Antioksidan Etkili Bazı Bitki ve Baharatların Gıdalarda Kullanımı

Gıda Teknolojileri Elektronik Dergisi Cilt: 5, No: 2, 2010 (7-19)

Electronic Journal of Food Technologies Vol: 5, No: 2, 2010 (7-19)

TEKNOLOJİK

ARAŞTIRMALAR

www.teknolojikarastirmalar.come-ISSN:1306-7648

Bu makaleye atıf yapmak için Çoban, Ö.E., Patır, B., “Antioksidan Etkili Bazı Bitki ve Baharatların Gıdalarda Kullanımı” Gıda Teknolojileri Elektronik Dergisi 2010, 5(2) 7-19

How to cite this article Çoban, Ö.E., Patır, B., “Use of Some Spices and Herbs Antioxidant Affected in Foods”Electronic Journal of Food Technologies, 2010, 5(2) 7-19

7

Derleme (Review)

Antioksidan Etkili Bazı Bitki ve Baharatların Gıdalarda Kullanımı

Özlem EMİR ÇOBAN1, Bahri PATIR2

[email protected]

1. Fırat Üniv., Su Ürünleri Fak., Su Ürünleri Avlama ve İşleme Teknolojisi Anabilim Dalı, ELAZIĞ 2. Fırat Üniv.,Veteriner Fak., Besin Hijyeni ve Teknolojisi Anabilim Dalı, ELAZIĞ

Özet Lipid oksidasyonu gıdaların raf ömrünü sınırlandıran ve kalite kaybına neden olan önemli bir problemdir. Lipid oksidasyonunu kontrol etmek için sentetik antioksidanlar uzun yıllardan beri kullanılmaktadır. Ancak birçok araştırma sonucu bu maddelerin kullanımının insan sağlığı üzerinde olumsuz etkiler gösterdiği tespit edilmiştir. Bu nedenle tüketici tercihleri doğal ürünlere kaymış, bitki ve baharatların antioksidan olarak kullanımı gündeme gelmiştir. Bu derlemede, gıda maddelerine lezzet kazandırmak amacıyla sıkça kullandığımız biberiye, kekik, adaçayı, karanfil, karabiber ve zerdeçal gibi bitkilerin ve bunların ekstraktlarının gıdalarda antioksidan olarak kullanımları irdelenmiştir Anahtar Kelimeler: Antioksidan etki, bitki ve baharat, raf ömrü

Use of Some Spices and Herbs Antioxidant Affected in Foods

Abstract Lipid oxidation is significant problem which limiting the shelf life and cause lose of quality of foods. Controling lipid oxidation synthetic antioxidants has been used for many years. However many research results of the use of these substances have been identified negative effect on human health of. Therefore consumer preferences have shifted to natural products, herbs and spices which have emeged as an antioxidant use have been frequently used in foods. In this review,, using of spices such as rosemaryi thyme, sage, clove,black pepper and turmeric in order to give flavor to food and their extracts as antioxidant were discused.

Keywords : Antioxidant effect, spices and herbs, shelf life

GİRİŞ

Çoklu doymamış yağ asitlerince zengin gıdalar oksidatif bozulmalara maruz kalmaktadır. Oksidatif bozulma gıda ürünlerinin raf ömrünü sınırlandıran ve kalite kaybına neden olan önemli faktörlerden biridir. Ayrıca gıda endüstrisi açısından büyük bir öneme sahiptir. Doymamış yağların oksidasyonu sırasında hidroperoksite ek olarak karbonil bileşikler, aldehitler, asitler, ketonlar, epoksitler ve

Teknolojik Araştırmalar: GTED 2010 (2) 7-19 Antioksidan Etkili Bazı Bitki ve Baharatların Gıdalarda Kullanımı

8

karbondioksit gibi toksik bileşikler şekillenir. Bunların sonucu olarak da gıdaların doku yapısında, renginde, kokusunda ve tadında arzu edilmeyen değişimler olur [1,2,3,4]. Oksidasyona bağlı olarak gerçekleşen ransit tat ve kokunun oluşmasında antioksidanların rolü büyüktür. Antioksidanlar ransit ürünleri ortadan kaldırmaz ya da oksidasyonu geri çevirmezler. Bu maddeler gıdalara ilave edilerek oksidasyonun şekillenmesini geciktirir yada engellerler. Endüstriyel işlemlerde besinlerin muhafaza süresini uzatmak için esas olarak sentetik antioksidanlar kullanılmaktadır. Ancak pek çok araştırıcı uzun süredir besinlerin işlenmesinde kullanılan butil hidroksitoluen (BHT), butil hidroksianisol (BHA), tersiyer butil hidroksikinon (TBHQ) ve propil galatlar (PG) gibi bazı sentetik antioksidanların canlı organizmada karsinojenik ve teratojenik etki gösterdiğine dikkat çekmektedir. Tüketicilerde genelde doğal antioksidanları sentetik olanlara tercih etmektedir. Bu nedenle uzun süreden beri, besinlerin koku ve tat gibi özelliklerini artırmak için katkı olarak kullanılan baharat ve doğal aromatik bitkiler giderek önem kazanmıştır. Bu bitkilerin yapılarında bulunan fenolik bileşiklerin antioksidan etkisi serbest radikalleri temizleme, metal iyonlarla bileşik oluşturma ve tekli oksijen oluşumunu engelleme gibi özelliklerinden kaynaklanmaktadır [5,6,7,8]. Doğal antioksidanların kaynağı ve kullanımı ile ilgili birçok araştırma yapılmıştır. Bu bitki ve baharatların bazılarının antioksidan kapasitelerinin, sentetik antioksidanlardan daha fazla olduğu kanıtlanmıştır. Kendilerine özgü lezzet ve aromaları, antimikrobiyel ve antioksidan özellikleri nedeniyle, daha geniş bioaktivite profiline sahip olan bitki ve baharatlar gıda sektöründe alternatif olarak kullanılabilecek doğal antioksidan maddelerdir. Gıdalarda lipid oksidasyonunun bu tür doğal maddelerle önlenmesi üretici ve tüketici açısından oldukça önemlidir [9,10].

Bu derlemede, yapılarında antioksidan etkiye sahip biberiye, kekik, adaçayı, karanfil, karabiber ve zerdeçal gibi aromatik bitkilerin ve bunların ekstraktlarının gıdalardaki antioksidan aktiviteleri özetlenmiştir. Bitki ve Baharatların Antioksidan Etkileri Antioksidan özellik gösteren birçok bitki ve baharat labiatae familyasına aittir. Labiatae (= Lamiaceae) familyası, özellikle Akdeniz ülkelerinde doğal olarak yetişen ve ılıman iklim kuşağında yeralan, birçok ülkede de kültürü yapılan bitkilerin oluşturduğu, 200 kadar cins ve 3000’in üzerinde türü içeren zengin bir familyadır. Labiatae familyasına ait bitkilerin çoğu antik çağlardan bu yana halk ilacı olarak çeşitli hastalıkların tedavisinde kullanılmalarının yanısıra tıpda, gıda endüstrisinde, parfümeri ve kozmetikde yeralan bitkilerdir [10,11]. Labiatae familyasına ait cinsler özellikle terpenik bileşikleri (mono-,di-,triterpenler) flavonoid,fenolik asitleri içermesi nedeniyle önemli fizyolojik aktivitelere (antioksidan ve antimikrobiyel) sahip bitkileri içermektedir. Bitkinin yaprak, çiçek ve odunsu kısımlarında bulunan flavonoidler ve fenolik bileşikler, lipitlerin, karbonhidratların ve proteinlerin serbest radikallerce okside olmalarını engellemek amacıyla aromatik halkalarındaki hidroksil grubunda bulunan hidrojeni verebilmektedirler [12,13]. Bitki ve baharatların kimyasal bileşenleri farklı olduğu için göstermiş oldukları antioksidan etkilerde birbirinden farklıdır. Bazı bitki ve baharat türlerinin ana bileşenleri Tablo 1.’de görülmektedir [12,13].

Çoban,Ö.E., Patır, B. Teknolojik Araştırmalar: GTED 2010 (2) 7-19

9

Tablo 1. Bazı bitki ve baharatlardan izole edilen etken maddeler Bitki ve baharatlar Sistematik ismi Etken madde Biberiye Rosemarinus officinalis Karnosik asit karnosol, rosemarinik

asit rosmanol Adaçayı Salvia officinalis karnosol, karnosik asit, rosmanol,

rosmarinic asit Kekik Thymus vulgaris Thmol,karvakrol, p-cunen Karanfil Eugenia caryophyllata Eugenol, gallatlar Zerdeçal Curcuma longa L. kurkumin Karabiber Piper nigrum Fenolik amidler, flavonidler

Biberiye (Rosmarinus Officinalis)

Küçük iğne uçlu, yapraklı bu bitki Labiatae ailesindendir. 1-2 m. boyundaki aromatik bitki kışın yapraklarını dökmez. Kafur ya da ökaliptus kokusunu andıran güçlü bir aromaya sahiptir. İlkbahar ve yaz aylarında açan çiçekleri beyaz, açık mavi ve mavi renklidir. Yapraklarının tadı acımsı baharlıdır. Yapraklarından ve uçucu yağından yararlanılır.

Kullanım alanları Yapısındaki uçucu yağdan kaynaklanan hoşa giden aromasından dolayı, özellikle Avrupa ve Kuzey Amerika ülkelerinde yaygın olarak kullanılan baharatlardan biridir. Biberiye gıdalarda antioksidan yada doğal koruyucu olarak kullanılmasının yanı sıra sabun, oda kokusu, deodorant, parfüm ve losyon yapımında da kullanılır. Biberiyenin esansiyel yağı ya da ekstraktları et ürünlerinde, yağ içeren gıdalarda, yağlarda oksidasyona ve ransiditeye karşı kullanılabilir. Etken maddesi Antioksidan özelliği, yapısında bulunan karnosol, karnosik asit ve rosmarinik asitten kaynaklanmaktadır. Karnosik asitin karnosoldan üç kat, BHT ve BHA’dan ise yedi kat fazla olduğu bildirilmiştir [14,15,16].

3 Rosmarinic acid


10

Dapkevicius ve arkadaşları biberiyenin antioksidan aktivitesinin ekstraktın elde ediliş yöntemiyle ilişkili olduğunu belirtmişlerdir [17]. Türkiyede yetiştirilen 31 çeşit aromatik bitkinin antioksidan etkisinin ayçiçeği yağında incelendiği bir çalışmada [18] en güçlü antioksidan etkiye sahip biberiye bitkisinin olduğu, bunu sırasıyla adaçayı, sumak ve kekik gibi bitkilerin izlediği görülmüştür. İstavrit ve berlam balığının kıyması ve filetoları üzerine biberiye ekstaktının etkisi araştırılmış ve her iki balık türünün hem kıymasında hem de filetolarında Malondialdehit (MDA) düzeylerinin kontrol grubuna göre önemli derecede azaldığı tespit edilmiştir [19]. Sardalye kıymasının oksidatif stabilitesi üzerine soğan suyu ve biberiye ekstraktının etkisinin araştırıldığı bir çalışmada, biberiye ekstraktının muhafaza süresince (5 ay) antioksidatif etki gösterdiği, soğan suyunun ise oksidasyonu 3 ay geciktirdiği bildirilmiştir [20]. Rıznar ve arkadaşları [21], tavuk sosislerine biberiye ekstraktı ilave ederek 3 farklı sıcaklık derecelerinde (4,12,250C) antioksidan aktivitesini incelemiş bütün sıcaklık derecelerinde, muhafaza süresince yüksek antioksidatif etki tespit etmişlerdir. Lopez-Bote ve arkadaşları [22], -20 0C’ de 6 gün muhafaza edilen tavuk etlerinde (göğüs ve but), lipid oksidasyonunun önlenmesinde, biberiye ekstraktı ve α- tokoferolün aynı düzeyde etkili olduğunu belirlemişlerdir. Yapılan bir diğer çalışmada [2], 32 farklı bitki ve baharat türünün domuz yağı üzerindeki antioksidan etkisi araştırılmış ve en önemli antioksidan etkiyi biberiye ve adaçayının gösterdiği belirlenmiştir. Yine, 15 farklı baharat türünün sucuklarda denendiği bir çalışmada en önemli antioksidan etkiyi adaçayı ve biberiyenin gösterdiği tespit edilmiştir [23]. Biberiyenin antioksidan etkisinin; öncelikli olarak türe, variyetesine, hasat zamanına, işlemin tipine ve en önemli faktörlerden olan gelişme ortamının çevresel ve ekolojik karakteristiklerine bağlı olduğunu bildirmiştir [24]. Tablo 2. R. officinalis’den elde edilen biberiye yağının spesifik özellikleri Görünüş Yeşil-kahve rengi Özgül ağırlık (20 0C) 1,05-1,15 Kırılma indisi (20 0C) 1,424 Çözünebilirlik %99’luk yağda Ağır metal içeriği <10 ppm

Kekik (Thymus vulgaris) Ballıbabagiller (Lamiaceae) familyasından Thymus cinsini oluşturan Kekik bitkisi, çimenlik tarla, orman kıyılarında ve çayırlardaki karınca yuvalarının üstünde yer almaktan hoşlanır. Güneş ve sıcak istediği için, toprak sıcaklığının fazla olduğu kayalık ve dağlık bölgelerde çoğalır.


11

Etken maddesi Ülkemizde yaygın olarak kullanılan ve ticareti yapılan kekik türlerinin ortak özelliği uçucu yağ içermeleri ve bu uçucu yağların ana bileşenlerinin timol ve karvakrol olmasıdır. Bu maddeler, kekiğe kendine özgü kokusunu veren ve antioksidan özellik kazandıran fenolik bileşiklerdir. Bu bileşikler uçucu yağların % 78-82’sini oluşturmaktadır [25,26,27].

Alfa tokoferol asetat ve kekik esansiyel yağı ilave edilmiş yemlerle beslenen piliçlerin göğüs ve but etlerindeki Malondialdehit (MDA) düzeyleri kontrol grubuna göre azalmış ve bu azalma kekik esansiyel yağının artırılmasıyla belirgin hale gelmiştir. Ancak, kekik uçucu yağının antioksidan etkisinin vitamin E kadar güçlü olmadığı gözlenmiştir. Hatta kekik uçucu yağı ve vitamin E’nin yarı yarıya karıştırılarak kullanıldığında, antioksidan etkinin daha da arttığı ve bu nedenle kekik uçucu yağı ile vitamin E arasında sinerjik bir etki bulunduğu bildirilmektedir [27]. Tsimidou ve arkadaşları [28], Uskumru yağının kontrollü oksidasyonunda %1 kekiğin, 200 ppm miktarındaki BHA ile eş değer etki gösterdiğini belirlemişlerdir. Ülkemizde aromatik özelliğinden dolayı çok kullanılan Satureja (kekik) bitki türünün tereyağlarındaki antioksidan özelliğini ölçmek için yapılan bir çalışmada [29], Satureja cilicia türü kullanılmış ve tereyağlarında bu türün içerdiği timol, karvakrol,p-simen dolayısıyla güçlü antioksidan etkili olduğu yapılan testlerde ortaya konmuştur. Kekiğin antioksidan etkisi genellikle vitamin E ile karşılaştırmalı olarak incelenmiştir. Farklı düzeylerde kekik uçucu yağı ilavesi, hindi etlerinde lipid oksidayonunu önemli düzeyde azaltmıştır [27]. Yapılan bir diğer çalışmada [2], 40 0C’de muhafaza edilen uskumru balığına uygulanmış %0,5 oranındaki kurutulmuş kekiğin antioksidan etkinliğinin %0,5 kurutulmuş biberiye ve 200 ppm BHT’e eş değer olduğu ortaya konmuştur

Tablo 3. T.vulgaris’ten elde edilen kekik yağının spesifik özellikleri Görünüş Keskin kokulu, yeşil yada kırmızı renkli, sıvı Özgül ağırlık (25 0C) 0,915-0,935 Kırılma indisi (20 0C) 1,495-1,505 Çözünebilirlik %80 lik etanolde, 1:2 oranında Fenol içeriği % 40 dan daha az Ağır metal içeriği ≤ %0,02


12

Karanfil (Eugenia caryophyllata) Bu bitki, 10-20 m yüksekliğinde, yaprak dökmeyen ağaçlardan elde edilir. Vatanı tropik Asya (Moluk Adaları, Zengîbar)’dır. Karanfil bitkisi, bildiğimiz süs karanfil çiçeğinden farklıdır. Yaz kış yeşil kalan yaprakları, meşin gibi serttir. Çiçekleri pembedir ve kiraz çiçekleri gibi demet halinde bulunurlar. Bu çiçeklerin kurutulmuş tomurcukları “karanfil” adını alır.

Etken maddesi Karanfile koku ve lezzetini veren “eugenol” adındaki uçucu yağdır.

Eugenol, karanfil ekstraktının büyük bir kısmını oluşturur ve söz konusu bitkinin antioksidatif öğesidir. Konuyla ilgili olarak yapılan

bir çalışmada karanfilin BHT ve BHA kadar güçlü antioksidatif etki gösterdiği ortaya konmuştur[31]. Lee ve Shibamoto [32], karanfilin tomurcuklarından izole edilen ekstraktların antioksidan özelliklerini incelemişlerdir. Yapılan araştırmada ekstraktın antioksidan özelliğini 2 farklı metotla değerlendirmiş ve her iki metotda karanfilin ana bileşenini eugenol ve eogenil asetat olduğunu tespit etmişlerdir. Karanfil ve kekik esansiyel yağlarının oda sıcaklığında muhafaza edilen pamukyağı üzerinde antioksidatif etki gösterdiği ve bu etkinin karanfilde kekiğe kıyasla daha fazla olduğu görülmüştür[2]. Shahidi ve arkadaşları [33], karanfil, adaçayı, kekik ve zencefilin et yağındaki antioksidan aktivitelerinin konsantrasyona bağlı olduğunu tespit etmişlerdir. Bu maddeler içerisinde en etkilisinin karanfil en az etki gösteren baharatların ise zencefil ve kekik olduğunu belirlemişlerdir. Tablo 4. E.caryophyllata’dan elde edilen karanfil yağının spesifik özellikleri Görünüş Açık yeşil,renksiz Özgül ağırlık (20 0C) 1,038-1,060 Kırılma indisi (20 0C) 1,527-1,535 Çözünebilirlik %70 lik etanolde, 1:2 oranında Fenol içeriği % 85 Ağır metal içeriği ≤ %0,02


13

Adaçayı (Salvia officinalis ) Diş otu veya Meryemiye olarak da bilinir. Ballıbabagiller (Lamiaceae) familyasından Salvia cinsini oluşturan kokulu bitkilere verilen addır. Bütün Avrupa ülkelerinde olduğu gibi, ülkemizde de çokça yetişir. Tüylü ve beyazımsı bir renkte olan yapraklarının kurusu çay gibi haşlanarak içildiği gibi, et yemeklerine koku ve lezzet vermek için de kullanılır [34].

Etken maddesi Antioksidan etkiye sahip olan adaçayının yapısındaki en önemli fenolik bileşenler biberiyede olduğu gibi karnosol, karnosik asit ve rosmanoldur [35].

Fassea ve arkadaşları, Adaçayı ve kekik ekstraktı uygulanmış etlerde her iki ekstraktın lipid oksidasyonunu azalttığını, ancak bu etkinin muhafaza sıcaklığına ve süresine bağlı olarak değişebileceğini bildirmişlerdir [36]. Pizzale ve arkadaşları [37], 2002 yılında yaptıkları bir çalışmada, ortalama olarak adaçayı türlerinin (Salvia officinalis ve Salvia fruticosa) antioksidan aktivitesinin kekik türlerinden (Origanum onites ve origanum indercedens) daha yüksek olduğunu belirlemişlerdir. Kahramanmaraş’ tan elde edilen kurutulmuş misk adaçayının (Salvia sclarea L.) kloroform ekstresinin, aseton ekstresinden daha yüksek antioksidan aktiviteye sahip olduğu ve her iki ekstrenin de toplam antioksidan aktivitelerinin α- tokoferolden daha yüksek olduğu belirlenmiştir [38]. Adaçayı, reyhan ve karabiberin endüstriyel olarak mikrodalgaya tabi tutulması ile ilgili bir çalışmada [22], bu bitkilerin antioksidan özelliklerinde bir değişmenin görülmediği tespit edilmiştir.


14

Tablo 5. S. officinalis’ten elde edilen adaçayı yağının spesifik özellikleri Görünüş Keskin kokulu, yeşil yada kırmızı renkli, sıvı

Özgül ağırlık (25 0C) 0,903-0,925 Kırılma indisi (20 0C) 1,457-1,470 Çözünebilirlik %80 lik etanolde, 1:1 oranında Fenol içeriği % 40 dan daha az Ağır metal içeriği ≤ %0,02

Karabiber (Piper nigrum) Piper nigrum L. nin olgunlaşmış meyvelerinden elde edilen karabiber, dünyada çok yaygın olarak kullanılan önemli bir baharattır. Başta Hindistan olmak üzere tropik bölgelerde Malezya, Asya, Endonezya’da yetiştiriciliği yapılır. Antioksidan, antimikrobiyel ve ateş düşürücü özelliğe sahiptir. Karabiberin kalitesi acılığa yol açan piperine ve aroma ve lezzetten sorumlu uçucu yağlara bağlı olarak değişir. Piperine yeşil kristalli berrak bir madde olup ilk olarak oested (1819) tarafından izole edilmiştir. Bu alkoloid bibere acılığını veren bir bileşiktir.

Etken maddesi Karabiber antioksidan özellikli beş fenolikasit (piperettine, piperanine, piperylin A piperolein B and pipericine) amidi içerir. Bu bileşikler yağsız, kokusuz, tatsızdır ve α-tokoferolden daha güçlü antioksidan aktivite gösterir [39,40]

Piperine

Nakatani et al.1986 karabiberin, bütillenmiş hidroksitoluen (BHT)ve bütillenmiş hidroksianisol (BHA) gibi sentetik oksidanlardan daha etkili olduğunu belirtmiştir [41].

Yapılan bir çalışmada, karabiber ilave edilip pişirilmiş domuz etinin lipit oksidasyonunun geciktiği tespit edilmiştir [42]. Karabiber, adaçayı ve reyhan’ın endüstriyel olarak mikrodalgaya tabi tutulması ile ilgili bir çalışmada [22], bu bitkilerin antioksidan özelliklerinde bir değişmenin görülmediği tespit edilmiştir.

Tablo 6. P.nigrum’dan elde edilen karabiber yağının spesifik özellikleri Görünüş Özgül ağırlık (25 0C) 0,873-0,916 Kırılma indisi (20 0C) 1,480-1,499 Optik dönme (20 0C) -100+30

Çözünebilirlik %95 lik alkolde, 3:10 oranında


15

Zerdeçal (Curcuma longa L.) Zingiberaceae familyasına ait olan Curcuma longa L. Sarı çiçekli, çok yıllı otsu bir bitkidir. Hindistan, Çin, Endonezya, Jamaika, Peru ve Pakistan olmak üzere Asyanın tropik bölgelerinde yetişir. Hindistanda haldi olarak adlandırılır. Bitkinin toprak altındaki ana kökleri yumurta ve armut şeklinde, yan kökleri ise parmak (rizom)şeklindedir. Curcuma cinsini içeren Zingiberaceae familyasında 49 cins ve 1400 tür bulunmaktadır [43,44].

Kullanım Alanları Zerdeçal, ipek kumaşlar ve ince derilerin boyanmasında ve kına yakmada da renklendirici olarak kullanılmaktadır. Aynı zamanda eskiden turnusol kağıdı yerine zerdeçal kağıdı kullanılmaktaydı. Balık çorbası, pilav, soslar, tavuk bulyon, peynir turşusu, söğüş ve çeşitli sebze yemeklerine çeşni olarak katılır. İspanyolların deniz ürünlerinden yapılan ünlü "paella" adlı yemeğinde ve Hintlilerin "köri" sosunda kullanılır. Hindistan tıbbında büyük bir öneme sahip olan zerdeçalın; nezle, öksürük, karaciğer raharsızlıkları, romatizma, sinüzit ve anoreksia tedavisinde kullanıldığı bildirilmektedir. Ayrıca ayurveda’da kan temzileyicisi, tonik ve deri hastalıkları tedavisinde de kullanılmaktadır [45,46,47]. Etken maddesi Genellikle gıdalarda renk verici olarak kullanılan zerdeçal kokusuz, ısıya dayanıklı, antioksidan bir bileşik olan tetrahidrokurkumin içerir. Kurkuminoidler (curcumin, demethoxycurcumin,

bisdemethoxycurcumin) zerdeçalın ana bileşenini oluşturur. 184 0C’de eriyen kurkuminin molekül formulü C2H20O6 olup zerdeçalın %3-5’ini oluşturur. Aseton ve etanolde çözünebilir suda çözünemezler.

Kurkuminoidlerin kimyasal yapısı

Zerdeçal gıdalarda peroksit oluşumunu engelleyerek muhafaza süresini artırmaktadır. Zerdeçalın lipit oksidasyonu önlemede vitamin E den daha etkili olduğu bildirilmiştir. Curcuma longa’dan izole edilen bileşenlerin güçlü bir antioksidan etki gösterdiği ve lipit oksidasyon üzerinde oldukça önemli olduğu saptanmıştır [48].


16

Yapılan bir çalışmada tavuk kıymasına 400 ppm oranında zerdeçal ekstraktı ilave edilmiş ve antioksidan özelliği araştırılmıştır. Araştırma sonuçları kontrol grubuyla karşılaştırıldığında zerdeçal eksraktının önemli derecede etkili olduğu tespit edilmiştir. Sharma (1976),zerdeçalın antioksidan özelliğinin içerdiği fenolik bileşenlerden kaynaklandığını belirtmiştir [49]. Yine yapılan bir başka çalışmada kurkuminoidlerin antioksidan özellikleri araştırılmış bu eksrakların antioksidan kapasitesinin askorbik asite eşdeğer olduğu belirlenmiştir. 100 ppm BHT ile karşılaştırıldığında kurkuminin antioksidan aktivitesinin daha yüksek olduğu belirlenmiştir [50]. Khana(1999), Zerdeçalın köklerinin aromatik ve antiseptik özellikte olduğunu bildirmiştir [50]. Ak ve Gülçin (2008), Zerdeçalda büyük bir oranda bulunan ve fenolik bir bileşen olan kurkuminin antioksidan özelliğini araştırmış ve çalışma sonucunda kurkuminin gıda endüstrisinde güvenle kullanılacak bir antioksidan olduğunu saptamışlardır [51]. SONUÇ Gıda sektöründe doğal katkı maddelerinin kullanımının yaygınlaşması ile birlikte dünya üzerinde bitkilerde bulunan doğal antioksidanlara olan ilgi gün geçtikçe artmaktadır. Bu nedenle doğal antioksidanların incelenmesi için, bitkiler ve baharatlar araştırmaların en önemli odak noktası haline gelmiştir. Ülkemiz bazı bitki ve baharatların üretimi ve ihracatı açısından önemli bir potansiyele sahiptir. Bu bitki ve baharatların antioksidan ve antimikrobiyel özelliklerinin bilinmesi, gıda ürünlerinin raf ömrünü uzatmak açısından önemli katkı sağlayacaktır.

KAYNAKLAR 1. Singh,G., Marımuthu, P., Muralı, H.S and Bawa, A.S. 2005, Antıoxıdatıve and antıbacterıal potentıals of essentıal oıls and extracts ısolated from varıous spıce materıals. Journal of Food Safety 25 130–145. 2. Yanishlieva, N.V., Marinova, E.M., 2001, Stabilisation of edible oils with natural antioxidants. Eur. Jurnal Lipid Science Technol. 103, 752-767. 3. Yu, L., Scanlin, L., Wilson, J.and Schmidt G., 2002, Rosemary extract as ınhıbitors of lipid oxidation and color change in cooked turkey producs during refrigerated storage. Journal of Food Science, Vol.67,2 4. Sarkardei, S.S. and Howell, N.K., 2007, Effect of natural antioxidants on stored freeze-dried foodproduct formulated using horse mackerel (Trachurus trachurus) International Journal of Food Science and Technology. 5. Tekinşen, C., 2000, Süt Ürünleri Teknolojisi. Selçuk Üniversitesi Basımevi. Konya 6. Sherwin, E. R., 1990, Food Additives. Ed. by L. Branen, pp. 139–193. Marcel Dekker, New York. 7. Wanasundara, U.N. and Shahidi, F., 1998, Antioxidant and pro-oxidant activity of green tea extracts in marine oils. Food Chemistry, Vol. 63, No. 3, pp. 335-342. 8. Fernandez-Lopez,j., Zhi N., Aleson-Carbonell I.,Perez-Alvarez, A., Kuri, V., 2005, Antioxidant and antibacterial activities of natural extract,application in beef meatballs. Meat Sci., 69 (3),371-380.


17

9. Rice-Avans, C.A., Miller, N.J., Bolwell, P.G., Bramley, P.M. and Pridham, J.B., 1995, The relative antioxidant activities of plant-derived polyphenol flavonoids. Free Radical Research, 22 (4): 375-383. 10. URL1, 2007. ErişimTarihi.www.aof.anadolu.edu.tr/kitap/IOLTP/2280/unite 18.pdf 11. http://papirus.ankara.edu.tr/arastirma/2003/a2003_33/proje.pdf 12. Perez- Mateos, M., Lanier, T.C. and Boyd, L.C., 2006, Effects of rosemary and green tea extracts on frozen surimi gels fortified with omega-3 fatty acids, Journal Science Food Agriculture 86:558–567. 13. Singhal, R. S., Kulkarni P. R. and Rege, D. V., 2001, University of Mumbai Handbook of Herbs and Spices, Volume 1, (K. V. Peter (ed.)), p: 22-34. Woodhead Publishing Limited. England 14. http://www.biberiye.com/tanim.htm 15. Frankel, E.N., Huang S., Aeschbach, R.and Prior, E., 1996, AntioxidantActivity of a Rosemary Extract and Its Constituents, Carnosic Acid, Carnosol, and Rosmarinic Acid, in Bulk Oil and Oil-in-Water Emulsion J. Agric. Food Chem.44, 131-135. 16. Richheimer, S.L., Bernart, M.W., King, G.A., Kent, M.C., Bailey, D.T., 1996, Antioxidant activity of lipid-soluble phenolic diterpenes from rosemary. Journal AOCS. 73:507-514. 17. Önenç, S.S ve Açıkgöz, Z., 2005, Aromatik Bitkilerin Hayvansal Ürünlerde Antioksidan Etkileri Hayvansal Üretim 46(1): 50-55. 18. Akgül, A. ve Ayar, A., 1993, Yerli baharatların antioksidan etkileri, Doğa-TR. J. of Agriculture and Forestry,17: 1061-1068 19. Vareltzis, K., Koufidis, D., Gavriilidou, E., Papavergou, E. and Vasiliadou, S., 1997, Effectiveness of a natural Rosemary (Rosemarinus officinalis) extract on the stability of filleted and minced fish during frozen storage. Z. Lebensm Unters Forsch A , 205:93-96. 20. Serdaroğlu M. ve Felekoğlu E., 2005, Effect of using rosemary extract and onıon juice on oxidative stability of sardine (Sardina pilchardus) mince. Journal of Food Quality 28: 109-120. 21. Rıznar, K., Celan, S., Knez, Z., Skerget, M., Bauman, D. and Glaser, R., 2006, Antioxidant and Antimicrobial Activity of Rosemary Extract in Chicken Frankfurters. Journal of food scıence—Vol.71, Nr. 7 22. Lopez-Bote, C.J., Gray, J.I., Gomaa, E.A., Flegal, C.J., 1998, Effect of dietary administration of oil extracts from rosemary and sage on lipid oxidation in broiler meat. British Poultry Science. 39: 235-240. 23. Yanishlieva, N.V., Marinova, E. and Pokorny J., 2006, Natural antioxidants from herbs and spices Eur. Journal Lipid Science Technol. 108, 776–793. 24. Kırıcı, S. ve İnan, M., 2002, Effect of Different Harvesting Time on the Essential Oil Content of Rosemary (Rosmarinus officinalis L.) in the Çukurova Conditions. In Proceedings of the Workshop on Agricultural and Quality Aspects of Medicinal and Aromatic Plants (Ed. M. ÖZGÜVEN) May 29- June 01-2001 Adana 25. http://www.bitkisel-tedavi.com/kekik.htm


18

26. http://www.greenilac.com/pdf/kekik.pdf 27. Botsoglou, N.A., Grigoropoulou, S.H., Bostoglou, E., Govaris, A., Papgeorgiou, G., 2003b, The efffects of dietary oregano essential oil and α-tocopheryl acetate on lipd oxidation in raw and cooked turkey during refrigerated storage. Meat Science. 65: 1193-1200 28. Tsimidou, M.,Papavergou,E. and Boskou, D., 1995, Evaluation of oreganob antioxidant activity in mackerel oil. Food Res Intern. 28, 431–433. 29. Ozkan, G., Simsek, B.,Kuleasan, H., 2007, Antioxidant activities of Satureja cilicia Essential Oil in butter and in Vitro. Journal of Food Engineering, Volume 79, Issue 4,Pages 1391-1396. 30. http://www.bitkisel-tedavi.com/baharat/baharat.html 31. Lean, L.P.,Suhaila, M., 1999, Antioxidative and Antimycotic effect of turmeric, lemon-grass, Betel leaves, Clove, Black Papper Leaves and Garcinia Atriviridis on butter cakes. 32. Lee, K.G. and Shibamoto, T., 2001, Antioxidant property of aroma extract isolated from clove buds [Syzygium aromaticum (L.) Merr. et Perry] Food Chemistry, 74, 443–448 33. Shahidi, F., Pegg,R.B. and Saleemi Z.O.,1995, Stabilization of meat lipids with ground spices. J Food Lipids. 2, 145–153. 34. http://tr.wikipedia.org/wiki/Ada_%C3%A7ay%C4%B1 35. Lu, Y.and Foo, L.Y., 2001, Antioxidant activities of polyphenols from sage (Salvia officinalis) Food Chemistry 75 ,197–202 36. Fasseas, M.K., Mountzouris, K.C., Tarantilis, P.A., Polissiou, M., Zervas, G., 2007, Antioxidant activity in meat treated with oregano and sage essential oils, Food Chemistry Accepted Date: 18 July 2007 37. Pizzale, L., Bortolomeazzi, R., Vichi, S., Überegger, E., Conte, L.S, 2002, Antioxidant activity of sage (Salvia officinalis and S fruticosa) oregano (Origanum onites and O indercedens) extracts related to their phenolic compund content. J. Sci. Food Agric. 82, 1645-1651. 38. Gülçin, İ., Oğuz, M.T., Oktay, M., Beydemir,Ş.,Küfrevioğlu, Ö.İ., 2004, Evaluation of the antioxidant activities of clary sage (Salvia sclareaL.). Doğa-TR. J. Of Agriculture and Forestry. 28:25-33. 39. Govındarajan, V.S., 1977, Pepper – chemistry, technology and quality evaluation. CRC Crit. Rev. Food Sci., 9, 1–115. 40. Ravindran, P. N. and Kalluparackal, J. A., 2001, Handbook of herbs and spices, Volume 2, (K. V. Peter (ed.)), p: 62-65, Woodhead Publishing Limited. England. 41. Nakatanı, N., Inatanı, R., Ohta, H. and Nıshıoka, A., 1986, Chemical constituents of pepper and application to food preservation. Naturally occurring anti-oxidative compounds. Environ. Health Perspect., 67, 135–47. 42. Tıpsrısukond, N., Fernando, L.N. and Clarke, A.D., 1998, Antioxidant effects of essential oil and oleoresin of black pepper from supercritical carbon dioxide extractions in ground pork. J. Agric. Food Chem., 46, 4329–33.


19

43. Chan, E.W.C., Lim, Y.Y., Wong, L.F., Lianto, F.S., Wong, S.K., Lim, K.K., Joe, C.E. and Lim, T.Y., 2008, Antioxidant and tyrosinase inhibition properties of leaves and rhizomes of ginger species Food Chemistry, 109 , 477–483. 44. Masuda, T., Isobe, J., Jitoe, A., & Nakatani, N., 1992, Antioxidative curcuminoids from rhyzomes of Curcuma cantorrhyza. Phytochemistry, 31, 3645–3647. 45. Ammon, H. P. T., Anazoda, M. I., Safayhi, H., Dhawan, B. N. and Srimal, R. C., 1992, Curcumin: A potent inhibitor of Leukotriene B4 formation in rat peritoneal polymorphonuclear neutrophils (PMNL). Planta Medica. 58, 26-28.

46. Auddy, B., Ferreira, M., Blasina, F., Lafon, L., Arredondo, F., Dajas, F., Tripathi, P. C., Seal, T. and Murkerjee, B., 2003, Screening of antioxidant activity of three Indian medicinal plants, traditionally used for the management of neurodegenerative diseases. Journal of Ethnop rmacology. 84, 131-138.

47. Miquel, J., Bernd, A., Sempere, J. M., Diaz-Alperi, J. and Ramirez, A., 2002, The curcuma antioxidants: pharmacological effects and prospects for future clinical use. A review. Archives of Gerontology and Geriatrics. 34, 37-46.

48. Jayaprakasha, G.K. Jagan, L. and Sakariah, K.K., 2005, Chemistry and biological activities of C. longa. Trends in Food Science & Technology 16, 533–548 49. Sharma, O. P., 1976, Antioxidant activity of curcumin and related compounds. Biochemical Pharmacology, 25, 1811–1812. 50. Khanna, N.M., 1999, Turmeric – Nature’s precious gift. Curr. Sci. 76: 1351–6. 51. Ak, T. and Gülçin, İ., 2008, Antioxidant and radical scavenging properties of curcumin Chemico-Biological Interactions 174, 27–37.

Antioksidan Etkili Bazı Bitki ve Baharatların Gıdalarda Kullanımı

Documents

Transcript of Antioksidan Etkili Bazı Bitki ve Baharatların Gıdalarda Kullanımı