PRZEGLĄD BIBLIOTECZNY 2008 z. 1

PL ISSN 0033-202X

AGATA ULANOWSKA Instytut Archeologii Uniwersytet Warszawski e-mail: wh.dyrektor.adm@uw.edu.pl

KULTURA MINOJSKA W POLSKIM INTERNECIE.

RAPORT Z REALIAZACJI PROJEKTU

<FOTOGRAFIA>

Agata Ulanowska jest wykładowcą w Instytucie Archeologii Uniwersytetu

Warszawskiego. Zajmuje się archeologią egejską ze szczególnym

uwzględnieniem okresu wieków ciemnych w Grecji lądowej oraz etnoarcheolgią. W l. 1998-2000 prowadziła badania wykopaliskowe na

stanowisku Wołna na Półwyspie Tamańskim w Rosji. Od 2001 r. prowadzi

cykliczne, studenckie objazdy naukowe po Krecie. Jest współautorką podręcznika akademickiego (razem z prof. Kazimierzem Lewartowskim)

Archeologia egejska. Grecja od paleolitu po wczesną epokę żelaza (Warszawa:

Instytut Archeologii Uniwersytetu Warszawskiego 1999).

SŁOWA KLUCZOWE: Polski Internet. Strategie wyszukiwawcze. Archeologia

Krety. Historia Krety. Cywilizacja minojska. Kultura minojska. Minojczycy.

Pałace minojskie. Freski minojskie. Fajstos. Knossos.

ABSTRAKT: W artykule podjęto próbę odpowiedzi na pytanie o to, jakie

informacje na temat kultury minojskiej można odnaleźć w polskim

Internecie. Omówiono strategię wyszukiwawczą, polegającą na specyfikacji

zapytania w oparciu o słowa kluczowe, a następnie na ograniczeniu zbioru

wyszukiwawczego do danych z wyszukiwarki Google.pl, z portali onet.pl,

wp.pl oraz gazeta.pl. Analizie poddano wyniki z dziesięciu najwyżej

spozycjonowanych stron mogących być źródłem wiedzy o Krecie epoki brązu.

Dokonano oceny ich zawartości, podjęto próbę ustalenia, kto i dlaczego w

polskim Internecie tworzy serwisy WWW poświęcone Krecie minojskiej oraz

kto jest ich potencjalnym użytkownikiem.

WPROWADZENIE

W Zakładzie Archeologii Egejskiej Instytutu Archeologii Uniwersytetu

Warszawskiego podjęto realizację projektu zainicjowanego przez prof. dr hab.

Kazimierza Lewartowskiego. Jego celem było zbadanie, jak użytkownicy

polskiego Internetu postrzegają cywilizację egejską. W artykule omówiono

wyniki wyszukiwania informacji na temat Krety minojskiej oraz dokonano

oceny merytorycznej polskich serwisów WWW poświęconych wspomnianemu

zagadnieniu.

Autorka artykułu opierała się na założeniach nie tyle metodologicznych,

ile raczej intuicyjnych, wynikających z własnego, niekiedy popartego krótkim

wywiadem wśród znajomych, doświadczenia w wyszukiwaniu danych w

Internecie. Należy zaznaczyć, że zawarte w tekście przypuszczenia dotyczące

postępowania przeciętnego internauty w Sieci są zatem całkowicie

subiektywne.

REALIZACJA PROJEKTU

Projekt realizowany był pomiędzy lutym a czerwcem 2007 roku. Realizację

rozpoczęto od specyfikacji zapytania - utworzenia listy słów kluczowych,

które mogą wpisywać w wyszukiwarkę użytkownicy Internetu zainteresowani

przeszłością Krety. Wybrano: wyrażenia zawierające przymiotnik „minojski”,

nazwy dwóch - zdaniem autorki - najbardziej znanych pałaców kreteńskich

oraz dwa hasła z mitologii ściśle związane z Knossos. Wyszukiwanie objęło

następujące terminy: 1) „kultura minojska”, 2) „cywilizacja minojska”, 3)

„Minojczycy”, 4) „freski minojskie”, 5) „pałace minojskie”, 6) „archeologia

Krety”, 7) „Artur Evans”1, 8) „Knossos”, 9) „Fajstos” (w tej pisowni) oraz 10)

„labirynt” i 11) „Minotaur”. Zrezygnowano z pozornie oczywistego hasła

1 Sir Artur Evans odkrywca kultury minojskiej, ojciec archeologii Krety w epoce brązu. W l. 1900-1906 doprowadził do odkrycia pierwszego pałacu minojskiego w Knossos; prace wykopaliskowe w pałacu i jego okolicach kontynuowane były do połowy lat 20-tych XX w. Autor rekonstrukcji pałacu ukończonej w 1930 r.

„Minos”, ponieważ niemal wszystkie wyświetlone wyniki odnosiły się do

tawern i hoteli noszących taką nazwę2. Słowa kluczowe wpisywano bez

cudzysłowu, przyjęto bowiem, że przeciętny użytkownik Internetu raczej go

nie stosuje.

Następnie określono zbiór wyszukiwawczy. Jego źródło stanowiły strony

WWW zawarte w bazie danych wyszukiwarki Google.pl, oraz dokumenty

HTML pochodzące z portali: Onet.pl, wp.pl i Gazeta.pl. której wyszukiwarka

opracowana według technologii Google daje gorsze wyniki niż Google.pl.

Zakładając, że mało dociekliwy internauta nie będzie zainteresowany nisko

spozycjonowanymi stronami, analizie zdecydowano poddać dziesięć

pierwszych wyświetlonych linków3.

Ograniczenie wyszukiwania do polskich stron WWW okazało się

stosunkowo łatwe w przypadku Google.pl, w pozostałych przypadkach nie

uwzględniano linków obcojęzycznych wyświetlanych przez wyszukiwarki,

nawet jeśli odsyłały do wartościowych stron, ale np. zredagowanych w języku

angielskim. W przypadku odesłań niewłaściwych (np. nazwy restauracji),

odesłań do już wcześniej wyszukanej strony oraz stron nie działających nie

poszerzano listy linków o kolejne spoza pierwszej dziesiątki.

Wyniki wyszukiwania pogrupowano, tworząc następujące kategorie

zbiorów:

1. Strony słownikowe i encyklopedyczne.

2. Strony poświęcone historii, w całości lub w części odnoszące się do

Krety minojskiej.

3. Artykuły i wypracowania dotyczące Minojczyków i ich cywilizacji.

4. Opisy Krety i jej zabytków na stronach biur podróży lub na stronach

poświęconych turystyce.

5. Wspomnienia z wakacji osób prywatnych (w tym wyłącznie

fotograficzne).

2 Autorka przypuszcza, że słowo „Minos” jest na tyle powszechne, że przy założonych kryteriach wyszukiwania

trudno jest znaleźć linki oddające jego związek z minojską Kretą. 3 Autorka założyła, że opisany warunek powinien być prawdziwy zwłaszcza dla wyszukiwarki Google.pl, gdzie o kolejności wyszukanych wyników decyduje PageRank.

6. Odesłania do książek i ich recenzji (w tym strony księgarni

internetowych i antykwariatów).

7. Strony polskich artystów i twórców zainspirowanych sztuką minojską

8. Varia: pojedyncze i raczej przypadkowe wzmianki, w których pojawiają

się wyszukiwane terminy. W tej grupie najbardziej zaskakujące i

zabawne strony można by określić jako cymelia4.

9. Błędy: odpowiedzi nietrafne bądź niespełniające wymienionych powyżej

założeń.

Omówienie wyników wyszukiwania wymaga najpierw udzielenia

odpowiedzi na pytanie, które ze stron wyświetlanych przez poszczególne

wyszukiwarki spełniały oczekiwania autorki. Za właściwe uznano te należące

do kategorii 1-4. Strony z kategorii 5. zasadniczo nie zwierały informacji

dotyczących Krety epoki brązu, często ograniczano się tu wyłącznie do

prezentacji fotografii lub lakonicznych wzmianek o wyspie. Na pozór

obiecujące strony z kategorii 6. także nie zawierały poszukiwanych

informacji. Kilkakrotnie powtórzyło się w tej grupie odesłanie do strony

antykwariatu sprzedającego Sztukę egejską Bogdana Rutkowskiego oraz

krytyki książki Colina Renfrew Archeologia i język napisanej przez G.

Jagodzińskiego. Pojedyncze odnośniki dotyczyły recenzji Anny Waśko

poświęconej podręcznikowi Historia 1 autorstwa M. Kosznickiego, S.

Kotarskiego, J. Pudliszewskiego czy dorobku naukowego Andrzeja Korytko

(historyka badającego dzieje dyplomacji i stosunków międzynarodowych na

Uniwersytecie Warmińsko-Mazurskim) podającego w swojej bibliografii

tłumaczenie z języka rosyjskiego przewodnika Sosso Logiadou-Platonos

Knossos. Pałac Minosa. Cywilizacja minojska5, oraz księgarń, gdzie można

kupić książkę Tajemnica Krety Hansa G. Wunderlicha. W przypadku

powyższych kategorii mylny obraz wyszukiwania może powodować

4 Znalazły się tutaj np. przypadkowe wzmianki o Minojczykach, pojawiające się w archiwach list dyskusyjnych serialu Star Trek, strona poświęcona zapaśnikowi o pseudonimie Minotaur, strona z grami, gdzie do budowy imperium można wybrać Minojczyków, według opisu gry przynajmniej tak samo walecznych jak Asyryjczycy!. 5 To popularny stustronicowy przewodnik zatytułowany Knossos: The Minoan Civilization, wydany w 1989 r. przez I. Mathioulakisa & Co, ma liczne wznowienia. Po raz pierwszy wydany w 1980 r. pt. Knossos the Palace of Minoan a Survey of the Minoan Civilizations przez tego samego wydawcę. Dostępny w niemal każdym sklepiku z pamiątkami na Krecie.

odniesienie się tylko do pierwszych dziesięciu linków. Strony z ostatnich

trzech kategorii nie zawierały żadnych informacji o Krecie minojskiej.

Najbardziej trafne linki wyszukał Google.pl, dalej w kolejności

wyszukiwarki portalowe Gazety.pl, wp.pl i na końcu Onet.pl. Jeśli chodzi o

liczbę wszystkich znalezionych haseł, znów pierwsza była wyszukiwarka

Google.pl druga Gazeta.pl, trzecia Onet.pl, ostatnia wp.pl. Jeśli uwzględnić,

że wyszukiwanie poprzez Google.pl oznaczało możliwość odniesienia się tylko

do polskiego Internetu, to przewaga tej wyszukiwarki nad pozostałymi

wydaje się być bezdyskusyjna. Dokładne dane dotyczące wyników

wyszukiwania znajdują się w tabeli 1 i tabeli 2.

Tabela 1

Wyniki wyszukiwania w poszczególnych wyszukiwarkach

Tabela 2

Liczba odpowiedzi uznanych przez autorkę za trafne wśród pierwszych 10-ciu linków

Kilka słów komentarza należy się samym wyszukiwanym słowom

kluczowym. Najcelniej postawionymi zapytaniami okazały się (kolejność wg

uzyskiwanych wyników): 1) „kultura minojska”, 2) „pałace minojskie”, 3)

„freski minojskie”, 4) „Fajstos” i 5) „Minojczycy” (por. tabela 2). Biorąc pod

uwagę ogólną liczbę znalezionych haseł zastanawia gorszy wynik „Knossos”

(7 pozycja). Ta dysproporcja mogłaby wynikać z przyjętej pisowni „Fajstos”,

nazwy drugiego pałacu uwzględnionego w wyszukiwaniu. Słowo odsyła

prawie wyłącznie do stron polskich, podczas gdy „Knossos” to

międzynarodowa nazwa stanowiska archeologicznego. Jednak pierwsze

wyszukane linki dla „Knossos” były niemal wyłącznie polskojęzyczne. Fajstos

jest celem wycieczek organizowanych przez biura podróży, co częściowo może

tłumaczyć wysoką pozycję słowa. Jeśli jednak porównać wyniki dla obydwu

nazw, to słowo „Knossos” pojawia się na stronach biur podróży znacznie

częściej niż „Fajstos”6. Można przypuszczać, że o gorszym wyniku „Knossos”

zadecydowała powszechna znajomość tego słowa, które używane jest w

6 Wpisanie w Google.pl „Malia” lub „Kato Zakros” daje znacznie więcej linków niż „Fajstos”, jednak wśród pierwszych dziecięciu stron zaledwie kilka (2-3) odnosi się do nazw stanowisk.

szerszym, niearcheologicznym kontekście. W przypadku słów kluczowych

„Artur Evans” i „archeologia Krety” nietrafne wyniki spowodowało

niestosowanie cudzysłowu przy wyszukiwaniu. Interesująca jest także

większa trafność archeologicznego terminu „kultura” w odniesieniu do Krety

minojskiej niż terminu cywilizacja.

Krótkie omówienie informacji pochodzących z linków uznanych za trafne

przedstawione zostanie poniżej. Wyniki poszukiwań pogrupowano według

kategorii wyróżnionych wcześniej zbiorów.

STRONY SŁOWNIKOWE I ENCYKLOPEDYCZNE

W tej grupie, zgodnie z oczekiwaniami autorki, na pierwszym miejscu

pojawiły się odesłania do polskiej wersji Wikipedii. Minojczycy i ich dorobek

prezentują się tu skromnie, szczególnie w porównaniu z jej angielsko,

francusko lub niemiecko-języcznym odpowiednikami. Kilkuzdaniowe opisy

haseł w zasadzie nie zawierają błędów, rażą za to nieporadne stylistycznie

sformułowania. Zastanawiający jest też dość przypadkowy dobór

zamieszczanych w Wikipedii wiadomości. Za przykład niech posłużą

nieuzasadnione podkreślenie znaczenia handlu cyną dla rozwoju cywilizacji

minojskiej (Kultura minojska, 2007) lub eksponowanie postaci ojca Artura

Evansa w jego bardzo krótkim biogramie (Arthur Evans, 2007). Zdecydowanie

najlepiej opracowanym hasłem jest „sztuka minojska” - jedyny tekst

posiadający odesłanie do literatury specjalistycznej (Kazimierz Michałowski

Jak Grecy tworzyli sztukę i Witold Dobrowolski, Bogdan Rutkowski, Anna

Sadurska Sztuka Świata T. 2.) (Sztuka minojska, 2007).

Wiadomości z innych stron słownikowych i encyklopedycznych były

jeszcze bardziej ogólnikowe niż z Wikipedii i ograniczały się do podania

podstawowej chronologii, wymiany gałęzi sztuki i rzemiosła minojskiego,

wzmianki o dwóch, trzech stanowiskach archeologicznych (np. Kreteńska

sztuka, minojska sztuka 1998–2007). Niektóre strony o charakterze

encyklopedycznym zawierały hasła w całości przekopiowane z Wikipedii z

zaznaczeniem źródła cytowania (por. Kultura minojska, 2007 i Kultura

minojska, kultura kreteńska bd). Ze względu na lakoniczny charakter haseł

słownikowych i encyklopedycznych nie wydaje się możliwe odnalezienie

pozainternetowego źródła dla zawartych w nich wiadomosći.

Wyjątek w tej kategorii stanowi Słownik sztuki starożytnej Grecji i Rzymu

opracowany przez Alfreda Twardeckiego w serwisie Wirtualny Wszechświat

(Twardecki, 2000-2002). Zawarte w nim wiadomości mają największą

wartość merytoryczną, cechuje je zrozumiałość i poprawny język. Nie dziwi

więc fakt, że hasła z tego słownika zostały skopiowane na stronach

zaliczonych do kategorii trzeciej, oferujących artykuły i wypracowania dla

uczniów7, podczas gdy informacje z Wikipedii wykorzystywane są wyłącznie w

innych słownikach i encyklopediach.

STRONY POŚWIĘCONE HISTORII, W CAŁOŚCI LUB W CZĘŚCI ODNOSZĄCE SIĘ DO

KRETY MINOJSKIEJ

Kategoria ta jest dość liczna. Należą do niej witryny tworzone

indywidualnie lub zespołowo. Autorami pierwszych są głównie zauroczeni

przeszłością Krety amatorzy pragnący podzielić się swoją fascynacją -

niestety rzadziej - wiedzą z internautami. Na podstawie nielicznych notek

biograficznych można wnioskować, że wśród twórców są licealiści zachęcani

przez nauczycieli do tworzenia własnych stron. Wydaje się, że testowanie

umiejętności informatycznych jest dla nich co najmniej tak samo ważne, jak

dbałość o poprawność zamieszczonych treści (np. Dudek, 2002).

Jedną z najlepszych witryn pt. „Moja Grecja” stworzył człowiek, który po

pierwszej autokarowej wycieczce do Grecji tak pokochał ten kraj i jego

historię, że w ciągu kolejnych lat odwiedził Grecję kilkakrotnie, sukcesywnie

pogłębiając swoje wiadomości o niej (Moja Grecja, 2006).

Dzieje Krety i sztuka minojska opisywane są w tej grupie stron

poprawnie, ale problemem jest skromna ilość i wybór informacji. Podobnie

jak w kategorii pierwszej najczęściej zamieszczane są wiadomości

ogólnikowe: bardzo szeroko kreślone ramy chronologiczne, najważniejsze

gałęzie wytwórczości, główne ośrodki pałacowe. W wypowiedziach uderza

7 Por. rozdział Arykuły i wypracowania dotyczące Minojczyków i ich cywilizacji.

niedbałość manifestująca się częstymi literówkami lub zabawnymi

pomyłkami np. włoski archeolog Doro Levi wspominany jest jedynie z imienia

jako Doro, a liczba tabliczek z Knossos obliczana jest na 4000 tysięcy,

podczas gdy jest ich zaledwie cztery tysiące (Pismo starożytnych

Kreteńczyków, 2007).

Ciekawym przykładem jest strona poświęcona Arturowi Evansowi, której

twórcą jest Zbig Kurzawa (Kurzawa 2004). Jej autor próbuje samodzielnie

zdemaskować nieścisłości i manipulacje jakich dopuszczał się Evans w

swojej rekonstrukcji obrazu cywilizacji minojskiej i samego pałacu w

Knossos. Jedną z podstaw wywodu jest przeprowadzona przez autora

konfrontacja idyllicznego evansowskiego obrazu Krety z krwawą wizją

przeszłości Krety Jamesa G. Frazera i Roberta Gravesa8. Autor nie ma

świadomości, że oparte wyłącznie na mitach i obserwacjach etnograficznych

hipotezy Frazera, podjęte później przez Gravesa zrodziły się pod koniec XIX

wieku, jeszcze przed odkryciem kultury minojskiej i nie znajdują

potwierdzenia w materiale archeologicznym.

Autorzy stron WWW tej kategorii rzadko wymieniają książkowe źródła

podawanych przez siebie informacji. Ponieważ wiedza, którą posiadają ma

charakter ogólny, szerszy jednak niż wiadomości pochodzące z encyklopedii i

słowników, można przypuszczać, że jednym z możliwych jej źródeł są

publikacje o charakterze przewodnikowym9. Innym źródłem, które na

wstępie uznano za prawdopodobne były licealne podręczniki do historii.

8 Np. „Pisze Homer o tym, że Minos był obierany co dziewięć lat. Był to okres greckiego Wielkiego Roku po

upłynięciu którego-jak się przypuszcza-Minos odwiedzał najwyższego boga w jego sanktuarium. Z tej okazji Ateny

musiały mu dostarczyć siedmiu młodzieńców i siedem dziewic jako świtę. W "Mitach Greckich" Robert Graves sugeruje, że pierwotnie to sam król składany był w ofierze Potrójnej Bogini, aczkolwiek późniejsi władcy wykupywali

się ofiarami zastępczymi. Frazer w "Złotej Gałęzi" pisze o okresie 8-letnim po którym każda władza królewska wymagała odnowienia i podaje przykład Sparty i innych miast-państw greckich kultywujących ten zwyczaj aż do III

w. p.n.e. Wg tego autora Minos oddalał się na jakiś czas do wiecznej groty na górze Ida, gdzie składał Zeusowi sprawozdanie ze swoich rządów i otrzymywał wskazówki na następne lata. Co natomiast działo się z trybutem Aten

czyli 14 młodzieńcami i dziewicami? Z pewnością nie wracali już nigdy do Aten. Frazer uważa, że byli składani w ofierze poprzez pieczenie żywcem w brązowym posągu byka /lub też człowieka z głową byka/, by odnowić siły króla i

słońca, które uosabiał” (Kurzawa, 2004),

9 Np. Fabrikiewicz przepisuje obszerne fragmenty przewodnika Pascala bez zaznaczenia cytowania

(Fabrikiewicz bd, Ellingham 19933 241-242),

Jednak autorce nie udało się znaleźć pewnych odniesień do znanych jej

podręczników wśród przeanalizowanych stron10.

Bibliografię podają autorzy stron „Moja Grecja” oraz „Kreta wyspa

Minosów” (zob. Moja Grecja, 2006; Kurzawa, 2007). Wśród cytowanych przez

nich pozycji znajdują się: angielskojęzyczne przewodniki po Grecji, książki

poświęcone historii Grecji (np. Historia kultury starożytnej Grecji i Rzymu

Kazimierza Kumanieckiego), mitologii Grecji (mitologie Zygmunta Kubiaka i

Jana Parandowskiego), angielska książeczka dla dzieci In search of Knossos:

The quest for Minotaur's labirynth Giovanniego Caselliego oraz pozycja chyba

najbardziej popularna wśród internautów, czyli Tajemnica Krety

Wunderlicha.

Do tej kategorii stron należy także dostępna w polskim tłumaczeniu

wersja witryny Iana Swindale’a, nauczyciela języka angielskiego,

mieszkającego w Rethymnonie, który zwiedzał, fotografował i opisywał

minojskie stanowiska archeologiczne. Jest to strona zdecydowanie najlepsza

w tej kategorii zarówno pod względem merytorycznym jak i pod względem

doboru materiału ilustracyjnego. Jako jedyna zawiera odniesienia

bibliograficzne do publikacji opisywanych stanowisk archeologicznych. Rażą

w niej natomiast liczne błędy językowe będące skutkiem nieudolnego

tłumaczenia (zob. Swindale, 1998-2001)

Wśród witryn tworzonych zespołowo wyróżnić można profesjonalne

serwisy prowadzone przez wydawnictwa oraz serwisy zakładane przez osoby

prywatne np. studentów i licealistów, posiadające jednak kolegia redakcyjne

i recenzentów zamieszczanych tekstów. Należą do nich Wirtualny

Wszechświat prowadzony przez wydawnictwo „Prószyński i S-ka”. Część

serwisu stanowi wspomniany wcześniej Słownik sztuki starożytnej Grecji i

Rzymu Twardeckiego. Oprócz tego informacje na temat Krety minojskiej

umieszczono na dwóch innych podstronach (Dzieje państw. Kreta minojska,

2000; Historia starożytnej Grecji. Od Indoeuropejczyków do Mykeńczyków.

Kultura pałaców Krety minojskiej, 2000-2002).

10 O podręcznikach nieco szerzej w części poświęconej stronom należącym do kategorii „Artykuły i wypracowania dotyczące Minojczyków i ich cywilizacji”.

Strona Historia starożytnej Grecji. Od Indoeuropejczyków do

Mykeńczyków. Kultura pałaców Krety minojskiej omawia temat w szerokim

ujęciu i nie zawiera błędów. Druga podstrona natomiast zawiera

spostrzeżenia, które nie znajdują potwierdzenia w obecnym stanie badań nad

kulturą minojską: np. „Na okres ten [młodszych pałaców] przypada również

powstanie i rozbudowa scentralizowanej administracji na wzór egipski” czy

„Dominowała postać matki-ziemi, której podlegało niebo, ziemia, pogoda

i zwierzęta, występowała także postać oplecionej wężami opiekunki domostw”

(Dzieje państw. Kreta minojska, 2000). Różnica w poziomie prezentowanych

wiadomości stanowić może ostrzeżenie, że nawet uznane wydawnictwo

niekonsekwentnie weryfikuje publikowane w Internecie treści.

Dzieje Krety z widocznym naciskiem na jej kulturę materialną omawiane

są w poświęconym historii starożytnej serwisie „Histurion.pl” (Grecja: Historia,

2006-2007). Stworzony przez Pawła Bąkiewicza serwis prowadzą amatorzy (są

wśród nich studenci historii), posiada on kolegium redakcyjne i szczyci się

posiadaniem „łowców błędów” czyli korektorów nadsyłanych tekstów. W

artykule dotyczącym cywilizacji egejskich nieprawdziwe jest tylko zdanie

odnoszące się do rzekomego wsparcia udzielonego faraonom egipskim przez

władców Krety w walce z najeźdźcami hyksoskimi. (Sajmon, 2006-2007)

Zagadnienia dotyczące cywilizacji minojskiej są przedmiotem dyskusji

prowadzonej na forum historycznym Historycy org. Zostały w niej podjęte

następujące wątki kreteńskie: kultura minojska, mit o talassokracji oraz

podobieństwa i różnice pomiędzy kulturą minojską a kulturą mykeńską.

Wprowadzenie w temat jest zwykle bardzo krótkie i niekoniecznie nawet

zarysowuje problem. Poziom wypowiedzi uczestników forum bywa nierówny,

przeważają jednak wpisy świadczące o bardzo ogólnej wiedzy autorów

(Minojczycy i Mykeńczycy ,2007).

ARTYKUŁY I WYPRACOWANIA DOTYCZĄCE MINOJCZYKÓW I ICH CYWILIZACJI

W tej kategorii znalazły się artykuły i wypracowania zamieszczane w

serwisach oferujących pomoce naukowe dla uczniów i studentów, takich jak

„Ściąga.pl” czy „Maturalny.org”, artykuły problemowe opatrzone aparatem

naukowym oraz dwa teksty wskazujące na uprawianie archeologii egejskiej w

Polsce.

Teksty publikowane w serwisach przeznaczonych dla uczniów są w praktyce

gotowcami. Uczniowie ściągają je z serwerów, przedstawiają jako własne

wypracowania, a następnie komentują oceny jakie za nie otrzymali. Część

tekstów zamieszczana jest pod różnymi adresami, może je tylko różnić liczba

literówek.

Autorzy wypracowań rzadko podają bibliografię, więc ustalenie źródeł

zamieszczanych informacji jest trudne. Dla niepodpisanego tekstu

zatytułowanego Kultura morza egejskiego, znajdującego się pod dwoma

adresami, źródło stanowiły kolejne hasła z internetowego Słownika sztuki

starożytnej Grecji i Rzymu Twardeckiego przepisane niemal w całości, ale bez

zaznaczenia cytowania (zob. Kultura morza egejskiego, 2007a; Kultura morza

egejskiego, 2007b). Tekst wyróżniał się jednak korzystnie spośród innych

(por. Twardecki, 2000-2002 w części Strony słownikowe i encyklopedyczne),

co również docenili – jak wynika z komentarzy pod nim zamieszczonych -

szkolni nauczyciele. Inny tekst zatytułowany Kreta zawierał informacje

przepisane z przewodnika Pascala, również bez zaznaczenia cytowania.

Różnice zaznaczyły się w pisowni nazw własnych, które w „Krecie” podawane

są błędnie oraz w pominięciu opisów bazy noclegowej i niektórych stanowisk

archeologicznych (Kreta bd; por. Ellingham 19933, 241-259).

Wiadomości zawarte w wypracowaniach należących do omawianej kategorii

są najczęściej prawdziwe, chociaż w lekturze przeszkadzają częste błędy

stylistyczne i literówki. Najwięcej problemów sprawiają autorom zagadnienia

związane z pismami egejskimi i religią. W pierwszym przypadku trudność

stanowi różnorodność typów pisma, z których tylko jedno zostało odczytane

(hieroglificzne, linearne a i odczytane linearne b) oraz fakt posługiwania się

na Krecie dwoma językami, z których jeden pozostaje ciągle nieznany

(mieszkańcy Krety mówili językiem nazywanym współcześnie minojskim oraz

dialektem mykeńskim będącym archaiczną formą greki). Drugim problemem

jest panteon bóstw minojskich oraz ogólna wizja religii minojskiej. Internauci

powtarzają atrakcyjne, ale nienaukowe wizje Roberta Graves’a i akcentują

rolę Bogini Matki mordującej cyklicznie swoich boskich bądź ziemskich

kochanków. Nieznajomość rodzajów i form kultu na Krecie zastępowana jest

wypowiedziami inspirowanymi być może grecką mitologią, czego przykładem

jest pogląd, zgodnie z którym podstawowym kultem Minojczyków był kult

morza, z niego narodził się kult byków, które pierwotnie tratować miały

przywiązywanych do słupów ludzi (Przemek, 2005).

Na uwagę zasługuje fakt, że wśród nielicznych cytowanych przez autorów

pozycji bibliograficznych nie ma ani jednej książki dotyczącej Krety

minojskiej czy nawet epoki brązu. Podstawą wypowiedzi są prace dotyczące

całej historii i historii sztuki Grecji oraz opracowania encyklopedyczne11.

Ponieważ odbiorcami omawianych tekstów wydają się być głównie uczniowie

przypuszczano, że niewymienionym książkowym źródłem informacji mogły

być podręczniki licealne do historii. Dzięki uprzejmości dr Katarzyny

Zielińskiej z Zakładu Dydaktyki Historii Instytutu Historycznego

Uniwersytetu Warszawskiego autorka przejrzała 15 podręczników, w tym

kilka już wycofanych ze szkół, ale być może obowiązujących w czasie

powstawania starszych stron z tej kategorii. Okazało się, że kultura minojska

jest w podręcznikach pomijana, lub opisywana bardzo lakonicznie w sposób

porównywalny z hasłami encyklopedycznymi lub słownikowymi. Być może

wzmaga to zainteresowanie uczniów gotowymi wypracowaniami szerzej

omawiającymi ten okres.

Autorami artykułów problemowych są anonimowa osoba, przypuszczalnie

studentka prawa (Bez tytułu, bd) oraz Joanna Żak-Bucholc (Żak-Bucholc,

2005a, 2005b) pisująca dla serwisu Racjonalista.pl. oraz periodyków „Albo

albo. Inspiracje Jungowskie”, „Nie z tej ziemi”, „Czwarty Wymiar”, „Tytuł”.

Artykuły zawierają oryginalne pomysły i są ciekawie napisane. Pierwszy tekst

dotyczy ustroju Krety i został zainspirowany przywołaną przez Wunderlicha,

lecz niepotwierdzoną koncepcją O. Spenglera o sepulkralnym charakterze

pałacu w Knossos (Bez tytułu, bd). Dwa kolejne: „Inicjacja dziewcząt w

starożytnym świecie minojskim” oraz „Kuros, Kora i Delfy” analizują rytuały i

11 Strona Cywilizacja minojska wymienia N.G.L. Hammonda Dzieje Grecji i Cywilizację starożytną – przewodnik encyklopedyczny pod red. A. Cotterella (Cywilizacja minojska, 2007); Knossos – historia budowy miasta podaje Architekturę starożytnej Grecji S. Parnickiego-Pudełko i K. Ulatowskiego; T. Wróbla Zarys historii budowy miast i W. Kocha Style w architekturze. (Knossos – historia budowy miasta, bd).

mity związane z Kretą i epoką brązu (Żak-Bucholc, 2005a, 2005b). Poza

Tajemnicą Krety Wunderlicha i Białą boginią Roberta Gravesa Joanna Żak-

Bucholc w obydwu artykułach powołuje się na książki o charakterze

popularnonaukowym lecz napisane przez archeolożkę: Kulturę Wysp

Cykladzkich w epoce brązu i Życie codzienne na Krecie w państwie króla

Minosa Ludwiki Press oraz na prace naukowe np. The Living Goddess Mariji

Gimbutas, Art and Religion in Thera. Reconstructing a Bronze Age Society

Nanno Marinatos czy publikacje Károly Kerényi’ego.

Wśród wszystkich wyszukanych linków znalazły się tylko dwa, które

informują internautę o istnieniu archeologii egejskiej w Polsce. Pierwszy

odsyła do artykułu O czasie w archeologii. Rozprawa archeologa z

historykiem prof. dr hab. K. Lewartowskiego w elektronicznej wersji pisma

„Mówią Wieki” (Lewartowski, 2001). Autor jest archeologiem egejskim

piszącym o problemach datowania względnego i bezwzględnego epoki brązu

w Grecji. Drugi link odsyła do opisu prac wykopaliskowych na stanowisku w

Tell Kabri w Izraelu z udziałem polskich archeologów z Wyższej Szkoły

Humanistycznej w Pułtusku, podczas których odkryto fragmenty minojskich

fresków (Prace wykopaliskowe na stanowisku Tel Kabri,w Galilei, w Izraelu

sezon 2005, bd).

OPISY KRETY I JEJ ZABYTKÓW NA STRONACH BIUR PODRÓŻY LUB NA STRONACH

POŚWIĘCONYCH TURYSTYCE

W tej kategorii znalazły się teksty dotyczące przeszłości Krety i/lub opisy

stanowisk archeologicznych, wspomnienia wakacyjne znajdujące się w

serwisach WWW biur podróży oraz artykuły w portalach turystycznych.

Jest to kategoria najmniej wartościowa pod względem merytorycznym,

opisy są banalne, głównie koncentrują się na prezentacji popularnych mitów

greckich związanych z Kretą. Najczęściej wymienianym stanowiskiem

archeologicznym jest pałac w Knossos; często powtarzana jest informacja o

kontrowersjach wokół rekonstrukcji tego pałacu dokonanej przez Evansa,

bez wyjaśnienia jednak skąd się te wątpliwości wzięły i czego dotyczyły. (np.

Wyspa Kreta. Opis (2005-2007) ze strony kreta.net.pl.; Heraklion – Knossos

(bd) ze strony Kreta-Santorini-Grecja). Do częstych błędów należy stosowanie

niewłaściwego nazewnictwa pomieszczeń pałacowych i faz chronologicznych

Teksty pisane są pełnym przymiotników, egzaltowanym stylem,

przypominającym styl artykułów z prasy kobiecej (na marginesie zjawisko

warte analizy językoznawczej)12.

Książkowe źródła informacji podawane są w tej kategorii stron bardzo

rzadko i ograniczają się niemal wyłącznie do przewodników: Pascala, Wyspy

greckie wydawnictwa „Wiedza i Życie” i Krety Petera Zralki (Przewodnik

Kreta, 2001; Kreta 2004-2007; Woźniczko, 2006). Jedynie Marta Podleśna,

autorka tekstu Knossos powołuje się na popularnonaukową książkę

Minoans: Life in Bronze Age Crete, Rodney’a Casteldena (Podleśna, 2002-

2005).

Na tym tle wyróżnia się opis przeszłości Krety, znajdujący się na stronie

biura Orbis Travel. Jest on niezwykle barwny i oryginalny choć ahistoryczny:

sugeruje, że przyczyną upadku cywilizacji minojskiej były cechujące

Minojczyków przesadny zbytek, zmysłowe rozpasanie i dekadencja (Mini

Przewodnik.Kreta, bd).

Przypuszczano, że jednym z niewymienionych źródeł informacji mogły być

opisy wyspy znajdujące się na obcojęzycznych stronach biur, które mają

przedstawicielstwa w Polsce i działają w innych krajach. W wynikach

wyszukiwania znalazło się jedno takie biuro TUI. Sprawdzona została strona

jego angielskiego odpowiednika biura Thomson. Na stronie TUI w

anonimowym opisie Grecja/Kreta - informacje praktyczne znajduje się bardzo

krótka wzmianka o Knossos i cywilizacji minojskiej (Grecja/Kreta - informacje

praktyczne, 2002-2007). Jednak w opisie Krety na stronie Thomsona nie ma

żadnej wzmianki o historii Krety (Guide to Crete, 2007).

Wzmianki o pałacach w Knossos i Fajstos, Muzeum Narodowym w

Heraklionie a czasami nazwy innych stanowisk archeologicznych pojawiają

się w umieszczanych na stronach biur podróży wspomnieniach z wakacji

12 Dobrym przykładem obrazującym również problemy stylistyczne autorów mogą być poniższe cytaty: „sala tronowa [w Knossos] mogła swoim wyglądem uosabniać przygniatającą władzę” (Podleśna, 2002-2005); „Konsos - gąszcz pokoików, uliczek i zakamarków rzeczywiście przypominał labirynt” (Rudomino, 2001),

(np. Rudomino, 2001). Wydaje się, że publikowane wspomnienia

odpowiadają wyobrażeniom o idealnych wakacjach, na które składa się

plażowanie, zwiedzanie i kupowanie. Bardziej szczegółowe opisy zabytków

Krety znajdują się w artykułach Kreta: 3 porty w 3 dni oraz Grecja – Błękitny

Labirynt zamieszczonych w portalach „Gazeta Turystyka” (wersja online

dodatku do „Gazety Wyborczej”) i „Voyage” (Woźniczko, 2006; Czerwiński,

Strzałkowska, 2003).

Najciekawsze w tej kategorii stron są dwa artykuły Wyspa Minotaura i

Tajemnice Pałaców Krety autorstwa Bartosza Nowackiego (Nowacki, bd a;

Nowacki bd. b). Autor, archeolog z wykształcenia, kompetentnie przedstawia

historię pałaców i wybranych stanowisk archeologicznych oraz – co stanowi

wyjątek wśród wszystkich wyszukanych stron internetowych – zamieszcza

plany pałaców wraz z opisem pomieszczeń.

Jak już zaznaczono, strony zakwalifikowane do pozostałych kategorii w

zasadzie nie zwierały żadnych informacji na temat Krety minojskiej.

Warto jednak poświęcić parę zdań nielicznym stronom świadczącym o

istnieniu recepcji kultury minojskiej wśród współczesnych polskich artystów

i twórców. Wśród źródeł inspiracji należy wymienić sztukę minojską, przede

wszystkim freski oraz mity odnoszące się do Krety. W pierwszym przypadku

szczególnie ciekawa wydaje się strona galerii „Emel”, prezentująca cykle

malowideł Marii Lupy, z których jeden nosi tytuł Dysk z Fajstos (Dyski, bd).

Cykl tworzą sporych rozmiarów obrazy w intensywnych, „neonowych”

kolorach przedstawiające wariacje na temat dysku z Fajstos13 Malarka

nadała im nazwy, które nawiązują do spiralnego układu tekstu na zabytku:

Trąba mówiąca, Pierścienie mocy, Koło fortuny.

Wśród utworów literackich inspirowanych mitologią, wyróżnia się Mit o

Minotaurze. Mit o pochodzeniu dresiarzy, zamieszczony na forum

prozatorskim (Yarre, 2004). To zabawna i barwna, napisana językiem

13 To niewielki krąg z wypalonej gliny, inskrybowany znakami odciśniętymi przy pomocy stempli, znaleziony w

archiwum pałacu w Fajstos i datowany na ok. 1700 – 1650 r. p.n.e. Ponieważ jest to zabytek unikalny ze

względu na technikę wykonania i tajemniczy, bo zapisany na nim tekst pozostaje nieodczytany, dysk stał się

przedmiotem bardzo popularnym w kulturze masowej.

przypominającym prozę Andrzeja Sapkowskiego opowieść o tym, jak syn

Minosa Minotaur przystaje do sekty z Dressos. Ponieważ Dressaroje

oddawali się niecnym czynom, królewski syn skazany został na banicję.

którą „wykorzystał” na forsowne i wspomagane odżywkami ćwiczenia ciała.

Ich skutkiem był nieproporcjonalny rozrost mięśni, a szczególnie karku.

Przerażeni odmienionym wyglądem Minotaura rodzice zamknęli go w

labiryncie. Autor dobrze zna nie tylko grecką mitologię ale również starożytne

realia: np. pomysł sekty z Dressos nawiązuje do Dreros - stanowiska

archeologicznego z epoki żelaza, zwykli Kreteńczycy noszą w jego opowieści

sandały a spodnie Dressarojów sprowadzane są z Persji.

ZAKOŃCZENIE

Podsumowując rezultaty przeszukiwania polskiego Internetu w

poszukiwaniu informacji o cywilizacji minojskiej, można pokusić się o kilka

wniosków. Po pierwsze znalezione wiadomości, choć w większości są

prawdziwe, to jednak zbyt lakoniczne, często mało interesujące. Autorzy

internetowych wypowiedzi na temat kultury kreteńskiej przeważnie posiadają

wiedzę encyklopedyczno-przewodnikową, nieliczni cytują książki. Są to

zazwyczaj pozycje popularnonaukowe, często poświęcone historii Grecji, w

których okres minojski omawiany jest bardzo skrótowo. Ponadto w

większości prace te zostały napisane w latach 60. XX w., przez co częściowo

straciły na aktualności. Autorzy praktycznie nie znają polskich prac

dotyczących Krety prehistorycznej ani epoki brązu w Grecji. Na wiedzę

internetową składają się w znacznym stopniu te same, powtarzane

informacje kopiowane pod różnymi adresami WWW.

Dziwić może fakt znikomego wykorzystania przez polskich użytkowników

angielskiego Internetu, którego zasoby na temat kultury minojskiej są

znacznie większe niż polskiego. Może problemem jest ich słaba znajomość

języka angielskiego. A może bliższa prawdy jest teza, że użytkownicy zdający

sobie sprawę z bogactwa angielskiego Internetu nie tworzą własnych stron

na temat kultury minojskiej, a ci, którzy to robią, nie mają takiej

świadomości lub niewiele ich to obchodzi.

Uderzająca banalność informacji ma również swoje odbicie w materiale

ilustracyjnym umieszczanym na stronach WWW. Na wielu z nich powtarzają

się te same zdjęcia, rzadko pojawiają się fotografie autorskie, jeszcze rzadziej

podawane jest źródło fotografii.

Zwraca uwagę niemal całkowity brak stron i artykułów, które tworzone

byłyby przez badaczy zajmujących się archeologią Krety w Polsce lub

odsyłały do uniwersytetów i placówek naukowych zajmujących się tą

dziedziną. Nie znaleziono również stron popularyzatorskich redagowanych

przez archeologów lub historyków. Autorce wiadomo o istnieniu takiej strony

poświęconej Grecji mykeńskiej (Lewartowski, 2006). Przeciętny Internauta

nie wie zatem, że są w Polsce osoby zajmujące się archeologią Krety

zawodowo. To luka, którą należałoby uzupełnić.

Wskazówką do odpowiedzi na pytanie kto w polskim Internecie poszukuje

informacji na temat Krety minojskiej są komentarze pozostawiane przez

samych internautów w serwisach WWW. Na ich podstawie wydaje się, że

bardzo liczną grupę użytkowników stanowią licealiści i gimnazjaliści

szukający informacji, dzięki którym szybko i bez większego wysiłku mogą

odrobić zadaną przez nauczyciela pracę domową i otrzymać za nią dobrą

ocenę. Wiele stron w pełni odpowiada ich potrzebom. Do drugiej wyraźnie

rysującej się grupy można zaliczyć turystów. Kreta jest bardzo popularnym

miejscem wypoczynku Polaków. Świadczy o tym zarówno liczba ofert w

biurach podróży, jaki i pogłębiająca się rokrocznie znajomość polskiego

wśród Kreteńczyków. Ostatnią grupą użytkowników, jaką z autorka może

zidentyfikować, bywają studenci archeologii szukający informacji w

Internecie. Z nieznanych przyczyn niektórzy nie korzystają z polecanych

książek i stron internetowych. Demaskuje ich brak szczegółowej wiedzy,

błędne nazewnictwo faz chronologicznych, pomieszczeń pałacowych oraz

nieznajomość planów stanowisk.

Bibliografia:

Arthur Evans (2007) Wikipedia [online]; [dostęp 2.04.2007]. Dostępny w World Wide Web: <http://pl.wikipedia.org/wiki/Arthur_Evans>,

Bez tytułu (bd). [online]; [dostęp 22.08.2007]. Dostępny w World Wide Web:

<http://www.student.lex.pl/materialy/o_byt021106.doc>, Czerwiński, Ryszard; Strzałkowska Magdalena. (2003). Grecja – Błękitny

labirynt [online]; [dostęp 22.08.2007]. Dostępny w World Wide Web:

<http://turystyka.wp.pl/artykul.html?katn=2:1&wid=1315680&ticai

d=13e9e>, Cywilizacja minojska (2007). [online]; [dostęp 22.08.2007]. Dostępny w World

Wide Web: <http://www.sciaga.pl/tekst/20705-21-

cywilizacja_minojska>, Dyski (bd) Galeria Emel [online]; [dostęp 22.08.2007]. Dostępny w World

Wide Web: <http://www.emel.art.pl/galerie/dyski/dyski.htm>,

Dudek, Maciej. (2002). Antyk: historia starożytności – autor [online]; [dostęp

22.08.2007]. Dostępny w World Wide Web: <http://www.antyk.terramail.pl/strony/autor.html>

Dzieje państw. Kreta minojska (2000) Wirtualny wszechświat [online]; [dostęp

22.08.2007]. Dostępny w World Wide Web: <http://www.wiw.pl/historia/dziejepanstw/009.asp>,

Ellingham, Mark. et al. (19993).. Grecja – wyspy. Praktyczny przewodnik Pascala, Bielsko-Biała: Pascal, s. 241-242,

Fabrikiewicz, brak imienia. (bd). Historia [online]; [dostęp 22.08.2007]. Dostępny w World Wide Web:

<http://www.pwsos.pl/prace/fabrikiewiczk/Historia.html>,

Grecja: Historia (2006-2007). Histurion.pl [online]; [dostęp 22.08.2007]. Dostępny w World Wide Web: <

http://www.histurion.pl/strona/art/grecja/historia.html>, Grecja/Kreta - informacje praktyczne (2002-2007). TUI [online]; [dostęp

22.08.2007]. Dostępny w World Wide Web: <http://www.tui.pl/strony/117281.php>

Guide to Crete (2007) Thomson.co.uk [online]; [dostęp 22.08.2007]. Dostępny

w World Wide Web: <http://www.thomson.co.uk/destinations/europe/greece/crete/guid

e-to-crete.html>,

Heraklion – Knossos (bd) Kreta-Santorini-Grecja [online]; [dostęp 22.08.2007]. Dostępny w World Wide Web:

<http://www.synaj.com/kreta/knossos.htm>

Historia starożytnej Grecji. Od Indoeuropejczyków do Mykeńczyków. Kultura pałaców Krety minojskiej (2000-2002) Wirtualny wszechświat [online]; [dostęp 22.08.2007]. Dostępny w World Wide Web:

<http://www.wiw.pl/historia/starozytnagrecja/023-kultura.asp>,

Knossos – historia budowy miasta (bd) Architekci.pl [online]; [dostęp 22.08.2007]. Dostępny w World Wide Web:

<http://www.architekci.pl/studencipisza/index.php?id_dzialu=30&i

d_fragment=158&od=0>,

Kreta (bd). [online]; [dostęp 22.08.2007]. Dostępny w World Wide Web:

<http://sects.nauka.peakclick.biz/?kreta>,

Kreta (2004-2007) TraveliGo.pl [online]; [dostęp 22.08.2007]. Dostępny w World Wide Web:

<http://www.traveligo.pl/x.php/1,582/Kreta.html>,

Kreteńska sztuka, minojska sztuka (1999-2007) Interia.pl Encyklopedia

Internautica [online]; [dostęp 4.04.2007].| Dostępny w World Wide Web: <http://encyklopedia.interia.pl/haslo?hid=80589>,

Kultura minojska (2007) Wikipedia [online]; [dostęp 24.04.2007]. Dostępny w

World Wide Web: <http://pl.wikipedia.org/wiki/Kultura_minojska> Kultura minojska, kultura kreteńska (bd) [online]; [dostęp 24.04.2007].

Dostępny w World Wide Web:

<http://pl.efactory.pl/Kultura_minojska>, Kultura morza egejskiego (bd). [online]; [dostęp 22.08.2007]. Dostępny w

World Wide Web: <http://maturalny.org/2078711>,

Kultura morza egejskiego (2007). [online]; [dostęp 22.08.2007]. Dostępny w

World Wide Web: <http://www.sciaga.pl/tekst/7395-8-kultura_morza_egejskiego4/>,

Kurzawa, Zbig. (2004). Kultura i cywilizacja minojska – koniec fantazji i zafałszowań [online]; [dostęp 22.08.2007]. Dostępny w World Wide Web: <http://zbigkurzawa.tripod.com/evans.html>,

Kurzawa, Zbig. (2007). Kreta – wyspa minosów [online]; [dostęp 22.08.2007].

Dostępny w World Wide Web:

<http://zbigkurzawa.tripod.com/kreta.html>, Lewartowski, Kazimierz. (2001). O czasie w archeologii. Rozprawa archeologa

z historykiem [online]; [dostęp 22.08.2007]. Dostępny w World Wide

Web: <http://www.mowiawieki.pl/artykul.html?id_artykul=144>, Lewartowski, Kazimierz. (2006). Strona Mykeńska [online]; [dostęp

22.08.2007]. Dostępny w World Wide Web: <

http://klewart.republika.pl/>,

Mini przewodnik. Kreta (bd) Orbis Travel [online]; [dostęp 22.08.2007]. Dostępny w World Wide Web:

<http://www.pbp.com.pl/index.php?sk=WIECEJGRECJA-KRETA>

Minojczycy i Mykeńczycy (2007) Historycy.org [online]; [dostęp 22.08.2007]. Dostępny w World Wide Web:

<http://www.historycy.org/index.php?s=4f35c1f0ca9b791bab780f99

a2a953ec&showforum=215>,

Moja Grecja (2006). [online]; [dostęp 22.08.2007]. Dostępny w World Wide Web: <http://www.kb.neostrada.pl/>,

Nowacki, Bartosz. (bd a). Wyspa Minotaura [online]; [dostęp 22.08.2007].

Dostępny w World Wide Web: <http://www.radio.com.pl/czaswolny/podroze/tresc.asp?tId=133>,

Nowacki, Bartosz. (bd b). Tajemnice pałaców Krety [online]; [dostęp

22.08.2007]. Dostępny w World Wide Web:

<http://www.polskieradio.pl/czaswolny/podroze/tresc.asp?tId=132>,

Pismo starożytnych Kreteńczyków (bd). [online]; [dostęp 22.08.2007].

Dostępny w World Wide Web:

<http://www.juwi.tomnet.com.pl/lpol/pismo_starozytnych_kretencz

ykow.htm>,

Podleśna, Marta. (2002-2005) Knossos [online]; [dostęp 22.08.2007]. Dostępny w World Wide Web: <http://knossos.grecja.webpark.pl/>),

Prace wykopaliskowe na stanowisku Tel Kabri,w Galilei, w Izraelu sezon 2005 (bd) Międzywydziałowy Instytut Archeologii i Antropologii [online]; [dostęp 22.08.2007]. Dostępny w World Wide Web:

<http://www.archeologia.ah.edu.pl/Izrael.html>,

Przemek. (2005). Kultura kreteńska [online]; [dostęp 22.08.2007]. Dostępny

w World Wide Web: <http://historia.plumbum.pl/227,artykul.html>, Przewodnik Kreta (2001) Travel.planet.pl [online]; [dostęp 22.08.2007].

Dostępny w World Wide Web:

<http://www.travelplanet.pl/przewodnik/grecja/kreta>, Rudomino, Tomasz. (2001). Grecja: Santorini – wulkan namiętności [online];

[dostęp 22.08.2007]. Dostępny w World Wide Web:

<http://www.travelplanet.pl/relacje_z_podrozy/676,2,grecja-

santorini-wulkan-namietnosci.html#>, Sajmon. (2006-2007). Cywilizacje egejskie [online]; [dostęp 22.08.2007].

Dostępny w World Wide Web:

<http://www.histurion.pl/strona/baza/art/cywilizacje_egejskie.html>,

Starożytna Grecja., Grecja prehistoryczna 3000 p.n.e.- 1200 p.n.e. Kultura minojska i mykeńska (bd). [online]; [dostęp 22.08.2007]. Dostępny w World Wide Web: <http://grecja.webpark.pl/historia-prehistoryczna-

kurtura_minojska_i_mykenska.htm>,

Sztuka minojska (2007) Wikipedia. [online]; [dostęp 24.04.2007]. Dostępny w

World Wide Web: <http://pl.wikipedia.org/wiki/Sztuka_minojska>, Swindale, Ian. (1998-2001). Kreta minojska [online]; [dostęp 22.08.2007].

Dostępny w World Wide Web:

<http://www.uk.digiserve.com/mentor/minoan/polish/>, Twardecki, Alfred. (2000-2002). Słownik sztuki starożytnej Grecji i Rzymu

[online]; [dostęp 22.08.2007]. Dostępny w World Wide Web:

<http://www.wiw.pl/kulturaantyczna/twardecki/>,

Woźniczko, Joanna. (2006). Kreta: 3 porty w 3 dni [online]; [dostęp 22.08.2007]. Dostępny w World Wide Web:

<http://serwisy.gazeta.pl/turystyka/1,51047,3555180.html>,

Wyspa Kreta. Opis (2005-2007) kreta.net.pl [online]; [dostęp 22.08.2007]. Dostępny w World Wide Web: < http://www.kreta.net.pl/>,

Yarre. (2004). Mit o Minotaurze (wyjaśnienie zagadki pochodzenia dresiarzy) [online]; [dostęp 22.08.2007]. Dostępny w World Wide Web: <http://www.fp.boo.pl/forum/viewtopic.php?t=608>,

Żak-Bucholc, Joanna. (2005a). Inicjacja dziewcząt w starożytnym świecie minojskim [online]; [dostęp 22.08.2007]. Dostępny w World Wide

Web: <http://www.racjonalista.pl/kk.php/s,4469>, Żak-Bucholc, Joanna. (2005b). Kuros, Kora i Delfy [online]; [dostęp

22.08.2007]. Dostępny w World Wide Web:

<http://www.racjonalista.pl/kk.php/s,401>,

Tabela 1

Wyniki wyszukiwania w poszczególnych wyszukiwarkach

Google.pl Gazeta.pl wp.pl Onet.pl

Lp.

Słowa

kluczowe

Pełna

liczba

wyszuk

anych

linków

Trafne

wśród

pierws

zych

10-ciu

Pełna

liczba

wyszuka

nych

linków

Trafne

wśród

pierws

zych

10-ciu

Pełna

liczba

wyszuka

nych

linków

Trafne

wśród

pierws

zych

10-ciu

Pełna

liczba

wyszuka

nych

linków

Trafne

wśród

pierwsz

ych 10-

ciu

1 Kultura

minojska

11900 9 764 10 290 8 2859 6

2 Cywilizacja

minojska

505

9 263 7 150 3 916 6

3 Archeologia

Krety

51200 1 3620 1 1200 2 1554 2

4 Minojczycy 412000 9 28400 9 73 4 87 6

5 Freski

minojskie

876 9 365 9 120 8 529 5

6 Pałace

minojskie

11900 9 849 9 110 9 1655 5

7 Artur Evans 449000 6 31300 5 4200 1 2627 3

8 Knossos 90500 9 101000 4 6100 5 4759 2

9 Fajstos 696 9 459 10 520 5 1246 5

10 Labirynt 129000

0

1 109000 1 72001 0 144314 0

11 Minotaur 34900 4 277000 1 5900 2 16899 1

Razem 235347

7

75 553020 66 90664 47 177445 41

Tabela 2

Liczba odpowiedzi uznanych przez autorkę za trafne wśród pierwszych 10-ciu linków

Kultur

a

minojs

ka

Pałace

minoj

skie

Freski

minoj

skie

Fajsto

s

Minoj

czycy

Cywili

zacja

minojs

ka

Knoss

os

Artur

Evans

Minota

ur

Archeo

logia

Krety

labiryn

t

33 32 32 29 28 25 20 15 8 6 2