart 1941, de dag waarop hij ook het ploegen van heidevelden noemt: ‘Britse vliegtui-gen bombarderen het Ruhrgebied, Keulen, Brest, Boulogne, Ostende en het vliegveldHaamstede. De steden Keulen en Hannover zijn reeds “gecoventreerd” (nieuw werk-woord naar aanleiding van de luchtaanval op Coventry). Duitse toestellen werpen bom-men op Cardiff, Londen en Southampton’.44

De Duitsers pakte de opbouw van Fliegerhorst Deelen voortvarend aan. De eerste tweebetonnen startbanen waren eind 1940 gereed, de derde volgde in februari 1941. In de win-ter van 1940/1941 liet het Duitse leger rond het vliegveld FLAK-stellingen bouwen voor deverdediging tegen luchtaanvallen. Het hoofdkwartier van het NJG 1 vestigde zich begin1941 in het kazernecomplex ‘Klein Heidelager’. In de zomer van dat jaar werd begonnenmet de bouw van een zogenaamd Probe Kommando Gefechtsstand voor deNachtjagddivision. In dit commandocentrum werden tactieken en procedures getest bijcentrale bevelvoering van de divisie. Het centrum diende een jaar later als voorbeeld voorde bunker ‘Diogenes’ aan de Koningsweg, die in 1943 gereed kwam. Diogenes fungeerdeals verbindingscentrum tussen alle Duitse vliegvelden en grondstations in Nederland,België en het Ruhrgebied. De bunker had bovendien een rechtstreekse verbinding methet hoofdkwartier van de Luftwaffe in Berlijn. Deelen speelde dus vanaf voorjaar 1941 eencruciale rol in de strijd tegen de geallieerde luchtoorlog.

Het strategische belang van Deelen was dus veel groter dan alleen het vliegveld metbijbehorende voorzieningen en infrastructuur. Dat juist kan de reden zijn waarom deDuitsers rekening hielden met landingen van geallieerde vliegtuigen in deze omgeving.Bij een aanval op de commandocentra van Deelen zou immers de organisatie van denachtjacht kunnen worden uitgeschakeld. Het vliegveld diende daarom niet alleen teworden beschermd tegen luchtaanvallen, maar ook tegen aanvallen door een per vlieg-tuig aangevoerde troepenmacht.


249

Belang van Deelen

Op diverse heideterreinen op de zuidelijke Veluwe liggen greppels, die in een rechthoe-kig patroon zijn aangelegd op onderlinge afstanden van circa 200 tot 220 meter. Van deGinkelse Heide is bekend dat de greppels bestaan uit voren, die tussen mei 1940 en voor-jaar 1941 zijn geploegd. Waarschijnlijk zijn ook de andere greppelpatronen in deze perio-de gevormd door het ploegen van de heide. Het oorlogsdagboek van Van Houtum is deenige mij bekende bron uit de oorlogsdagen waarin het ploegen van heideterreinen ex-pliciet wordt vermeld als maatregel tegen het landen van vliegtuigen. De hierbij vermel-de datum van 4 maart 1941 valt in de opbouwfase van vliegveld Deelen. Aangenomen dat

Uitsnede stafkaart Ginkel (West)/Sheet 388 (West), Edese Heide, niet op schaal. Collectie Gelderland Bibliotheek, Arnhem


ruurd kok

250

de voren inderdaad zijn geploegd als Duitse maatregel tegen vliegtuiglandingen, danlijkt de verdediging van de commandocentra voor de nachtjacht op Deelen daarvoor demeest logische reden te zijn.45

Uiteraard blijven er vragen. Waarom weken de Duitsers op de Veluwe af van de gang-bare afstand tussen dergelijke greppels? Waarom werden ook voren geploegd op de doorVan Houtum genoemde Elspeetsche Heide op bijna 30 km van Deelen, terwijl tussenElspeet en Deelen diverse vlakke heideterreinen voorkomen? Nader onderzoek kan uit-wijzen of ook op andere heidevelden in de omgeving van Deelen dergelijke greppelpatro-nen aanwezig zijn. Of zouden de Duitsers bewust een veraf gelegen heideterrein hebbenomgeploegd om de aandacht af te leiden van Deelen? Pasten de Duitsers deze maatregelook toe rond andere belangrijke vliegvelden?Indien de ploegvoren daadwerkelijk zijn aangelegd ter voorkoming van een aanval op decommandocentra voor de nachtjacht op Deelen, dan zijn op enkele Veluwse heideveldensporen bewaard gebleven die direct verband houden met de geallieerde luchtoorlog tegenDuitsland. Dat zou betekenen dat het cultuurhistorisch waardevolle complex vanFliegerhorst Deelen nog verder kan worden uitgebreid. Het ensemble van historische re-licten op en rond Deelen bestaat dan niet alleen uit diverse gebouwencomplexen46 en uitsporen van rolbanen en FLAK-stellingen, maar ook uit deze opmerkelijke greppelpatro-nen. De sporen zijn het best bewaard op de Ginkelse en Edese Heide, waarschijnlijk van-wege het militaire gebruik van deze terreinen. Het feit dat de greppels op het OudReemster Veld door afplaggen al vrijwel geheel zijn verdwenen, toont de kwetsbaarheidvan deze sporen.

Noten

1 Grote Provincie Atlas, 1:25.000; Gelderland, Veluwe (2e druk; Groningen 1997). Zie voor de bodemgesteldheid

J.Th. Boelkens, De bodemgesteldheid van het militair oefenterrein Ginkel-Zuid (Wageningen 1959) en voor de

historische geografie. M. Kooiman en A.L. Vernooij, Compagnies Oefenterrein Ginkelse Heide. Een historisch-

geografische inventarisatie en waardering (Amsterdam 1988).

2 Zie hierover onder meer: C.E.H.J. Verhoef, ‘De Slag om de Ginkelse heide bij Ede. 17 en 18 september

1944’, in: P. Pierik en M. Ros (red.), Derde Bulletin van de Tweede Wereldoorlog (Soesterberg: (2001) 99-158.

3 Kooiman en Vernooij, Compagnies Oefenterrein.

4 C. Janse, Blik Omhoog 1940-1945: Wolfheze en de Zuid-Veluwe in oorlogstijd I (mei 1940-september 1944) (

[Rheden] 1995); C. Janse, Blik Omhoog 1940-1945: Wolfheze en de Zuid-Veluwe in oorlogstijd II (september

1944) ([Rheden] 1996), C. Janse, Blik Omhoog 1940-1945: Wolfheze en de Zuid-Veluwe in oorlogstijd. Supplement

([Rheden] 1999).

5 Ook op eerdere foto’s komen de lijnen voor, zoals verkenningsfoto’s van de Hoge Veluwe (vliegveld Deelen)

van 6 en 12 september 1944 (Gelders Archief, Fotocollectie, respectievelijk map 12, foto’s 4141 en 4142 en map



251

360, foto’s 3064-3068). Diverse series RAF-luchtfoto’s van Nederland zijn digitaal te raadplegen via:

http://www.archeologienet.nl/divapilots/index.cfm?fa=changemapservice&servicename= luchtfotos.

6 Janse, Blik Omhoog II, 580.

7 Ibidem, 581.

8 Kooiman en Vernooij, Compagnies Oefenterrein, 15. Zie ook ROBAS, Foto Atlas Gelderland (Den Ilp/Emmen,

1990), opname 24 mei 1989.

9 Op de stafkaart loopt het patroon aan de oostzijde niet door, maar op luchtfoto’s is te zien dat de lijnen

doorlopen tot aan het beekdal.

10 Het betreft de kaart Ginkel (Sheet 388), first edition, schaal 1:25.000; ook Verhoef verwijst naar deze kaart,

maar meldt ten onrechte dat op de Ginkel ‘small ditches’ staat aangegeven (C.E.H.J. Verhoef, De Slag om

de Ginkelse heide bij Ede. 17 en 18 september 1944 (Soesterberg 2002) 98); deze verschrijving komt ook voor bij

Janse (Janse, Blik Omhoog. Supplement, 1342).

11 Persoonlijke mededeling Robert Voskuil.

12 De greppels zijn ook bekeken bij het historisch-geografisch onderzoek in 1988 (Kooiman en Vernooij,

Compagnies Oefenterrein). Ook Janse constateert in 1999 dat de greppels nog aanwezig zijn en vooral goed

herkenbaar zijn tussen de picknickplaats ter plaatse van het voormalige werkkamp en de straatweg

(Janse, Blik Omhoog. Supplement, 1342).

13 Janse, Blik Omhoog. Supplement, 1342.

14 Bijvoorbeeld een luchtfoto van 12 september 1944; net als op de stafkaart toont ook de luchtfoto het op-

vallende W-vormige lijnenpatroon dat het ruitenpatroon doorsnijdt; zie ook ROBAS, Foto Atlas

Gelderland, opname 4 mei 1989.

15 Bij veldinspecties op 17 mei en 28 juli 2006 zijn twee parallelle lijnen gevonden bestaande uit dubbele

greppels en één lijn haaks erop. De laatste lijn vormt de westzijde van een wildweide, die daarmee de lig-

ging van een van de vakken lijkt te markeren.

16 De stafkaart Ginkel (West) / Sheet 388 (West) is een tweede uitgave uit 1945; de gegevens dateren uit 1944

en zijn herzien (revised from airphoto’s) in februari 1945 (Gemeentearchief Ede, Kaartenarchief, kn 105). De

Ginkelse Heide wordt op deze kaart overigens aangeduid als ‘Groote Heide’. In de collectie van de

Gelderland Bibliotheek te Arnhem bevinden zich enkele stafkaarten (digitaal te raadplegen via

www.gelderlandinbeeld.nl), waaronder een kaart, die is samengesteld uit vier bladen waaronder de

kaart Ginkel (West), second edition.

17 Persoonlijke mededeling Robert Voskuil op basis van luchtfoto’s in de collectie van de Topografische

Dienst te Emmen.

18 Janse, Blik Omhoog II, 634.

19 Volgens Janse werd het werk gestart kort na een inspectie van Rijkswaterstaat directeur-generaal Ir.

Wentholt en een Duitse functionaris op 24 april 1941 (Janse, Blik Omhoog I, 147); zie ook F.R. Ranft, ‘De

aanleg van het Hazepad bij Arnhem’, Arnhem de genoeglijkste 16.4 (1996) 174-181.

20 Janse, Blik Omhoog I, 150.

21 Janse, Blik Omhoog II, 580; boer Hijnekamp is inmiddels overleden (persoonlijke mededeling Cor Janse).

22 Ibidem.


ruurd kok

252

23 De boswachter Johan Ruiter woonde destijds op Arnhemseweg 75, het huis is in 1953 afgebroken en lag

ter plaatse van het Gemeentelijk Bosbedrijf aan de tegenwoordige Verlengde Arnhemseweg (V. Lagerwij

en G. Plekkringa, Ede 1940-1945 (Barneveld 1990) 46-47).

24 Janse, Blik Omhoog. Supplement, 1342.

25 In een gesprek met de auteur op 18 september 2002; zie ook R.S. Kok, ‘Grazen door de geschiedenis. Van

rendierjagers tot Britse para’s op de Ginkelse Heide (gemeente Ede)’, Archeologie Magazine 11.1 (2003) 59-

63; volgens Henk van den Brandhof zou zijn vader het ploegen zelf hebben gezien, maar uit navraag bij

zijn vader blijkt dat helaas niet het geval te zijn.

26 In het tijdschrift Schoutambt en Heerlijkheid is in juni 2006 een oproep geplaatst voor ooggetuigen; de op-

roep is op 12 juli overgenomen door De Gelderlander, waarna op dezelfde dag Radio Gelderland in het pro-

gramma ‘Vandaag de dag’ aandacht heeft besteed aan het onderzoek. Dit heeft drie reacties opgeleverd,

maar daarbij waren niet de gezochte ooggetuigen van het ploegen. Ik wil de heren D. van der Weerd

(Ede), P. Stam (Mook) en J.M. van Alphen (Deil) graag hartelijk danken voor de moeite te reageren en het

delen van hun ervaringen en verhalen over de oorlog.

27 Kooiman en Vernooij, Compagnies Oefenterrein, 15.

28 Verhoef, De Slag om de Ginkelse heide, 98. Navraag bij de auteur leert dat deze interpretatie afkomstig is

van de heer A. Groeneweg van het Airborne Museum te Oosterbeek (persoonlijke mededeling C.

Verhoef, 17 oktober 2005).

29 Gemeentearchief Apeldoorn, Collectie van Houten 247, Oorlogsdagboek deel I, 10 mei 1940-3 november

1942; het bewuste citaat is ook opgenomen in C. Tijink en P. Rouwenhorst, Apeldoorn in de Tweede

Wereldoorlog: een kroniek (Apeldoorn 2005) 48; zie ook W. van Wijk, ‘Ugchelense dagboeken met histori-

sche waarde. Geschiedschrijven met gevaar voor eigen leven’, Bevrijdingskrant Ugchelen 2005, 27 (geraad-

pleegd op: http://www.ugchelen.org/bevrijdingskrant/2005_p27.html). De heer Van Houtum is in-

middels overleden. Mijn hartelijk dank aan Hans Timmerman (Arnhem) die mij attendeerde op deze

‘kroongetuige’.

30 In december 1945 schrijft Van Houten in een voorwoord over de totstandkoming van zijn oorlogsdag-

boek: ́Het dagboek is geschreven om een grote herinnering aan de oorlog te bewaren. Het bestaat uit de

radioberichten, uittreksels uit strooibiljetten en illegale courantjes en gebeurtenissen die in mijn om-

geving plaatsvonden. Daarom zijn de beschrijvingen dikwijls zeer plaatselijk en geven uitgebreide bij-

zonderheden’. En verder: ‘Mijn doel was regelmatig de berichten van twee dagen geleden in te schrij-

ven, maar dit bleek zo nu en dan (ook door ziekte) onmogelijk. In september 1944 geraakte ik zelfs een

maand achter. De stapel kladbriefjes was toen enige centimeters hoog’.

31 Verordeningsblad voor het bezette Nederlandsche gebied, 1940, verordening 144.

32 Gemeentearchief Ede, Archief DAS 2330-2333.

33 Ausbildungsvorschrift für die Pioniere IV Sperren (Berlijn 1935).

34 Aangehaald in M.E. Peters, Lichtblauw op de Veluwe. Een geschiedenis van het Vliegveld Deelen 1914-1995 (Den

Haag 1996) 18. Helaas is voor deze richtlijn nog geen bron gevonden; de richtlijn is niet opgenomen in

de Legerorders van 1938, 1939 en 1940; Legerorders bevattende de wetten besluiten, ministeriëele beschikkingen,

kennisgevingen en mededeelingen van belang voor de Koninklijke Nederlandsche Landmacht. (Den Haag 1938-

1940).



253

35 Peters, Lichtblauw op de Veluwe, 18.

36 Met dank aan René Vossebeld (Arnhem) die mij hierop attendeerde en aan Roy Wassink (Deventer) die

nadere gegevens heeft verstrekt over de geschiedenis van vliegveld Teuge; zie ook zijn website:

http://members.home.nl/r.p.wassink/pages/1940.html.

37 J.J. Speelziek, Van Op den Toega naar Teuge (Teuge 1991) 32.

38 C.B. Dobinson, Twentieth Century Fortifications in England II Anti-invasion defences of WWII (ongepubliceerd

rapport van de Council for British Archaeology 1996). Onder auspiciën van de Council for British

Archaeology is in het Verenigd Koninkrijk tussen april 1995 en maart 2002 een inventarisatie uitgevoerd

van militaire relicten uit de twintigste eeuw, The Defence of Britain Project. Dit project heeft bijna

20.000 objecten opgeleverd, waaronder diverse terreinen met antivliegtuig greppels. Gegevens over deze

terreinen zijn te raadplegen via de bestanden van de Archaeology Data Service: http://ads.ahds.ac.uk/ca-

talogue/search/basic.cfm.

39 Met dank aan Colin Pendleton (Sites and Monuments Record Officer, Suffolk County Council

Archaeology Service).

40 Ooggetuigenverslag op WW2 People’s War. An Archive of World War Two Memories verzameld door de BBC:

http://www.bbc.co.uk/ww2peopleswar/stories/94/a3300094.shtml.

41 Zie voor een fragment van een Duitse Inlichtingenkaart: http://www.britarch.ac.uk/projects/dob/re-

search2.html.

42 Gegevens over ontwikkeling van Deelen en de ‘Nachtjagd’ zijn ontleend aan A. Korthals Altes,

Luchtgevaar. Luchtaanvallen op Nederland 1940-1945 (Amsterdam 1984) 63, 71-72 en 98-101; R.H. Vossebeld,

Het belang van Deelen, een inventarisatie (z.p. 1996), en E. van de Weerd en G. Crebolder Ede in wapenrok, twee

eeuwen militaire geschiedenis in de gemeente Ede (Barneveld 2004) 88-111.

43 Gemeentearchief Apeldoorn, Collectie van Houten 247, Oorlogsdagboek deel I, 10 mei 1940-3 november

1942.

44 Deze interpretatie wordt onderschreven door de heer J.M. van Alphen (Deil), die direct na de oorlog

werkte bij een afdeling van de RAF die terreinen onderzocht vanwege ruiming van vliegtuigen, explo-

sieven en andere oorlogsresten; hij meldt dat sprake zou zijn van uitgelekte plannen voor een Engelse

aanval op de commandocentra bij Deelen en dat de Engelse geheime dienst al vóór de oorlog een lijst

bijhield van terreinen in de buurt van te bouwen Duitse radarstellingen. Van Alphen baseert zich op on-

gepubliceerde bronnen uit zijn eigen, omvangrijke archief, maar kan helaas (nog) geen specifieke bron-

nen of documenten overleggen (persoonlijke mededeling juli 2006, naar aanleiding van oproep via

Radio Gelderland).

45 Vossebeld, Het belang van Deelen.


De ploeg keert het vliegtuig. Duitse maatregelen tegen geallieerde vliegtuiglandingen op de Ginkelse...

Documents

Transcript of De ploeg keert het vliegtuig. Duitse maatregelen tegen geallieerde vliegtuiglandingen op de Ginkelse...