ÖRGÜT VE YÖNETİM KURAMLARI
-
Upload
independent -
Category
Documents
-
view
4 -
download
0
Transcript of ÖRGÜT VE YÖNETİM KURAMLARI
Örgüt
Toplumsal gereksinmelerin bir kesimini karşılamak üzere, önceden belirlenmiş amaçları gerçekleştirecek düzenli işleri yapmak için güçlerini gönüllü eşgüdümleyen insanlardan oluşan toplumsal açık bir sistemdir (Balcı ve Aydın, 2003, 10).
Yönetim Bir örgütün amaçlarına ulaştıracak işleri yapmak için bir araya gelen insanları örgütleyip eşgüdümleyerek eyleme geçirme sürecidir (Balcı ve Aydın, 2003, 10).
Örgütün 2 yanı (Bursalıoğlu, 2002, 23):
Formal: Örgtün yapısını yansıtır, formal iletişim yoluyla işler, kesinlik ve verim gösterir. Amaçlardan çok araçlara önem verilir.
İnformal: Örgütteki kişiler arası ilişkilerden
meydana gelir, informal iletişim yoluyla işler. Bu yön araştırma değişme ve bireyin doyumunu yansıtır.
Örgüt ve Yönetim Kuramları
Kuram
Yönetim alanında denenmiş bilimsel bilgilerin düzenli olarak bir araya getirilmesiyle oluşturulurlar (Başaran ve Çınkır, 2012, 266).
Klasik Yaklaşım
Bilimsel Yönetim
Frederic Taylor
Yönetim İlkeleri
Henry Fayol
Bürokrasi
Max Weber
Klasik Örgüt Teorisine Genel Bakış
1) KLASİK KURAM
Yönetim alanında sistemli bilgi kümesini oluşturan ilk yazarların
eserleri ve görüşleri.
Bilimsel Yönetimin
İlkeleri (Principles of
Scientific
Managemen-1911)
İşletme Yönetiminin
babası olarak kabul
edilmektedir.
Bilimsel Yönetim Akımı Frederick Taylor (1856-1915)
“Bilimsel Yönetimin İlkeleri” (1911)
Amacı: Tek tek her işgörenin performansını yükselterek örgütün verimliliğini yükseltmektir.
TAYLOR….
a- Verimsizlik.
b- Tembellik ve kaytarma
c- Çalışma kural ve prosedürlerinin
standartlardan yoksun oluşu.
d- İşe almada ehliyet, yetenek ve kapasite
kıstaslarının kullanılmayışı.
e- Yapılan işler için standart sürelerin
belirlenmeyişi.
Bilimsel Yönetimin Felsefesi Şu dört ilkeyle özetlenebilir (Can, 2005, 46):
1) Yönetimin uygulanmasında, bilimsel yöntemlerin kullanılması ve geliştirilmesi,
2) İşçileri işe alırken, belirtilen ie en uygun kişiye seçmeye yarayacak bilimsel yaklaşımları kullanma,
3) İşçiye bilimsel, öğretim, eğitim ve kendini geliştirme olanağı sağlama ve böylece işçilerle içten gelen bir işbirliği geliştirme,
Yönetim ile işçilerin görevlerini ayırmak ve bu ayırmayla birlikte bu iki grup arasında arkadaşça ilişki ve işbirliğini teşvik etmektir.
TAYLORİZM…MAKİNA KURAMI
Standartlaşma
Hareket ve zaman
etüdleri
Sistematik seçim ve
eğitim
Parça başına ücret
sistemi
Fonksiyonel usta başılık
Alman sosyolog
Antipozitivist
Sosyolojinin babası
Almanya’nın Erfurt şehrinde doğmuş, 7 kardeşin en büyüğü
Entelektüel bir ortamda büyüdü, hukuk, ekonomi ve tarihe merak
saldı. Üniversitede hukuk okudu.
Mezun olduktan sonra stajyer avukatlık yaptı.
Berlin Üniversitesinde doçent oldu.
Max Weber
(1864-1920)
Siyasetle ilgilendi, sol siyasi oluşumlara girdi.
1894’te ekonomi profesörü oldu.
1903’te profesörlükten istifa etti.
Bir dergide editörlük yaptı.
1904’te “Kapitalizmin Ruhu ve Protestan Ahlak” isimli
en önemli eserlerinden birini yayınladı. (Hayattayken
yayınlanan tek eseri)
Max Weber
(1864-1920)
Bürokrasi Kuramı (Weber, 1864-1930)
Max Weber’e göre
bürokratik bir yapı, günlük
dilde kullandığımız, işlerin
geciktirilmesi, yokuşa
sürülmesi, ‘’bugün git yarın
gel’’ anlamının tersine
etkinlik açısında ideal bir
örgüt yapısıdır.
Bürokrasi Kuramı (Weber, 1864-1930) Weber’e göre salt yasa ve kurallarla çalıştırılan bürokrasi, en saf ve ülküsel yönetim biçimidir.
Weber’in önerdiği ideal tip bürokrasi beş unsurdan
meydana gelmektedir (Bursalıoğlu, 2002, 20):
1. Hiyerarşik yapı
2. Görevsel uzmanlaşma
3. Tanımlanmış yetki ve sorumluluklar
4. Kestirilebilirliği sağlayan kayıtlar
5. Davranış Kuralları
Bürokrasi…Rasyonellik
* Görevler, hiyerarşik bir şekilde düzenlenmeli,
* İşler, bölümlere ayrılarak kurallara uygun olarak uzman kişiler tarafından yürütülmeli-ileri derecede uzmanlaşma,
* Güç, yazılı kurallarda olmalıdır. Bu nedenle çalışanlar emirlere uymak zorunda kalmalıdır.
* Çalışanlar işe uygun seçilmeli ve onlara iş güvencesi sağlanmalı – teknik yeterliklere uygun seçilmeli.
* Çalışanlar, iş ilişkilerine kişisel duygularını karıştırmamalıdır.
* Yükselmeleri performanslarına göre olmalı,
* Personel işin gerektirdiği teknik bilgi ve yeteneği ölçen sınav sonuçlarına göre seçilecek ve terfi ettirilecektir.
Bürokrasinin Üstünlükleri ve Zayıflıkları
Uzmanlaşma
Örgüt Yapısı Tahmin Edilebilirlik Rasyonellik
Demokrasi
Katılık ve Değişmezlik
Gayri Şahsilik
Amaçlar Hiyerarşisinin Bozulması
Kırtasiyecilik ve Kontrolün Zorluğu
Düzeni Koruma Eğilimi
3 Tip Meşru Yetki: Yönetim bilimine en büyük
katkısı (Bursalıoğlu, 2002, 19):
1) Geleneksel Yetki: Mutlak itaat bekleyen davranışları
öngörür. Kişisel- doğuştan getirilir.
2) Rasyonel Yetki: Mantığa dönüktür, demokratik ilkeleri
izler.
3) Karizmatik Yetki: Büyük liderlere özgü kişisel ve hatta
manyetik denilebilecek kuvvetleri kapsar. Kişisel-
sonradan kazanılır.
Yönetsel Kuram/ Genel Yönetim Akımı/Yönetim Süreçleri (Henry Fayol, 1841-1925)
Taylor’un iş ve işçilerden beklediğini, Fayol yönetim ve
yöneticilerden beklemiştir. Yönetim süreçlerini ilk kez
sıralayan Fayol, yönetilenden çok yöneticiye güvenmiştir
(Bursalıoğlu, 2002, 19).
Fayol, işletmecilik etkinliklerini teknik, ticari, mali,
güvenlik, muhasebe ve yönetim olmak üzere altı grupta
toplamıştır. Ona göre bir işletmenin başarısı, bu altı tür
etkinliğin başarılı bir uygulamasına bağlıdır (Balcı, 2010).
Fayol yönetimin tanımını, yönetim fonksiyonlarına
dayandırarak realist bir şekilde yapmıştır.
“... yönetimde hiçbir şey mutlak değildir. Yönetim
bir ölçü ve kıyas meselesidir..., benzer şartlarda
bile olsa aynı ilke nadiren aynı şekilde uygulanır.
Bu nedenle ilkeler esnek olmalı ve ihtiyaca adapte
edilmelidir” diyerek yönetimin özelliklerini
belirtmiştir.
Henry Fayol
Fayol’a göre Yönetim sürecinin 5 öğesi: 1) Planlama 2) Örgütleme 3) Emretme 4) Eşgüdümleme 5) Kontrol
İZLE
BAŞAR
Özet
Klasik kuramların ortak özellikleri şu şekilde özetlenebilir:
Zaman ve hareket çalışmaları,
İş bölümü ve uzmanlaşma,
Görevlerin standartlaştırılması,
Emir birliği,
Kontrol alanı,
İşlev ya da fonksiyonun tekliği ve
Formel örgütlenme.
Örgütlerin iki temel boyutundan kurum boyutunda etkiliği
gerçekleştirmeye odaklanmış, birey boyutunu ise ihmal
etmişlerdir.
Örgütü adeta insansız bir makine gibi görmüşlerdir.
Örgütte insanların güdülenmelerini de sadece ekonomik
gereksinmelerin karşılanması ve yakın denetime
bağlayarak insanları insan yapan sosyal ve psikolojik
gereksinmeleri görememişlerdir.
Özet
Klasik kurama yöneltilen eleştiriler şu şekilde özetlenebilir:
2) NEOKLASİK ÖRGÜT YAKLAŞIMI
Klasik örgüt kuramına tepki olarak doğmuştur.
Neoklasik örgüt kuramının temelinde, insan ilişkileri yaklaşımı yatmaktadır (Aydın, 2007,107).
Bu yaklaşımın temelinde Hawthorne araştırmaları olarak bilinen ve klasikleşen bir dizi araştırmanın bulguları görülmektedir. Bu araştırmaların yürütücüsü Elton Mayo’dur (Aydın,
2007, 107).
NEOKLASİK ÖRGÜT YAKLAŞIMI (devam)
1924’de başlayan ve Electric Şirketinin Hawthorne fabrikalarında Mayo ve arkadaşları tarafından yapılan altı ayrı araştırmadan oluşan deneyler literatürde Hawthorne etkisi olarak bilinmektedir.
Bu araştırmaların sonunda; grup oluşturma, grup arkadaşlığı ve sevgi bağlarının güçlü olmasının, işletme sahip ve yöneticilerin davranışlarında olumlu değişmelerin, onların önemsenmesinin çalışma ortamının havasını değiştirdiği, bunun da sürekli verim artışına yol açtığı bulunmuştur (Balcı, 2010, 84).
Bu yaklaşımın temel özellikleri şöyle özetlenebilir (Aydın, 2007,107):
“Ekonomik insan” kavramına doğrudan karşı çıkılmış, bireysel farklılıklar kabul edilmiştir.
Her birey eşitsiz ve biriciktir. Verimliliğin belirlenmesinde dış gerçekler
kadar, bireyin dış dünyası da önemsenmiştir. Üretimdeki artış ve düşüşler, iş yerinin fiziksel
ve ekonomik koşullarından çok, iş ortamındaki insan ilişkilerinin niteliğine bağlıdır.
Güdüleme yalnızca ekonomik unsurlara değil, ayrıca toplumsal ve bireysel unsurlara da bağlıdır.
NEOKLASİK ÖRGÜT YAKLAŞIMI (devam)
Neoklasik Kurama Eleştiri (Bursalıoğlu, 2002, 18):
Neoklasik yaklaşımın belki de en zayıf
yönü, sistem görüşünü önemsememiş ve
örgüte getirmemiş olmasıdır.
Yararlanılan Kaynaklar
Aydın, M. (2007). Eğitim Yönetimi. Ankara: Hatiboğlu Yayınları
Başaran, İ.E. ve Çınkır, Ş. (2012). Türk Eğitim Sistemi ve Okul Yönetimi. Ankara: Ekinoks Yayıncılık.
Balcı, A. (2010). Açıklamalı Eğitim Yönetimi Terimleri Sözlüğü. Ankara: Pegem A Yayıncılık.
Balcı, A., Aydın, İ. (2003). Anadolu Öğretmen Liseleri İçin Eğitim Yönetimi. İstanbul: Milli Eğitim Basımevi.
Başaran, İ. E. (2000). Yönetim. Anara: Umut Yayım Dağıtım.
Bursalıoğlu, Z. (2003). Okul Yönetiminde Yeni yapı ve Davranış. Ankara: Pegem A Yayıncılık.
Can, H. (2005). Yönetim ve Organizasyon. Ankara: Siyasal Kitabevi.