onderweg • ontdekken • reizen • genieten

+ Land van Streuvels / Aubrac / urban farming / 10 x kuur natuur in de Kempen

mei 2016

afgiftekantoor gent x

5,45 euro

in dee-biken

Jura Lüneburger Heide

Slapen in een vogelhuis

001 0516.indd 1 14/04/16 13:39

6 PASAR mei 2016mei

14

40Coverfoto Thomas De Boever

op de cover

60

006-007 inh 0516.indd 6 14/04/16 13:37

7PASAR mei 2016mei

INHOUD

8 Qué Pasar?Elke maand de laatste Pasar-nieuwtjes, jullie vragen en de leukste nieuwigheden

14 De JuraElektrisch mountainbiken in de bergen

25 Urban farmingVers van de stad

33 Kamperen in de Kempen10 x kuur natuur

36 Natuurlijk!Waarom laten reeën hun kalfjes achter?

40 Struinen door het land van StreuvelsWandelen en cultuur opsnuiven in West-Vlaanderen

47 AgendaDe lente zit boordevol evenementen, Pasar-activiteiten, festivals en expo’s

60 Aan tafel bij de familie Bras in de Franse AubracDrie sterren voor de hele streek

71 Leuk Logeren Slapen in een vogelhuis

73 Reis*wijsPraktisch advies met en zonder valies

78 Ahoy avontuur!Deel III: packraften

82 In de ban vanLe Grand-Bornand

86 De Lüneburger heideFietsen op een paars tapijt

91 Pasar-voordelenLeuke extra’s en kortingen met je PasarPas

97 Camping in de kijker

99 Colofon/abonneren

100 Volgende maand in Pasar

3fiets- & wandelfiches

EXTRA

Ontdek de ledenvoordelen van Pasar

2586

71

78

006-007 inh 0516.indd 7 14/04/16 13:38

14 PASAR mei 2016

014-021 Jura 0516.indd 14 14/04/16 15:04

Elektrische fietsen werden lang geassocieerd met senioren op de sukkel. Gelukkig is dat misverstand langzamerhand de wereld uit. Maar e-bikes zijn niet alleen een grote meerwaarde voor milieuvriendelijk woon-werkverkeer of langere fietstochten dicht bij huis. Er bestaan nu ook e-mountainbikes die je sportief door berg en dal loodsen, met elektrische ondersteuning waar nodig. Pasar testte zo’n e-MTB in het Franse Jura-gebergte.

TeksT AArt De Zitter - FoTo’s thomAs De Boever

LEGENDE

Elektrisch m untainbikenin de bergen

Ze maken niet meteen aanstalten om plaats voor ons te ruimen. Zo’n tachtig koeien – met obligate bel rond de nek – kijken naar ons alsof we van een andere planeet komen afgedaald.

Niet van een andere planeet komen we, wél van een hoger gelegen stuk berghelling even buiten het piepkleine Les Plans d’Hotonnes. We komen hier enkele dagen van de rust van het zuidelijke deel van de Franse Jura genieten, grofweg tussen Genève en Annecy, en doen dat op een ontzettend leuk speeltje: een elektrische mountainbike. Je trapt zelf, maar krijgt – letterlijk – een extra zetje van een door een batterij aangedreven motortje.Maar goed, terug naar die koeien. We slalommen voorzichtig door het hobbelige weidegras, ontwijken enkele verse vlaaien en nog meer dikke koeienkonten. Hippie-herder Evrard kan er best om lachen. ‘De hele zomer breng ik hier op de weiden door’, vertelt hij, terwijl hij met een stok een paar tikken uitdeelt tegen al te vrijpostig geworden beesten. ‘Het is mijn levensstijl. Hier vind ik de rust die ik in het noorden van Frankrijk zo lang gemist heb. Ik ben hier alleen met mijn koeien.’ En nu dus even met ons. Dankzij het motortje kunnen we behoorlijk wat op- en neergaande bergpaadjes aan. Ook Evrard bestudeert onze fietsen. De motor is onderaan bevestigd, zodat je tijdens behendigheidsstukjes je evenwicht niet verliest. De batterij zit aan de fietsbuis. Terwijl we een praatje slaan, komt een echte champêtre de fôret aangereden langs de bergweg. Hij stapt uit, schudt ons de hand en neemt de fietsen in zich op. ‘Vous voulez essayer?’,

proberen we schuchter. Veldwachter Jean-Marc valt uit zijn strenge rol en wipt onze e-MTB op. Na enkele honderden meters komt hij terug. ‘C’est génial.’ En effet, monsieur le champêtre!

Mountainbiken met knieproblemenWe fietsen verder, langs de eenzaam gelegen Ferme du Turnet, doorkruisen het Plateau de Retord en genieten van eindeloze weidelandschappen en dichte bossen. Met de e-MTB loopt dat allemaal heel vlotjes. Onze fietsgids Tanguy is de zoon van de fietshandelaar in Les Plans d’Hotonnes. Hotonnes is vooral bekend bij langlaufers en biatleten, maar in de zomer verhuren Tanguy en zijn vader ook heel wat mountain-bikes. ‘En ja, die elektrisch ondersteunde mountain-bike slaat serieus aan’, zegt hij, terwijl we afstappen aan het schitterende kapelletje van Retord. Een eenzaam kruisbeeld, geplaatst door een koppel voor een overleden familielid, is een stille getuige in dit open landschap. Naast de kapel lopen we de Auberge de Retord binnen. Waard Jean-François serveert al dertig jaar hetzelfde menu: huisbereide gerookte ham, een pavé van lokale charolaiskoeien met gratin dauphinois en als dessert verse kaas met slagroom. De buikomvang van de waard toont waar zo’n menu toe leidt, en dus springen we snel terug op onze mountainbike.Terwijl we richting Banc des Dames trappen, geeft Tanguy ons meer uitleg over de elektrische mountain-bike. ‘Zo’n fiets is ideaal voor mensen met knie- en hartproblemen, en voor wie wil mountainbiken, maar >>>

15PASAR mei 2016

014-021 Jura 0516.indd 15 14/04/16 16:39

Elektrische fietsen werden lang geassocieerd met senioren op de sukkel. Gelukkig is dat misverstand langzamerhand de wereld uit. Maar e-bikes zijn niet alleen een grote meerwaarde voor milieuvriendelijk woon-werkverkeer of langere fietstochten dicht bij huis. Er bestaan nu ook e-mountainbikes die je sportief door berg en dal loodsen, met elektrische ondersteuning waar nodig. Pasar testte zo’n e-MTB in het Franse Jura-gebergte.

TeksT AArt De Zitter - FoTo’s thomAs De Boever

LEGENDE

Elektrisch m untainbikenin de bergen

Ze maken niet meteen aanstalten om plaats voor ons te ruimen. Zo’n tachtig koeien – met obligate bel rond de nek – kijken naar ons alsof we van een andere planeet komen afgedaald.

Niet van een andere planeet komen we, wél van een hoger gelegen stuk berghelling even buiten het piepkleine Les Plans d’Hotonnes. We komen hier enkele dagen van de rust van het zuidelijke deel van de Franse Jura genieten, grofweg tussen Genève en Annecy, en doen dat op een ontzettend leuk speeltje: een elektrische mountainbike. Je trapt zelf, maar krijgt – letterlijk – een extra zetje van een door een batterij aangedreven motortje.Maar goed, terug naar die koeien. We slalommen voorzichtig door het hobbelige weidegras, ontwijken enkele verse vlaaien en nog meer dikke koeienkonten. Hippie-herder Evrard kan er best om lachen. ‘De hele zomer breng ik hier op de weiden door’, vertelt hij, terwijl hij met een stok een paar tikken uitdeelt tegen al te vrijpostig geworden beesten. ‘Het is mijn levensstijl. Hier vind ik de rust die ik in het noorden van Frankrijk zo lang gemist heb. Ik ben hier alleen met mijn koeien.’ En nu dus even met ons. Dankzij het motortje kunnen we behoorlijk wat op- en neergaande bergpaadjes aan. Ook Evrard bestudeert onze fietsen. De motor is onderaan bevestigd, zodat je tijdens behendigheidsstukjes je evenwicht niet verliest. De batterij zit aan de fietsbuis. Terwijl we een praatje slaan, komt een echte champêtre de fôret aangereden langs de bergweg. Hij stapt uit, schudt ons de hand en neemt de fietsen in zich op. ‘Vous voulez essayer?’,

proberen we schuchter. Veldwachter Jean-Marc valt uit zijn strenge rol en wipt onze e-MTB op. Na enkele honderden meters komt hij terug. ‘C’est génial.’ En effet, monsieur le champêtre!

Mountainbiken met knieproblemenWe fietsen verder, langs de eenzaam gelegen Ferme du Turnet, doorkruisen het Plateau de Retord en genieten van eindeloze weidelandschappen en dichte bossen. Met de e-MTB loopt dat allemaal heel vlotjes. Onze fietsgids Tanguy is de zoon van de fietshandelaar in Les Plans d’Hotonnes. Hotonnes is vooral bekend bij langlaufers en biatleten, maar in de zomer verhuren Tanguy en zijn vader ook heel wat mountain-bikes. ‘En ja, die elektrisch ondersteunde mountain-bike slaat serieus aan’, zegt hij, terwijl we afstappen aan het schitterende kapelletje van Retord. Een eenzaam kruisbeeld, geplaatst door een koppel voor een overleden familielid, is een stille getuige in dit open landschap. Naast de kapel lopen we de Auberge de Retord binnen. Waard Jean-François serveert al dertig jaar hetzelfde menu: huisbereide gerookte ham, een pavé van lokale charolaiskoeien met gratin dauphinois en als dessert verse kaas met slagroom. De buikomvang van de waard toont waar zo’n menu toe leidt, en dus springen we snel terug op onze mountainbike.Terwijl we richting Banc des Dames trappen, geeft Tanguy ons meer uitleg over de elektrische mountain-bike. ‘Zo’n fiets is ideaal voor mensen met knie- en hartproblemen, en voor wie wil mountainbiken, maar >>>

15PASAR mei 2016

014-021 Jura 0516.indd 15 14/04/16 16:39

40 PASAR MEI 2016

040-044 Streuvels 0516.indd 40 14/04/16 14:58

40 PASAR MEI 2016

040-044 Streuvels 0516.indd 40 14/04/16 14:58

TeksT Chris Van Minnebruggen - FoTo’s Daniël rys

LEGENDE

Struinen door het

Een regelrecht dilemma is het. Eerst Het Lijsternest en dan op stap, of omgekeerd? Mijn nieuwsgierigheid drijft me naar het huis, mijn verstand zegt eerst op tocht te gaan met Geert Callens. Hij is streekverteller bij Gidsen Plus, gidsen die je op een originele manier laten kennismaken met de Leiestreek. ‘Een streek-verteller is geen gewone gids’, legt Geert uit. ‘Wat ik weet, heb ik ook van elders en als jij iets bijdraagt, pik ik dat op. Een wandeling is interactief bij mij.’

Een groene, geletterde jongenPrima voor mij. Terwijl we tussen de velden over een breed grindpad door de Waashoek wandelen, vertelt Geert me dat Streuvels dit uitzicht koesterde. Hij had zijn Lijsternest met opzet zo gebouwd dat voor zijn bureau een kamerbreed raam uitzicht gaf over het land. ‘Streuvels was bakker, maar veel liever schreef hij. In Ingooigem leert hij priester Hugo Verriest kennen. Die ontfermt zich over kunstenaars uit de streek. De contacten maken dat Streuvels er rond zijn dertigste voor kiest een dubbele droom waar te

maken: landman en schrijver worden. Hij stopt met de bakkerij, koopt een lap grond, bouwt zijn huis, trouwt en sticht een gezin.Streuvels meet zich een strikte dagindeling aan. ’s Ochtends is hij bezig in de tuin of met de beesten, want hij wil zelfvoorzienend worden. Vandaag is dat hip. Je zou kunnen zeggen: een groene jongen die zijn tijd ver vooruit was. In de namiddag schrijft en leest hij. Of hij maakt tijd voor artistieke contacten.’

Perfecte perentaartAan de Meulenberg stoppen we bij Huis Ten Berge. Daar woonde kunstschilder Valerius De Saedeleer. Iets verderop had dorpsfilosoof en kunstenaar Torie Mulders zijn molen. ‘In het dorp vonden ze Streuvels maar een rare man’, weet Geert. ‘Een asociale eenzaat die ze met rust moesten laten. En hij ging uit wandelen met zijn vrouw als de boeren op het veld stonden te wroeten. Maar was dat wel een juist beeld? Natuurlijk wilde hij aan zijn schrijftafel ongestoord werken, maar ter ontspanning ging hij naar buiten. Hij wandelde veel en fotografeerde volop. Als De Saedeleer of Mulders vanop de Meulenberg licht zagen branden in Streuvels’ werkkamer, wisten ze dat ze hem gerust moesten laten. Was het er ’s avonds donker, dan konden ze langsgaan. Wat ze graag deden, want Streuvels wist zijn vrienden te ontvangen. Het schijnt dat hij perfecte perentaarten bakte.’

Zedig vermaak in het parkVan open boerenland komen we langs een paar kerkwegen in Tiegem terecht. Ons pad loopt dwars door Domein Sint-Arnoldus, een romantisch park met kronkelende paadjes, bruggetjes, vijvers met

Eerst was er de grondige restauratie van Het Lijsternest, het huis waar Stijn Streuvels zestig jaar lang woonde. Meteen volgde het knooppuntennetwerk Land van Streuvels voor wandelaars. Een ideaal duo voor een ontmoeting met wat rest van het landleven en de natuur die de schrijver zo dwingend liet meespelen in zijn romans.

Landvan

>>>

Streuvels is goed voor 119 kilometer wandelen in de Leiestreek.

Streuvels

41PASAR MEI 2016

040-044 Streuvels 0516.indd 41 14/04/16 16:39

voor de hele streek‘Vaut le voyage’, zegt de Michelingids als hij drie sterren toekent aan een toprestaurant. Bij Michel en Sébastien Bras begrijp je wat dat inhoudt. Hun creatieve keuken gebaseerd op groenten en kruiden is de reis helemaal waard, vooral omdat op je bord je tweede reis begint: de ontdekking van de Aubrac, het afgelegen vulkanisch plateau in het Centraal Massief waar de familie Bras haar wortels heeft.

Le Suquet, le 17 mai 2015. Het menu zit in een kaftje, dat ik open door een papierstrookje uit een gleuf te trekken. Onder de tien gangen, in elegant gezette letters, lees ik de

naam van het restaurant en de datum. Net een boek, speciaal uitgegeven voor de gelukkigen die vandaag aan tafel gaan bij de familie Bras. De vergelijking is niet zo gek. De tien gerechten vormen de tien hoofdstukken, de ingrediënten weven een intrige opgebouwd uit streekverhalen, jeugdherinneringen en reisavonturen. En zoals een kundige schrijver houdt Sébastien Bras de spanning en het ritme er tot de laatste regel in. ‘We serveren een levende keuken’, heeft hij me een uur eerder verteld. ‘Koken betekent voor ons de natuur volgen, niet je visie opdringen.’ Op het papierstrookje heeft hij vier zinnetjes over het Laguiole-mes laten afdrukken. Het restaurant ligt in de gemeente Laguiole, Sébastiens geboorteplaats, en ‘het mes zal ons de hele maaltijd vergezellen, zoals het de mannen uit de streek al eeuwen vergezelt.’

Het eerste gerecht op ons menu wordt opgediend. (We hebben al amuses gehad). Aujourd’hui ‘classique’. Le gargouillou de jeunes légumes, graines et herbes, lait de poule à la fleur de sureau. Vijftig jonge groenten, granen en kruiden toveren mijn bord om in een bloeiende bergweide. De Aubrac in juni, daarover mijmerde Michel Bras, Sébastiens vader, toen hij zijn beroemde gerecht bedacht. De hoogvlakte is dan bezaaid met veelkleurige bloemen. Een briesje verspreidt hun aroma’s en doet het lange gras ritselen. Als hardloper heeft Michel dikwijls getraind in het weidelandschap rond het restaurant. Het verandert elke dag, zoals zijn gerecht. Van sommige ingrediënten gebruikt hij slechts één blaadje. De gargouillou, zei hij zelf, is een bravourestukje van een volwassen kok die voelt dat hij zijn vak in de vingers heeft. Van wat oorspronkelijk een stevig gerecht met aardappelen en ham was, maakte hij een knapperige, frisse liefdes-verklaring aan de natuur, de seizoenen en zijn tuin. Daar hebben we hem voor dag en dauw ontmoet.

Drie sterren

62 PASAR mei 2016

060-069 Aubrac 0516.indd 62 14/04/16 15:04

Om zeven uur ’s morgens parkeren we in een slaperig gehucht. Even later stopt een busje. Twee jongens, een Spanjaard en een Italiaan, stappen uit en verbazen zich over onze aanwezigheid. Met bakken

en manden trekken ze de tuin in. De kruiden, groenten en bloemen zijn keurig geschikt in perken. Je kan je even gemakkelijk bevoorraden als in de supermarkt. Op het geplastificeerde boodschappenlijstje van de hulpkoks staan tachtig planten. James, de tuinier, arriveert. Sous-chef Jonathan komt de kwaliteit controleren. Hij is streng. ‘Vroeger plukten we negentig blaadjes koriander op maat, eentje per bord. Nu is de plant te groot en halveren we ze in de keuken.’Niemand heeft de grote chef opgemerkt. Of beter, Michel, want hij houdt niet van ‘Oui, chef’, in de keuken evenmin als in de tuin. Hij zit gehurkt in de serretunnel en plukt Ethiopische mosterdkool. Eerst loopt het gesprek wat stroef. Maar fotograaf Michaëls fototoestel breekt het ijs. ‘Welke lens is dat? Ah, die heb ik ook.’ Met zijn oude jeans en felgekleur-de sweater lijkt hij meer op een backpacker dan een wereldwijd geprezen kok. Dat is hij ook, een routard die de wereld bereisd heeft en graag kampeerde met zijn gezin. ‘We hebben veel kolen staan’, vertelt hij. ‘Daar heb je boerenkool, een echte hype in Amerika. De groenten spelen een bijrol, want de tuin draait om aromatische planten. We brengen ze vaak mee van onze reizen. Intussen heb ik deze tuin tien jaar, sinds mijn vrouw de hoeve van haar ouders heeft geërfd. Boven, bij het restaurant, is het te koud om te tuinieren. Zelfs hier heeft het vorige week nog gevroren. De tuin haalt nu zijn vol rendement nog niet. In de zomer plukken we 120 soorten planten.’Hij wandelt de binnenkoer van de hoeve op, de koks volgen. Wij aarzelen even. ‘Les Belges, komen jullie?’ Michel schiet zijn laarzen uit, stapt blootsvoets zijn huis binnen en komt buiten met koffie en cake voor iedereen. Na de korte pauze gaat de oogst in het busje. Dat vertrekt om vijf over half negen, vijf minuten later dan gepland. In de klokvaste wereld van de Bras is dat uitzonderlijk.

‘Onze keuken heeft drie pijlers: de markt, de wilde pluk

en de tuin.’

Le jardin•

•

63PASAR mei 2016

060-069 Aubrac 0516.indd 63 14/04/16 15:04

78 PASAR mei 2016

078-081 pack 0516.indd 78 14/04/16 15:07

Deze lente wordt avontuurlijk! Want vier maanden lang gaan wij op zoek naar alternatieve manieren om steden of natuur te (her)ontdekken. Deze maand gaat reporter Bart Claes packraften op de Maas: varen in een opblaasbaar bootje, maar dan wel eentje op maat van echte avonturiers.

TEKST BART CLAeS - FOTO’S SiSKA VANDeCASTeeLe

Een lokale kajakverhuurder kijkt ons vragend aan als we onze rugzakken aan de oevers van de Maas in het dorpje Uikhoven in het gras planten. ‘Wat doen jullie daar?’ Als we antwoorden dat we de rivier gaan bevaren, vraagt hij schamper: ‘Zonder boot?’. Die boot zit nog in de rugzak. Een pakketje van amper 2,5 kilo. Mijn begeleider is Willem Vandoorne, volbloed avonturier. Hij trok wekenlang into the wild door Nieuw-Zeeland, Noorwegen en zelfs Groenland. Zijn packraft – een bootje in een rugzak, dus – kwam goed van pas om fjorden over te steken en rivieren af te varen. ‘Maak je eerst helemaal instapklaar’, raadt Willem aan. ‘Je wil vooral niet dat je opgeblazen raft het water invliegt terwijl je je nog aan het kleden bent.’ Een short en T-shirt volstaan bij warm weer. Een regenjas en regenbroek zijn geen luxe als je het wat droog wil houden.

Luchtje scheppenDe boot opblazen doe ik met een even eenvoudig als ingenieus systeem: met een grote zak vang ik lucht en die knijp ik door het ventiel naar binnen. Vijf of zes keer lucht scheppen is genoeg. En dan volgt mijn eerste uitdaging: zonder een nat pak in het bootje geraken. De kunst is om je achterwerk in een vlotte beweging op de juiste plaats te mikken. Gelukkig, het lukt. De lichte raft blijkt enorm wendbaar. Veel plaats krijg ik niet. Met het dekzeil erover voelt het alsof ik in een cocon zit. De rugzak die stoer op de ‘voorsteven’ is gebonden, zorgt voor een gevoel van avontuur. Alsof ik de Amazone aan het verkennen ben. De stroming is sterk genoeg en ook zonder peddelen gaat het vooruit. Maar elk zuchtje wind zorgt voor weerwerk. Een eenzame reiger schrikt op en vliegt laag over onze hoofden. Plots doemt er een andere vreemde vogel op: een duiker staat in het midden van de rivier te wachten op zijn compagnons. ‘We duiken naar de

restanten van een verdwenen kasteel’, vertelt hij. ‘Op een diepte van zeven tot acht meter zwem je tussen de oude kasteelmuren. Je kan de schoor-steenmantel zelfs zien.’

Net de NiagaraNa de middagpauze klinkt er gedonder in de verte. De Maas zakt er een meter de diepte in. Nu ja, diepte… Een hindernisje van niets als je veilig op de oever staat, maar in het vederlichte bootje lijkt het wel de Niagara-waterval. Willem geeft richtlijnen. ‘Kies de plek waar het wateroppervlak het langst vlak blijft’, geeft hij als tip. ‘En als je kantelt, probeer dan niet rechtop te staan in het water. Blijf laag en zwem rustig naar de kant.’ Als je kantelt. Alsof dat geruststellend klinkt. De adrenaline begint te pompen als ik naar het schuimende wit toevaar, het bootje klotst en davert, maar het glijdt zonder te kantelen het wilde water door. Jihaa! En ook een tweede waterval kom ik door zonder kopje onder te gaan. Ter hoogte van het dorpje Vucht zit het avontuur erop. Eerst het bootje wat laten drogen in de zon terwijl we onze natte spullen inruilen voor droge kledij. Dan de lucht uit de raft laten, oprollen en inpakken. Met de boot in de rugzak stappen we naar het dorp. Handig, een vaartuig dat je overal kan meenemen.

Met dank aan Willem Vandoorne van Off-Trail, de eerste Europese aanbieder van begeleide packraft-tochten. Je kan bij hem ook een packraft met alle bijbehorende materiaal - peddels, reddingsvest … - huren. Voor een weekend betaal je 70 euro. www.off-trail.be

AHOY AVONTUUR DEEL 3

PACKRAFTEN

79PASAR mei 2016

078-081 pack 0516.indd 79 14/04/16 15:07

TeksT Gert corremans - FoTo’s siska vandecasteele

LEGENDE

De toekomst van de stad is groen, zoemt en draagt vruchten. Niet omdat urban farming hip is en groentjes kweken op je dakterras romantisch klinkt. Nee, bij slimme stadslandbouw winnen de bijtjes, de bloemetjes én de buurt. Reis mee naar Antwerpen, Gent en Brussel voor drie projecten waar je blij van wordt.

Bijtjes, bloemetjes en een blije buurt

Al sinds de Hangende Tuinen van Babylon verbouwen mensen eetbare planten in de stad. Vaak nood­gedwongen. Mijnwerkers in negentiende­eeuwse cités als Le Grand Hornu vulden hun karige loon

aan met de opbrengst van hun moestuintje. Tijdens de wereldoorlogen riepen de Britse en Amerikaanse regerin­gen hun burgers op om Victory Gardens aan te leggen. ‘Sow the seeds of victory’, kraaiden de affiches. De bijgedachte: tuinieren krikt de moraal op. ‘Verse producten die weinig voedselkilometers afleggen, hebben de toekomst’, zegt stadsboer Martin Rebry. ‘Elke crisis maakt dat duidelijker.’ Havana vormt een mooi voorbeeld. Cuba doorstond economische orkanen dankzij de creativiteit van de Cubanen. In de hoofdstad brachten de bewoners elk braakliggend terrein in cultuur. Negentig procent van de verse marktproducten komt er intussen uit stadstuinen en de stad is daar niet ongelukkiger van

geworden. De Gentse stadsboerderij werkt in dezelfde spirit. In plaats van het terrein van het gesloopte rusthuis­gebouw braak te laten liggen, gingen Martin en zijn team er boeren. In plaats van een sluikstort kreeg de buurt biologische groenten. Langdurig werklozen vonden een baan op het veld en in het eethuis van de stadsboerderij.Slimme stadslandbouw komt dus met een stevige bonus. De bijenkasten op de Antwerpse daken bevorderen de biodiversiteit en produceren lekkere Antwerpse honing. In Schaarbeek herstelt de Kriekenboomsage het plaatse­lijke erfgoed. Mensen adopteren echte Schaarbeekse kriekelaars en ontmoeten hun buren in de boomgaard. Om samen ooit een Oude Kriek uit Schaarbeek te brouwen? Wie weet. De mens is een stadsdier. In 2050 woont drie­kwart van de wereldbevolking in de stad. Om tegen dan allemaal te lachen als Cubanen maken we onze biotoop maar best groen en gezellig.

Versvan

‘t stad

>>>

25PASAR mei 2016

025-033 urban farming 0516.indd 25 14/04/16 16:08

PASAR #6 VERSCHIJNT OP 27 MEI

Op ontdekking in IJsland

Paalkamperen in de Kempen

In de ban van Rome

Fietsen in de Franche-Comté

Friesland verkennen in een bootje

Tips voor een festivalzomer

▶ ▶

▶ ▶

▶ ▶

EN OOK NOG...

100 PASAR MEI 2016

MIC

HAE

L DE

HAS

PE

VOLGENDE MAAND

Iedereen cowboy! Toch?Vijf jaar geleden draafde Pasar-reporter Gert Corremans door de Camargue, even onvergetelijk als de drie weken zadelpijn die volgden. Ditmaal laat hij het stuntwerk over aan echte cowboys. In de Far West van de Provence gaat hij samen met fotograaf Michaël Dehaspe op visite bij wijn- en rijstboeren. Ze kijken vol spanning naar het stieren rennen, ontdekken het restaurant met de grootste moestuin van Frankrijk en rijden over stoffige oprijlanen naar uitgestrekte farms en over een hobbelige weg tussen de zoutmeren naar een afgelegen strand. Je bent pas echt in de Camargue geweest als het stof aan je auto kleeft. En aan je enkels.

100 VM 0516.indd 100 14/04/16 16:49

PASAR #6 VERSCHIJNT OP 27 MEI

Op ontdekking in IJsland

Paalkamperen in de Kempen

In de ban van Rome

Fietsen in de Franche-Comté

Friesland verkennen in een bootje

Tips voor een festivalzomer

▶ ▶

▶ ▶

▶ ▶

EN OOK NOG...

100 PASAR MEI 2016

MIC

HAE

L DE

HAS

PE

VOLGENDE MAAND

Iedereen cowboy! Toch?Vijf jaar geleden draafde Pasar-reporter Gert Corremans door de Camargue, even onvergetelijk als de drie weken zadelpijn die volgden. Ditmaal laat hij het stuntwerk over aan echte cowboys. In de Far West van de Provence gaat hij samen met fotograaf Michaël Dehaspe op visite bij wijn- en rijstboeren. Ze kijken vol spanning naar het stieren rennen, ontdekken het restaurant met de grootste moestuin van Frankrijk en rijden over stoffige oprijlanen naar uitgestrekte farms en over een hobbelige weg tussen de zoutmeren naar een afgelegen strand. Je bent pas echt in de Camargue geweest als het stof aan je auto kleeft. En aan je enkels.

100 VM 0516.indd 100 14/04/16 16:49

Word lid van Pasaren ontvang elke maand het Pasarmagazine

•interessantereportages•tipsvooruitstappendichtbij•eenwaaieraantoeristischeinformatie

Schrijfjeinop

www.pasar.be/lidworden

Wil je meer lezen?

onderweg • ontdekken • reizen • genieten

AFGIFTEKANTOOR GENT X

5,45 euro

in deSurvival

ArdennenSicilië

Brazilië

Fietsen op

Roadtrip

PASENblz. 56

EROPUITMETM

AART 2016

+ Kalkense Meersen / Normandië / Wenen / schattenjacht met gps

001 Cover 0316.indd 1 10/02/16 11:57

+ Kroatië / slimme kampeertrucs / e cologisch kamperen voor beginners

(lekker dichtbij!)9

van

KAMPEERWIJZER 2016

Jullie favoriete campings(lekker dichtbij!)

weekendjes weg

Zuid-ZwedenZot

€2,50

01-64 KW-6563.indd 1 13/11/15 11:11

+ nieuwe trend: fietsbars / picknickplekjes / reizen / agenda

Wandel- en fietsgids 2016

tips (méér dan)

voor zomerse trips75 Kinderspel!

spoorzoekers &

schattenjagers

01 W&f 2015-5528.indd 1

14/04/16 14:21