Cinta Kristal - Monolog

3
CINTA KRISTAL KARYA : Jania Nurdela (Diedit oleh: Muhammad Amirul Mukmin bin Mohd Nazri) TEMA: CINTA SETTING : SEBUAH RUANG YANG TIDAK BEGITU BESAR, ADA SEBUAH MEJA KAYU DI SUDUT KIRI RUANGAN BESERTA SEBUAH KURSI YANG TERSIMPAN DI BELAKANG MEJA. DI ATAS MEJA ITU ADA SEBUAH PIRING PLASTIK BERISI MAKANAN DAN SEGELAS AIR YANG TERLETAK TAK JAUH DARI PIRING ITU, SERTA BUKU-BUKU PELBAGAI SAIZ DAN KETEBALAN DI SUDUT KANAN MEJA DAN SEBUAH BINGKAI GAMBAR DI SUDUT KIRI MEJA TERSEBUT. DI BAHAGIAN KANAN RUANG ADA SEBUAH PINTU YANG MENGHUBUNGKAN RUANGAN TERSEBUT DENGAN RUANG LAIN. WAKTU ITU LEBIH KURANG JAM LIMA PETANG, DI MANA MATAHARI SUDAH HAMPIR TERBENAM. AMIRUL MASUK DARI PINTU TERSEBUT, KEMUDIAN BERJALAN PELAN SAMBIL MELIHAT KE KANAN KE KIRI SEPERTI ORANG YANG KEHAIRANAN. KEMUDIAN DIA DUDUK DI KURSI YANG TERLETAK DI BELAKANG MEJA KEMUDIAN MENEGUK AIR MINERAL DALAM GELAS YANG TERLETAK DI ATAS MEJA ITU SAMPAI HABIS. AMIRUL TERMENUNG, SESEKALI DIA MEMUKUL-MUKUL KEPALA LALU MENGGELENG DAN KADANG-KALA DIA MENGGARU KEPALANYA. Mengapa badai tak kunjung reda? Mengapa hujan terus mendera? Mengapa ?? (KEMUDIAN MENUNDUK KEMBALI) MENGANGKAT GELAS YANG TELAH KOSONG ITU KEMUDIAN MELETAKKANNYA KEMBALI Ana..Ana..ambilkan segelas air.. TIDAK ADA JAWAPAN Ana..adakah kamu pekak? TETAP TIDAK ADA JAWAPAN Ana.. (BERTERIAK) Aaaah..leherku kering seperti diserang kemarau panjang Ana.. DIA MEREBAHKAN TUBUHNYA DI ATAS KERUSI DAN MENGHELA NAFAS PANJANG

description

Untuk pelajar teater. Monolog yang telah diedit.

Transcript of Cinta Kristal - Monolog

  • CINTA KRISTAL KARYA : Jania Nurdela

    (Diedit oleh: Muhammad Amirul Mukmin bin Mohd Nazri) TEMA: CINTA

    SETTING : SEBUAH RUANG YANG TIDAK BEGITU BESAR, ADA SEBUAH MEJA KAYU DI

    SUDUT KIRI RUANGAN BESERTA SEBUAH KURSI YANG TERSIMPAN DI BELAKANG

    MEJA. DI ATAS MEJA ITU ADA SEBUAH PIRING PLASTIK BERISI MAKANAN DAN

    SEGELAS AIR YANG TERLETAK TAK JAUH DARI PIRING ITU, SERTA BUKU-BUKU

    PELBAGAI SAIZ DAN KETEBALAN DI SUDUT KANAN MEJA DAN SEBUAH BINGKAI

    GAMBAR DI SUDUT KIRI MEJA TERSEBUT. DI BAHAGIAN KANAN RUANG ADA SEBUAH

    PINTU YANG MENGHUBUNGKAN RUANGAN TERSEBUT DENGAN RUANG LAIN.

    WAKTU ITU LEBIH KURANG JAM LIMA PETANG, DI MANA MATAHARI SUDAH HAMPIR

    TERBENAM. AMIRUL MASUK DARI PINTU TERSEBUT, KEMUDIAN BERJALAN PELAN

    SAMBIL MELIHAT KE KANAN KE KIRI SEPERTI ORANG YANG KEHAIRANAN. KEMUDIAN

    DIA DUDUK DI KURSI YANG TERLETAK DI BELAKANG MEJA KEMUDIAN MENEGUK AIR

    MINERAL DALAM GELAS YANG TERLETAK DI ATAS MEJA ITU SAMPAI HABIS.

    AMIRUL TERMENUNG, SESEKALI DIA MEMUKUL-MUKUL KEPALA LALU MENGGELENG

    DAN KADANG-KALA DIA MENGGARU KEPALANYA.

    Mengapa badai tak kunjung reda? Mengapa hujan terus mendera? Mengapa ??

    (KEMUDIAN MENUNDUK KEMBALI)

    MENGANGKAT GELAS YANG TELAH KOSONG ITU KEMUDIAN MELETAKKANNYA

    KEMBALI

    Ana..Ana..ambilkan segelas air..

    TIDAK ADA JAWAPAN

    Ana..adakah kamu pekak?

    TETAP TIDAK ADA JAWAPAN

    Ana..

    (BERTERIAK)

    Aaaah..leherku kering seperti diserang kemarau panjang

    Ana..

    DIA MEREBAHKAN TUBUHNYA DI ATAS KERUSI DAN MENGHELA NAFAS PANJANG

  • Ana..kenapa denganmu hari ini? Kenapa engkau tak segera melaksanakan perintahku seperti

    biasa? Malah aku memanggil pun tiada balasan.

    MEMEJAMKAN MATANYA SEJENAK DAN MEMBUKA MATANYA KEMBALI, KINI DIA

    TERLIHAT SEPERTI ORANG YANG KETAKUTAN, DIA MENCARI-CARI BINGKAI GAMBAR

    YANG TERLETAK DI ATAS MEJA, MENGAMBILNYA, DAN KEMUDIAN DITATAPNYA

    BINGKAI GAMBAR YANG TERSELIT FOTO ANA DI DALAMNYA.

    Ana..

    (DENGAN SUARA SEDIH, KEMUDIAN MATANYA MULAI BERGENANG AIR MATA)

    Ana, mengapa kau biarkan langit membunuh semua bintang dan menjatuhkan rembulan ke

    dasar bumi, kemudian daun-daun yang hijau berubah menjadi arang. Hujan tak pernah reda,

    dan awan hitam tak juga terlepas dari dadaku

    (MEMELUK BINGKAI GAMBAR ITU)

    Ana, kau biarkan sebatang pohon hidup sendiri di tengah padang pasir..mengapa kau pergi

    Ana?

    Ana

    (MELEMPARKAN SEMUA BUKU YANG BERADA DI ATAS MEJA ITU DENGAN PERASAAN

    MARAH)

    Aku marah padamu Anakau tahu tak?

    (MEMUKUL-MUKUL KEPALANYA)

    Mengapa kau tak berikan aku kesempatan untuk mengubah bunga yang layu menjadi permata?

    Kau tak pernah mengizinkan aku menggantikan sirip-siripmu yang patah dengan sayap yang

    indah? Mengapa tak sempat kau izinkan aku menghentikan segala siksaanku padamu Ana?

    Aku sungguh mencintaimu, tapi seumur hidupku kau tak pernah dapatkan cinta itu..cintaku yang

    seumur hidupmu mengkristal dan perlahan mencair semenjak kau pergi..seumur hidupmu aku

    hanya bisa menyuruhmu ini dan itutanpa mempedulikan kau letih atau tidak, bahkan kau

    menangguhkan waktu makanmu demi menyuapkan aku..

    (MATANYA KEMBALI MEMERAH)

    TIBA-TIBA TERDENGAR ALUNAN SUARA DARI KOTAK MUZIK MILIK ANA

    Suara ini ?

    Ana ?

    Ini tidak mungkin, dia sudah mati..Burung-burung yang setiap hari bernyanyi pun tahu engkau

    sudah mati..

    (DIAM KEMUDIAN TERTAWA)

    Hahaha..Ana..kau sudah pergi..

  • (MENANGIS SAMBIL SESEKALI TERTAWA)

    Aah..ada apa dengan fikiranku ini? Ana..kau telah terbang bersama mega-mega, menyeberangi

    dinding yang tak bisa aku tembus..dari dasar hatiku aku ingin sekali menebus segala badai

    penyesalanku ini dan mengatakan padamu bahwa aku mencintaimu Ana..

    (BERDIRI KEMUDIAN MEMBONGKOK DAN MEMUNGUT KEMBALI BUKU-BUKU YANG

    TELAH DILEMPARKANNYA)

    Kau sabar, kau tak pernah mengeluh walaupun setiap malam aku menyuruh kau untuk

    mengemas buku-buku yang bertebaran di setiap sudut ruangan ini..Bahkan buku-buku ini juga

    pernah aku pakai untuk memukul kepalamu..tapi kau selalu berkata, setiap pendakian akan

    sampai pada suatu puncak, setiap sungai yang kau susuri akan berujung pada suatu

    muara..dan jika suatu saat kau letih, akan kau biarkan arusnya menghanyutkanmu sampai ke

    muara itu dengan sendirinya..

    (BERDIRI KEMBALI DAN MERAIH BINGKAI GAMBAR YANG TERSIMPAN DI ATAS MEJA

    DAN MENATAPNYA DALAM-DALAM)

    Kau telah letih Ana, Kau dah letih mengarungi lautan siksaku sedang kau selalu dahagakan

    setitik cinta agar lautan nila itu dapat kembali menjadi air susu..tapi kau menyadari bahawa

    impianmu itu seperti mengukir di udara..

    (MEMELUK BINGKAI GAMBAR ITU ERAT-ERAT)

    Kau letihkalau begitu tidurlah kau di bawah pohon Baringtonia asiatica (Pohon Perdamaian)

    bersama burung-burung yang setiap saat bernyanyi untukmu..