Telavi Series - #4

am

nomerSi

pantomima kafesTan

#4momlaparake

blebi

interviu duta

sTanwu

Telavuri seriebi

3D qarTulad

TaviTelavi oufeni 2010

Semqmnelebiredaqtori

Jurnalistebi

avtorebi

giorgi beJaniSvili

naTia daneliSvilimariam xanjaliaSvili

soso miqelaZe

giorgi beJaniSvili

dizainerebi

redaqtorisagan

giorgi beJaniSvilikontaqti

[email protected]

konsultantifilologiis doqtorineli cqitiSvili

vaxo mosiaSvili

Tiniko xanjaliaSvili

irine jandieri

fotografi

nino osiaSvili

filologiis mecnierebaTa doqtori,profesori

giorgi javaxiSvili

გამარჯობა! მოგესალმაბათ შემოდგომის თელავი! მგონი მართლაც შემოდგომის ფერებში გამოვეწყეთ. . . ერთი კვირით რომ დავაგვიანეთ ნომერის გამოსვლა, ალბად ყველამ იცის! რატომ და როგორ, ამის ახსნას აზრი აღარ აქვს. ჟურნალი ხომ უკვე თქვენს წინაშეა! თუმცა, აქვე, მე როგორც რედაქტორმა მინდა პირობა დავდო, რომ ასეთი რამ აღარ განმეორდება!(ოღონდ მართლა) :) დავიწყებ მესამე ნომრის ანალიზით: ჩვენი საიტის მონაცემებით მესამე ნომერი დაახლოვებით 500-მა ადამიანმა იხილა. შეფასებები ძირითადად ფაცებოოკზე მოვიდა, სადაც ზოგადად მთელი ნომერი დადებითად შეფასდა. შენიშვნა იყო დიზაინზე და ასევე ჩვენი აქილევსის ქუსლად ქცეულ ორთოგრაფიულ შეცდომებზე. ამ მცირე, მაგრამ მაინც თვალში საცემ შეცდომებს, ვგონებ ახლაც გადააწყდებით ახალი სტატიების ჩაკითხვისას. ამასთან დაკავშირებით ვმუშაობთ და მომავალი ნომრიდან ბატონო ნამდვილად გამოვსწორდებით! ახლა რაც შეეხება მეოთხე ნომერს: კვლავ დახვეწის პროცესშია ჟურნალის ყდა. რომელიც, როგორც გახსოვთ წინა ნომერში სადად და ჩვენი რამოდენიმე გუნდელის აზრით საკმაოდ ‘‘გრუბადაც’’ კი გამოიყურებოდა. ამიტომაც დიზაინერნი ამა ჯგუფისა ავმუშავდით და შევეცადეთ მისი გამოცოხლება - შევიტანეთ რა მასში შემოდგომის სურათი ფონად, ფერად-ფერადი სტატიების სათაურები და უფრო წინ გამოჯგიმული ჩვენი უცვლელი ლოგო. ყდიდან გავაქრეთ ჩვენი საამაყო წარწერა - პირველი თელავური ინტერნეტ ჟურნალი. ჩვენ ვაფართოვებთ ჩვენს არეალს. ისედაც ხომ ყველამ იცის რომ პირველი და საერთოდაც ერთადერთი ინტერნეტ ჟურნალი ვართ თელავში და მგონი მთელს კახეთშიც :) ველით თქვენს მოსაზრებებსა და შენიშვნებს ახალ ყდასთან დაკავშირებით უკვე ფაცებოოკზე. ამ ნომერში ვერ შეხვდებით პოეზიის გვერდს, რადგან ჩვენ ეს გვერდი შევქმენით იმისთვის, რომ მოგაწოდოთ მართლაც ხარისხიანი პოეზია და არა იმისთვის, რომ ის უბრალოდ ავსებდეს ჟურნალს. ამ თვის განმავლობაში კი ჩვენმა გუნდმა ვერ მოიძია ასეთი პოეზია, აქედან გამომდინარე მხოლოდ პროზას უნდა დავჯერდეთ! ასევე მომავალი ნომრისთვის გადაიწია დაპირებულმა სტატიამ სოფელ კისისხევზე, ოქტომბერში რუბრიკა ‘‘ჩვენ გარშემო’’ დაისვენებს :) გუნდი ვახსენე ზემოთ და ცვლილებები მასშიცაა. ამჯერად არავის მივუტოვებივართ, გეგა არდაზიშვილის გარდა, რომელიც როგორც თავად აღნიშნავს მომავალ ნომრებში ისევ დაგვიბრუნდება. სამაგიეროდ მატებაა! ხანგრძლივი შვებულებიდან(რომელიც მე სულაც არ მიმიცია) დაგვიბრუნდა ჟურნალისტი ნინო კორაშვილი (სტატიით ‘‘თელავი ოუფენი 2010’’). ავტორებიდან ჟურნალისტებში გადმობარგდა (თუმც არც საავტორო გვერდს უღალატა ცოცხალი ‘‘თავით’’) ვახო მოსიაშვილი. ვახომ მოამზადა საკმაოდ ვრცელი ინტერვიუ დუტა სხირტლაძესთან, რომლის მხოლოდ ნაწილს გთავაზობთ. ავტორების რიგებს, ჩვენი გუნდის დაჟინებული თხოვნით, თქვენთვის უკვე კარგად ნაცნობი ქალბატონი ფიქრია ყუშიტაშვილი 3D სათვალეებით შემოუერთდა. ჟურნალის მთავარ სიახლედ კი მაინც საავტორო ფოტო გვერდების მომზადება უნდა ჩაითვალოს! ანუ ისევე როგორც მწერლებს, ჩვენი თელავური სერიები ფოტო ხელოვანებსაც დავუთმეთ. ამ ნომერში ორ ახალგაზრდა და პერსპექტიულ ფოტო მოყვარულს შეხვდებით. ასევე დაგვემატნენ ახალბედა ფოტოგრაფი და თვითნასწავლი მხატვარი სტუდენტები თელავის სახელმწიფო უნივერსიტეტიდან! ასე რომ ჩვენი გუნდი დღითიდღე იზრდება, იმედით, რომ უფრო გაიზარდება ჟურნალის ხარისხი და დონე, რაც ერთი-ორად გაზრდის მისი მკითხველების რიცხვს. მგონი სულ ეს იყო! გემშვიდობებით შეხვედრამდე ვირტუალურ სამყაროში!

irakli javaxiSvili

P.R. menejeri


fiqriayuSitaSvili

eka Toria

nino koraSvili

vaxo mosiaSvili

mxatvarimagda RvTisavriSvili

5

istoria

persona

17

11

21

25

35

29

41

LIVE

Cemi quCa

cxra mTasa da cxra zRvas iqiT

vaxo mosiaSvilis gverdi

Sinaarsi

43 F gverdi

47

50

proza

soso miqelaZis gverdi

ნადიკვრის ქუჩა თელავის ცენტრში მდებარეობს და ქალაქის ერთ-ერთი მთავარი მონაკვეთია.

pantomima kafesTan

უკვე ყველამ იცით და ახალ ამბად აღარ ჩაითვლება რომ დუტა დანიშნეს თეატრის მმართველად,

interviu dutasTan

nadikvris quCAa

Telavi oufeni 2010sporti

“თელავური სერიალის” მეოთხე ნომერში სპორტის გვერდი თელავის ჩოგბურთის სათამაშო კორტებზე გამართულ პროფესიონალ ჩოგბურთელ ქალთა საერთაშორისო ტურნირს დავუთმეთ.

erekle mefis STamomavlebi

Tornike xaCiZis gverdi

Sunset

qristina garuCavas gverdi

Zoo

Tavi

fiqria yuSitaSvilis gverdi

3D qarTulad

53momlaparakeblebi

60zaza daTiSviliზამთარია,ბიჭო,ჰე! . .როგორი სუნი აქვთ ცაცხვის ყვავილებს?

Cveni radioFM 103.8

Cveni r

adio

Tqv

eni

ganw

yobi

sTvi

s

uaxlesi informacia

CarTe da usmine

FM 103.8

sayvareli hitebiaxali kompoziciebi

Telavis socialuri qseli

www. Telaveli. ge

Telavi internetSi

persona

duta sxirtlaZe

უკვე ყველამ იცით და ახალ ამბად აღარ ჩაითვლება რომ დუტა დანიშნეს თეატრის მმართველად, თუმცა იმ დროისთვის როცა ჩვენ ვწყვეტდით თუ ვინ უნდა ყოფილიყო რუბრიკა ”პერსონის” სტუმარი, ეს ამბავი ჯერ კიდევ ახალი იყო. დუტას ბევრი წარდგენა არ ჭირდება, მას ყველა კარგად ვიცნობთ თუმცა საზოგადოებას უფრო მეტად დაამახსოვრდა როგორც შოუმენი, თუმცა დუტა მსახიობია და თავისი ასაკისთვის საკმაოდ ბევრი როლი აქვს ნათამაშები არაერთი თეატრის სცენაზე. ორი სიტყვით იმასაც გეტყვით, რომ არაჩვეულებრივი მსახიობის გარდა იგი რეჟისორის ამპლუაშიც ცდის ბედს და სულ მალე თელავის თეატრის სცენაზე დუტას და ახალგაზრდა რეჟისორის სანდრო ელოშვილის არაჩვეულებრივ სპექტაკლსაც ვიხილავთ. რაც შეეხება თეატრის მმართველობას და ზოგადად მენეჯმენტს, როგორც ჩანს ეს ისევ და ისევ დუტას იმიჯიდან გამომდინარე მოულოდნელი აღმოჩნდა. ერთ პატარა კურიოზს დუტას ოთახში მაშინ შევესწარი როცა ველოდი როდის გამონახავდა დროს რათა თავისუფალ რეჟიმში გაგვესაუბრა. მე უბრალოდ მივედი და არ მითქვამს რომ მისგან ინტერვიუ მინდოდა. ის პარალელურ რეჟიმში ალბათ ათამდე საქმეს აგვარებდა და სწორედ ამ დროს ერთ-ერთი რეგიონული ჟურნალის ჟურნალისტები შემოიჭრნენ. როგორც აღმოჩნდა მათაც ინტერვიუ სურდათ და დუტას ნამდვილი რისხვა დაიმსახურეს როცა პირველი კითხვა ასეთი ფორმულირებით დაუსვეს: ”დუტა როგორ მოხვდი ამ გაუგებრობაში?” ნამდვილად გასაბრაზებელია როცა უამრავ საქმეს ტოვებ და თბილისიდან თელავში მოდიხარ პრაქტიკულად ათწლეულებით ერთ ადგილზე გაყინული თეატრის გასაცოცხლებლად, ამ დროს კი ვიღაცას ეს შემთხვევითობა ჰგონია. მოკლედ მე იქ ჩემ დიქტოფონს ცოცხალი თავით ვერ დავდებდი და როცა ბოლოსდაბოლოს ხალხმა იკლო და მეტ-ნაკლებად ძირითადი და მნიშვნელოვანი საქმეების უმრავლესობა მეტ-ნაკლებად მოგვარდა, გავუმხილე რატომ დავდევდი კუდში და ველოდებოდი ამდენ ხანს. დუტა დაგვთანხმდა ინტერვიუზე და ქვემოთ ნახავთ რამდენად საინტერესო ორსაათიანი საუბარი გამოგვივიდა. ძირითადად მინდა გითხრათ რომ მე არ დავინტერესებულვარ როგორი ბავშვობა ჰქონდა, რომელ ბრენდებს ანიჭებს უპირატესობას და ა.შ. ჩვენი საუბარი შეეხებოდა თეატრს და ვფიქრობ ეს ინტერვიუ დაგეხმარებათ იმ დუტას დანახვაში, რომელიც მსახიობია, რეჟისორია, მენეჯერია და უბრალოდ განათლებული და კარგი მოსაუბრე ადამიანია. დუტას გარდა სანდრო ელოშვილიც იქ იყო და შიგადაშიგ ჩვენ საუბარს საინტერესო ჩართვებით ამდიდრებდა, ასე რომ იმედი მაქვს არ მოიწყენთ და თქვენთვის სასარგებლო ინფორმაციასაც ბევრს მიიღებთ. მოკლედ მე აღარ შეგაწყენთ თავს და მოდით მოვუსმინოთ დუტას:

მე: ჩვენ გვაინტერესებს შენი პორტრეტი. შენ ყველა გიცნობს როგორც შოუმენს და როგორც სარეკლამო სახეს, მაგრამ მე ვიცი რომ დუტას ძალიან ბევრი როლი აქვს ნათამაშები და საკმაოდ გამოცდილი მსახიობია. მოგვიყევი როგორია მსახიობი დუტა.

(დუტა) დუტა როგორც შოუმენი ისე გაჟღერდა და მერე დუტამ როგორც შოუმენმა ითამაშა სტალინიო ეს არის ერთადერთი რაც დამხვედრია წინ, ანუ საზოგადოების აღქმაში, მაგრამ ყველაფერი ასე არ არის. ფეხის ფრჩხილიდან თმის წვერამდე არტისტი ვარ დამაკავე ჭოლაო, ნათქვამია ასე მიმართავდა ხოლმე ჩემ პედაგოგს ერთ-ერთი ყოფილი მსახიობი და ჩვენ ატაცებული გვაქვს ეს ფრაზა, ანუ ადამიანებს ვისაც გვიყვარს თეატრი. ჩემი თეატრის სიყვარული თელავის თეატრიდან დაიწო სადაც გავიზარდე, არ დავიბადე უბრალოდ, სამშობიაროში დავიბადე თორემ თელავის თეატრში გავიზარდე, ყველაფერი თეატრს უკავშირდება რაც კი რამე გამაჩნია ცხოვრებაში. აბსოლუტურად ყველაფერი, თუ რამე მიკეთებია ცხოვრებაში. თელავის თეატრში არსებობდა ჩემი პირველი როკ ჯგუფი ”ღამურები”, მერე იყო ”თეატრალური სარდაფი”, სარდაფიდან წამოვიდა ტელევიზია და ა.შ. და ა.შ. რეალურად ტელევიზიამდეც თეატრალური სარდაფიდან მივედი. მსახიობი, რა ვიცი ცოტა ვიტრაბახებ ეხლა და ვიტყვი რომ ძალიან ბევრი სპექტაკლი მაქვს ნათამაშები, ჩემი ასაკისთვის ძალიან ბევრი, 35 წლის ასაკში დაახლოვებით 45 როლი მქონდა ნათამაშები სცენაზე, სხვადასხვა თეატრში რა თქმა უნდა, ბევრი ვირბინე, ”პერებეჟჩიკი” ვიყავი როგორც იტყვიან. ყველა თეტრში ვიყავი: მარჯანიშვილი, მოზარდი, რუსთაველი, სარდაფი, სარდაფი ვაკეში, სოხუმის თეატრი, ვერიკოს ერთი მსახიობის თეატრი ა.შ. და ა.შ. ერთადერთი იყო თელავის თეატრი სადაც არ მქონდა ნათამაშები. ადრე, ბავშვობაში კი მახსოვს ნუკრი ქანთარია დგავდა რაღაც სპექტაკლს და იქ პატარა ეპოზოდი გვქონდა ბავშვებს და მერე არ მოეწონა და ამოიღო. ჩემი პირველი იმედგაცრუება ეგ იყო რომ როლიდან შეიძლება მოგხსნან ადამიანი, სხვათაშორის ეს გამომადგა მერე ცხოვრებაში და აღარ გამკვირვებია ესეთი რამე, იმიტომ რომ ერთხელ იყო პრეცედენტი რომ მომხსნეს როლიდან, ჭოლამ მომხსნა ”სხვა მთვარეში”, ვიყავი და მერე მომხსნა. არ გცალია ეხლა შენო, ოღონდ ისე, ჯიგრულად მაგრამ მაინც, თუმცა ეს ეპიზოდი ნორმალურად დასრულდა, იმიტომ რომ გამოცდილი ვიყავი ბავშვობაში და ეტყობა მაშინ ვიფიქრე ნორმალური მოვლენაა-მეთქი.

(სანდრო) მე ”ცხვირში” უნა მეთამაშა...

(დუტა) შენ ცხვირიდან მოგხსნეს ხო?, მაგრამ შენ ჩემთან ერთად დაიწყე კარიერა შვიდი წლის ასაკში.

(მე) ამ როლებიდან თუ არის რომელიმე რომელიც ყველაზე მეტად გიყვარს?

(დუტა) ჰოდა მაგიტომ გითხარი ვიმარიაჟებ ბევრი როლები მაქვს ნათამაშები-მეთქი, უამრავი როლი იყო რომელმაც ჩემ ცხოვრებაში, ჩემ საარტისტო კარიერაში რაღაცა დიდი გარდატეხები შემოიტანა. ანუ რაღაც თითო საფეხური გადავდგი. შეიძლება ცუდია ეხლა რასაც ვამბობ, ყველა სპექტაკლი გამოცდილებაა და ნსაბიჯია, მაგრამ აი დიდი ნახტომები ყოველთვის არ ხდება. შემიძლია გავიხსენო ”სამგროშიანი ოპერა”, სადაც ფილჩის როლი ვითამაშე და ალბათ ამან წარმოშვა შემდგომში შოუმენი დუტა, იმიტომ რომ პირველი რეცენზია მაშინ დაიწერა და მაშინ აღმიქვეს სერიოზულად. შეიძლება იმის გამო რომ ვსვავდი იმ პერიოდში და სერიოზულად არ აღმიქვავდნენ და მერე მიხვდნენ რომ რამე შეიძლება გააკეთოს ამანო, როგორც წესია საქართველოში ამბობდნენ ახალგზრა ბიჭია საწყალი და როგორ დაიღუპა თავიო, ნიჭიერია მაგრამ ზარმაცის პონტში, ოღონდ ჩემზე ამბობდნენ ნიჭიერია მაგრამ რამდენს სვამსო. მეორე ასეთი მნიშვნელოვანი მომენტი იყო, როდესაც ჩეხოვთან მოხდა ჩემი, ასე ვთქვათ აქტიური ზიარება, მანამდე ”დათვი” მქონდა ნათამაშები, ”სამგროშიანამდე”, მერე იყო რომ ”ძაძა ვანიაში” ასტროვი ვითამაშე, ეს იყო ჩემთვის ძალიან დიდი გამოცდილება და კიდევ ერთი სერიოზული ნაბიჯი, თანაც ამას მოყვა თვითონ რუსების შეფასება, მოსკოვში, მცირე თეატრში ვითამაშეთ ეს და კრიტიკოსების ზღვა გვეჯდა წინ წიგნებით რამდენად ზუსტად ვთამაშობდით და რამე ხომ არ იყო შეცვლილი. და რაც მთავარია შეცვლილი იყო, ორი რეპლიკა იყო გადანაცვლებული, დავუშვათ ჯერ შენ უნდა გეთქვა და მერე მე და ჯერ მე ვამბობდი და მერე შენ, ანუ პირიქით იყო. სპექტაკლის შემდეგ ამათ მსახიობებთან მოინდომეს შეხვედრა და იყო მადლობები. ძალიან დიდი სტიმულია შენთვის როგორც არტისტისთვის როცა რუსულ პიესას თამაშობ რუსეთში და მერე რუსები მოდიან და

გეუბნებიან ყოჩაღო. რაღა დაგიმალო კარგი რამეა ეგ, კარგი შეგრძნებაა.

(სანდრო) ”ცხვირი”?

(დუტა) არა ცხვირში ჩემთვის არაფერი არ იყო რო გითხრა, რომ რაღაც. თელავის თეატრშიაც მომიწია მერე თამაშმა. დეიდაჩემმა დადგა სპექტაკლი ტურაშვილის მიხედვით, ჰოდა იქ ვითამაშე რაღაცა ექიმის როლი, კეთილი კაცის როლი, სახასიათო, მაგრამ ვითამაშე, მცირე დარბაზში მართალია მაგრამ... ჰო ”გველის მჭამელიც” კარგი იყო, ჩემთვის ძალიან საინტერესო იყო, თუმცა ის არ გამოვიდა რაზეც ვფიქრობდით და რანაირიც გვინდოდა ყოფილიყო. დღესდღეობით თეატრი არის ჩემთვის ის, რისთვის შეიძლება ყველაფერი დათმო, ყველაფერი გვერდზე გადადო და მარტო ამ საქმით იყო დაკავებული.

(მე) საყვარელი დრამატურგი, ასე ვთქვათ ფავორიტი გყავს?

(დუტა) ბანალური ვიყო?

(მე) არა თუ გინდა ორიგინალური, ანუ არის შენთვის რაღაც ისეთი ავტორი, რომელიც ყველას გირჩევია?

(დუტა) მოლიერი მიყვარს ძალიან, შექსპირი მიყვარს ძალიან, ბრეხტი მიყვარს ძალიან, ბიუხნერი მიყვარს, ვოიცეკის თამაში მინდოდა მთელი ცხოვრება, ძალიან მიყვარს ეგ პიესა. რა ვიცი ეხლა გადართულები ვართ, რადგან მაგაზე ვმუშაობთ მე და სანდრო. სანდრო ელოშვილი, ერთად ვიმუშავებთ ხოლმე ყოველთვის, ახალგაზრდა დამწყები რეჟისორები, ვოზდუხ ერთი ვოზდუხ ორი, ესე გვეძახის ჩვენი პედაგოგი ლევან წულაძე, ვოზდუხები ხართ კაცო თქვენო, რატომ არ ვიცი მაგრამ ეგრეა, ვოზდუხ ვოზდუხ დავირქვით, ”ვევე” ”ვაინა ვაზდუშნიე სილი” ვართ ეხლა ჩვენ, ”ვევეესი”, ეხლა ვდგავთ ფრიდრიხ დიურემანტის ”მოხუცი ქალის ვიზიტი” თუმცა სახელს შევუცვლით და ალბათ ”ვიზიტს” დავარქმევთ. უფრო ადვილი იქნება სათქმელადაც, მარკეტინგულადაც სწორი გათვლა იქნება, ან შეიძლება ”მე - მილიონი” დავარქვათ.

(სანდრო) ეგ უფრო საინტერესო იქნება.

(დუტა) ”მილიარდი” დავარქვათ მაშინ რაღა მილიონი, ”მე - მილიარდი”.

(მე) ეხლა შეგვიძლია გადავიდეთ იმაზე...

(დუტა) გინდა განვავრცოთ კიდე?

(მე) ჰო რა ვიცი საინტერესო იქნება.

(დუტა) ჩემი პირველი სერიოზული ნამუშევარი, რაც მე ჩემთვის ვიმუშავე იყო დონ ჟუანი, რომელიც დაწყებული მქონდა მარჯანიშვილის თეატრში, რაღაც რიგი მიზეზებისდა გამო გავჩერდით, სკანდალინს თამაშობდა ბესო თვალიაშვილი და მიშა გომიაშვილი იყო დონ ჟუანი, რაღაც ჩვენეული ხედვა გვქონდა და საინტერესო რამე გამოვიდოდა მაგრამ ეხლა გადავწყვიტეთ რომ თელავში დავდგა ეს სპექტაკლი, მე და სანდრო ვიმუშავებთ ერთად ამ პიესაზეც.

(მე) ანუ გარკვეულწილად რეჟისურაშიც ცდი ძალებს.

(დუტა) აუცილებლად, რას ლაპარაკობ კაცო, რეჟისურაში ვცდი რა, ერთი სპექტაკლი დავდგი ნორმალური, პირველის კვალობაზე კარგი იყო, ხალხმა ილაპარაკა, ემოციურად დაიტვირთა და წავიდა. ანშლაგებით მიდიოდა სარდაფში, ბოლო პერიოდში თანაც ძალიან მნიშვნელოვანი იყო ჩვენთვის, ჩემთვის მით უმეტეს, როცა ანშლაგები აღარ იყო ამ სპექტაკლმა ანშლაგები

vaxo mosiaSvili

ქნა, არ ვიძახი რომ ეს მარტო ჩემი დამსახურება იყო იმიტომ რომ ისეთი ხალხი იდგა სცენაზე რომ არ ყოფილიყო ანშლაგები თავსაც ჩამოვიხრჩობდით მაშინ სუყველანი. ჰოდა ეხლა ეს დიურემანტი და მოლიერი გვავქვს გეგმაში.

(მე) ძალიან კარგი, დღეს რა პრობლემები გვაქვს თეატრში, ქართულ თეატრში.

(დუტა) არანაირი პრობლემა არ გვაქვს.

(მე) ნუ დრო ხომ შეიცვალა.

(დუტა) ქართული თეატრის პრობლემა არ არის ეს.

(მე) არა მარტო ქართული თეატრის პრობლემა არ არის ნუ ზოგადად, თეატრს სერიოზული კონკურენტი გამოუჩნდა, განვითარდა ბევრი რაღაცა, თუნდაც დავუშვათ ეხლა არის ტრიდე ფილმები და თეატრს ყავს თავისი მაყურებელი ყოველთვის და ეყოლება, მაგრამ შეიძლება ვთქვათ რომ დღეს თეატრი აღარ არის ასე ვთქვათ საყოველთაო მიზიდულობის საგანი.

(დუტა) იცი რა არის ეხლა, მოდურობას გააჩნია, ანუ მოდურობაში რას ვგულისხმობ იცი? არსებოს სპექტაკლების და თეატრების თანამედროვე ხედვა, 3D სხვათაშორის თეატრშიც მიიღწევა და ამას ჩვენ პირველი სპეექტაკლით დავამტკიცებთ, როგორ შეიძლება განათება და სპეციალური ეფექტები გამოიყენო, დეკორაცია მოძრაობდეს ისე და ა.შ. რომ შექმნა 3D ეფექტი. ძალიან ბევრი ვიზუალური ეფექტის მიღება შეიძლება თეატრში თუ იცი, თუ ამას გასწავლიან, იღებ და სწავლობ.

(მე) ანუ შენ შეთავაზებ მაყურებელს ინოვაციებს.

(დუტა) ინოვაციებს, ნუ რაღაცეები შეიძლება ჩვენც მოვიგონოთ, მაგრამ მე ვიმეორებ ეხლა არც სანდრო და არც მე არ ვართ გამოცდილი რეჟისორები, მაგრამ ჩვენ ძალიან კარგი არენა გვაქვს თელავში ექსპერიმენტების ჩასატარებლად და საკმაოდ ექსპერიმენტული თეატრი გამოვა ამის გამო. იანვარში ჭოლაც ჩამოვა. ჯერ ერთი ჩვენ ისედაც მოვიწვევთ ჩვენ პედაგოგს და სულიერ მამას, მოვიწვევთ და აუცილებლად ვაჩვენებთ იმ შემოქმედებას რასაც ჩვენ მივაღწევთ აქ, ამ თეატრში და რაღაც შენიშვნებს გავითვალისწინებთ რაღა თქმა უნდა. ჭოლას ხელმძღვანელობის ქვეშ მოხდება ეს ყველაფერი. თუმცაღა დამოუკიდებლად ვიმუშავებთ, რაღაცეებს ეხლა ტელეფონითაც ვათანხმებთ თუ ტელეფონამდე მიაღწია ჭოლამ იმიტომ რომ არ აქვს. ხანდახაჯ ესე ქუჩაშიც ვხვდებით ხოლმე ერთმანეთს და ვეუბნებით რაღაცებს, იდეებს გვაძლევს, მიმართულებებს გვაძლევს. ჩვენ ჩვენეული ხედვა მაინც გვაქვს. რაღაცეებზე ვიმსჯელეთ შევთავაზეთ და ძალიან მოეწონა, დონ ჟუანიც რომ მოვუყევი მაშინ ძალიან მოეწონა, გავაკეთოთ იქნება ჩვენ მაყურებელსაც მოეწონოს. აი მაგალითად ამ ჩვენ პიესაშიც იქნება გარკვეული სიახლეები დეკორაციის თვალსაზრისით. რკინის კონსტრუქცია იქნება დეკორაცია.

(სანდრო) მსუბუქი...

(დუტა) ჰო მსუბუქი და რაც მთავარია მოძრავი, ანუ საჭიროების შემთხვევაში შეგიძლია დაშალო და თუ სხვა თეატრში აჩვენებ ამ სპექტაკლს იქაც ეს დეკორაცია წაიღო. დონ ჟუანშიც იგივე მიდგომაა - ერთი ნივთი იქნება მხოლოდ, პომპეზური მაგრამ ერთი. ამ ახალ სპექტაკლში დიუერემანტის მიხედვით რასაც ვდგამთ ერთი პომპეზური დიდი ხიდი გვექნება, ეგ ხიდი იქნება მთელი დეკორაცია, რაღაც ფორმები გვაქვს კიდე მონახული ხიდზე.

statiis sruli versiis wakiTxva SegiZliaT Semdeg misamarTze:Telaviseries.tel.ge//Cveneburi failebi

nadikvris quCa

Cemi quCa

nadikvris quCa

ნადიკვრის ქუჩა თელავის ცენტრში მდებარეობს და ქალაქის ერთ-ერთი მთავარი მონაკვეთია. ვიწრო და არც თუ ისე გრძელი ქუჩა ერეკლე მეორის მოედნიდან იწყება და „ნადიკვირის“ პარკთან სრულდება. ქუჩის სახელწოდებაც მის ბოლოში მდებარე დასასვენებელი ბაღის არსებობას უკავშირდება.

ნადიკვრის ქუჩაზე 20-ე საუკუნის 50-იან წლებში ასფალტის საფარი დაიგო, მანამდე კი ქვაფენილით ყოფილა დაფარული. ქუჩის დასაწყისში და ბოლოში ცალმხრივი მოძრაობაა დაშვებული, ორმხრივი მოძრაობა კი მხოლოდ შუა ნაწილის მცირე მონაკვეთზეა შესაძლებელი. წინათ ნადიკვრის ქუჩა ჯუღაშვილის სახელს ატარებდა, თუმცა 1956 წელს, სტალინის გარდაცვალების შემდეგ დაწყებული ანტი-სტალინური კამპანიის შედეგად, სახელი შეუცვალეს და ნადიკვირის ქუჩა დაარქვეს.

თელავის ერთ-ერთ ძველ ქუჩაზე ისტორიული სახლები დგას. ქუჩის დასაწყისში, კულტურის სახლის გვერდით, აგურის ორსართულიანი შენობა დგას. სწორედ ამ სახლის პირველ სართულზე ცხოვრობს ნადიკვრის ქუჩის უხუცესი ქალბატონი გაიანე გეორქოვი. ქალბატონი გაიანე უკვე 70 წლისაა. მან ჩემთან საუბრისას საინტერესო ისტორიები გაიხსენა:

„ - მე რომ დავიბადე, ეს ქუჩა, ჯერ კიდევ ჯუღაშვილის სახელის იყო. ჩემს ბავშვობაში ქვაფენილი იყო დაგებული. ქუჩა დიდად არ შეცვლილა, თუ არ ჩავთვლით რამდენიმე ახალ შენობას, რომელიც ბოლო ხანებში აშენდა. ეს ქუჩა „ნადიკვრის“ პარკის გამო ყოველთვის ცნობილი იყო. რამდენადაც ვიცი, „ნადიკვარი“ ჯერ კიდევ საბჭოთა წყობილების დამყარებამდე არსებობდა. პარკი ყოველთვის ამდენივე ფართობზე იყო გაშენებული, თუმცა იერ-სახე წლების განმავლობაში ეცვლებოდა. ჩემს ბავშვობაში მას მებაღე ვახტანგ ვახვახიშვილი უვლიდა, მას თელაველები „ნადიკვრის ვახტანგას“ ეძახდნენ. ვახტანგი „ნადიკვირის“ გვერდითვე ცხოვრობდა და მთელი დღის განმავლობაში ბაღში ფუსფუსებდა. მის პერიოდში პარკი ძალიან კარგად იყო

შესასვლელში, კიბეების გასწვრივ, ორივე მხარეს ყვავილების ულამაზესი გაზონები ჰქონდა გაკეთებული. შიგნით ბაღშიც, ძალიან ლამაზი ყვავილები იყო დარგული. შემდეგ მებაღე ვახტანგის ოჯახმა ბინა გაყიდა და თელავიდან გადავიდნენ, როგორც ვიცი, ჩვენი მებაღე 3-4 წლის წინ, საკმაოდ ასაკოვანი გარდაიცვალა.

ჩემი სახლი საკმაოდ ძველია - 1904 წელს არის აგებული. ამის გამო სახელმწიფოს მიერაა დაცული. ამ სახლში ჯერ კიდევ ჩემი დიდი ბაბუა ცხოვრობდა. შენობა თავიდანვე ორსართულიანი იყო, მის პირველ სართულზე ბაბუაჩემს, იაგორ გეორქოვს, სტამბა ჰქონდა გახსნილი. სტამბას ერთი მთლიანი სართული ჰქონდა დათმობილი. მის სტამბაში აფიშები იბეჭდებოდა, ქვემოთ კი მიწერილი იყო რომ „დაბეჭდილია იაგორ გეორქოვის სტამაბში“. რამდენდაც მე ვიცი, წიგნები ან გაზეთები იქ არ იბეჭდებოდა. შემდეგ სტამბაში ხანძარი გაჩნდა და მთლიანად განადგურდა, სახლში ჩვენი საცხოვრებლის მცირე ნაწილიც დაიწვა. ხანძრის შემდეგ სტამბის აღდგენაზე აღარავის უფიქრია. ბაბუაჩემის გარდაცვალების შემდეგ, სტამბაში დაბეჭდილი აფიშები თელავის ეთნოგრაფიულ მუზეუმს გადავეცით და დღესაც იქ არის დაცული“, - გვიამბო გაიანე გეორქოვმა.

ქალბატონი გაიანეს სახლის გარდა, ამ ქუჩაზე გასული საუკუნის დასაწყისში და უფრო ადრე აგებული 3 სხვა სახლიც გვხვდება; ყველა მათგანს, როგორც ისტორიულ ძეგლს, სახელმწიფო იცავს. ერთ-ერთი სახლი ქუჩის დასაწყისში, საიუველირო მაღაზია „გიშერის“ მოპირდაპირედ დგას, მეორე სახლი უწინდელი პოლიციის მთავარი სამმართველოს შენობის გვერდითაა, ეს სახლი 1914 წელს ყოფილა აშენებული; მესამე სახლი კი პოლიციის მოპირდაპირე მხარეს მდებარეობს. ამ უკანასკნელში ცნობილი პოეტი ზაირა არსენიშვილი ცხოვრობს. მისი სახლი ჯერ კიდევ 19-ე საუკუნეში, 1870 წელსაა აშენებული. სახლის კედელზე მიმაგრებული თეთრი მარმარილოს დაფა გამვლელებს ამცნობს, რომ 1870-1938 წლებში ამ სახლში ცხოვრობდა დრამატურგი ნიკოლოზ შიუკაშვილი.

აღსანიშნავია, რომ მხოლოდ ისტორიული ბინები არ გამოარჩევს ამ ქუჩას დანარჩენებისგან - თელავში ერთ-ერთი პირველი საერთო ბინა სწორედ ნადიკვრის ქუჩაზე, 1949 წელს აშენდა. სვეტებიანი ორსართულიანი კუთხის შენობა ქუჩის სხვა ბინებისგან თანამედროვე იერ-სახით გამოირჩევა.

ნადიკვრის ქუჩის დასაწყისში ცნობილი საიუველირო მაღაზია „გიშერი“ მდებარეობს. ოქროულობის სპეციალიზირებული მაღაზია 1983 წელს გაიხსნა და ქალაქში ერთად-ერთი საიუველირო მაღაზია იყო. „ - ეს შენობა 1950-იან წლებშია აგებული. თავდაპირველად, აქ სახელმწიფო შემნახველი სალარო იყო განთავსებული, შემდეგ კი ჩვენ შემოგვიყვანეს. ლამის 30 წელია აქ ვართ. თუმცა მაშინდელი „გიშერი“ სრულიად განსხვავებული იყო - ოქროულობის გარდა, ჭურჭელსაც ვყიდიდით, 15 ქვეყნიდან შემოდიოდა პროდუქცია, მათ შორის გერმანიიდან, ბალტიისპირეთიდან, რუსეთიდან, ინდოეთიდან, ჩეხეთიდან და ა.შ. ახლა კი ჩვენი პროდუქციის უმეტეს ნაწილს, მოსახლეობის მიერ ჩაბარებული ოქროულობა წარმოადგენს“, - გვითხრა საიუველირო პროდუქციის გამყიდველმა თინა ბარხუდანაშვილმა. ნადიკვრის ქუჩის ბოლოში ყველასთვის კარგად ცნობილი ბაღი „ნადიკვარი“ მდებარეობს. „ნადიკვარზე“ წინათ საზაფხულო თეატრი არსებობდა, რომელიც ხისგან იყო აგებული. მასზე თელავის თეატრის ყოფილი მსახიობი მერი ბალღიაშვილი გვესაუბრა: „ - იქ, სადაც დღეს ამფითეატრია აშენებული, ზუსტად მაგ ადგილას, საზაფხულო თეატრის შენობა იდგა. ყველა თელაველი, ვისაც მისი შენობა ახსოვს, დამეთანხმება, რომ ეს იყო ულამაზესი, ხის სვეტებიანი შენობა, თითოეული ხის სვეტი ძველი ქართული ჩუქურთმებით იყო დამშვენებული. შენობა ღია დარბაზის ტიპის იყო. საზაფხულო თეატრში ფუნქციონირებდა ფოლკლორის ცენტრი, თოჯინების თეატრი. ხშირად იმართებოდა სხვადასხვა სახის საღამოები, ფოლკლორული სიმღერების კონცერტები, იდგმებოდა სპექტაკლები. დაახლოებით 15 წლის წინ კი შენობა დაიწვა. მის აღდგენაზე აღარავის უფიქრია, არადა, ძალიან გულდასაწყვეტია, რომ ის ულამაზესი შენობა დღეს აღარ არსებობს“, - აღნიშნა მერი ბალღიაშვილმა. თელავში დასასვენებელი პარკების და სკვერების ნაკლებობა აშკარად თვალში საცემია. წლების განმავლობაში „ნადიკვარი“ ერთად-ერთი მოზრდილი დასასვენებელი ბაღი იყო და დღესაც ქალაქში, ლამის ყველაზე ცნობილი და პოპულარული ადგილია. ვის აღარ ნახავთ ამ ბაღისკენ მიმავალ გზაზე თუ თვითონ ბაღში - ახალგაზრდებს, მოხუცებს, თინეიჯერებს, დეიდებს თუ ბიძიებს, განურჩევლად სქესის, ასაკისა თუ სოციალური სტატუსისა, ისინი ყოველ საღამოს, ტრადიციულად მიიჩქარიან „ნადიკვრისკენ“. თუმცა არ დაგავიწყდეთ, რომ ამ ბაღში ხალხმრავლობა მხოლოდ ზაფხულის თბილ საღამოებში აღინიშნება. ატმოსფერული ნალექების მომატება პირდაპირ პროპორცულად აისახება დაცარიელებულ „ნადიკვირზე“, თუმცა უფრო უპრიანი იქნებოდა მეთქვა - დაცარიელებულ თელავზე მეთქი, რადგანაც თვალში საცემია, რომ ამინდის ცვალებადობა თელაველებს გარეთ გამოსვლის სურვილს მკვეთრად უკარგავს. ნადიკვრის ქუჩის პოპულარობისთვის მარტო ისიც კმარა, რომ ეს ვიწრო ქუჩა ერეკლე მეორის მოედანს „ნადიკვრის“ ბაღთან აკავშირებს. ეს კი ამ ქუჩის საპატიო „მისიაა“ - აქ ხომ თელაველები მხოლოდ სასეირნოდ არ დადიან! ნადიკვრის ქუჩის მთავარი „ფუნქციაა“ ხალხმა ტანსაცმლის, ნამზეურის თუ ახალი ვარცხნილობის დემონსტრირება შეძლოს. აქ შეხვდებით ისეთი კატეგორიის ადამიანებს, რომელთა გამომეტყველებით თუ ჩაცმულობით იოლად მიხვდებით, რომ ისინი თავიანთ წარმოდგენაში თავს როგორც „პოდიუმზე“, ისე გრძნობენ. ერთად-ერთი კომპონენტი, რაც ნადიკვრის ქუჩას აკლია და ვფიქრობ, ნამდვილად „დაამშვენებდა“, ჰოლივუდური წითელი ხალიჩაა. აი, მაშინ ნახეთ ამაყად თავაწეული და მხრებგაშლილი თელაველების სიმრავლე! არ იფიქროთ, ზაფხულობით მომრავლებული, სპეციალურად „სანადიკვროდ“ გამოპრანჭული ადამიანები ბოლო ხანებში გაჩნდნენ. ჩვენი ჟურნალის ერთ-ერთი ავტორი, სოსო მიქელაძე ამასწინ იხსენებდა თავისი ბაბუის მონაყოლს, რომ „ნადიკვარი“ წინათაც „სამეფო გზა“ ყოფილა - каролный Путь. მაშინაც სეირნობდნენ ახალგაზრდები მთელი დღის განმავლობაში ერეკლე მეორის მოედნიდან „ნადიკვრამდე“ და შემდეგ ისევ, „ნადიკვრიდან“ მოედნამდე და ასე დაუსრულებლად... როგორც ხედავთ, დროის სვლასთან ერთად, თელავი არ იცვლება და არც თელაველები იცვლებიან - იგივე ინტერესები აქვთ, იგივე იდეები, სასეირნო ადგილებიც კი იგივე დარჩა; თუმცა კი, აბა სხვაგან სად უნდა ისეირნონ - ამ პატარა ქალაქში ცენტრიც პატარაა და ბაღების და სკვერების რაოდენობაც სწორედ ქალაქის მასშტაბზეა მორგებული. ქალაქში პოპულარული ბაღის არსებობას შესაძლოა ახალი იდეების გაჩენაც მოჰყვეს, ასეთი მაგალითები გვხვდება მუსიკალური ჯგუფების ისტორიაში. მაგალითისთვის, ცნობილი ამერიკული როკ-ჯგუფი „ლინკინ პარკი“ გავიხსენოთ - 1999 წლამდე ჯგუფი მსმნელის წინაშე „Hybrid Theory“-ის სახელით გამოდიოდა, შემდეგ ჯგუფთან კონტრაქტი ხმის ჩამწერმა კომპანიამ Warner Bros. Records-მა გააფორმა და მათ სახელის შეცვლა მოსთხოვა. ჯგუფის ვოკალისტს ჩესტერ ბენინგტონს გაუჩნდა იდეა, რომ ახალი სახელი ლინკოლნ პარკისგან (Lincoln Park) აეღოთ, იმის გამო, რომ ჯგუფის წევრებს ყოველდღიურად უწევდათ ჩიკაგოში მდებარე ამ პარკის წინ გავლა; თუმცა აღმოჩნდა, რომ დომეინი lincolnpark.com უკვე დაკავებული იყო, ამიტომ სახელი Lincoln ჩაანაცვლეს Linkin-ით. ასე გადაიქცა ჩიკაგოს ერთი ბაღის სახელი ცნობილი როკ-ჯგუფის სახელად.

mariam xanjaliaSvili

თითქმის ანალოგიური ისტორია უკავშურდება ასევე ქართულ როკ-ჯგუფ „ვაკის პარკს“, მათაც ჯგუფის სახელად დედაქალაქის ყველაზე ცნობილი ბაღის სახელი აირჩიეს. მუსიკის მოყვარული ადამიანებისთვის ჩიკაგოს ლინკოლნ პარკი ოდნავ შეცვლილი სახელწოდებით და თბილისის ვაკის პარკი მხოლოდ ბაღებთან აღარ ასოცირდება. შესაძლოა, თელაველმა მუსიკით დაინტერესებულმა პიროვნებებმაც გაითვალისწინონ კოლეგების მაგალითები. ასე რომ, არ გაგიკვირდეთ, თუ ერთ დღესაც, ახალი მუსიკალური ჯგუფის - „ნადიკვრის“ შექმნის შესახებ გაიგოთ, ბოლოს და ბოლოს, თხა თხაზე ნაკლები მგელმა შეჭამაო!

Linkin Parkvakis p

arki

eka Toriafotografi - ika javaxiSvili

sporti

‘‘თელავი ოუფენი 2010’’“თელავური სერიალის” მეოთხე ნომერში სპორტის გვერდი თელავის ჩოგბურთის სათამაშო

კორტებზე გამართულ პროფესიონალ ჩოგბურთელ ქალთა საერთაშორისო ტურნირს დავუთმეთ. ალბათ, ლოგიკურია ეს გადაწყვეტილება, რადგან ასეთი ტურნირების მოწყობა უმნიშვნელოვანესი მოვლენაა თელავის, თელაველების და მთელი კახეთის სპორტულ-კულტურულ ცხოვრებაში. რატომ? თუნდაც მხოლოდ იმიტომ, რომ თელავის ქუჩებში ერთი კვირა მაინც ივლიან ტანადი, თვალადი და თავნება უცხოელი გოგონები და გაახარებენ “დამშეული” თელაველი ვაჟების გულებს და თვალებს ;).

პროფესიონალ ქალთა ჩოგბურთის საერთაშორისო ტურნირი 18 სექტემბერს დაიწყო და დასკვნითი თამაში 25 სექტემბერს გაიმართა.

შეჯიბრში თავდაპირველად საკვალიფიკაციო ბადეში ჩარიცხული ჩოგბურთელები ჩაებნენ, რომლებიც ერთმანეთს ძირითადი ტურნირის 8 საგზურს ეცილებოდნენ. თელავის საერთაშორისო ტურნირში ანა ტატიშვილის გარდა ყველა წამყვანი ქართველი ჩოგბურთელი იღებდა მონაწილეობას. მასპინძელთაგან ძირითად ბადეში განთესილები ოქსანა კალაშნიკოვა, ანა ჯიქია, მაკა ჩახნაშვილი, ეკატერინე გიორგაძე, თათია მიქაძე, სოფო შაფათავა, მანანა შაფაქიძე და დიანა დავითაია იყვნენ.

ქართველი ჩოგბურთელებისთვის ტურნირი წარუმატებლად დაიწყო. ცხრა მასპინძლიდან მეორე წრეში გადასვლა მხოლოდ სამმა შეძლო, თანაც ერთმა მათგანმა ამ წარმატებას თანამემამულესთან შეხვედრაში მიაღწია.

ეს ისე, მოკლედ და ინფორმაციისთვის. ახლა კი ფინალურ შეხვედრაზე მოგიყვებით, რომელიც 25 სექტემბერს, დილის 11:30 საათზე უნდა დაწყებულიყო და მიუხედავად იმისა, რომ ამ სპორტის ბევრი არაფერი გამეგებოდა, დასკვნით თამაშზე მაინც უნდა წავსულიყავი, რადგან გაზეთისთვის “ნიუზი” მქონდა დასაწერი და ეს სტატიაც მე უნდა მომემზადებინა.

ფინალური შეხვედრის დაწყებამდე ცოტა ხნით ადრე უკვე კორტებზე ვიყავი და სხვა გულშემატკივრებთან ერთად გადამწყვეტი მატჩის დაწყებას ველოდი. სულ მალე თამაშიც დაიწყო. ფინალში ერთმანეთის პირისპირ უკრაინელი ირინა ბურიაჩოკი და “თელავი ოუფენის” შარშანდელი ფინალისტი ავსტრიელი მელანი კლაფნერი დადგნენ.

საკმაოდ დაძაბული ფინალური მატჩის თვითმხილველები გავხდით. მოთამაშეები ფრთხილობდნენ და მოწინააღმდეგის შეცდომაზე თამაშობდნენ.

ავსტრიელის რა მოგახსენოთ, მაგრამ უკრაინელმა მშვენიერი გათვლა გააკეთა და აზარტში შესული ბიჭებისთვის საოცნებო ხმებს ისე ბუნერივად გამოსცემდა, რომ ყველა მომენტალურად მისი გულშემატკივარი გახდა. შემეცოდა კიდეც ავსტრიელი.

ჩემს უკან 3 თელაველი ახალგაზრდა იჯდა. ისინი ემოციებს ვერ მალავდნენ.

როგორც შემდეგ გავარკვიე, ორი უკრაინელის ქომაგი იყო, მესამე კი კეთილშობილებას და სისხლის ყივილს კარგად უთავსებდა ერთმანეთს და ასე ვთქვათ, თვითინაც ვერ გადაეწყვიტა ვის გულშემატკივრობდა. მას ორივე მოთამაშის ქულაზე ერთიდაიგივე რეაქცია ჰქონდა. შეწუხებულმა მეგობრებმა ვეღარ მოითმინეს და უყვირეს: ბიჭო, უკრაინელს “ვბალეშჩიკობთ” და ტაშს რატომ უკრავ, ავსტრიელს ჩაეთვალა ეს ქულაო. მან არც აცია, არც აცხელა და უპასუხა: ყველა უკრაინელს “ბალეშჩიკობთ” და ავსტრიელსაც ხომ უნდა დაუკრას ვინმემ ტაში, მერე რა რომ მაღალი და გრძელფეხება არაა, ეგეც ხომ ცოდოაო.

ამაზე ბევრი ვიხალისე. ცოტა ხანი კიდევ ვუსმინე და მათთან გასაუბრება გადავყვიტე. ვიფიქრე, საინტერესო რესპოდენტები იქნებიან, ბევრ საინტერესოს მეტყვიან-მეთქი.

რომ გაიგეს ჟურნალისტი ვიყავი, ცოტა ხანს გაჩუმდნენ. შემდეგ ერთმანეთს გადახედეს და კითხვაზე, თუ რომელ მოთამაშეს გულშემატკივრობდნენ და რატომ, უკრაინელის საყურებლად ვართ მოსულებიო მითხრეს და ამის მიზეზად კი ქრისტიანობა, ჩვენი საერთო რელიგია, დაასახელეს.

ამ უცნაური პასუხის გულწრფელობაში, ალბათ, მკითხველსაც ეჭვი შეეპარება, რადგან ვფიქრობ, მაღალფეხება და ლამაზმა უკრაინელმა ქრისტიანობაზე მეტად ველური ფანტაზიის აღმძვრელი შეძახილებით

უფრო მოიგო ქართველი მაყურებელი ბიჭების გული.თამაში 3 საათზე მეტ ხანს გაგრძელდა და კიდევ ვინ იცის რამდენ ხანს მოუწევდათ ქართველ

ბიჭებს ირინა ბურიაჩოკის მაღალი, წვრილი ფეხების ყურება და მისი კივილის მოსმენა, ფეხი რომ არ გადაბრუნებოდა და არ წაქცეულიყო (ეტყობა, თელაველი ბიჭების თვალი ეცა).

სამწუხაროდ მან თამაშის გაგრძელება ვეღარ შეძლო, წაგებაში ჩაეთვალა და II ადგილზე გავიდა. მას ვერცხლის თასი და 1 666 აშშ დოლარი გადაეცა. I ადგილი კი ავსტრიელ ჩოგბურთელს, მელანი კლაფნერს ხვდა წილად. მას ოქროს თასი, 2 940 აშშ დოლარი და კახეთის გუბერნატორის მიერ დაწესებული ოქროს ჩოგანი გადაეცა.

დაჯილდოვების შემდეგ, სხვა ჟურნელისტებთან ერთად, ამ თამაშის გამარჯვებულს, მელანი კლაფნერს გავესაუბრე: “ამ ტურნირში მონაწილეობა შარშანაც მივიღე, ფინლაში გავედი, მაგრამ საბოლოო გამარჯვება ვერ მოვიპოვე. წელს დიდი სურვილი მქონდა კიდევ ჩამოვსულიყავი საქართველოში, კერძოდ კი თელავში, კიდევ ერთხელ მეცადა ბედი და მენახა ეს ულამაზესი ისტორიული ქალაქი. უბედნიერესი ვარ, პირველ რიგში იმიტომ, რომ დასახულ მიზანს მივაღწიე და კიდევ იმიტომ, რომ თელავში ჩამოსვლის საშუალება კიდევ ერთხელ მომეცა. აქ გატარებული ყოველი წუთი დაუვიწყაი იქნება ჩემთვის.”

ამ ინტერვიუს ჩაწერის შემდეგ სათამაშო მოედნის გარეთ გამოვედი და შევამჩნიე, რომ ხალხი შეცოტავებულიყო. მიუხედავად იმისა, რომ 3 საათზე წყვილებს შორის ფინალი იწყებოდა და საქართველოს წარმომადგენელს, კალაშნიკოვას უნდა ეასპარეზა, გაწბილებული მაყურებელი ბიჭების უმეტესობამ კორტები დატოვა. როგორც შემდეგ გავარკვიე, ამის მიზეზი უკრაინელი ჩოგბურთელის დამარცხება გახლდათ (თუ გყავს გულშემატკივარი, ასეთი უნდა გყავდეს).

წყვილებს შორის ფინალის დაწყებამდე ნახევარ საათზე მეტი იყო დარჩენილი. ამასობაში იქვე მყოფ ოლიმპიური კომიტეტის პრეზიდენტს, გია ნაცვლიშვილს გავესაუბრე. იგი გულდაწყვეტილი მესაუბრა იმაზე, რომ ამ ტურნირში მონაწილე ქართველები მალევე გამოეთიშნენ ასპარეზობას, მაგრამ იმედი გამოთქვა, რომ მომავალ ტურნირებს უფრო მეტად მობილაზებულები შეხვდებიან. ასეთი ტურნირები კი თელავის პოპულარიზაციას შეუწყობს ხელსო.

irina buriaCuki

nino koraSvili

“სამწუხაროა, რომ ფინალმა ქართველების გარეშე ჩაიარა, მაგრამ წყვილებს შორის ფინალში საქართველოს ოქსანა კალაშნიკოვა წარმოადგენს. იმედი მაქვს, მისი წყვილი მაინც მოიპოვებს პირველობას.

მე მქონდა საუბარი სპორტსმენებთან და მათ მშობლებთან. ისინი აღფრთოვანებულები არიან თელავით. ძალიან მოსწონთ ის სიტუაცია რომელიც აქ არის, კორტები და განსაკუთრებით ხალხი, რომელთანაც მათ აქვთ კონტაქტი. სტუმარ-მასპინძლობა ბუნებრივია თელავს არ ესწავლება. ეს ყველაფერი კი იმედს მაძლევს, რომ ჩვენ თანდათან უფრო საინტერესო შემადგენლობები ჩამოვა და უფრო ცნობილი გახდება ჩვენი ქალაქი. დღეისათვის თელავი უკვე შესულია მსოფლიო კალენდარში. იმედი მაქვს, რომ კიდევ უფრო ცნობილი გახდება მსოფლიოს მასშტაბით “თელავი ოუფენი.” – გვითხრა ოლიმპიური კომიტეტის პრეზიდენტმა, გია ნაცვლიშვილმა.

ცოტა ხანში წყვილებს შორის შეხვედრაც დაიწყო. “თელავი ოუფენი 2010”- ის გამარჯვებული მელანი კლაფფნერი და ოქსანა კალაშნიკოვას

წყვილი ვერონიკა კაფშაისა და აგნეს სზატმარის წყვილს დაუპირისპირდა.ცნობისთვის, კალაშნიკოვა და კლაფნერი წყვილთა ტურნირში ერთად ასპარეზობდნენ და

ფავორიტის სტატუსს (მათ პირველი განთესვა გააჩნდათ) სრულიად ამართლებდნენ. ქართულ-ავსტრიულმა დუეტმა ნახევარფინალში მაკა ჩახნაშვილისა და სოფო ქაცაბაიას სძლია და ფინალში გააღწია, სადაც უკრაინულ-რუმინულ (კაპშაი-სზატმარი)

წყვილს დაუპირისპირდა.თამაში საინტერესოდ მიმდინარეობდა, სამწუხაროდ თუ საბედნიეროდ უკრაინელი

ჩოგბურთელი (კაფშაი) დუბლებშიც ასპარეზობდა, მაგრამ მაყურებლების მხრიდან პირველ თამაშთან შედარებით ნაკლები ოვაციები ისმოდა.

შეხვედრა 2 საათს გაგრძელდა. სამწუხაროდ, “თელავი ოუფენი 2010”-ის გამარჯვებულის, მელანი კლაფფნერისა და ოქსანა კალაშნიკოვის წყვილი დამარცხდა. საბედნიეროდ, ორივე გუნდს ფულადი ჯილდო და ოქროს თასები გადაეცათ.

ბოლო კომენტარი კი საქართველოს ჩოგბურთის ფედერაციის პრეზიდენტს და ტურნირის დირექტორს, Lლეილა მესხს ვთხოვე: “მინდა დიდი მადლობა მოვუხადო ყველას, ვინც ამ ტურნირის მოწყობაში დაგვეხმარა და ყველაფერი გააკეთა იმისათვის, რომ ეს ტურნირი მაღალ დონეზე ჩატარებულიყო.”

ასე დასრულდა “თელავი ოუფენი 2010”. იმედი მაქვს, მომავალ წლებში უფრო საინტერესო თამაშების თვითმხილველები გავხდებით. თელაველი მაყურებელიც დაიხვეწება და ნაკლები მაყურებელი მოვა კივილის მოსასმენად და მეტი ნამდვილი ჩოგბურთის საყურებლად.

fotografi - ika javaxiSvili

melani klafneri

nino koraSvili

- წვენი? - მკითხა დახლის უკან მდგომმა გოგონამ.

- ანანასის... - მივუგე მე და გავიფიქრე, რომ კიდევ ერთ ჩვევას ვამკვიდრებ, ცნობილი

სტრიქონებიდან „...ჩემთან სიგარეტი, წვიმა და ანანასის წვენია...“.

დავჯექი გარეთ იმ მაგიდასთან, რომელიც პირდაპირ უყურებდა სასახლის ციხის

კედლებს. გასაანალიზებული მქონდა რიგი ჩემს ირგვლივ მიმდინარე მოვლენების და ამისათვის

მჭირდებოდა სწორედ ასეთი მშვიდი, რომანტიული ატმოსფერო.

მღეროდა გენიალური ჩელენტანო “Il Tempo Se Ne Va” საყვარელი მისამღერით:

E intanto il tempo se ne va დრო კი გარბის!

e non ti senti piu’ bambina და უკან, სამწუხაროდ, ვერ დააბრუნებ!

si cresce in fretta alla tua eta’ ამაოდ აჩქარებ ცხოვრებას -

non me ne sono accorto prima. ის ისედაც მიფრინავს ფრინველივით.

E intanto il tempo se ne va დროს კი მოაქვს

tra i sogni e le preoccupazioni ვისთვის ოცნებები და ვის დარდები;

le colze a rete han preso gia’ და ამასობაში არ იღლება ჩვენს ნაცვლად

il posto dei calzettoni... გადაწყვიტოს ყველაფერი...

pantomima kafesTan

LIVE

შემოდგომა სუნთქავდა თბილი სურნელით და ყოველ ამოსუნთქვაზე ჰაერში იტაცებდა ფოთლების

მორიგ რაზმეულებს. თუმც ეს ყველაფერი იმდენად ნატიფი, ჰარმონიული და სასიამოვნო სანახაობა და

შეგრძნებები იყო, რომ წამის გაჩერების სურვილს მიჩენდა. რამდენიმე ფოთოლმა სახესთან გაიშრიალა,

ერთი კი საერთოდ პერანგის სამკერდე ჯიბეში აღმოჩნდა.

კაფე თითქმის ცარიელი იყო; მოშორებით იჯდა მოზარდების წყვილი და შეხმატკბილებულად

საუბრობდა. ბაღში სკამებზე რამდენიმე გამვლელი ისვენებდა. არცერთი არ იმსახურებდა განსაკუთრებულ

ყურადღებას.

დაჯდომისთანავე ამოვიღე ბლოკნოტი და ჩავიძირე მიმდინარე დასკვნებსა და შეხედულებებში და

წვენი თითქმის ერთბაშად ამოვაშრე. გონება აქტიურად ეძებდა რაღაც ხელმოსაკიდს, რომ მისულიყო

ეფექტურ და შედეგისმომტან გადაწყვეტილებამდე. ტელეფონი რამდენიმეჯერ ამოვიღე და მაგიდაზე დავდე

და ბოლოს წინ გავიხედე.

ბაღის შუაგულში ერთი ახალგაზრდა შავგრემანი ქალი იდგა - საშუალო სიმაღლის, ჭრელ მოკლე კაბაში

გამოწყობილი. ერთხანს შევყოვნდი მის ყურებაში, თუმც ისევ ჩემს საფიქრალს დავუბრუნდი. მინდოდა კიდევ

ერთი წვენი ამეღო, თუმც რაღაც მაკავებდა. ჩემს იდეებთან დაკავშირებით საჭირო იყო მიზანმიმართული

მძლავრი გადაწყვეტილების მიღება, მე კი იოტისოდენადაც არ წავიწიე წინ.

მზერა ისევ ციხის კედლებს მივაპყარი, მანქანებს, ხეებს, შემოდგომის უცნაურ ფერად შეხებას,

ცეკვის სტუდიასთან დაჯგუფებულ დედებს, რომლებიც შვილებს ელოდებოდნენ და ინფორმაციით

დამტვერიანების სტიქიაში იმყოფებოდნენ. ბოლოს დავუბრუნდი ისევ იმ ქალს, რომელიც ფეხის წვერებზე

აიწია, მხრები გაშალა და ნერვულად დაიწყო წინ და უკან სიარული. ერთ ადგილას გაჩერებული ეს ქალი

არაფერს თვალშისაცემს არ წარმოადგენდა. თუმც მოძრაობაში თითქოს დატუმბული იყო რაღაც ენერგიით

და გადაიქცა სიმბოლოდ გარკვეული ტიპის ქალებისა. უფრო გულითადი დაკვირვების შედეგად აღმოვაჩინე

მთელი წყება საინტერესო დეტალების, რაც ამ ქალბატონზე წარმოდგენას საკმაოდ ამდიდრებდა (აი, რატომ

ეძახიან თავად მანდილოსნები მამაკაცებს გულცივებს და უყურადღებოებს!).

ქალს ეცვა უგემოვნოდ ღია ყავისფერი მაღალქუსლიან ფეხსაცმელი, რომელიც საერთოდ არ მიდიდა

თეთრ, შავი წინწკლებით გაწყობილ საკმაოდ მოკლე კაბაზე. სახეზე დადებული ჰქონდა (!) რაღაც სათვალე,

რომელიც ასევე კონტრასტირებდა მის სახესთან და ვარცხნილობასთან - რადგან ეს არც „ლენონები“ იყო და

არც „რეიბანები“ და შორიდანვე ჩარჩოს სისქეზე ასიგნალებდა.

არიან ქალები, და არც თუ მცირე რაოდენობით, რომლებიც სულ წუწუნებენ, რომ ნამდვილი

მამაკაცები გადაშენდნენ, როგორც პრეისტორიული ცხოველები. რომ დაიკარგა ჯენტლმენობა, თავგანწირვა

და ა. შ. სულ ბრაზობენ, რომ მამაკაცებს მხოლოდ ერთი რამე უნდათ და არა სხვა (და სხვათაშორის ეს

„სხვა“ თვითონაც ზუსტად არ იციან რა არის, ამიტომ პერიოდულად ცვლიან!). საბოლოო ჯამში რეალობაზე

ასეთი არაადექვატური წარმოდგენების შედეგად ქალების ეს ტიპი განწირულია ჯერ გაბოროტებისათვის

და შემდეგ მარტოობისათვის. ჩემი დაკვირვებით, თავისი ამ ოდიოზური ხასიათით, რომელიც შორიდანვე

ქალის მიხვრა-მოხვრაში გამოსჭვიოდა, ეს ქალი ზემონახსენებ კატეგორიას მიეკუთვნობდა. ქალების,

რომლებიც, სამწუხაროდ, ეძებენ პრინცს, და კიდევ ერთხელ ვიტყოდი, სამწუხაროდ, მათხოვარიც კი არ

აქცევს ყურადღებას...

ქალი ურითმოდ დადიოდა ჯიბეებში ხელებჩაწყობილი და შესამჩნევად ზურგში მოხრილი. მისი

დაძაბულობის მიზეზი მალევე გამომჟღავნდა. მან გაიხედა, სახე გაებადრა და იმავე მიმართულებით დაიწყო

სვლა. მისკენ საშუალო ასაკის მამაკაცი მოდიოდა. ამ უცნობ სუბიექტს შეუაირეღებელი თვალითაც ემჩნეოდა

გეომეტრიული პროგრესიით მზარდი თავდაუჯერებლობა და დაბნეულობა.

მართალია, ორივე პერსონაჟი ამ თვალწარმტაცი დრამისა შეპყრობილი იყო ნევრასტენიული

ყოფაქცევით, ქალი მაინც უფრო ენერგიულად დგამდა ნაბიჯებს კაცისაგან, თან თავსა და მხრებს აქტიურად

ამოძრავებდა, თითქოს ცდილობდა კისრიდან ჩამოეგდო ჩაბუდებული დაძაბულობა. მამაკაცი კი ლამის

გვერდულად აბიჯებდა, რომ როგორმე გვიან მისულიყო ქალთან. უნდა ითქვას, რომ კაცის ჩაცმულობა

რატომღაც მოგვიანებით უკეთ დავაფიქსირე (ქალი რომ ვყოფილიყავი, ვგონებ, პირიქით მოხდებოდა), თუმც

ამ დაკვირვებების გარეშეც ეს კაცი ერთი ნაცრისფერი, უღიმღამოდ გამოწყობილი პიროვნების შთაბეჭდილებას

ქმნიდა, ხოლო მისი ჭაღარა თმა ფერგასულ შავ შარვალთან ანსამბლში ამ ადამიანის საერთო, გარეგანი და

შინაგანი, გაქუცულობის აღქმას აყალიბებდა. კაცი თავს დაბლა-მაღლა ეწეოდა, თან რაღაცნაირად გასაოცრად

თვითდამაკნინებლად იღიმებოდა. ამასთანავე მისი სახე ზედმეტად „კეთილი“ იყო. დიდი ლოუენი ამ

შეთხვევაში იტყოდა, რომ სუბიექტის ზურგისმიერი მერიდიანის ენერგეტიკა ბლოკირებულია.

პირველი, რამაც თავში გამიელვა და რამაც ყველაზე მეტად დამაინტრიგა ამ იდუმალი წყვილის

შეხვედრაში, ეს იყო აზრი.

„ესენი უთუოდ „ადნაკლასნიკებზე“ ან რომელიმე საიტზე ან ტელეფონით გაცნობილი ხალხია და

ერთმანეთს ახლა ეცნობიან!“

ზოგადად, ამ ადამიანების არავერბული წინამისალმებითი ურთიერთმოქმედებები მარწმუნებდა, რომ

ისინი ერთმანეთს რეალობაში არ იცნობდნენ. და ეს იყო მათი პირველი შეხვედრა გარკვეული აუდიო ან

ტექსტური დიალოგების შემდეგ.

ქალი იჩენდა ინიციატივას, რაც მისთვის ჩვეული უნდა ყოფილიყო, და როდესაც მათ შორის მანძილი

არაუმეტეს სამ მეტრს შეადგენდა, მამაკაცს საკმაოდ იმპერატიულად ხელი გაუშვირა. მამაკაცმა პასუხად

რაღაც უთხრა; ეტყობოდა, რომ წარმოსთქვა უდიდესი ბანალურობა თავის ცხოვრებაში. ჩემი აზრით, „მე

ისა და ის ვარ“, რადგან თვითონვე მორცხვობდა თავისი ნათქვამებით. ქალი ირონიულად იღიმებოდა და

თავს ხშირ-ხშირად უქნევდა. ეტყობოდა რომ გარკვეულწილად განხიბლული იყო (სახეზე ეწერა - „ღმერთო,

რისთვის!“).

მერე თვითონ ქალმავე მიანიშნა, რომ ზემოთ წასულიყვნენ და დამსხდარიყვნენ სადმე სკამზე. თუ აქამდე

მთელი ეს სცენა პირდაპირ ჩემს თვალწინ ვითარდებოდა, გამომცნაურების შემდეგ ისინი დასხდნენ უფრო

ახლოს, ჩემგან მარცხნივ. მამაკაცმა ვერ გამოიჩინა სითამამე ქალთან ახლოს დაეკავებინა ადგილი. უფრო

მეტი მათ შორის ისეთი დისტანცია იყო, თითქოს ეს რომანტიული პაემანი კი არ იყო, არამედ ორი ადამიანი

რაღაც საკონფლიქტო თემის განხილვას ვარაუდობდა. თუმც მანძილს აქაც ქალბატონი არეგულირებდა...

საუბარი თანდათან ჩათბა, მამაკაცი ცოტა გათამამდა და თითქოს შეძლო ქალის ყურადღების

დამორჩილება. მაგრამ ეტყობოდა, რომ ეს იყო ქალის უბრალო წუთიერი სისუტე. მოულოდნელად ქალი

წამოხტა სკამიდან და დაიწყო იმდენად ენერგიული ჟესტიკულირება, რომ ჩემს გარდა რამდენიმე ბაღში

მყოფმა პირმა ცნობისმოყვარეობით გადაავლო თვალი წყვილს.

ორივე ადამიანი მთელი არსებით იყო ჩათრეული კომუნიკაციის პროცესში. იმდენად ღრმად, რომ

აღარავინ ახსოვდათ ირგვლივ. მე გავიაზრე რა რომ მომწმე ვარ იშვიათი ცხოვრებისეული მოვლენის, ავიღე

ტელეფონი და ამ ორი პერსონაჟის და მათი პანტომიმის აღწერას შევუდექი. ნიჭიერი რეჟისორი აქედან

გენიალურ მოკლემეტრაჟიან ფილმს გამოიყვანდა.

ქალი განაგრძობდა რაღაცას მტკიცებას, იმდენად აჟიტირებული იყო და აღელვებული, თითქოს სივრცე

ძლივს აკავებდა მას. როგორც წესი, ასე იქცევიან მაშინ, როდესაც რამეს უარყოფენ. თითქოს ჩემი ვარაუდის

დასადასტურებლად მალევე მის საუბარს თავის ქნევაც დაემატა. მის მარცხენა ხელი წავიდა ჯიბეში და

მუშაობდა ტანის საყრდენივით. ჩანდა, რომ ქალს თავდაპირველი გამანადგურებელი თავდაცვა გადაჰყავდა

პატრნიორზე თავდასხმაში. ქალი ტკბებოდა იმით, რომ მამაკაცი ბოლომდე მოტეხა, უპოვა წერტილი,

საიდანაც უნდა ამოეშანთა დაუნდობლად. მამაკაცმა დახარა თავი და დროდადრო წყვეტილი, უგვანო

მოძრაობებით წინ იხრებოდა ქალისაკენ, თუმც იქვე თავს ისევ ჩაქინდრავდა. ქალმა ფეხი ახლა ბორდიურზე

შემოდგა და მანერულად ხელების ქნევას განაგრძობდა. სიტყვის კულმინაცია იყო, როცა მან ხელები ყველა

სახსარში გაიშალა და შოლტებივით ტყორცნიდა ხელებს წინ და უკან მთელ სიგრძეზე, რაც მის სრულ

ძალაუფლებაზე მიმანიშნებდა (გამახსენდა, რომ თავის დროზე ზუსტად ამ ადგილზე იდგა პაპა ლენინის,

ჩვენთვის მაშინ პაპა იყო, ძეგლი, თითქმის იდენტური პოზით!). ამასთანავე ქალი ასწრებდა ამოეხეთქა

ემოციური ენერგიის ქარიშხალი, გაპრანჭულიყო, აეჩეჩა მხრები და კვლავ ხელებს სივრცესა და უკვდავებაში

გაესროლა.

ბოლოს იგი გამოემართა ბაღის გასასვლელისაკენ. მამაკაცმა რაღაც შესძახა, ქალი შეჩერდა, ამოიოხრა,

თავი უარყოფის ნიშნად გაიქნია. მამაკაცი მიუახლოვდა თითქმის ლასლასით და ეტყობოდა, რომ ახლიდან

დაიწყო თემა, რომელზეც მტკიცე უარი მიიღო სკამთან. ქალმა ხელები შემოიყარა, აფრინა ცისაკენ, როგორც

მტრედები და მთელი მისი სხეული გადაიქცა ერთ დიდ „არააა“-დ.

კაცს რაღაც ძალა მიეცა, თუმც ეს მხოლოდ უარყოფილი და გამწარებული ადამიანის საპასუხო ენერგია

იყო. ორივეს სახეზე განხიბვლა ეწერა - თუმც განსხვავებული და განსხვავებულად.

ქალს ემჩნეოდა კიდევ ტრადიციული განხიბლულობა; „ნამდვილი კაცები მართლაც და დაილივნენ და

ეს, ღმერთო, ვის გაუყადრა თავი?!“.

ხოლო მამაკაცს აწუხებდა ის, რომ ყველაფერი ჩააგდო, ჩაფლავდა და, როგორც ყოველთვის, შევხდა

ასეთი ქალი-ვამპი.

ქალმა კიდევ ერთხელ დამაჯერებლად ხისტად სტკიცა უარი, ხელჩანთა შემოიგდო მხარზე და სწრაფი

ნაბიჯებით გაეცალა ადგილს. პირველივე ხის ქვეშ გავლისას მან ხელის ერთი აქნევით მკვეთრად მოწყვიტა

ფოთოლი და განაგრძო გზა და ჩემდა გასაოცრად სულ რაღაც 50 მეტრში მიუჯდა ვიღაც ორ უცნარ ადამიანს.

ერთი მთლიანად შავებში ჩაცმული ქალი თუ კაცი იყო (ნამდვილად ძლივს დავადგინე 2 წუთის შემდეგ),

შავი შლიაპით თუ ცილინდრით, ხოლო მეორე - ახალგაზრდა ყმაწვილი, წვერ-ულვაშიანი და მეტისმეტად

დარბაისლური. ეს ტრიო უპაუზოდ აშკარად მაღლფარდოვან მსჯელობას შეუდგა; რადგან ჩვენი ქალი

გაინაზა, მოეშვა და რაღაცას ჩააშტერდა, ხოლო დანარჩენი ორი პიროვნების ჩართვები საუბარში აშკარად

მსუბუქი, რბილი და უმწიკვლო იყო...

მამაკაცი ცოტა ხანს იდგა ისევ იქ, სადაც ქალმა მიატოვა. ალბათ, კიდევ ერთი გაბრძოლება უნდოდა,

გამოკიდებოდა ქალს და კიდევ რამე არგუმენტები მოეყვანა. ახლაღა შევისწავლე უკეთესად მის ჩაცმულობა.

თეთრი პერანგი ვერტიკალური ზოლებით, შესაძლოა საუკეთესო მის გარდერობში, არაფერს კარგს

არ მეტყველებდა მფლობელზე. მამაკაცის ზაფხულის, სპორტული ფეხსაცმელი კონტრასტირებდა მის

დაბნეულ სახესთან. მთელი მისი სახე იყო გატეხილობის მიმიკის უფასო სკოლა, მან თითქოს არ იცოდა

სად დაებინავებინა ხელები. გაიხედებოდა ქალისაკენ და მერე ისევ მიწას ურტყამდა ფეხსაცმლის წვერსა და

ქუსლს. ბოლოს იგი ფეხათრევით გაემართა სკამისაკენ და დაჯდა ქალის სიახლოვეში. მისი სახე გამოხატავდა,

რომ სურდა რაიმე აქტიური მოქმედების განხორციელება, მაგრამ იმასაც აცნობიერებდა, რომ ყველა გზა

მოჭრილი ჰქონდა. ბოლოს მამამაკცს გაახსენდა, რომ გააჩნდა XXI საუკუნის ადამიანის თავის შექცევის დიდი

იარაღი - მობილური ტელეფონი. ამოიღო, გახსნა დახურა და ისევ თვალი ქალისაკენ გააპარა. რამდენიმე

წამში კაცმა ვიღაცას დაურეკა და საუბარს შეუდგა. მისთვის სასიცოცხლოდ აუცილებელი იყო ძეხორციელს

დალაპარაკებოდა და განტვირთულიყო.

ქალიც ორიოდე წუთში წავიდა ბაღიდან...

ცოტა ხანს მქონდა სურვილი მივსულიყავი მასთან და გამერკვია რა იყო ეს ყველაფერი, რასაც შევესწარი.

თუმც გამახსენდა, რომ რეალობა, წესისამებრ, გაცილებლით უფრო უინტერესოა.

soso miqelaZe

istoria

4.

ანდრონიკაშვილების სახელგანთქმული საგვარეულო წარმომადგენლები ცხოვრობდნენ კახეთის წინა და უკანა მხარეში. წინა მხარეში მკათ ეძახდნენ ერასტიანთ, რამაზიანთ, მარშალიანთ და ანახამიანთ. უკანა მხარეში მათ მოიხსენიებდნენ მოურავ-იოსიანთად (ცხოვრობდნენ სოფელ მელაანში), მალხაზიანთ (ცხოვრობდნენ სოფელ ქოდალოში), მზეჭაბუკიანთ (ცხოვრობდნენ სოფელ ფხოველში (შემდეგ გადავიდნენ გურჯაანში, მათი ოჯახიდან იყო ჩვენი სახელოვანი კინო მსახიობი ნატო ვაჩნაძე), ჯამბაზიანთ (ცხოვრობდნენ სოფელ ზიარში, გადასახლდნენ სოფელ კარდენახში, მათი შთამომავალია მსახიობი ელო ანდრონიკაშვილი), აბელიანთ (ცხოვრობდნენ სოფელ სოფელ ქოდალოში ,გადავიდნენ გურჯაანში, ზურაბიანთ (ცხოვრობდნენ არაშენდაში), იაანი (ცხოვრობდნენ სოფელ კაჭრეთში), თობაანთ (ცხოვრობდნენ ფხოველში, შემდეგ გადავიდნენ სოფელ ნუკრიაანში), თალიკოიჩიანთ (ცხოვრობდნენ სოფელ ქოდალოსა და არაშენდაში, მათი შთამომავლები არიან ანდრონიკ ანდრონიკაშვილი და გიორგი ანდრონიკაშვილის შვილი აკადემიკოსი თეიმურაზ ანდრონიკაშვილი) და სპირიდონიანთ (ცხოვრობდნენ სოფელ ნანიანში). ანდრონიკაშვილების სახელების მოხსენიება გამოიწვია პირველ რიგში მამულების მფლობელობითმა დაყოფამ, მაგალითა, იტყოდნენ „ეს მალხაზიანთ მამულებიაო, ეს კი აბელაანთეულიაო...“ რაც შეეხება მოურავ- იოსიანნით გამიწვია იმან, რომ ისინი იყვნენ ქიზიყის პირველი და უკანასკნელი მოურავები, მათი შთამომავალს ზაქარია ანდრონიკაშვილს(სოფელ მელაანიდან იყო) ცოლადჰყავდა მეფე ერეკლე მეორის შვილი ელენე, ელენე პირველად გათხოვილი იყო იმერეთის მეფე სოლომონის ძმა არჩილზე. მათი შთამომავალი მარიამი სოფელ ქოდალოში მცხოვრებ მალხაზ ანდრონიკაშვილზე გაათხოვეს, მათი შვილ;ი იყო სახელგანთქმული მხზედარი ივანე მალხაზის ძე ანდრონიკაშვილი. მას მონაწილეობა აქვს მიღებული 1826-1828 წლების რუსეთ-ირანის, 1828-1829 წლების რუსეთ-თურქეთის, და1853-1856 წლების ყირიმის ბრძოლებში. რაც შეეხება ერეკლე მეორის შთამომავლებიდან ჩვენ დავინტერესდით იოსებ და სოფიო ანდრონიკაშვილების ცხოვრება მოღვაწეობით. ეს ნარკვევი სოფიოს შვილებთან თამართან და თინათინთან ურთიერთობით დაიწერა. მათი საოჯახო არქივის შესწავლისას აღმოჩნდა , როიმ მათ ოჯახში ჰქონიათ ერეკლე მეორის ნაქონი ნივთები. ვერცხლის ჯვარი ქრისტეს ჯვარცმის გამოსახულებითაიაზმის წყლისათვის ლურჯი ბროლის სურა, ვერცხლში და მტრის ტყვიით დაფლეთილი ერეკლე მეფის დროშა, რომლეფიც სოფიოს დას გადაუცია მუზეუმისათვის. სოფიო ანდრონიკაშვილის არქივში დაცულია ერეკლე მეორის დროშის ასეთი აღწერილობა: „ეს დროშა პაპაჩემს იასეს დაუტოვეს როგორც გარნისონის და დრუჟინის უფროსს ბდა როგორც ქიზიყის მოურავს და ამგვარად ჩემს დრომდის დარჩა ჩვენ ოჯახში. დედაჩემმა თინათინ ანდრონიკაშვილმა 1910 წ. თუ უფრო გვიან (არ მახსოვს ნამვილად) გადასცა ქართულ უნივერსიოტეტს და მერე იყო მუზეუმში ( ქართულ მუზეუმში). დღეს ქართული ნდროშების კოლექციაში (მტრის ტყვიით დაფლეთილი ერეკლე მეორის დროშა , როგორც მას აღწერს სოფიო ანდრონიკაშვილი გ.ჯ.), რომელიც შეისწავლა ს.ბარნაველმა (ქართული დროშები, 1953წ.)არ არის აღწერილი.ანდრონიკაშვცილების საოჯახო ალბომში აღმოჩნდა წინაპართა ფოტო სურათები: 1. გენერალ ლეიტენანტ იოსებ ზაქარიასა ძე ანდრონიკაშვილისა, რომელიც იყო მეფე ერეკლე მეორის შვილის ელენეს შვილი. მ,ას ცოლად ჰყავდა იმერეთის მეფის სოლომონის შვილის ქეთევანის შვილი სალომე ქაიხოსროს ასული წერეთელი. კნეინა ქეთევანი 1864 წელს სწვევია სოფელ მელაანში მცხოვრებ შვილს სალომეს და სიძეს იოსებ ანდრონიკაშვილს და აქ გარდაცვლილა 77 წლის ასაკში. დაკრძალეს ბოდბის მონასტერში. კედელში ჩაშენებული ფილა იუწყება,რომ იგი იყო თანამეცხედრე თავადის, იმერთა მეფის სოლომონის სარდლის და რუსეთის მეფის პოლკოვნიკის ქაიხოსრო წერეთელისა. იოსებ ზაქარიას ძე ანდრონიკაშვილის ეს სურათი აღმოჩნდა ნინო ჭავჭავაძე-გრიბოედოვის ალბომში. ფოტო ნახატიდან ჩანს გადმოღებული.2. სურათზე იასე ანდრონიკაშვილია გამოსახული, შვილი იოსებ ზაქარიას ძე ანდრონიკაშვილისა, ქიზიყის უკანასკნელი მოურავისა.ფოტო ნახატიდან უნდა იყოს გადმოღებული.3. ზაქარია ანდრონიკაშვილი, - მეფე ერეკლე მეორისა და იმერეთის მეფის სოლომონის შვილიშვილი.4. ანდრონიკაშვილების ოჯახი - ერეკლე მეფეს შთამომავალნი, მარცხნიდან: ივანე(ნიკო) ანდრონიკაშვილი, ნინო ზაქარიას ასული ანდრონიკაშვილი - ჯორჯაძისა, ელენე (ნუნუ) ზაქარიას ასული ანდრონიკაშვილი-ბაქრაძისა, სოფიო ზაქარიას ასული ანდრონიკაშვილი-ლეონიძისა.5.სოფიო ზაქარიას ასული ანდრონიკაშვილი (1855-1940).6. იოსებ ზაქარიას ძე ანდრონიკაშვილი (1877- 1954). აქვე ყოფილა საბუთები იმის შესახებ, რომ სოფიოს პაპამ იასემ ალექსანდრე გრიბოედოვთან ერთად მოაწერა ხელი თურქმენჩაის ზავს. თამარი და თინათინი ამაყობდნენ, რომ იოსებ ანდრონიკაშვილის ქალიშვილი ხორეშანი იყო იმ კალთამადლიანთა, რომელსაც ღმერთმა არგუნა გრიგოლ ორბელიანის დედობა და ტატო ბარათაშვილის ბებიობა.

erekle mefis STamomavlebi

ზაქარია ანდრონიკაშვილის ოჯახში იზრდებოდა ექვსი და-ძმა, მათ ცხოვრების შესახებ ქართულმა პრესამაც შემოინახა ცნობები, განსაკუთრებით დიდი ღვაწლი მიუძღვის ინჟინერებს იოსებ და გიორგი ანდრონიკაშვილებს./და- ძმამ სოფიო და იოსებმა დიდი როლი შეასრულეს თელავის საგანმანათლებლო-კულტურულ ცხოვრებაშიც. იოსებმა (1855-1940 წწ) მოხატა თელავის თეატრის ფარდა, მასვე ეკუთვნის რამდენიმე სპექტაკლის დეკორაცია. ამ უნიჭიერესმა ინჟინერმა 1882-1901 წლებში უხელმძღვანელა სოჭი-ტუაფსის, თბილისი -მანგლსი-ახალქალაქის, თბილისი-თიანეთის, თბილისი-განჯის, თბილისი-თელავი-სიღნაღის და სხვა გზების დაგეგმვა-მშენებლობას. ი. ანდრონიკაშვილი ილიაჭავჭავაძის შთაგონებით შეუდგა კახეთის რკინიგზის მშენებლობის გეგმის შედგენას. გ. თუმანიშვილთან ერთად იგი კახეთში რკინიგზის მშენებლობის უცხოელებისათვის გადაცემის წინააღმდეგ ილაშქრებს. მან პეტერბურგში და კავკასიის სოფლის მეურნეობის და ტექნიკური საზოგადოების სხდომაზე, ფინანსთა სამინისტროსთან არსებული რკინიგზის დეპარტამენტისა და თბილისის საუწყებათაშორისოს შეკრებაზე დაასაბუთა, რომ კახეთის რკინის გზის მშენებლობა უნდა დაეკისრათ თბილისის გუბერნიის ადგილობრივ ხელმძღვანელობასო. ი. ანდრონიკაშვილს დიდი დამსახურება მიუძღვის ქართული მუსიკალური კულტურის აღორძინება-აყვავების საქმეში. იგი იყო იშვიათი მუსიკალური ნიჭის მქონე, დაახლოვებული იყო პეტრე ჩაიკოვსკისთან და მისის მოწვევით ცნობილი კომპოზიტორი საქართველოში 1886 წელს ჩამოვიდა. 1926 წლის 7 თებერვალს საქართველოს საინჟინრო-ტექნიკურმა საზოგადოებამ კავკასიაში საინჟინრო ხელოვნების ერთ-ერთ საუკეთესო წარმომადგენელსა და საზოგადო მოღვაწეს დაბადებიდან 70 წლისა და მოღვაწეობის 45 წლის იუბილე გადაუხადეს. იუბილეზე ითქვა , რომ ი. ანდრონიკაშვილმა თბილისის სახელმწიფო პოლიტექნიკურ უნივერსიტეტში მოღვაწეობის დროს 1926-1932 წლებში გამოსცა 8 სახელმძღვანელო სამშენებლო ხელოვნების სხვადასხვა დარგში. განსაკუთრებული პოპულარობით სარგებლობდა მისი წიგნი „სამშენებლო ხელოვნება, ფუძე საძირკველები“ (1932 წელი) იუბილეზე წაიკითხეს სახალისო არტისტის მარიამ საკაროვა-აბაშიძის წერილი: „იოსებ ზაქარიას ძე ანდრონიკაშვილის საიუბილეო კომიტეტს! გთხოვთ კეთილი ინებოთ და გადასცეთ პატივცემულ იუბილარს შემდეგი. ავადმყოფობამ ხელი შემიშალა პირადად გხლებოდით და ქედმოხრით სალამი მომეძღვნა თქვენთვის. მართალია დღეს თქვენი სამსახურებრივი მოღვაწეობის იუბილეს იხდიან თქვენი პატივისმცემელნი, მაგრამ ვინც იცის თქვენი საზოგადოებრივი ღვაწლიც მოვალეა მხურვალე მონაწილეობა მიიღოს ამ დღესასწაულში. მე ცოცხალი მოწმე ვარ თქვენი დიდი გარჯისა ქართული მუდმივი თეატრის აღორძინებისათვის და უმადურება იქნებოდა ჩემის მხრივ, რომ გავჩუმებულიყავ. თამამად შეიძლება ვთქვა, რომ ქართული მუდმივი თეატრის აკვანი თქვენს ოჯახში დაირწა, მთელი სამზადისი პირველი ქართული სამზადისისათვის 1879 წელს და შემდეგ წლებში თქვენი მხურვალე და ავტორიტეყული

1.

2.

3.

5.6.

filologiis mecnierebaTa doqtori, profesori

giorgi javaxiSvili

მონაწილეობით წარმოებდა. იმ დედაშვილურმა გამხნევებამ და ალერსმა, რაც ჩვენ ახლადფეხადგმული თეატრის მუშაკებმა ვპოვეთ პირადად თქვენსა და თქვენს ოჯახში, შეგვაძლებინა დიდ დაბრკოლებათა დაძლევა და თუ საერთოდ ქართული კულტურის წიაღში ქართული თეატრი საუკეთესო ყვავილთაგანია, - ამას ქართული საზოგადოება უნდა უმადლოდეს თქვენისთანა იშვიათ თანამგრძნობელს და სამშობლო ქვეყნის წარმატებისათვის თავდადებულ მოღვაწეთ. მიიღეთ ჩემი გულწრფელი უაღრესი პატივისცემა და უმდაბლესი სალამი.“ იოსებ ზაქარიას ძე ანდრონიკაშვილი გარდაიცვალა 1940 წლის 15 ივლისს 85 წლის ასაკში. დაუბრუნდეთ სოფიო ანდრონიკაშვილის ცხოვრება-მოღვაწეობის აღწერას. სოფიო დაიბადა 1876 წელს იგი შეიყვანეს თელავის წმინდა ნინოს სასწავლებელში, რომლის დათავრების სემდეგ სწავლობდა თბილისის წმინდა ნინოს სასწავლებელში. 1893 წლიდან მას ვხედავთ უკვე საზოგადოებრივ სარბიელზე. არჩეულ იქნა ქართველთა შორის წერა-კითხვის გამავრცელებელ საზოგადოებაში. მასწავლებლობდა და თეატრალურ დადგმებშიც იღებდა მონაწილეობას. მართავდა ლიტერატურულ-მუსიკალურ საღამოებს, ლატარიას და შემოსავალს უგზავნიდა ქართული უნივერსიტეტის მშენებლობის მესვეურებს. სოფიომ მუშაობა დაიწყო მშობლიურ სოფელ მელაანში მისი მოთავეობით გაიხსნა სკოლა. იგი ყოველგვარი გასამრჯელოს გარეშე ბავშვებს ასწავლიდა ქართულ ენას და ლიტერატურას, ისტორიას, გეოგრაფიას და მათემატიკას. მისი მცდელობით ჩამოყალიბდა მომღერალთა გუნდი. ამის გამო აღფრთოვანებულმა ილია ჭავჭავაძემ მას გამამხნევებელი წერილიც კი მისწერა და დასახმარებლად გაუგზავნა ცნობილი ლოტბარი მონადირიშვილი, რომელმაც ამ გუნდისთვის დაწერა სამ ხმიანი სიმღერები და მოთავეს საჩუქრად არტიტურა გადასცა. ეს იყო 1894-1902 წლებში. 1999 წელს სოფიომ და მისმა ძმამ იოსებმა თელავში ჩამოაყალიბეს მუდმივი თეატრალური დასი და ყოველ კვირას მართავდნენ კონცერტებს და დგავდნენ სპექტაკლებს. სოფიო იყო რეჟისორი, მსახიობი და დრამატურგიც კი. სოფიო ლიტერატურულ მოღვაწეობასაც იწყებს. მისი საბავშვო მოთხრობები „მერცხლები“, „მკვეხარა გოგო“ და ლექსები ქვეყნდებოდა „ნაკადულსა“ და „კვალში“. სოფიო 1902 წლიდან 1915 წლამდე მარტოდ მარტო უძღვებოდა წინანდლის საუფლისწულო მამულში არსებულ სკოლას და ასწავლიდა ყველა საგანს, გარდა საღმთო რჯულისა. სოფიო ანდრონიკაშვილის მცდელობით წინანდლის საუფლისწულო მამულის სკოლა 4 განყოფილებიანად გადაკეთდა. მან შეადგინა ამ ტიპის სკოლების პროგრამა, რომელიც დაამტკიცა განათლების სამინისტრომ და საუფლისწულო მამულის გამგემ. მოსწავლეებს გაკვეთილები უტარდებოდა ხატვასა და ხელსაქნმეში. მოსწავლეთა ძალებით ყოველ შაბათს კი სარდაფის დიდ შენობაში ტარდებოდა თეატრალური და ლიტერატურული საღამოები.სოფიომ 1913 წელს სეადგინა არითმეტიკის შესასწავლი ხელსაწყო, რომლის დაბეჭვდის ნებართვა პეტერბურგიდან მოუვიდა,მაგრამ ამ წიგნის გამოცემას ხელი შეუშალა პირველმა მსოფლიო ომმა. სწორედ ამ წელს მიიღო ამ სკოლამ სანიმუშო სკოლის სახელწოდება. ხოლო მასწავლებელი დაჯილდოვდა ოქროს საათითა და სიგელით. 1919-1922 წლებში წინანდალში სოფიოს ხელმძღვანელობით გამართულ ლიტერატურულ-თეატრალურ საღამოებში აქტიურ მონაწილეობას იღებდნენ : ა.თუშმალიშვილი, ი. ლომიძე, ტ.ბააკაშვილი, ი.ბერეჟიანი, ნ.ტატიშვილი, შ.ბადურაშვილი, მ.პოპიჩი, ვ.მაკარევიჩი, ე.ანატენი, მ.ოვჩარენკო, გ.ბაკურაძე, ვერა ნიგარა, ჟოდრინი და სხვები. წინანდალში ამ დროს მოწყობილ საღამოებში ხშირად მონაწილეობდნენ ცნობილი მსახიობები: შალვა დადიანი, ნიკო გოცირიძე, ნუნუ მაჭავარიანი, მიხეილ გელოვანი, მომღერალი ალოშვილი, სასულე ორკესტრი დოლენკოს ხელმძღვანელობით და სხვა. 1924 წელს სოფიო თელავში გადმოდის და პირველ საშუალო სკოლაში იწყებს მუშაობას. მისი ხელმძღვანელობით აქ დაიდგა პიესა „სპარტაკი“, ვოდევილები და ეწყობოდა ლიტერატურული გასამართლებანი.1931 წელს სოფიო ავადმყოფობის გამო სკოლას ჩამოშორდა , მაგრამ სიცოცხლის ბოლომდე სამაგალითო მასწავლებლად და ადამიანად ეგულ;ებოდათ მის ნამოწაფრებს: სოფიო ჭიაურელს, სარა ქურციკაშვილს, იოსებ ბოლქვაძეს, ელენე ბააკაშვილს, დავით სავანელს, სოფიო ქურციკაშვილს, გიორგი ჭიისტოს და სხვებს. მას ჰქონდა თავისი წარჩინებული მოწადფეებისათვის დაწესებული სტიპენდია. 1954 წლის 3 ივლისს გარდაიცვალა ქალბატონი სოფიო და შთამომავლობას დაუტოვა ხსოვნა სახელოვანი წინაპრებისა,მაგალითი თავდადებული შრომისა და სიყვარული მოყვასისა.

Tornike xaCiZis gverdi

gamarjobaTme var Tornike xaCiZe - fotomoyvaruli.

Cemi gverdis Temad avirCie mzis Casvla - sunset. es sityva yvelas sasiamovno SegrZnebes uRviZebs,

TviTon sanaxaoba ki ulamazesia.miiReT mcire porcia am siamovnebis -

mzis Casvlebze monadirisgan!

Sunset

qristina garuCava

Zoo

davamTavre Jurnalistikisa da media-menejmentis kavkasiuri skola. mainteresebs documenturi filmebi da fotografia. miyvars xatva da mxatvruli literatura.

cxra mTasa da cxra zRvas iqiT . . .

მოდით, ჯერ ჯინის ამბავს მოგიყვებით: „ თურმე, ჯინმა გადაწყვიტა დასვენება და საკუთარ თავს მსოფლიოს ყველა ეროვნების ქალთან სიამოვნების უფლება მისცა. ამ სასიამოვნო თავგადასავლის მერე, გულუხვმა ჯინმა ქალბატოები თავისთან მიიპატიჟა და ყველას თითო სურვილის შესრულება აღუთქვა. ფრანგმა, რასაკვირველია, ერთი ღამის სანაცვლოდ ვილა მოითხოვა ნიცაში; იტალიელმა– პორშეს ბოლო მოდელი...ზოგმა რა და ზოგმა რა.. კუთხეში ზის ქართველი ქალი და ცრემლად იღვრება. ჯინი გაოგნებული მივიდა მასთან და დაჰპირდა ნებისმიერი სურვილის შესრულებას. თვალცრემლიანმა ქართველმა მუდარით ახედა და სთხოვა: „ნუ გამიბაზრებ, რა!!!!“

ამის მერე მახსენდება ფრაზა „რაც მაგრები ვართ, ქართველები ვართ“!!!

მოკლედ, ამას ჩვენს ძირითად თემასთან კავშირი არ აქვს ან იქნებ კიდეც აქვს. ნებისმიერ შემთხვევაში, მიგრაცია და ჯინის და ქართველი ქალის ამბავი, თქვენთვის მომინდვია დასაკავშირებლადაც და განსასჯელადაც .

ამბობენ, 21–ე საუკუნეში ქვეყნებს შორის მოისპო საზღვრები და ინტერნეტმა ყველაზე დაშორებული წერტილებიდანაც კი შესაძლებელი გახადა ინფორმაციის მოპოვება და მისი ფართო მასებისთვის გაცნობაო. ამის დამადასტურებელ უამრავ მაგალითს მოგიტანენ გლობალიზაციის, ინფორმაციული ტექნოლოგიებისა და ინტერნეტ მამები. თუმცა, ქართველები რისი ქართველები ვართ, აქაც თავისთავადობა და პარადოქსი რომ არ დავუპირისპიროთ მათ. არც მეტი და არც ნაკლები, 21–ე საუკუნის საქართველოში არ არსებობს ოფიციალურად სანდო და ამომწურავი სტატისტიკა მიგრაციაზე. http://www.eurasianet.org/node/61772 2010 წლის 19 აგვისტოს ერთ-ერთ სტატიაში, „საქართველოდან მიგრირებულთა რიცხვი გამოცანად რჩება“, წერია: „ამ ეტაპზე, საქართველოს ოფიციალური საემიგრაციო სტატისტიკა ერთპიროვნულად ეყრდნობა სასაზღვრო გამშვები პოლიციის მიერ შეგროვებულ ყოველწლიურ მონაცემებს_ ეს არის რცხვი, რომელიც არ აკეთებს დიფერენცირებას მიგრაციის მიზნების მიხედვით. ოფიციალური მონაცემებით, 200 000-ზე ნაკლები ქართველი ცხოვრობს საზღვარგარეთ, რაც საქართველოს 4.4 მილიონიანი მოსახლეობის 4.5% შეადგენს. თუმცა, დამოუკიდებელი დემოგრაფები მიიჩნევენ, რომ რეალური რიცხვი გაციელებით მეტია და 300 000-დან 1 მილიონამდე მერყეობს“.

საქართველოს სტატისტიკის დეპარტამენტის კრებულში, „საქართველოს მოსახლეობის 2002 წლის პირველი ეროვნლი საყოველთაო აღწერის შედეგები“, ვკითხულობთ: „კრებულში მოცემული ინფორმაცია ემიგრანტების შესახებ მიღებულია მოსახლეობის აღწერის პერიოდში საქართველოში მყოფი მათი ოჯახების მიერ“. ამავე კრებულზე დაყრდნობით, საქართველოდან მიგრირებულთა 78,4 პროცენტი ეკონომიკური პირობების გაუმჯობესების მიზნით წავიდა, მიუხედავად იმისა, რომ მათი 8,5% აქ ისედაც დასაქმებული იყო. 2002 წელს მიგრირებულთა 58.7% იყო მამაკაცი და 41.3% იყო ქალი, რაც, გული მიგრძნობს, რეალობას დიდად შორდება 2010 წლისთვის. წასულთა დიდი უმეტესობა ფინანსურად ეხმარებოდა თავის ახლობლებს საქართველოში, თუმცა იყო ემიგრანტების 7%, რომლებსაც საქრთველოდან ეხმარებოდნენ. მნიშვნელოვანია ისიც, რომ მაშინ როცა ემიგრანტთა დიდი უმრავლესობა საქრთველოს მოქალაქედ დარჩენას ამჯობინებდა, 17% მაინც მიმღები ქვეყნის მოქალაქე გახდა და 1.8% საერთოდ დაიჩაგრა და მოქალაქეობის გარეშე იყო უცხო ქვეყნებს შეხიზნული.

2002 წლის აღწერაში მიგრანტების რელიგიური და ეთნიკური წარმოშობაც არ დავიწყებიათ და აღმოჩნდა, რომ მართლმადიდებელ ქართველებს ბადალი არ ჰყავთ ახლის ძიებასა და ადაფტაციაში, საქართველოშ მცხოვრები რუსები, სომხები თუ აზერბაიჯანელები მათ ამ მხრივ გვერდით ვერ დაუდგებიან.

საქართველოდან წასულების დიდი უმრავლესობისთვის საკომუნიკციო ენად რუსული იყო, თუმცა, 2002 წელში 3%-მა იცოდა ინგლისური, ამდენივემ ბერძნული, გერმანული და ფრანგული კი შედარებით ნაკლებმა. სავარაუდოდ, ეს მაჩვენებლები აქტუალურობას კარგავს 2010 წლისთვის.

2002 წელს 27,8% საქართველოში დაბრუნებაზე არც ფიქრობდა, 70% კი პირიქით. ნეტავ, 2010 წლისთვის როგორია ეს მაჩვენებლები???

ეს, ისე, სტატისტიკური ინფორმაცია დაინტერესებული მკითხველისათვის. ფაქტი კი ფაქტად რჩება, საზღვარგარეთი ჯერ კიდევ თავბრუდამხვევი ძალით იზიდავს ქართველებს და სულ ახალ-ახალი ნაკადი გაედინება ჩვენი ქვეყნიდან. მე, პირადად, ჩემი ნაცნობებიდან, წასული ბევრი მინახავს და უკან დაბრუნებული მარტო ჩემი ბიძაშვილი ვნახე, რომელიც თავის პატრიოტული გადაწყვეტილებით ახლა ძალიან უკმაყოფილოა.

ეს საზღვარგარეთი რითაა ასე საინტერესო, მე ვერ დავადგინე. თვითონაც ბევრი ვიარე ევროპაში, მაგრამ დიდად ვერაფერმა დამაინტერესა. ამიტომაც რუბრიკაში „ცხრა მთასა და ცხრა ზღვას იქით“ ჩვენი დიდი სურვილი იყო ელაპარაკათ ჩვენს ახლობლებს იქაურ ცხოვრებაზე, თავიანთ გამოცდილებაზე. ამ ნომრისათვის წერილი ერთ-ერთ ჩვენს მეგობარს უნდა მოეწოდებინა, მაგრამ დიდი ლოდინის შემდეგ სტატიამ მაინც ვერ მოაღწია თელავამდე. ჩვენ გვესმის მისი, ის ძალიანაა დაკავებული. სხვებს კი, ჯინის ქართველი ქალივით ერთი პრობლემა აქვს: წასვლის მიზნის და იქ აწყობილი თუ აუწყობელი ცხოვრების მიუხედავად, როგორც ჩანს, არ უნდათ, რომ „ეს გააბაზრონ“. პირადად მე, ამ შემთხვევაშიც დაბნეულად ვსვამ კითხვას „რატომ?“. ეს ხომ, თქვენი გამოცდილების გაზიარებაა თქვენი ახლობლებისთვის. ეს ხომ უბრალო შესაძლებლობაა, რომ „წინა კაცი უკანა კაცის ხიდი“ იყოს.


gverdi

ერთი თვის თავზე მოსაყოლი ბევრი დაგვიგროვდა, მეგობრებო. მოგახსენებთ, რომ ჩვენი ვარაუდი გამართლდა და facebook-ზე ყინულმა დნობა დაიწყო, მეგობრობა ამართლებს და დისკუსიებში სულ ახალ–ახალი ადამიანები ერთვებიან. ჩვენ ეს, რასაკვირველია, ძალიან გვახარებს, თუმცა, იდეალურად აქტიური გვერდი და სერიოზული სადისკუსიო ჯგუფი ჩვენ ჯერ ვერ ვართ (ამბიციური განცხადებაა??).

ასე გამოიყურება, ჩვენი მუშაობის ტემპები 13 სექტემბრიდან დღემდე. დღეისთვის ჩვენს ჯგუფს 993 „დამლაიქებელი“ ჰყავს, ამათგან აქტიურ მომხმარებლად 736 ითვლება და დღეში 3 ახალი წევრი გვემატება. ჩვენს facebook გვერდზე გენდერული ბალანსი სასტიკად დარღვეულია და 61 % ქალები აბსოლუტურ უმრავლესობას წარმოადგენენ (ვაიმეეეე, აქაც???). facebook-ს არც ასაკობრივი ჯგუფები გამორჩა მხედველობიდან და აღმოჩნდა, რომ პირველ ადგილზეა 18–24 წლამდე ასაკობრივი ჯგუფი, მეორეზე 25–34, მესამეზეა ერთდროულად 13–17 და 35–44 ასაკობრივი ჯგუფები, ხოლო ბოლოზე 45 + ჯგუფი.

Tiniko Khanjaliashvili

facebook-ი საშუალებას გვაძლევს ჩვენი „დამლაიქებლების“ გეოგრაფიულ გადანაწილებასაც ვადევნოთ თვალი: 820 – საქართველო, 22–აშშ, 14–საბერძნეთი, 12_გერმანია, 10–იტალია, 7–რუსეთი, ერთეულები არიან ბრიტანეთიდან, ესპანეთიდან, ჰოლანდიიდან, საფრანგეთიდან, ისრაელიდან, უნგრეთიდან, ეგვიპტიდან, თურქეთიდან, პოლონეთიდან, ავსტრიიდან, უკრაინიდან, სომხეთიდან და 1–იც ბელგიიდან.

ახლა, რაც შეეხება, ჩვენს აქტივობებს facebook-ზე:

ამ თვეში ჩვენ გვქონდა ორი პრემიერა ჩვენი მეგობრებისთვის: „თელავური სერიების“ მე–10 სერიის, „რეპერების და „თელავური სერიების“ საუნდტრექის პრემიერა, რომელსაც ჩვენი მეგობარი, ნიჭიერი და შემართებით სავსე (ბევრი თელაველისთვის უჩვეულო შემართებით) დადო, ბაჩა და ნეგა წარმოადგენენ ;).

გინდ დაიჯერეთ და გინდ არა, ჩვენ საოცარი აღმოჩენა გავაკეთეთ ჩვენი fb გვერდის საშუალებით: საქართველოში წიგნი ჯერ ისევ პოპულარულია!!! ჩვენს სტატუს შეტყობინებაზე: „ყველას, ყველას!!!! ბოლოს რა წიგნი წაიკითხეთ, რომელმაც რაღაციმ მაინც მოგხიბლათ?? (მე ამ ბოლო ხანებში ვერაფერს ვპოულობ, რომ გული დავუდო და იქნებ, თქვენი რეკომენდაციები გამომადგეს)“, 33 პასუხი დაფიქსირდა და აღმოჩნდა, რომ საოცრად საინტერესო წრე იკრიბება „თელავური სერიების“ fb გვერდზე, კითხულობენ იორამ ჩადუნელს, გერშენის მემუარებს, „ოსტატს და მარგარიტას“ , „მადამ ბოვარს“ და „ზაჰირს“, ჰაბარდის „დიანეტიკას“ და დავიწყებული ავტორის „დაბადების ტრამვას“, დოსტოევსკის „თეთრ ღამეებს“ და მულიშის „ზეცის აღმოჩენას“, ფამუქის „მე მქვია წითელი“, „კაცი, რომელიც იცინის“, ტურაშვილის „ჩაძირული ქალაქის ღამეს“, მარკესსა და პავიჩს და ჩაპლინის „ჩემ თავგადასავლს“, ასე რომ, ამის მერე იმის ცოდნა, რომ ჩვენ ონლაინ რეჟიმში ინტელექტუელბიც გვყავს, აღარ უნდა გაგიკვირდეთ.

ჩვენს გვერდზე კვირაში ორჯერ იკრიბებიან ინტელექტუალები და ორი განსხვავებული მიმართულებით ირჯებიან ინტელექტის გამოვლინებისთვის: მსოფლიოს დროშები და უბრალოდ, ძალიან ზოგადი კითხვები. მინდა გითხრათ, რომ უდიდესი სიამოვნებაა იმ კომენტარების კითხვა, რომლებიც იდება სურათებზე ინტელექტ-შერკინების დროს, იმდენ ახალ ამბავს მოისმენ, რომ ნამდვილად გაგიჩნდება გარკვეული „ობსცესია“ ეს პროცესი ყოველ კვირა გაიმეორო. კითხვებს ჩვენივე ჯგუფის წარმომადგენლები გვიგზავნიან. ამ ეტაპზე ვეყრდნობით პაატა ჩახვაშვილისა და მაია ზოდელავას უსაინტერესოს კითხვებს, დროშების განყოფილებას კი ცალსახად გიო განაგებს.

ძალიან აქტიური ინტელექტუალები არიან უსაყვარლესი ელენე კულულაშვილი, უჭკვიანესი მარი გრიშიკაშვილი, პაატა ჩახვაშვილი, პაატა ალიაშვილი და ლევან ტყავაძე, მხიარული და საინტერესო დარიჩინა დარ, მაია ზოდელავა, მზია დოლიძე, ირაკლი ცისკარიძე, რამაზ კვარაცხელია, გიორგი ჩახვაშვილი, ილია მეხრიშვილი.

აქვე ერთ საინტერესო და ცოტა დამაბნეველ ფაქტზეც შევჩერდებით_ჩვენს ჯგუფში თელაველებზე მეტად არათელაველები აქტიურობენ. ამაში ცუდი მხოლოდ ისაა, რომ თელაველები არ აქტიურობენ, თორემ, ჩვენ ძალიანაც გვიხარია არათელაველებისგან ასეთ მხარდაჭერას რომ ვგრძნობთ. თელავს და მის ზოგიერთ ახალგაზრდა მოქალაქეს კი ისევე სძინავს ონლაინში, როგორც რეალურ ცხოვრებაში და დარწმუნებული ვარ, საკუთარ თავთან და დანარჩენ სამყაროსთან თავს ასე იმართლებს:“უჰჰ, მე მაგათ თავს არ ვუყადრებ“... კი, ბატონო, მაგრამ ფსევდო-ნაციონალური და ფსევდო-გლობალური საკითხები რომ „გაინტერესებთ“ და მათი „მოგვარებისთვის“ კომენტარებს და იდეებს არ იშურებთ, იქნებ ჯერ საკუთარი ქალაქიდან დაგეწყოთ და პატარა პრაქტიკა გაგევლოთ თქვენს მშბლიურ ქალაქში მსოფლიოს, დემოკრატიის და სამოქალაქო საზოგადოების ტოტალურ გადარჩენამდე. ამ დროს ძილის დრო ნაკლებად გვაქვს, რადგან თელაველ ახალგაზრდობას საკმაოდ ბერვი სერიოზული პრობლემა ჰქონია ყოფითიც და ისე, აზროვნებაში გენეტიკურად ჩაკოდირებულიც. ჩვენს სტატუს-კითხვაზე, „თქვენი აზრით, რა არის ახალგაზრდობის ყველაზე მწვავე პრობლემა თელავში???“ 25 კომენტარი ამოვიკითხეთ: დარიჩინა დარ ბათუმელია, მაგრამ მისწვდა მის ყურს, რომ სხვისი გამორჩეულობის მიმართ აგრესიულები ვართ, მილედი ლუბას თელავში გასართობი ადგილების არარსებობა არ მოსწონს და ვერც შევედავებით, ელემენტარული კინოთეატრის არარსებობას უჩივის დათო მამუკელაშვილიც, სრული ჭეშმარიტებაა ნინო დიასამიძის განცხადება იმაზე, რომ „პრობლემა აზროვენაბშია“ და რომ სილაღე გვაკლია, დავით ომსარაშვილს ახალი უტოპიის დაწერის იდეაც კი გაუჩნდა „ასე წყნარად და მშვიდად“ მცხოვრები თელავის მიხედვით და ძალაინ საინტერესო ანეგტოტით ახსნა თელაველების „ფეხებზე მკიდია“ დამოკიდებულება გარემოსადმი, (ამ ანეგდოტის სრული ვერსია იხილეთ ჩვენს გვერდზე დათო მამუკელაშვილის კომენტარში).

ამის შემდეგ დავინტერესედით, თუ რა არის პოზიტიური ჩვენს გარშემო, თუმცა ნინო დიასამიძის სტატუსად ქცეულ კითხვაზე „რა მოგწონთ თელავში, თელაველებო?“ მხოლოდ 15 კომენტარი დაფიქსირდა და ჩვენი აღფრთოვანება ძირითადად ჰაერით, გეოგრაფიული მდებარეობით, ცაცხვების ხეივნით და ნადიკვრისა და ბარნოვის ქუჩებით, ხინკლით (ზვიად ლუხუმაიძის გულახდილი აღიარება) შემოიფარგლა. ელენე კულულაშვილს არაფერი მოსწონს დღევანდელ თელავში და მაია არავიაშილს ნიუ-იორკსაც კი ურჩევია თელავი-„პატარა, მყუდო, მშვიდი და საყვარელი“. ნიუ-იორკი არ მინახავს და რატომღაც არც მაინტერესებს, მაგრამ არ შემიძლია არ დავეთახმო მას . თუმცა....რა დასანანია, რომ თელავის მთელი ხიბლი მისი ბუნებრივი პირობები და გეოგრაფიული მდებარეობაა!!!!!

და კიდევ აი, ფოტო განწყობისათვის, რომელიც fb -ზე, ჯგუფში „თელავი თელავალები“ პროფილის ფოტოდ დევს.

აქ გავჩერდები და შეგენბულადაც (და გამგებმა გაიგოს)...ამ დროისთვის სულ ესაა, ერთი თვის შემდეგ კი ჩვენ ახალი თემებით, სახელებით და ახალი მეგობრებით ისევ შევხვდებით....იმედია, მეტი ხალისით და ნაკლები „ეჰ-ით“!!!


vaxo mosiaSvilis gverdi

Taviთავი და თავი ყველაფრისა არის თავი

კოტე ყუბანეიშვილი

პოეზია არ ნიშნავს მხოლოდ რაღაც სიტყვაღვარჭნილობას, ბგერას რითმას და ჟღერადობას. (დაწვრილებით ამ საკითხზე შეგიძლიათ გაეცნოთ პაატა შამუგიას ესსეს ”როგორ დავწეროთ ლექსები” http://www.facebook.com/profile.php?id=1247992632#!/notes/bart-ian-disrael/rogor-davtse-rot-leksebi/434605356106). ჭეშმარიტი პოეზია სიზუსტეშია, კონექსტისა და ფრაზის სიზუსტეში. უმაღლესი პოეზია ყველასთვის ნაცნობის და მისაწვდომის იმგვარი კომბინაციაა, როცა ადამიანს აზრი ტყვიასავით ხვდება შუბლში და არასოდეს ავიწყდება. სწორედ ამიტომ წარვუმძღვარე სტატიას ჩვენი დროის ერთ-ერთი ყველაზე დიდი პოეტის გენიალური ფრაზა, რომელიც მან მის შესახებ გადაღებულ მოკლე ფილმში ინტერვიუსას თქვა (იხ. აქ http://www.youtube.com/watch?v=eUVv1kl1k88). ვიცი ბევრს გაუკვირდა რატომაა კოტე ყუბანეიშვილი ჩვენი დროის ერთ-ერთი ყველაზე დიდი პოეტი? მის ლექსებში ხომ ვერსად წააწყდებით კრეტინულ ჩახვევებს, ვითომ გულისშემძვრელ ფრაზებს, მოყირჭებულსა და გულისამრევ ფსევდო რომანტიზმს. ის ხომ არ ხმარობს ისეთ ვითომ ლამაზსა და პოეტურ სიტყვებს როგორიცაა: თავთუხები, მთვარე, ზეაღმფრენი, აღტაცება, სული, ღმერთი და ა.შ. რა თქმა უნდა არა, ის უბრალოდ ამბობს მოკლე და ზუსტ ფრაზებს და სწორედ ამიტომ საუკეთესო პოეტია. თუმცა მოვეშვათ ახლა პოეზიასაც და პოეტებსაც, გენიალურებსაც და არაგენიალურებსაც, რადგან ჩემი სტატიის თემა როგორც სათაურიდან მიხვდით არის არა პოეზია, არამედ თავი. სრულიად მარტივი, ბანალური და ყოველდღიური რამ. ის რაც მოცემულ მომენტში მეც და თქვენც აუცილებლად გვაბია მხრებს ზემოთ, თუმცა იშვიათად თუ ფიქრდება ვინმე რა კავშირშია მისი თავი და გარემომცველი თავები გარემოსთან. მივყვეთ დადინჯებით, აჩქარება ამ საქმეში არ გამოგვადგება. რაკი გავიგეთ რომ ყველაფრის თავი სწორედ რომ თავია, აუცილებელია გავარკვიოთ რა ხდება ჩვენს თავებში, გავარკვიოთ რომ დავინახოთ როგორები ვართ, რადგან ჩვენი თავი წარმოადგენს ორგანოს, რომელიც უპირატესად აზრებისა და ფანტაზიების სამყაროს ეკუთვნის და გარეგნულად კი შეიძლება დიდი ვერაფერი შესახედავი იყოს, მეტადრე ჩემი გაბურძგნული თავი.

მთელი პრობლემა ისევ და ისევ იმაშია რომ ჩვენ გვაქვს ცნობიერება, რომელიც არასოდეს მოგვცემს საშუალებას ჩვენი ბედნიერება დავიყვანოთ ფიზიკურ არსებობამდე. სწორედ ამიტომ ჩვენ შეიძლება ვიყოთ მოტყუებულები. ყველას კარგად მოგეხსენებათ რომ ჩვენ ჯერ კიდევ საბჭოთა აზროვნების კატეგორიებში ვიმყოფებით და ნელ-ნელა ნაბიჯ-ნაბიჯ და სამწუხაროდ ძალიან არათანმიმდევრულად ვცდილობთ აქედან გამოძრომას, მაგრამ ჩასატარებელია კოლოსარული ინტელექტუალური შრომა ჩვენ გარშემო არსებული სივრცე გახდეს რეალური. ჩვენი ცხოვრება გაჟღენთილია ტოტალური სიყალბით და ეს მხოლოდ ჩვენ თავებში არსებული მოწამლული და არასწორი აზროვნების ტიპების ბრალია. უფრო ცხადი რომ გავხადოთ მსჯელობის საკითხი

რამდენიმე მარტივ მაგალითს მოგიყვანთ თუ როგორ ვხდებით მოტყუებულები. იმისათვის რომ ქალაქი არსებობდეს საჭიროა სახლები, ადამიანები, დაწესებულებები და ა.შ. მაგრამ ეს ყველაფერი საკმარისი არაა იმისათვის რომ ქალაქი შედგეს. საჭიროა უმთავრესი რამ: ესაა ჩვენს გონებაში არსებული ვირტუალური ქალაქი, რომელიც ამ მატერიას აქცევს სწორედ რეალურად. სხვაგვარად თუ ვიტყვით სულს ჩაბერავს. ჩვენ გვაქვს ქუჩები, სახლები, დაწესებულებები, ჩვენ ვცხოვრობთ ერთმანეთის გვერდით, მაგრამ იმის გამო რომ ჩვენ თავში არ არსებობს სივრცე სადაც გავიაზრებდით ამ ყველაფერს როგორც ქალაქს, ჩვენ გარშემო არ არის ქალაქი. ჩვენი ურთიერთობები გვაროვნულ-ტომობრივს გავს, სადაც სხვა ადამიანთან ურთიერთობისთვის აუცილებელი პირობაა რაღაც სავალდებულო კავშირი. ჩვენ აღქმაში არ არსებობს ქალაქი რომელიც ისევეა ჩემი, როგორც ჩემ საკუთრებაში არსებული სახლი. ჩვენ ასოციალურები ვართ და სინამდვილეში ქალაქი იქცა გეტოდ. უფრო ნათელი მაგალითს მე წავაწყდი უნივერსიტეტში..

იმისათვის რომ არსებობდეს უნივერსიტეტი, საჭიროა იყოს ტექნიკური ბაზა, ლექტორები და სტუდენტები. ეს ყველაფერი არის, მაგრამ არ არსებობს უნივერსიტეტი გონებაში. მას ცხადი შინაარსი არ გააჩნია. ამიტომ უნივერსიტეტი იქცა ადგილად სადაც კი არ ასწავლიან და კი არ სწავლობენ არამედ ადამიანები საკუთარ უცოდინრობაში ყრიან ფულს. საოცრებაა, როგორ შეიძლება გადაიხადო იმაში, რომ არ გასწავლონ. ამის გააზრება შეუძლებელია. ეს არაა ნორმალური ადამიანური გონების ნაყოფი. ისევე როგორც არანორმალურია ქალაქში, სადაც უნივერსიტეტია და ყოველ დღიურად აქ 3000ზე მეტი სტუდენტი ცხოვრობს, ექვსი საათის შემდეგ ქალაქი იყოს უკაცური. ვერსად წააწყდები იმ ახალგაზრდულ ტემპს, რომელიც ცივილიზებული სამყაროს ნებისმიერ საუნივერსიტეტო ქალაქში უმალ მოგხვდებათ თვალში. გამოდის რომ ჩვენ ყველაფერი გვაქვს და არაფერი არ გვაქვს. ანუ მთელი ჩვენი ცხოვრება გარშემორტყმულია ილუზიებით და სამწუხაროდ ეს ილუზიები არაა მხოლოდ მატერიალური. სამწუხაროდ საბჭოთა საწამლავი ბევრად უფრო მძლავრია და ჩვენ გვაქვს ასეთი მოჩვენებითი ოჯახები, ასეთი მოჩვენებითი კულტურა, ასეთი მოჩვენებითი სიყვარული, მოჩვენებითი მეგობრობა. დიდი ხნის განმავლობაში მესმოდა რომ ქართველებს დიდი კულტურა გვაქვს. სამწუხაროდ ჩვენ არანაირი კულტურა არ გაგვაჩნია დღეს. ამ სიტყვებს სრული პასუხისმგებლობით ვაცხადებ. ჩვენ გვაქვს უმდიდრესი და მართლაც უნიკალური კულტურული მემკვიდრეობა მაგრამ არა კულტურა. რითი განსხვავდება კულტურული მემკვიდრეობა რეალურად არსებული კულტურისგან? ერთადერთი რამით - როდესაც შენ კულტურაში მოცემული ღირებულებები, ფასეულობები, იდეები შენ რეალურ ყოფით ყოველდღიურ ცხოვრებაში არანაირ მონაწილეობას არ იღებს, მაშინ ის იქცევა კულტურულ მემკვიდრეობად რომელიც შანსს კი გაძლევს განივითარო თავი, მაგრამ სანამ ამას არ შეძლებ შეიძლება ასწლეულები იარსებოს სამუზეუმო ექსპონატივით. და მე გეტყვით როგორ შეიძლება ჩვენ ვიძახდეთ რომ ჩვენ ტოლერანტები, შემწყნარებლები, ზნეკეთილი ხალხი ვართ, რომ ჩვენი კულტურის ნაწილია ვაჟა ფშაველა, ანდა ვეფხისა და მოყმის ბალადა, როცა ”სომეხი” სალანძღავ სიტყვად ვაქციეთ, ყოველ დღიურად ვწუწუნებთ რომ ”შეგვჭამეს ჩინელებმა” და ა.შ. და რაც მთავარია ჩვენი დამოკიდებულება კულტურისადმი პირველ რიგში ვლინდება იმაში თუ რა ფინანსებს ვხარჯავთ ამაში. დიახ გადახდაში გამოიხატება ჩვენი დამოკიდებულება კულტურისადმი და ეს პირდაპირპროპორციულია ჩვენი კულტურული დონისა. როცა შეიძლება წელიწადში დახარჯო 7000-დან 10000 ლარამდე და აქედან კულტურის ნებისმიერ ფორმაში გადახდილი თანხა 100 ლარიც კი არ არის, რამდენი შოთა, ვაჟა, ილია და აკაკიც არ უნდა გყავდეს, ბანძი და ჩაბანძებული ხარ. იჯექი და ირტყი მჯიღი მკერდში და იყვირე რომ 3000 წლოვანი კულტურა გაქვს, უაზრობაა. 17-ში თელავში ოფიციალურად გაიხსნება თეატრი, დაიწყებს მუშაობას წიგნის მაღაზია, ლიტერატურული კაფე, დაიდგმება სპექტაკლები, მაგრამ თუ ჩვენ გონებაში არ გაჩნდება სივრცე, სადაც გავიაზრებთ რომ ეს მნიშვნელოვანია, რომ ამაში ჩვენ უნდა გადავიხადოთ, რომ ფიზიკური არსებობის მიღმა უნდა გაგვაჩნდეს სულიერი ფასეულობები და ღირებულებები, რომლებსაც არაფერი განსაზღვრავს და აყალიბებს ისე როგორც ხელოვნება, ჩვენ ვიცხოვრებთ მოჩვენებებით სავსე სამყაროში სადაც ნამდვილი არაფერია და სადაც ჩვენ თვითონაც კი არ ვართ ნამდვილები. ასე რომ ძირს რესტორნები, ძირს ეს ყალბი სიტყვებით გაჟღენთილი ბრტყელ-ბრტყელი გაწელილი სადღეგრძელოები. წინ, წინ რეალური ცხოვრებისკენ, ნამდვილი ქალაქისა და ნამდვილი სიცოცხლისკენ. ერთმანეთს შევხვდებით ან თეატრში ან ჯოჯოხეთში :))))

vaxo mosiaSvili

ამას წინათ გიორგი ბეჟანიშვილმა შემომთავაზა საავტორო რუბრიკა აბსოლუტური თავისუფლების კომფორტით, როდესაც წერ რასაც გინდა, რაზედაც გინდა და რამდენსაც გინდა, ანუ, ახლა, როცა ასე მოდაშია `3D~ _სამგანზომილებიანი ლუდი, კინო და ტექნოლოგიები, საავტორო თავისუფლების ამგვარი სამგანზომილებიანი განცდა , მართალი გითხრათ, დიდი სიამოვნებაა და ფუფუნება, რისთვისაც დიდ მადლობას მოვახსენებ ჩემს უმცროს მეგობარსა და ასევე ჟურნალ `თელავური სერიების~ მთელს შემოქმედებით ჯგუფს, რომელთაც ასე უმალ აიტაცეს და გაიზიარეს გიორგის ამგვარი ინიციატივა. ერთი სიტყვით, შემოთავაზება მივიღე და პირველი თემაც ამოტივტივდა ფიქრში : თანამედროვე ქართული ტელესივრცე და მისთვის დამახასიათებელი, რბილად რომ ვთქვათ, უცნაურობანი, მაგრამ მოხდა ისე, რომ ჩემმა პერსონალურმა კომპიუტერმა მოულოდნელად აურია და იძულებული გავხდი, კომპიუტერების თელაველი ექიმ-აიბოლიტისათვის, ლეონ მანველისათვის მიმემართა დახმარების სათხოვნელად. ლეონი, როგორც ამ ამბის სუპერპროფესიონალი და ჩემი კარგი მეგობარი, მთელი გულით ̀ ჩაეჯიგრა~ ჩემს გასაჭირს და სამი დღის განმავლობაში მოთმინებითა და რუდუნებით ალაგებდა ჩემს სრულიან ქაოტურად და აბსურდამდე მისულ დაულაგებელ კომპიუტერულ მეურნეობას, და ბოლოს, მაინც დაალაგა! (Dაბა, ლეონი რისი Lლეონია, ეს ვერ მოეხერხებინა!) და მეც მომეცა შანსი, მომესწრო მასალა ჩვენი ჟურნალის ახალი ნომრისათვის. Mმე კი ყოველივე ეს იმისთვის მოგიყევით ასე ვრცლად, რომ ავხსნა, რატომ შევცვალე პირველი წერილის თემა: ჯერ, ერთი, დაწყებული სტატია, დაუდევრად მქონდა მიგდებული ე.წ. `დესქტოპზე~, და რომ აურია `ვინდოუსმა~, შარშანდელი თოვლივით დამეკარგა და ვიფიქრე, რაღა ის აღვადგინო, ბარემ ახალს გამოვაცხობ-თქო, არანაკლებ აქტუალურ და საინტერესო თემაზე. თემებს, აბა, რა დალევს! Aასე რომ, ტელევიზიებზე მერეც მოვასწრებთ და ვისაუბრებთ, ახლა მინდა, მოგითხროთ ჩემი სამდღიანი ეპოპეის შესახებ , როცა ჩემს ოჯახში ყველამ ერთად აღმოვაჩინეთ, რომ მოულოდნელად უკომპიუტეროდ დარჩენილებმა ლამის ოჯახის წევრი `დავკარგეთ!~ საწერ მაგიდაზე, სადაც კომპიუტერი იდგა, სრულმა სიცარიელემ, სევდამ, დარდმა, ნოსტალგიამ და, როგორც ჩემი ძველი მეზობელი დეიდა ანეტა იტყოდა, `ყოლიფერმა სატკივარმა~ დაისადგურა, ამ სიტყვის პირდპირი და გადატანითი მნიშვნელობით. Oოჯახის წევრებიც, ჩემი თამადობით, დროდადრო ანგარიშმიუცემლად მივდიოდით მაგისათან მიდგმულ სკამთან, ჩამოვჯდებოდით და ვსევდიანობდით და მერეღა გვახსენდებოდა: იქ ხომ კომპიუტერი აღარ დგას!

პირველ საღამოს არაუშავს, აი, მეორე დღე რომ მიიწურა, იცოცხლე, დაიწყო რეკვა და დამესიჯება, ანუ ახლობლებისა და მეგობრების `სასტავმა~ ძებნა დაგვიწყო მეც და ჩემს ქმარ-შვილსაც, რადგან ქართველები ვართ და ერთმანეთისადმი ყურადღებიანები და რომ არ გამწვანდა `სკაიპი~ და `ფეისბუქი~, `ოდნოკლასნიკები~ და `მეილფოსტა~, გულშემატკივრები ჯერ დაინტრიგდნენ, მერე დაეჭვდნენ და ბოლოს შეშინდნენ და ატყდა რეკვა : ~ხომ მშვიდობააო?~ ̀ სად დაიკარგენითო?~ ̀ ცოცხლები ხართ, ხალხოო?~ Dდა მე მაშინ პირველად გავიფიქრე, რა უცნაურია და სასაცილო _ ნეტა ადრე როგორ ვიყავით, კომპიუტერი და 24-საათიანი ინტერნეტი რომ არ არსებობდა-მეთქი.

კიდევ ერთ ისტორიას გავიხსენებ: გასული საუკუნის ავადმოსაგონარი 90-იანი წლების შუაწელში, როცა თბილისი და სრულიად საქართველო სამაჩაბლოს, აფხაზეთისა, სამოქალაქო ომისა და სხვა ათასი დავიდარაბის იარებს ვერ ინელებდა, როცა ელექტროობა ისეთივე დეფიციტური და სანატრელი იყო, როგორც გაზქურაზე მოდუღებული ყავა,( მახსოვს იმხანად ცხონებულ ზურაბ ჟვანიასთან ვმუშაობდი გაზეთ `მოქალაქის~ რედაქციაში და მე და ჩემს მეგობრებს არაერთხელ დაგვილევია სანთლის ალზე და მშრალი სპირიტის აბზე მოდუღებული ფინჯანი ყავა!) როცა სრულიად საქართველო მსოფლიოში ყველა მამალზე ადრე იღვიძებდა, რომ საცხობებთან და მაღაზიებთან პურის უგრძეს რიგში ჩამდგარიყო, ჩემი ერთი ნათესავი, ახალგაზრდა ქალი საფრანგეთში, მთლად სორბონას უნივერსიტეტში მიიწვიეს ლექციების წასაკითხად. Mმოხუცი დედა მძიმედ ავად ჰყავდა შაქრიანი დიაბეტით, ეკონომიურადაც უჭირდა, როგორც უმეტესობას იმხანად, და ძალიან რომ არ გადავღალო მკითხველი, ბევრი არ უფიქრია, დედა მეგობარ-ნათესავებს ჩააბარა მოსავლელად და საფრანგეთს მიშურა აღებულ ვალზე ნაყიდი ავიაბილეთით. იქაურმა

qarTulad

fiqria yuSitaSvilis gverdi

ფრანგმა მასპინძელმა და კოლეგამ, პატივცემულმა პროფესორმა, გულთბილი დახვედრა მოუწყო კავკასიის ცხელი წერტილიდან ჩასულ მშვენიერ სტუმარს, შინ მიიყვანა, სადაც ერთი თვის განმავლობაში უნდა ეცხოვრა, საკუთარი კომფორტული სახლის მესამე სართულზე მიუჩინა პერსონალური ოთახი, ავახშმა და როცა ნამგზავრმა სტუმარმა სული მოითქვა, და აკლიმატიზაციის პირველი ტალღის შემოტევა წარმატებით დაძლია, მასპინძელმა ფრთხილად ჰკითხა საქართველოზე: `რა ხდებაო? მართალია, რასაც `ამერიკის ხმა ~ და რადიო `თავისუფლება ~ გადმოსცემენო?~ ჩემს ნათესავსაც მეტი რა უნდოდა და ემოციურად აღუწერა პარიზის თვალსაჩინო უბანში მცოვრებ ფრანგ პროფესორს დამოუკიდებლობისათვის მებრძოლი საქართველოს ბედკრული მდგომარეობა, არც ის დაუმალავს, რომ ეთქვა, ელექტროდენსა და გათბობას დანატრებულნი სადილს ძლივს ვიმზადებთ კუსტარულად მოჯღვარკნულ ნავთის ქურაზე და გვიხარია, თუ სადილად წყალ-წყალა მაკარონი ან ლობიო გვაქვსო. მასპინძელი გულწრფელად შეწუხდა, გულიც კი აუჩუყდა, უკმაყოფილოდ აქნია თავი და სულ `ნწუ, ნწუ!~ იძახა და ბოლოს, მორიგი მოკრძალებული კითხვა დაუსვა სტუმარს: `კი მაგრამ, დენი თუ არ გაქვთ, კომპიუტერებს როგორ ამუშავებთო?~ მახსოვს ჩემი ნათესავის მწარე ირონიული აღშფოთება : მე ავადმყოფი დედის ნახევრად მშიერ და გათოშილ მდგომარეობაზე ვუყვებოდი და იმან, კომპიუტერს როგორ ამუშავებო?!~ მაშინ მისთვისაც და ჩემთვისაც გაუგებარი იყო ფრანგული რეაქცია, როგორც ფრანგისათვის ჩვენი უკომპიუტერობა! Aახლა, ამ გადასახედიდან ამით ნამდვილად აღარც აღვშფოთდებოდი და არც გავოცდებოდი: აკი ვთქვი, ეს სამი დღე მეც ხომ სრულიად მოწყვეტილი აღმოვჩნდი გარე სამყაროს, როგორც რობინზონი დაუსახლებელ კუნძულზე. Gგავდი-გამოვდიოდი ლომივით ოთახში და ვცდილობდი, გამეხსენებინა, რას ვაკეთებდი, როგორ ვმუშაობდი, როცა არც კომპიუტერი მქონდა, არც 24-საათიანი ინტერნეტი და თქვენ წარმოიდგინეთ, არც დენი!

აღმოჩნდა, რომ ამ ტექნოლოგიური მონსტრის წინაშე სრულიად ხელ-ფეხ მოჭრილი გამოვდექი, უმწეო, უსუსური და უმაქნისი, ჯერ საშინლად გავბრაზდი საკუთარ თავსა და ათეულობითა და ასეულობით ჩემნაირზე და მერე შემეშინდა: საით მიდის ჩვენი ცხოვრება? როგორ ხდება, რომ თაობა, რომელმაც , პრინციპში იცის ცოცხალი ადამიანური ურთიერთობების, წიგნისა და სულიერების ფასი, დღეს მიჯაჭვული აღმოჩნდა უსულო, მოციმცე მონიტორს, რომელსაც აქვს ამბიცია, ყველა დასმულ კითხვას გასცეს პასუხი! სადაც შეგიძლია არა მხოლოდ მიიღო და გასცე ინფორმაცია, გაესაუბრო მონატრებულ მეგობარსა და ოჯახის წევრს, ახლობელსა და უბრალო ნაცნობს, არამედ გააბა ახალი კონტაქტები და უფრო მეტიც _ გააკეთო ცხოვრების მნიშვნელოვანი არჩევანი _ იპოვო საყვარელი საქმე და პიროვნება!

ხუმრობა იქით იყოს და, ამ სოციალური ქსელების დახმარებით, ათეული წლის დაკარგული კლასელები და მეგობრები ვიპოვე და ამდენივე ახალი ნაცნობი შევიძინე, შემიძლია, როცა მინდა, მოვძებნო, შევეხმიანო, გავესაუბრო, აზრი გავუზიარო, ვურჩიო, შეძლებისდაგვარად დავეხმარო, აგერ, გუშინ `პრინტერს~ ვერ ვაინსტალირებდი და ჩემმა სიძემ თბილისიდან მოახერხა, ჯერ შემოვიდა ინტერნეტით ჩემს კომპიუტერში და მერე საჭირო და სანატრელი `პრინტერიც~ დააისნტალირა! საოცრებაა, აბა რაა?!

ან ამ სტატიას რომ დავწერ, გიორგის კომპიუტერისა და ინტერნეტის დახმარებით არ მივაწვდი ჩვენი ელექტრონული ჟურნალისათვის მასალას?

Aახლა ცოტა ფანატზია! ქართველები რისი ქართველები ვართ, თუ ეს ყოველივე ჩვენს მამა-პაპურ ადათ-წესს არ შევუხამეთ. Aამას წინათ ასეთ სცენას შევესწარი: ვიდეო_თვალით ერთი ქალაქიდან მეორეში ქეიფს დაასწრეს ჩემი ახლობელი და ისინი, ქეიფის გმირები, რომ ეკრანზე უჭახუნებდნენ სასმისებს, ჩემი მგობარი საკუთარ სახლში აწეული ღვინის ჭიქით თავს იწონებდა ვიდეო-თვალის წინაშე და აქედან უთვლიდა და უერთდებოდა სუფრაზე წარმოთქმულ სადღეგრძელოებს. Aარა, მართლა, რაა ქართველი რომ არ მოიფიქრებს და გააკეთებს! Uუფრო სწორედ, ჩვენ ისეთი ნიჭიერები ვართ, მგონი ვიდეო თვალით თამადობის ინტიტუტიც შემოვიღოთ და იქნება მერე `თამადა სკაიპში გამოძახებით!~ თუ ომები, სპორტული ასპარზობანი და სექსი შეიძლება ვირტუალური, ქეიფმა და დროსტარებამ რაღა დააშავა?! Hჰოდა, წამოვა `ფაუერ ფოინთში~ გაწერილი სადღეგრძელოები, აუდიო ფაილებად ჩაწერილი საქეიფო სიმღერები და ცეკვები, და ვირტუალური, ვიდეო-თვალით მოთამადე ვირტუოზები! წარმოიდგინეთ, საკუთარ სახლში, საკუთარ კომპიუტერთან , ვიდეო-თვალის თანხლებით გაწყობილ მომცრო სუფრასთან მიმჯდარი თამადა, ხედავს მონიტორზე სუფრას და თამადობს ვირტუალურად. სუფრასთან უზარმაზარი მონიტორია დამონტაჟებული და მოქეიფენი აგერ ცხვირწინ უყურებენ სასურველ თამადას. ახლა 3D-ს ტექნოლოგიაც თუ დამკვიდრდა, მთლად რეალურს დაემსგავსება სუფრის მენიუ: ხაჭაპური, მოხარშული დედალი, შებრაწული გოჭი, მწვად-ხინკალი და შქმერული.

Mმერე ამ ტექნოლოგიების დანერგვას სხვა უპიტრატესობაც აქვს : თამადებს ხომ დალევა უწევთ დ მერე შეიძლება პრობლემები შეუქმნას საჭესთან ეროვნულმა პატრულმა, ასე კი არსადაა წასასვლელი _ დიდი-დიდი შემთვრალ თამადას საკუთარ საწოლამდე მოუხდეს მიჩოჩება დასაძინებლად! Oოჯახიც კმაყოფილია, ცოლიც, შვილებიც, არც ჯარიმაა საშიში და არც ავარიის საფრთხე. Dდა კიდევ, მთავარია, შეზარხოშებულმა ღვინო არ გადაასხას `მაუსსა~ და კლავიატურას!..

Eერთი სიტყვით, ხომ არ გვეფიქრა ამაზე? Dდა არავინ თქვას, ჩემი ქმარი რომ ხშირად თამადაა, ეს მალაპარაკებს. Uუბრალოდ, სამი დღე რომ უკომპიუტეროდ დავრჩი, და ლამის დრო გაჩერდა და სრულიად ცხოვრება დამთავრდა, იმაზე გავბრაზდი, ესაა და ეს!

P.შ. ვისაც კომპიუტერი უკვე გაქვთ, ალბათ, ბევრი რამ გეცნოთ ჩემი განცდიდან და ვისაც ჯერ არ აქვს პერსონალური კომპიუტერის ქონის ბედნიერება, მერწმუნოს, ყველაფერი წინაა და არც იფიქროს, რომ აიცდენს ამ გრძნობათა ბუნებას, რადგან აკი ითქვა პრეზიდენტის გამოსვლაში: სახელმწიფო შანსს აძლევს საქართველოს თითოეულ მოქალაქეს პერსონალუირ `კომპის~ შეძენისათვის და უახლოეს მომავალში უნდა დასრულდეს საქართველოს ტოტალური კომპიუტერიზაცია, ასე რომ, ჩემო ტკბილო მამულიშვილნო, ერთად მოგვიწევს ვნებათა ღელვანი ვირტუალურ საქართველოში, რა თქმა უნდა, 3D-ს თანხლებით, ოღონდ აუცილებლად , ქართულად!

fiqria yuSitaSvili

momlaparakeblebi ზუსტად აღარ მახსოვს როდის მოხდა ეს ამბავი. ოდესაში

დაუვიწყარი ვიზიტის წინა დღეს, თუ მაშინ, როდესაც პირველად

ჩავერთე სასჯელაღსრულების დაწესებულებებში პატიმრებისათვის

ფილმების ჩვენების პროექტში. ორივე ძალიან საინტერესო მოვლენა

იყო ჩემს ცხოვრებაში - ერთი ტვინისა, ჭკუის, ვოკალის აწყვეტის

ხანა, როდესაც თავი რამის რობერტ პლანტი ან კლაუს მეინი მეგონა

- მერე რა, რომ უფრო მცირე მასშტაბით კარაოკე „უტიოსოვი“-ში ან

რესტორან „შავ ზღვაში“. ციხის პროექტმა კი მაგრძნობინა, რომ ისევე,

როგორც ყოველწუთიერად ქვესკნელში ვართ ცალი ფეხით, ასევე

ყოველ ძეხორციელს დამოკლეს მახვილივით ციხის აჩრდილიც თავზე

დაჰფარფატებს. ქვეყანაში, სადაც ორმაგი სტანდარტია სტანდარტი,

ნამდვილად გარანტირებული არ ხარ, რომ პენიტენციალური სისტემის

გარემონტებულ კედლებს შენ გვარ-სახელით არ დაამშვენებ...

ოდესური დღეები მაინც არაორდინარული რამაა. იქ განსაკუთრებით

ერთმა მეგობარმა (კოდური სახელწოდებით - გიორგი) გვაასახელა.

იმით, რომ დიდი ქარიზმით იბრწყინა ელიტარულ ოდესურ კლუბ

„პალადიუმში“. ნოემბრის დასაწყისი იყო და ქალაქში მძვინვარებდა

ღორის გრიპი, რომელიც თითქოს ჩვენს ჩაბრძანებას ელოდა და ხელ-

ფეხი და ყველა შტამი და შტანდარტი გაშალა.

კლუბის მრავალი სტუმარი ცხვირ-პირახვეული დადიოდა,

გიორგი კი დაძრწოდა მარტოხელა მგელივით მაგიდებს შორის და

კლუბის კოხტა ქალბატონებს გალანტურად ეცნობოდა.

- ბლა-ბლა-ბლა-ბლა-ბლა-ბლა!

- ბლა!

- ბლიააად! – (ეს იყო გიოს ჩვეული გამოსამშვიდობებელი ფრაზა!)

მთელი ოდესის წიწკვობა და „ვზროსლები“ „ჰელოუინს“

ზეიმობდა და მრავალი კლუბი გადაჭედილი იყო. პროგრამაში ჩასმული

იყო გრანდიოზული გროტესკულ-სიურეალისტური დადგმები.

ღამის კლუბი „პალადიუმი“ აპოკალიფსს წარმოადგანდა,

რაზეც მოიწვია უკრაინის საუკეთოსო შოუ-რეჟისორი. მაგრამ

გიოსთვის ამ ესთეთიკურ-კულტურულ ელემენტებს ნაკლები

მნიშვნელობა ჰქონდა, რადგან მთელი გასული დღე უყურებდა გრიპით

გარდაცვლილებისადმი მიძღვნილ სამგლოვიარო გადაცემებს და უკვე

რიგიანად იყო „დაბოლილი“ სიკვდილის თემატიკით.

თავდაპირველად იგი ერთ, მარტოდ მჯდომ გოგონას მიადგა და

ყბედობაში ჩათრევა მოინდომა. არ ვიცი ისეთი რა უთხრა იქ - „გოგლი-

soso miqelaZis gverdi

მოგლი პატარა გოგო“ თუ რა, - მაგრამ შორიდანვე შევამჩნიე,

რომ ქალს ენა ჩაუვარდა.

მალე ამ გოგოს ბიჭიც მოუვიდა და გიორგის ჩაეძია:

- ეჰ, ჩუვაკ, რა გინდა?

გიომაც არც აცია არც აცხელა: „შენ რაღა გინდა აქო?“

- ჩემი ცოლია, ბიჭო!

რაზეც დიდებული გიო არ დამებნა და გოგოს მიუბრუნდა:

- ეს მართლა შენი ქმარია?“

- „კი ჩემი ქმარიაო!“ - გოგოს უკვე წარმოედგინა, რომ

გვარიან ცემა-ტყეპას არ ასცდებოდნენ.

კაცურმა კაცმა პასუხად მკერდზე მუშტის დარტყმებით

დაახალა:

„ბიჭო, მე კიდევ იცოდეთ, რომ ქართველი ვარ!“ გაიგე!!!

- კი, გავიგეთ-ო!

და გიორგი გაეცალა არემარეს. (ნუ დაახლოებით ბაში-აჩუკის ალუზიას ვხედავ აქ!).

სიმართლე გითხრათ, გიოს იდუმალი ფრაზის აზრი დღესაც ვერ დავადგინე...

იყო ერთი მაგარი მომენტი იმ ოდესის ვოიაჟში, რაც არ შემიძლია არ გავიხსენო, მიუხედავად იმისა, რომ

თხრობის ძირითადად მოვლენას ცოტა დავშორდებით. ეხლა, ასეთ მონადირე ქართველის არქეტიპად მე

გიორგი ვახსენე. თორემ კლუბში შესვლისთანავე გახურებული, პირდაპირი და გადატანითი მნიშვნელობით

ქართველების ხროვა, ვანდალების ულმობელი კოჰორტასავით დავერიეთ მომხიბვლელი ოდესელი ქალების

ამორფულ დინებებს.

რა თქმა უნდა, როცა მშიერი ხარ, ვერ დაპურდები. როცა ღაღადებ, ყურადღებას ვერ ეღირსები!

თან ოდესელი ქალები, როცა ხედავდნენ ამ ნაკვერჩხლებივით მთრთოლვარე ქართულ თვალებს, არავინ

გაიმეტებდა ჯეროვან სულიერ საკვებს ჩვენთვის. ბიჭები დაწანწალებდნენ კლუბის უზარმაზარ ფოიეში,

როგორც იურული პერიოდის დინოზავრები. ჰარიქა უკვე მეათე წრეზე შევხვდით ერთმანეთს, ხან რომელ

იარუსზე, ხან რომელზე. თითო-ოროლამ ვიღაც გაიცნო, ზოგმა ვერც გაიცნო და რევანშისტული განწყობილების

ბოღმა ახრჩობდა. მაგრამ მთლიანობაში არაფერი რეალური არ ხდებოდა.

ამასობაში კი კლუბის სცენაზე რაღაც არნახული და არსმენილი შოუ მიდიოდა. ჯერ ოდესის სამოდელო სახლის

ლამაზმანები გაშიშვლდნენ და მაღალი ჩექმებით სეირნობდნენ პოდიუმზე. მერე წავიდა წმინდა სიგიჟე: რაღაც

ავატარებით, ზომბებით, აფრიკელებით, ტრანსვესტიტებით, კუდიანებით და კომბინეზონებში შემოსილი

ორმეტრიანი ტიპებით, რომლებსაც შუბლებზე უზარმაზარი რქები ჰქონდათ, რობოტებით, პეპელა-ქალებით

და კაციჭამიებით. ბოლოს ჩინელებმა და ზანგებმა კუბოც კი გამოიტანეს. კუბოდან ჯექსონი და „თრილერიდან“

მისი ზომბების გუნდი ამოვიდა და ცოტა შეყუჩებული „დქცქ-დქცქ“ ახალი ჟინით აგიზგიზდა...

ასე იყო თუ ისე, ბევრი აღარ აკლია შოუს, ხალხი რამის რეკავს (სასწრაფოში არა)... მაგრამ ჩვენთვის

ყველაფერი ამაოდ! ქართულ მონდომებულ თვალებს ვერაფერი ჩააქრობს. სადაც გაიხედავ, ჩასაფრებული

მგელოლომოზავრებივით ქართულ ლაზერებს ასხივებენ დაუღალავად და შეუსვენებლივ დაძრწიან ქართველი

ახოვანი ჭაბუკები. ბოლოს არაქათგამოცლილი რამდენიმე ყმაწვილი უკან ბრუნდება და სკამზე ჩამოესვენება.

ეგრევე მიდის რამდენიმე „ასიანი“ ვისკი, რომ ცოტა თავდაწვიწყებას მიეცეს მარცხთა სიმრავლე. გონება

გაითიშოს, კავკასიური შებოჭილობა განქარდეს და ახტუნებულ-ატაცებული ცნობიერება დამკვიდრდეს....

ვისკი, არაყი, ვისკი, რომი...

მუსიკა უკრავს, ვგონებ, 1000 დეციბელზე; სულ ცოტაც და ჩემი ყურები გადმოაფურთხებს ნიჟარებს, ლოკოკინებს,

ვესტიბულარულ აპარატს, მეორე ყურს და ლამის ჩემს გვერდში მჯდომ ადამიანებს. მიუხედავად მიღებული

ალკოჰოლისა, ერთმანეთს გაოგნებული და დაკნინებული სახეებით ვუყურებთ. ჩვენ ხომ ძირითადად ოფისის

პატარა და წკმუტუნა არსებები ვართ და უღიმღამო ობივატელურ ცხოვრებას ვეწევით. იუპიტერები და ეს

თავზარდამცემი განათება რაღაც დანტეს მოგზაურობას მაგონებს ჯოჯოხეთში. ამასთანავე უკვე 40 საათია თავად

მე ვარ უძილო და მზად ვარ ნება მივცე ჰალუცინაციებსა და სინამდვილეს ერთმანეთს ჯიგარში ჩაეხუტნენ.

დაბუნდული მზერით ვამჩნევ, რომ ჩვენს მაგიდას მაღლიდან პერიოდულად დაკუჭული ხელსაწმენდები

ეცემა. და ამის კვალდაკვალ, ამ მხეცურ ხმაურში მესმის (!) მამაკაცის განწირული, გულამოსკვნილი ხრიალი.

ვგრძნობ, რომ ჩემი ბრაზი ჟელესავით იწელება და მას მისდევს ჩემი თვალებიც. მაღლა აივანზე ვხედავ გაგას,

ერთ-ერთ ჩვენს მეგობარს, თსუ-ს ახალგაზრდა პროფესორს, იურისტს, ადამიანთა უფლებების დამცველს,

რომელიც გაშმაგებული ბღავის - რამის ხელსაწმენდებს ხმის იოგებიც მიაყოლოს და სუფრაზე ჩამოგვიფხვნას.

მის სახეს სასაკლაოს საშინელებათა მოწმის შეძრწუნება ემჩნევა!

- გიარგიიიიეეეეეეეეეეეეეეეე! გიარგეეეეეეეეე! ჩჩქაააერარარარარარაარრა!!! გიააარგგგგეეეი!

გიორგი თავზარდაცემული წყდება ადგილს და თავქუდმოგლეჯილი მიჰქრის მეგობრის დასახმარებლად. იცის,

რომ ლუციფერის ამ პატარა სამთავროში, გაგა, უთუოდ, რაღაც შარში გაება.

გაგა ხელს ავლებს გიოს და ორივე ერთად სწრაფად მიიწევენ სადღაც კლუბის სიღრმეში. თუმც, ვატყობ თუ

იმედი მაფიქრებს ასე, ცოტა მოშვებული ნაბიჯით მიდიან მეგობრები.

ორი ქართული ახმახი საცოდავად ეკურკურება მთელს შენობაში, ვგონებ, ყველაზე შეუხედავ გოგონებს...

- „ნახე, რა გოგო უნდა გაჩვენოო“! მეთქი კლავენ და სცემენ და „რა გოგო უნდა გაჩვენოო“?!! ვაიმეე! ჭედავს

ეს ხალხი! - ხარხარებს უკანდაბრუნებული დამარცხებული გიორგი. - ეგ ვისთან მიმიყვანაააააააა! ბიჭოოოო!

„რა გოგო უნდა გაჩვენოოოო“!!!

ოდესის ისტორიები ბევრი მაქვს თქვენთვის მოსაყოლი, ძვირფასო მკითხველო. თუმც ამ ჩანაწერს მეორე გმირიც

ჰყავს. ჩემი მეგობარი ლადო, რომელიც კურიოზების კუთხით არაფრით არ ჩამოუვარდება თუ არ აღემატება

გიოსა და გაგას.

ის დრო იყო, რაღაც საქმეები მოვაგვარე და სანამდე ჩემი რეისი იქნებოდა - გადავწყვიტე დავკავშირებოდი

ბავშვობის ახლობელ მეგობარს, წარმატებულ ბიზნესმენს ლადო ***ს.

ნუ ლადოზე რამდენიც არ უნდა ილაპარაკო, წამოახედო და აწერინო შექსპირს, ბრეხტსა და სოფოკლეს, ათამაშო

ლოურენს ოლივიეს, რობერტ დე ნიროს თუ ჩაპლინს, მაინც ლადოს ორიგინალურობას და გიჟურ ამბებს

ვერ გადმოსცემ სრულფასოვნად. ქართული ეკონომიკის ეს ღვაწლმოსილი ვეშაპი, გამოირჩევა რიგი უნარ-

ჩვევებით - მაგალითად, აქვს ბულდოგის „პრიკუსი“, თუ კბილის ქვეშ სარფიანი საქმე ჩაიგდო. მისთვის მაშინვე

იკარგება დროის, სივრცისა და ენერგიის განზომილებანი. ლადომ იცის თბილისის ყველა საუნის ასავალ-

დასავალი, ფასები, რეიტინგები, ნაშობა და ა.შ. ყველასთან და ყველაფერთან, რაც მოძრაობს იგი საოცრად

კომუნიკაბელურია, თითქმის არაფერი არ სწყინს და არც გამოხატავს. ის გულითადად დაგეხმარება მოძებნო

სასურველი ქალბატონი, თუმც ამაყად და დაუფიქრებლად აცხადებს, რომ „ფულზე არ ჟიმაობს“. საკმაოდ

დაბრძმედილი, დასაოჯახებელი ლადოსათვის იდეა-ფიქსი ბევრი ფულის შოვნაა და მთელი მისი არსება

გადატვირთულია ბიზნეს-იდეებით: დაწყებული საბჭოეთის დროინდელი „მამალოების“ ყალიბების შოვნით

და ამ წარმოების აღდგენით, ბორდელების ამუშავებით და, მეორეს მხრივ, ლათინური ამერიკიდან ქალების

შემოყვანით დასრულებული. როცა ლადო გელაპარაკება გრძნობ მისი გასხივოსნებული და კონცენტრირებული

გონის მთელ ძლევამოსილებას. ის პირიდან გტაცებს იდეებს, მზად არის რამეში მომენტალურად დაგსაქმოს

ან მიგაგზავნოს ვინმე ბიზნესმენთან ახალი ამბის ან საინტერესო პროგნოზის გამოსაწველად. გესტაპოს

მაღალჩინოსანივით ლადო სულ ფილტრავს და კრეფავს მნიშვნელოვან ინფორმაციას, მეგობრობს ათასი ჯურის

ხალხთან, თბილისში ლამის ყველა ქუჩა იცის, და შეუძლია, როგორც თვითონ ტრაბახობს, მძ...რიც კი გაყიდოს.

საერთოდ, თბილისში ლადოსთან ერთად გასეირნება ერთი სრული ცხოვრებაა. ვერ გაიგებ სად, როდის რა

ვითარებაში აღმოჩნდები. მახსოვს, როგორ მიჰყავდა მოტყუებით ერთი ირანელი ბიზნესმენი გოგირდის

აბანოებში, მერე ორივემ თავი ამოყვეს რომელიღაც რესტორანში პარლამენტის დეპუტატების სუფრაზე. აი ასეთ

კაცთან მომიწია გაფრენამდე საღამოს გატარება.

ლადო საკუთარი ავტომობილით მეტრო „ახმეტელთან“ მობრძანდა. მას ვიღაც ნაცნობი ახლდა, რომელმაც

სთხოვა გაეყვანა იგი ლილოს ბაზრობაზე. რადგან ნებისმიერ თხოვნასა და საქმეს ლადო განიხილავს, როგორც

„მე“-ს ძლიერ გამოწვევას, ამიტომ ყოფით სიტუაციებში იგი უმეტესწილად ავანტიურისტულ გამოსავალს

ამჯობინებს. აქაც მან არჩია, რომ ეს ნაცნობი კაცი გლდანიდან ლილოში „აბიეზდნოით“ გაეყვანა.

გზად ხდება რიგი ნაკლებად საინტერესო ამბების, რაც ძალზედ დამახასიათებელია ლადოსათვის. მაგალითად,

„აბიეზდნოის“ მთავარი მონაკვეთი გაშმაგებული რემონტის პროცესშია და მთელს გზაზე სატვირთო მანქანების

მოძრაობის გამო მტვრის ისეთი ღრუბლები დაცურავს, რომ 5 წუთის განმავლობაში ხილვადობა ათიოდე

მეტრს არ აღემატება. როცა საგზაო საფარი ასფალტში გადადის, ლადო მანქანას ავტოსტოპით მოგზაურ

ქალს უჩერებს. ისეთი შეგრძნება მაქვს, რომ ალხანა ჩალხანას შეხვდა - წყვილი მალე იმდენად უცენზურო

დიალოგს აწყობს, რომ მე, რომელსაც არცთუ ურიგო გამოცდილება მაქვს ზოგიერთ რეკორდსმენ პირმყრალ

მძღოლებთან ურთიერთობისა, ასეთი გახსნილი საუბარი ცოტა არ იყოს მეხამუშება. ქალი ჰპირდება ლადოს

„პატარა გოგონების გამოყვანას“. ნეტავი თუ დაკვირვებიხართ, რომ ეს ტერმინი ძალიან მოსწონთ ოცდაათს

გადაცილებულ ქართველ მამაკაცებს - „პატარა გოგონების გამოყვანა“. ჩემი აზრით, თავს უმტკიცებენ, რომ

ხვადი ისევ ხვადობს, ასაკში შესული უფრო მშვენდება, ხოლო მისი ქარიზმის შარავანდედში კი ლივლივებენ

დაპყრობილი ქალების თავები...

ლადოს თხოვნით ლილოს ბაზრობაზე შევდივართ, სადაც ლადო ჯინსს არჩევს. გამყიდველი გოგონა, იშვიათი

მომხიბვლელობის, ნატიფი ღიმილის და უბრალო ქცევის პატრონია. თუმც გინესის რეკორდების წიგნში

შესატანი ლьо-ებით გვეუბნება:

- ჩემი საქონელьი არაა, მე გამყიდველьი ვარ უბრაльоთ. თბილისელი კი არა, მთიული ვარ. ბოლьоს რომელьჲ

ჯენსი უნდა აიღოთ?!“

- ნომერი, ტელეფონის ნომერი ჩამაწერინე! - გაუდის ლადოს, რომელმაც კარგად იცის შანტაჟის

აუციльებლობა მოლაპარაკებების წარმოების პროცესში.

წამოსვლისას იგი სიყვარულьით გადასძახებს გამყიდველს: „ეეე, დაგირეკავ!“.

ესაა გამოვლინება იმ მომენტისა, როდესაც ლადომ მოიწადინა საქმეები გადაედო ცოტა ხნით მაინც და

უფულльоოდ ეჟიმავა.

ლილოს შემდეგ სადღაც „ვასმოი პოლკის“ ბაზრობასთან ავტომობილის ნაწილისათვის ვჩერდებით. გზად

ლადო წაბლის შთამბეჭდავ რაოდენობას უღებს ბოლოს, ხოლო ნაჭუჭებს ფანჯრიდან პირდაპირ გზატკეცილზე

ისვრის და თან მარიგებს:

- გადაყარე, გადაყარე ფანჯრიდან! მიდი, რას ინახავ?! მერე ისევ მანქანაში უნდა დამიყარო მაინც!

ვარკეთილიდან კიდევ ორ თუ სამ პუნქტი ვლაშქრავთ და ბოლოს ლადო მეტისმეტად სერიოზული ხდება.

ადგილი აქვს რაღაც განსაკუთრებულ შემთხვევას!

- ერთ ადგილზე უნდა მიგიყვანო. ეე, მისმენ?! შენი ტელეფონი ხომ იღებს სურათებს?! სურათი უნდა

გადაუღო?

- რას უნდა გადავუღო?

- გაიგებ. იქ რომ მივალთ... მთავარია, ტელეფონი ხომ იღებს სურათებს? კარგად იღებს?

- კი, რა ვიცი, ნორმალურად.

- ვსიო, უბრალოდ სურათი გვინდა.

სადღაც ელიავას ბაზრობის ზემო უბანში ლადო მანქანას დიდი მაღაზიის წინ აჩერებს. ვიცი რა, რომ კიდევ ერთ

საეჭვო წამოწყებაში უნდა გამხვიოს, დაეჭვებული მკაცრად ვეკითხები.

- ეს რა ადგილია?

- ეს არის, რაც არის! მთელი თბილისის ელიტა... ტორტებისა და ნამცხვრების მაღაზია. ყველაფერი, რაც

გინდა... ნახავ... - და ლადო ხელის მტევანს იქნევს.

მერე იგი წარბს მაღლა ეწევა და წამიერი შეყოვნების შემდეგ ავტორიტარულად დასძენს:

- ეხლა... შენ ხმა არ ამოიღო. მე ვეტყვი, რომ ხელოსანი ვარ, დურგალი. შენ „პროსტა“ ტელეფონი წამოიღე.

- მე რაღას წამოვიდე? მოდი-რა შენ წაიღე ტელეფონი და შენვე გადაიღე...

- - წამოდი რა, რა უნდა აკეთო მანქანაში?! თანაც გაერთობი. წამო-წამოდი!

- რით უნდა გავერთო?

- წამო-რა. კაცი არა ხარ?!

ლადოს კაპრიზებს წინ ვერ დაუდგები. ამიტომ მეც მივდევ მაღაზიაში დასაკლავად გამზადებული ხბოსავით.

მაღაზია იკავებს დაახლოვებით 200 მ2 ფართობს და მისი ინტერიერი წარმოადგენს საოცარ სანახაობას.

ბავშვობაში ასეთი მაღაზიიდან, ალბათ, აღარც გამოვიდოდი. ტორტის ფორმები - ვარდები, გვირილები,

ბრჭყვიალები, ფორმები, შპაგები, გამომცხვარი ნატურალური მოცეკვავე კაცუნები, შეყვარებული წყვილები,

ცხოველები, რომლებითაც შეგიძლია ნამცხვარი ან ტორტი მორთა. ათასი ფერი და ფორმა, თეფშები, ლანგრები,

სერვიზები, სამზარეულოს ხელსაწყოები, სამარილეები, საწვნეები, სანელები, შაქრის პუდრები, „კანფეტტი“,

წინსაფრები, წიგნები, კატალოგები, რაც შეუცვლელია მოყვარული თუ პროფესიონალი მზარეულისათვის.

ყველაფერი მოხდენილი და დახვეწილია. როგორც იტყვიან, სულო და გულო!

ლადო მიეშურება მაღაზიის მეპატრონესთან. მასში ზეწამოიმართა პროფესიონალი ბიზნესმენი. იგი უხმობს

მომლაპარაკებლის მთელ ოსტატობას და ცოტა ხანში ისე მიჰყავს საუბარი, რომ მფლობელი მის მიმართ

საგრძნობი ინტერესით განეწყობა.

- მე და ჩემს მეგობარს, ქალბატონო, გვაქვს ხის დამამუშავებელი სახელოსნო. საამქრო-რა. და ვამზადებთ

სამზარეულოსათვის საჭირო ხის ნივთებს. აი, ვთქვათ, ქალბატონებისათვის გვაქვს განსაკუთრებული კოლექცია.

ყველაფერი გვაქვს ასორტიმენტში... თქვენთანაც შემოვიტანთ, თუ შევთანხმდებით. ხე-მასალა უმაღლესი

ხარისხის, ნატურალური, ფასებიც ისეთი იქნება, რომ ორივესათვის ხელსაყრელი იყოს. ხარისხი არანაკლებია

ამ თურქული საქონლის... ან, არ მინდა ვთქვა, და რა შედარებაა?! თანაც ჩვენი მოწოდება იქნება სისტემატური

და ავეწყობით მომხმარებელზე-რა. ეხლა უბრალოდ გვინდა, რომ სურათი გადავიღოთ იმისა,

რაც ეხლა აქ გაქვთ...

- კარგით, კარგით... - ამბობს მფლობელი. ეს ფაშფაშა დედაკაცი, უდაოდ,

ხშირად სწყალობს საკუთარი მაღაზიის საქონელს.

იგი ბრუნდება საწყობის განყოფილებისაკენ და ხმამაღლა იძახის:

- - რამ-აააზ, მოდი აბა. ამ ბიჭებს მიხედე ერთი...

ამ დროს ჩვენ მივეშურებით იმ დახლისაკენ, სადაც

სამზარეულოს ხის ნაწარმის მთელი არსენალია

წარმოდგენილი. ცოტა ხანში ჩვენსკენ ერთი ახალგაზრდა,

ათლეტური აღნაგობის, მაღალი მამაკაცი მოდის. იგი გვიახლოვდება

და მშვიდი ინტონაციით გვეკითხება:

- გისმენთ. რა გნებავთ?

ლადოს რა დააბნევს და კახურ-თბილისურ-ბიზნესმენური პირდაპირობით ეუბნება.

- იცი, რა არის, ძმაო. ცომის საბრტყელებლები მაინტერესებს და სურათები მინდა გადავუღო.

- ცომის საბრტყელებლებს სურათი გადაუღო?

- ხო, რა მოხდა?!

- არც არაფერი. ცომის საბრტყელებლები გინდათ? - რამაზის მშვიდი სახე ცოტა იცვლება. - რომლები?

- აი, ეგ უკვე შენ უნდა მითხრა. ნუ ეს პატარები, მაგალითად, მაჩვენე ერთი...

რამაზი მიგვიძღვის დახლისაკენ, რომელსაც საბრტრყელებლების მთელი არმია ამშვენებს.

- აი, რომ შემოვიტანო-რა, ხო ხვდები... მე ვამზადებ, მწარმოებელი ვარ, მე და ამ კაცს სახელოსნო გვაქვს.

შენ გვითხარი, რომელი გაიყიდება? - კითხულობს ლადო.

- რა, გითხრათ?! ეს პატარები უფრო მოსწონთ, საერთოდ... კაია, რა. ხელში უკეთ ჯდება. ზომებშიც კაია.

- ანუ ეს პატარები გავამზადო?

- იცი-რა... რას გეტყვი! მოდი აი ეს პატარები ჯობია.

- როგორ?

რამაზი ყურადღებით ჩახედავს ლადოს თვალებში და ჩვეულებრივად ეუბნება:

- მოდი, აი ეს პატარები გამიკეთე...

- როგორ? - ეკითხება ლადო, ვითომ ვერ ესმის რამაზის ბოლო წინადადება.

- აი, ასეთი გამიკეთე. - ეუბნება რამაზი.

- აი, ეს? - ეკითხება ლადო, და ხელში იღებს ერთ-ერთ საბრტყელებელს.

- ხო-ხო... აი ასეთი მაინც უნდა გამიკეთო, რომ მაწყობდეს! - პასუხობს რამაზი და აჩვენებს მკლავის

სიგრძის ნახევარს, იდაყვამდე.

თავი მგონია ქუჩური ღადაობის მონაწილე და ძლივს ვიკავებ სიცილს. მაგრამ რამაზი იმდენად სერიოზულად

ლაპარაკობს - უკვე ვეღარ მესმის, ეს კაცი არატრადიციული ორიენტაციის არის თუ თავის საქმეზე მეტისმეტად

შეყვარებული.

- აბა როგორი? - არ ეშვება ლადო.

- აი, ნუ ამაზე დიდი არ მინდა-რა... - იძახის რამაზი.

- და დიდი რომ იყოს რა? არ შეიძლება? - ლადოს ცნობისმოყვარეობა აქ პიკს აღწევს.

- ვერა-რა, ხალხს დიდი აღარ უნდა...

- ანუ რამდენი, ორი მტკაველი გაგიკეთო?

- აი, ხო ხვდები, სიგრძე უნდა ისეთი მისცე, რომ მუშაობაში ხელი არ დაიღალოს! მე აქანე, ელიავაზე,

საცხობი მქონდა... ხაჭაპურის ცომში ასეთი უნდათ ყველაზე ძალიან...

- ხო, გასაგებია. ანუ სადღაც მაჯის სიგრძე?

- აი, უყურე, რამხელა? ამხელა! აი! - რამაზი ჩვენს თვალწინ

ერთი ათჯერ ზომავს საკუთარ მკლავს მწველი სურვილით

გვაჩვენოს რამხელა უნდა... ეს ავადსახსენიებელი ცომის

საბრტყელებელი.

- მოკლედ ერთი ოცი სანტიმეტრი-რა...

რამაზი გულგატეხილად ოხრავს.

- მოიცა!

იგი მიემართება სალაროსაკენ და უჯრაში ჩხრეკის შემდეგ პოულობს იქ 30

სანტიმეტრიან სახაზავს.

- აი, უყურე... 25 სანტიმეტრს ნუ გადააცილებ-რა. ოღონდ არც ამაზე პატარა. დამიჯერე.

- ესე იგი დიდი არ გვაწყობს?! - კითხულობს ლადო და ფიქრებში იფლობა. - აი, ის, დიდი მაგალითად,

აგერ 50 სანტიმეტრია. ის რისთვის-ღა არის?

- ეგ, აი დიდი ცომი და ტორტები სადაც არის, საკონდიტროებს მიაქვთ-რა, ძირითადად. იმას დიდი ძალა

უნდა...

- ხო, ამას უყურე! - მომმართავს ლადო სრული სერიოზულობით, ხელში იღებს რა გრძელ საბრტყელებელს.

- რამხელაა, არა?! ვეტყვი და სურათები გადაუღე....

- ჰმმმმ.. - ვერაფერს ვეღარ ვეუბნები, ვიცი რომ სიცილი უდნა წამსკდეს.

- ხო-რა, დამიჯერე... - ეუბნება რამაზი და მეც მათვალიერებს. - გამიკეთე 25 სანტიმეტრი და ხალხიც

კმაყოფილი იქნება და შენც... თან ერთი რამე გაითვალისწინე...

- რა-რა? - ინტერესდება უფრო მეტად ლადო, იმედით რომ მნიშვნელოვან დეტალს დასტყუებს მოსაუბრეს.

- აი ასეთი სისქისა უნდა გამიკეთო. აი ხელში უნდა ჩაჯდეს კარგად.

რამაზი საჩვენებელი და დიდი თითით აკეთებს რკალს.

- მიცქირე... აი! აი! აი ეს არ უნდა დაიღალოს... - რამაზი ხელისგულებს ერთმანეთს უსვამს. - ხელი არ

უნდა დაეღალოს მუშას, თორემ მე „ატვეჩაი“ ვერ ვიქნები. მაჯაში არ უნდა დაიღალოს მზელავი. მაჯაში უნდა

ჩაჯდეს-რა. ხო იცი, მზელავის მთელი ხელობა მაჯის ძალაა?!

ორი ზრდასრული მამაკაცი, თითქოს ორივე ნორმალური ორიენტაციის, ერთი მაინც დანამდვილებით, დგას

და არკვევს, ვინ ვის რა ზომის, რა სისქის და რა ფორმის... საბრტყელებელი... უნდა გაუკეთოს და ეს იმდენად

უშფოთველად ხდება, რომ იტყვი - უკვდავო პსიქოანალიზო, სექსუალურობა ჭეშმარიტად პოლიმორფიულია!

კონსულტანტი ხელში იღებს საბრტყელებლის სახელურს და დემონსტრატიულად ატრიალებს მას ჩვენს

თვალწინ.

- აი, ხო ხვდები? არა, ხო ხედავ?! ამუღამებ?! კარგად უნდა მოჯდეს ხელში. მოდი-მოდი-მოდი, ესეც

გაზომე-რა. მერე არ შეგეშალოს. და პატარა არ გამიკეთო...

თავად ვარ ბიზნეს-კონსულტანტი და სხვას რომ მოეყოლა ასეთი მარკეტ-კონსულტაციების შესახებ -

არასდიდებით არ დავიჯერებდი. ეს უფრო „შაბათის-შოუ“-ს წინასწარ დადგმულ ან „კომედი-კლაბი“-ს

სკაბრეზულ ხუმრობებს წააგავს. ვიტყოდი, ავტორი განზრახ სატირულად აზვიადებს მოვლენებს.

არადა რამაზი თამამად საუბრობს სიგრძეზე და სისქეზე, თითქოს საბრტყელებლის გარდა დედამიწის ზურგზე

არაფერს არ აქვს ეს განზომილებები. თითქოს ჩვენი სამყაროს მთავარი ელემენტი ცომის საბრტყელებლები

იყოს. თითქოს მოლეკულა ატომების კი არა, ცომის საბრტყელებლებისაგან შედგება!

- ფორმასაც მიაქციე ყურადღება... გამიგე! არც ძაან წვრილი არ მინდა.. ესეც ღლის ხელს ბევრი მუშაობის

დროს, როცა „ზაკაზია“... აი აქ სისქე უნდა იყოს კაი, აქ კი „პლავნად“ უნდა დაწვრილდეს... მოდი რა, ესეც

გაზომე. გეუბნები, სისქეც! გაზომე!

- ხო არა, ვხვდები... ვხვდები, აბა რა! - იძახის ლადო ღრმად ჩაფიქრებული. არისტოტელეც კი ფიქრწაღებული

და ფორმალური ლოგიკის შექმნისას არ იქნებოდა ასეთი. ფორმის პრობლემამ დაადუმა სამეწარმეო აზრის ეს

ტიტანი.

- ყველაფერს გათვალისწინება უნდა... - ასკვნის რამაზი. - მე რად მინდა, გამიკეთო ამ სისქე, მერე არავის

არ მოეწონოს და ასე იდოს ჩემთან?..

- შენა... სურათებს გადავუღებთ-რა.

- - კი, გენეცვალე... წამოდით იქითაც გვაქვს კიდევ საბრტყელებლები... და სამარილეები. ხის კოვზები,

მოსარევები და...

რამაზი პარკეტზე აწყობს საბრტყელებლებს, რომლებსაც მე რიგრიგობით სურათებს ვუღებ. თავი განგსტერული

სერიალის ფოტოგრაფი მგონია. დაპატიმრებული ეჭვმიტანილების სურათებივით გამომდის. ლადო

მონდომებით შლის და აწყობს თავისი საქმიანობის სამიზნე ობიექტებს.

- ხელოსანმა ხომ უნდა იცოდეს რაზე ველაპარაკები! ეგრე რა გამოვა? ბრმად რომ ავუხსნათ? არა-არა.

გადაუღე, გადაუღე... გადაუღე ამას? - ლადო საბრტყელებლებს იღებს უზარმაზარი ტაშტიდან. - ამ საპურეებსაც

გადავუღებ-რა, ძმა?

- დიაღ! - აუღელვებლად პასუხობს რამაზი და მანქანამდე გვაცილებს. შემდეგ ის ღრმა კეთილგანწყობით

ეუბნება ლადოს:

- გაფიცებ, სიგრძე არ შეგეშალოს! 25 სანტიმეტრი!!! მალე მომაწოდე და ისეთი გამიკეთე, როგორც გითხარი!

- კაი, კაი! - ართმევს ხელს ლადო და მანქანაში ჯდება.

- ეს რა იყო? - ვეკითხები მას. - მართლა აპირებ ამ საბრტყელებლების გამოშვებას? ან რა მოგება უნდა ნახო?

ან რად გინდა, საერთოდ? ან ეს რა დიალოგები იყო „გაკეთებაზე“?

ლადო მიყურებს ისე, თითქოს შეურაცხადისაგან რაღაც უცხოპლანეტური ტიტინი მოესმა. ნესტოები ებერება

და იოგივით ჰაერის დიდ ჭავლს აფრქვევს ცხვირიდან.

- ეეე, ინფორმაცია მართავს სამყაროს! ფოტოები ხომ გადაიღე? მთავარი ეგ არის!

zamTaria,BbiWo,he!...


proza

zaza daTiSvili

ori kvira uJmurad welavda amindi drogadacilebuli orsuliviT. WinTvebisagan CaSavebuli mTebidan susxiani nesti Camowveboda da gvegona – sadacaa gaaCenso qaTqaTa ufliswuls, magram vera da ver daadga saSveli. da ai! diliT iseTi Tovli dagvaxvedra - Tovlis unaxavs gagxdida! mTeli Rame Tovdao, Tqva dedaCemma da Tunuqis Rumelze lobio Semodga. Cvens gaWirvebul droSi aba Tovli vis raSi epitnaveboda?! Tovli xom damatebiT SeSas, sicives, nests da sxva mraval Tavis tkivils niSnavda, magram bavSvobidan gamoyolili xalisi iyo, Tu sisufTaves mowyurebuli Tvali, im diliT gansakuTrebul xasiaTze avdeqi. ezoSi Cavedi. kvlav guluxvad bardnida. iseTi yru siCume idga, Tovlis mosvlisas rom icis; mxolod odnav gasagebi SariSuri ismoda – TiTqos WianWvelebis uZleveli armada modiso am pa-tara, siTboSi mimaluli qalaqis dasapyrobad.ü”u-ux!” - xalisianad gavizmore da saxe nacrisferi usasrulobidan moqanave msxvil fantelebs SevuSvire, mere gunda gavakeTe da gavisrole. gundam broweulis kenweros gahkra, mcire namqeri gaiyolia da gaukvalav TovlSi gauCinarda. Soridan man-qanis uadgilo signali ismoda. ZaRls xuxulaSi eZina da Cems Casvlaze Cveulad ar momgebebia. ar mwyenia, zeviT avbrundi da SeSis naWrebi avayole: deda mainc gamagzavnida...- Caucmeli rad gadixar biWo? – misayvedura. – ager, mamaSenic: ar epueboda da wevs axla filtvebis anTebiT...- kargi qalo, nu daiwye Seneburad! mama daixara da RumelSi SeSa daamata. - levanma xom Tqva - ubralod xar gaciebulio. imisic ar gjera?- mjera-mjera... – ise ironiulad upasuxa, rom cxadi iyo, didad ar sjeroda. mere doinji Semoiyara: - eg Seni levani ar iyo, ixvebze sanadirod rom wagiyvana da wyalSi rom gatara mTeli dRe? an – TovlSi mwvadi SevwvaTo da is frangi stumari rom kinaRam filtvebis anTebiT saiqios ar gaist-umra, - eg ar iyo? TviTon ra enaRvleba, baybay deviviT daiareba!.. xeli Caiqnia da moTuxTuxe lobios saxuravi gadauwia.- kargi Tovlia? – mkiTxa mamam.- magari!- gunda keTdeba?- ho...- ho, midi-midi, ibubmblave! - kefaze wautyapuna dedam da gaiRima. – mglis Tavze saxarebas kiTxu-lobdneno...telefonma dareka. - modi, Sen geZaxian, - uTxra mamaCems da yurmili gauwoda.- vin aris? – ikiTxa mamam da yurmils gadmoswvda.- vin iqneba!.. mivxvdi, rom levani iyo da gameRima. levani Cveni ojaxis Zveli da erTguli megobari iyo. Zalian miyvarda xalisiani, azartuli “zaxariCi” – roxroxa, lamazi xmiT da miamiti mzeriT. kargad mReroda da qeifi uyvarda. es kvira dilis zaric imis momaswavebeli iyo, rom levani raRac gastronomiuli ideiT unda yofiliyo Sepyrobili. axlosve cxovrobda, Cvens zemoT.- alo... privet... ara miWirs... upasuxa mamaCemma da Tvali dedasken gaapara. yurmilSi raRac uTxres da mamam isev dedas gaxeda. - ra vici... ara mgonia... jer wamlebs vsvav... wamosvliT ra vici... aq modiT. dRes kargi lobio meqneba...

zamTaria, biWo, he!..


dedam Cumad muSti uCvena – me Sen gaCveneb gareT gasvlaso. - ...ra vici... ara mgonia... gasagebia, rom Tovlia, magram maxvelebs da ra vqna... mamam axla me Semomxeda- ho... vkiTxav... - Cemsken Semotrialda, - levans gayvebi?- sad? – umal vkiTxe da Tavi daviqnie.- wamova, - miubrunda yurmils. – kargi... yurmili dedas miawoda da Caaxvela.- jer gaTenebuli ar aris da imas ukve cxeni Seukazmavs! an am TovlSi manqaniT siaruli SeiZleba? sanam es mova, guli unda vixeTqo!

- sad midis? – gavumeore.- arsad. Tovlia, gaviseirnebT da mere SalikosTan xinkalze wavalTo... eg da sandro arian. sandro mamaCemis kidev erTi megobari iyo. erTad rom rom Seiyrebodnen, amaT saubrisa da simReris mosmenas araferi sjobda. - gioc iqneba? gio sandros biWi iyo, Cemi Tanatoli.- albaT...- deda, jinsi momeci!swrafad gadavicvi. dedam damaZala da sqeli svitri Camacva.- bevri ar dalio, Svilo, - miTxra mamam. – zrdilobianad moiqeci.Tavi davuqnie. meamayeboda, “ar dalios” nacvlad rom “bevri ar dalio” miTxra. ise iTqva, Torem sa-smelze didad ar vfeTdebodi zogierTi Cemi swori biWiviT. naxevar saaTSi signali moisma.- wavedi, aba he! swrafad gadavicvi qurTuki da gavedi.- qudi ar moixado! – momaZaxa dedam. quCaSi nela grovdeboda Tovls monatrebuli balRauWoba. Tovli bavSvebs quCebis erTpirovnul mbrZaneblebad aqcevda da SiSis zars scemda isedac dafeTebul mZRolebs. Cven saxlTan sandros “opeli” idga. ukan, giosTan Cavjeqi da gadavkocne.- gamarjobaT! – zrdilobianad vuTxari win mjdom levans da sandros. - rogor brZandebiT? - kargad, Svilo, - naxevrad mobrunebulebma Tavi damikres.- mamaSeni rogor aris? – mkiTxa sandrom.- kargad, Zia sandro, aRar axvelebs.- wamosuliyo, ra daSavdeboda, - Caiburtyuna levanma. ai aseTi TavfrTxilaa. modi axla SuaxevSi avideT, Tvals wyali davalevinoT, suraTebi gadaviRoT da mere kargi xinkalic vWamoT SalikosTan. ukve darekilia. pirvelze mzad iqneba... ...Salikos duqans “CaZiruls” eZaxdnen. ar vici, - imitom, rom SedarebiT dablobSi idga, Tu aq mo-sul kacs qeifSi da drostarebaSi CaZirva ar ascdeboda, magram yvelaze kargi xinkali “CaZirulSi” icodnen, - wvniani da baraqiani...- aqa mSvidoba! – levanma da sandrom Sinaurulad Seabijes karSi. Cvenda gasakvirad, darbazSi ara-vin ijda. viRac biWs xinkali wasaRebad daekveTa da angariSs asworebda. gamarjobaTo, Tavazianad gviTxra da sanam wavidoda, taSti gamoiSvira – miirTviTo. - gmadlobT genacvale, Cvenic maleve iqneba – sandrom Tavi daukra.- zaxariC, genacvale, rogora xar! – samzareulodan Saliko gamovida. dabal-dabali kaci iyo, sqeli, TeTri ulvaSebi qonda da naRvliani mzeriT pensiaze gasul keTil katas gavda. levani Sinaurulad gadakocna, Cven xeli CamogvarTva da oficiants gasZaxa:- luba, gamodi! Cayrilia ukve, - moubrunda levans. kidev ras isiamovnebT?- rac ginda... salaTeuli moitane, qaTami daWeri, burvakis xorci...- tvini gaqvs? – kiTxa sandrom.- maS! – Caixarxara Salikom da ulvaSebi aaTamaSa. etyoba am Temaze bevri xumroba axsovda.- hoda, amaTac moutane – Cvenze miuTiTa da gaicina. - kargi WaWa da TiTo ludic - misayoleblad. biWebs – limonaTi.luba samzareulodan gamovida, mogvesalma da sufris gawyobas Seudga. cota xanSi cxel xinkals vuberavdiT da farTo vitrinidan iisfer Tovls gavcqerodiT. Tovam gadaiRo da gamonaTda. TiTo arayi me da giomac davlieT. SigniT, gulisficarTan, patara naperwkali gaCnda da nela, sasiamovnod farTovdeboda. sulelurad gaviRime da Tovls gavxede. - modi, am WiqiT adamianur survilebs da monatrebas gaumarjos, - wamoiwyo levanma. - ramdeni xania, biWebo, Tovli menatreboda da amixda. mravals dagvaswros!- amin, gaumarjos...sirCebi gadaxuxes. me da giom mokrZalebiT movsviT da limonaTi davayoleT.- adamians interesi unda qondes, - gaagrZela sandrom da xinkali daimata. - Tu uinteresoa, Tovli ki ara, oqros wvima rom movides, saxlidan ar gava... Tanac, yovelTvis raRac axals poulob. dRes



iciT, ra SevamCnie? TviTeuli wiwvi yinulis sakuTar saburvelSi iyo gaxveuli... ra sainteresoa, ara? naxevari cxovreba gavatare da dRes davinaxe es saswauli...- ho... kacma saintereso SeiZleba erT wveT wyalSic ipovos... anda karg ganwyobas Tovli rad unda? survili iyos da... – levanma xelebi Seiwminda, ludi mosva da ukan gadaixara: - ai, me erTi am-bavi unda mogiyveT: instituti rom davamTavre, sofelSi gamanawiles samuSaod. Cems gverdiT erTi SexedviT sawyali ojaxi cxovrobda. colqmari kargi xalxi iyo, gamrje, salami ar ezarebodaT, ori Tqvenxela biWebic yavdaT. hoda, TiTqos iseTi araferi etyobodaT, magram dRe ar gavidoda, imaTi sax-lidan qeifis da simReris xma ar gamosuliyo. iyo erTi ambavi, xalisi, sicil-xarxari da drostare-ba. amisTanas ras Souloben, yoveldRe rom qeifi gaumarTavT meTqi – viZaxdi da ise davinteresdi, rom erT-erT saRamos Cumad mivepare sarkmels, rom Semexeda. fardaze mamaSvilis landebi ireoda. Canda, rogor gadakres sadRegrZelo da mere raRac miayoles. cota ucnaurad meCvena es miyoleba da roca SeviWyite, davinaxe, rom mwvanilis da xaxvis meti araferi qondaT. sadRegrZelos dalevd-nen, xaxvs daaxvevdnen da mere rig-rigobiT awobdnen did samarileSi, rom daeyolebinaT. simReras ki giyvardes, iseTs dasZaxebdnen, TiTqos magidaze Semwvari dekeuli udevTo. jer gamecina da mere davfiqrdi. mivxvdi, rom es gaWirvebuli xalxi imaTze bevrjer bednieri iyo, visac cxovreba Tavze gadasdis, magram cotasgan siamovnebis miReba ar SeuZliaT... levanma sirCa aiRo da mogviWaxuna:- modi, sicocxlis xaliss gaumarjos!..- gaumarjos! ar dagvklebodes! ...Salikom moxrakuli tvini Camogvawoda, buxarSi didi kunZi Seagdo, - simware gaSoroT da sitkbo mogceTo – gvisurva, miwvdili sirCa gadakra da xinkali daayola... ...duqans manqana moadga. orni gadmovidnen, zRurblTan fexebi daabakunes da Semovidnen. Saliko dasaxvedrad wavida. kacebma mosulebi aaTvalieres, magram ver icnes.- Sen xom ar icnob? – kiTxa sandrom levans.- ara... aqaurebi ar Canan. axlosve, buxris siTbosTan gauSales sufra. dajdomisas Tvali Segvavles da odnav SesamCnevad dagvikres Tavi. Cvenc vupasuxeT. mdumared ijdnen da xinkals Seeqceodnen. Cveni sufra grZeldeboda. me da gio cotas vwrupavdiT, magram mainc Segvetyo.- biWebo, - siciliT gviTxra levanma me da gios, - xom ar meTvrebiT? imdeni dalieT, ro SeirgoT. kacs sityva ar unda aerios da nabiji ar unda gaabrudos.- ara, Zia levan... viuxerxule me.- ho, Svilo, vici, ra mamebis Svilebi xarT, araferi SegeSlebaT...- am Tovls rame ar SevawioT, kaco? – ikiTxa sandrom.- rogor ar SevawevT, magram mamamisma ar gvikadra da bans vin gvetyvis...- Cven getyviT, - gaTamamda gio.kacebma gaicines da erTmaneTs gadaxedes.- kargi aba... midi, sandro, “zamTari” SevZaxoT... sandrom Caaxvela da yelmoRerebulma daiwyo:- zamTario...- he-he-he harulailo-o he...tkbilad daiwyes. vicodi es simRera da imdenjer momesmina – araferi ar unda SemSloda, magram mainc borZikiT Sevedi. levanma cerad gadmomxeda da gaagrZela.:- he-he-he harulailo-o he...- he he he zamTari vardsa daaWknobs, foToli Camoscvivao...cota gavswordi. gio gaWarxlebuli momyveboda.sandro Tavis qneviT aiWra zeviT:- zamTaria biWo he!levani myisve miyva da mamaCemis megobrebs ki ara, muxlamde TovlSi mZimed da xalisianad momaval mexreebs vxedavdi. rac SemeZlo, viZaxdi bans, magram sad mamaCemi da sad – me... uecrad, TiTqos aRmarTze gaWirvebul urems xeli SeaSveleso, ise eSvela simReras da axali Zala Seemata. gavixede da mezobel magidaze mjdomi stumrebi davinaxe. fexze amdgariyvnen da bubuna, lamazi xmiT iseT bans gveubnebodnen, Wruantelma damiara.kacebma Tvalebi daakveses da fexze wamoiWrnen- lamazi qalis kvaldakval cremlebi –da – Camoscvivao, - Caaxvia levanma da xeli gaSala- zamTaria biWo he! -Seexmiana sandro- harulailo aqa mSvidoba...simReras movrCiT da gayursulebi videqiT.- Tqveni Wirime, biWebo! – gasZaxa levanma da sufridan gamovida! – Tqveni Wirime!Soridan namgzavrebi aRmoCndnen. - kobaZeSi mivdiodiTo, gasvenebaSi. aq kidev imisTana Tovli dagvix-vda, iq rogor avidodiTo - dasZines.

netavi, rogori suni aqvT cacxvis yvavilebs?

- bodiSs gixdiT, Tu Cveni simRera uadgilo iyo, - wynarad uTxra sandrom.- ras ambobT! aleqsi papas simReris meti ra uyvarda! - upasuxa erT-erTma.- kargad mReriT da veRar moviTmineT - RimiliT daamata meorem. - banSi wageSveleT.- Saliko! - gahyvira levanma, - modi erTi CvenTan!- gismen, zaxariC, - swrafad movida Saliko.- Tu simReraSi erTad viyaviT, qeifSic gaverTiandeT! - mxiarulad dasZaxa da xeliT mogvixmo. - modi erTi magida avwioT... elvis uswrafesad gaerTianda magidebi. - Tqven dRes am TovlSi sadRa waxvalT, - arc Tu usafuZvlod eubneboda sandro stumrebs. - cota dro kidev gavataroT, mere CemTan wamoxvalT da xval diliT gzas gaagrZelebT.- ratom SenTan? - iukadrisa levanma. - wvima arc CemTan Camodis...- CvenTan wamobrZandiT, - gavbede da imedad saxlSi moxarSuli lobio gamaxenda. kidev didxans veficebodiT erTmaneTs siyvaruls, vmRerodiT, vxumrobdiT da vxvdebodiT, rom Cven, - iseve rogorc es Tovli, es WaWa da es simRera, es xinkali da cxovrebis es Cauqrobeli Jini, - isev isini viyaviT, - muxlebamde TovlSi Cafluli, mxiaruli da alali mexreebi, erTmaneTs rom gasZaxod-nen wkriala xmiT:“zamTaria biWo, Hhe-e!”

netavi, rogori suni aqvT cacxvis yvavilebs? ojaxis angelozTuxucesi kvdeboda. ara, ise ki ar kvdeboda, rogorc es adamianebs sCveviaT, - Cumad iferfleboda da ileoda, TandaTanobiT kargavda mkafio konturebs da oCopetresac ki uWirda misi garCeva saRamos bindbundSi.- ra iyo, berikaco!.. – xma wauxda, Caaxvela da ufro rixianad daiwyo, - ra iyo berikaco, gagiWirda? – dauqrola aqedan - iqidan da danislul TvalebSi Caxeda.- gagiWirda?- Cemi droc movida, etyoba... – Cumad, foTlebis SrialiviT upasuxa angelozTuxucesma. ukve ramdeni welia, rac kvdeboda... ase ijda gaunZrevlad, zurgiT eklesiis xavsian qvebze misvenebuli. eklesias vambob, Torem naxevari Caqceuli da Cazvavebuli iyo. bolos, rodesac sul marto darCa, aq daido bina da icavda, rogorc SeeZlo. mere dasustda, veRar daakava es simZime da wavidaaa... barem, ori aseuli weli gavida, - aRarc Tavadis rixiani xma da arc axalgazrda Tavadis asulTa Jriamuli ismoda. yvelaferi ulmobel dros moeWama. aki aRarc fuZis angelozebi SemorCnen mamuls, - daxarbdnen sitkbosa da sanTels, wayvnen axal patronebs da iSviaTad Tu moakiTxavdnen, - ise, sasx-vaTaSorisod da droebiT... - eh-he-he... – maSindeli dro gaaxsenda... uzarmazar mamulSi Tvali da Tvali unda gWeroda, yvela kuTxe-kunWuli unda genaxa, rom avi da boroti ar SemomZvraliyo da ziani rame ar eqna. dauvlida, kenweroebis SariSuriT, aswliani fiWvebis idumal totebs, Cafiqrebuli muxebis dagrexil fesvebs da cacxvis tevrebs, yvela buCqs, fuRurosa da sardafs... Winkebs da alebs daafrTxobda-dautataneb-da – ar gabedoT da Cemi qalbatoni ar SemiSinoTo. mere oCopetresac Seebmeoda da kacma rom sTq-vas, gvarianadac aviwroebda. isic, meti ra eqna, glexebisken gaswevda da mTvarian RameSi karga xans ismoda SiSisagan xan marTla da xanac viTom – TvalebgafarToebuli glexis gogoebis kiskisi da kivili... Tavadis asulis gaTxovebam SeaSfoTa. gumanma uTxra – sasikeTo ara iyo ra. Tan cota eWvi-anobda kidevac, magram imas uyvarda da siyvaruli xom yvelaze Zlieri jadoa am qveynad...- ra saocari suni aqvT cacxvebs, ara? – SesZaxebda nino da magrad CasWidebda xels saqmros.- diax, Zvirfaso, - xelis moWeriTve pasuxobda kaci, - Seni siyvaruliviT maTrobela...mere beberi muxisken miseirnobdnen. is ki dahfarfatebda Tavze da yovelTvis enatreboda gaego – rogori suni aqvT netavi cacxvis yvavilebso... suli iyo da ar uwyoda....... mere moxda is, rac moxda... sikvdilis cnoba pirvelad mas moesma. daRlili da misustebuli xma SoreTidan auwyebda, rom im-Zlavres borotma sulebma da gamostaces patroni xelidan. mere ojaxmac gaigo da Tavadis asulmac.mere... mere daiwyo dacema da daqceva, daqucmaceba da daknineba. TviTonac sustdeboda da ojaxic. male aRaravin SemorCa mamuls, - aRarc kaci da aRarc suli. angelozebs vina Civis, Winkebi da alebic ki gadaikargnen. erTi es Zveli megobariRa SemorCa imedad... bilikze eqskursantebi gamoCndnen. iqneb xasiaTze moviyvanoo berikaci, - oCopetre Seqanda kenw-erosken, iq mokalaTebul ciyvs girCa gamostaca da xalxSi Caagdo.-vai! – daiyvira viRacam. mere maRla aixeda da – naxeT, ciyviao – daiZaxa.“ciyvi, ciyvi” – gamoajavra oCopetrem, - ciyvi ara, JuvaCka!



iseT rameebs ityoda, - verafers gaigebdi, - ”globalizaciao”, “instalaciao”, “investiciao”...- unda waxvide, - daiSriala. xom ici, agvistomde cota dro darCa... mere imedi aRar gveqneba. Tu daemTxva, yvelaferi axdeba...- waval! – oCopetre kenwerodan Camosrialda da bilikze viTomc koWlobiT gaiar-gamoiara.- waval. teleportaciiT gnebavT Tu... anu aq gavqre da iq gavCnde, Tu rogor...-rogorc gindodes...angelozTuxucesma Tvalebi milula da oCopetre mixvda, rom wasvlis dro iyo. “ adamianurad gavemgzavrebi. meyo es Sligini” – gaifiqra da gaqra... *** ...Tbilisis aeroporti oCopetres karga xania ar enaxa. bolos maSin iyo, tu-104–is mogruxune Zrav-Si rom SeZvra cnobismoyvareobisgan da reisi 12 saaTiT gadado. gvarianad Secvliliyo yvelaferi. ris oCopetre iqneboda, Tu pataras ar gaerToboda. midga-modga, amas nayini Caugdo, imas ludi daasxa perangze... mere qariviT daubera da rom mixvda – ra faqiz saxuravTan qonda saqme, - afsus Cveneburi kramitio – Caiqnia xeli. mere miixed-moixeda. aeroporti savse iyo yvela juris sulebiT da grZneulebiT, - didi xnis nacnobi arabi derviSidan dawyebuli, avstrieli elfebiT damTavrebu-li. vinRa ar iyo: dubaidan axali Camofrenili jinebis didi ojaxi gasasvlelTan Segrovil xalxs moarRvevda. uzarmazari zurgCanTebidan gakrialebuli lamparebis cxvirebi mouCandaT. ori Winka saregistracio magidaze ijda da sigarets abolebda. sul ar enaRvlebodaT, Cemodnebis mTeli gro-va rom gadioda maT gamWvirvale sxeulebSi. oCopetres danaxvaze Tvalebi Wyites, mere ena gamouyves da Savkolgotiani, gaCxikuli fexebi ise aiSvires, - transportiorze gadavardnen. ase gayvnen fexe-baSverilebi da Tan kiskisebdnen.“kaxpebi!” – oCopetrem gadaafurTxa. ver itanda Winkebs. Zveli angariSebi qonda. moskovis reiss ramodenime morcxvi feria da vedmebis nakrebi moyveboda. cocxebi Ggaberil futliarebSi ewyoT. yvelas voqmeni ekeTa da gulgrili saxeebiT raRacas ReWavdnen.- katori Cas, madam? – moTafluli eniT scada gamolaparakeba.- ne daiom, - mouWres da SeeSva, gaoflil-gaberili mgzavri gamWolad gaiara, undoda Werze ramdenime naTura Caeqro, magram uecrad adgilze gaiyina: “is gogona! is aris! Nnino!” ase, sami weli iqneboda, rac gaicno. amave soflidan iyo. lamaziii!... SeSinebasac ver bedavda. ise, wvrilmanebi: fanqris wvers waumtvrevda an fanjaras SeuRebda xolme...… bolo dros sul iwva. avadmyofobda, sawyali... axlac, Cemodanze ijda fermkrTali; mxarze masaviT gacrecili da daRonebuli angelozi ejda. gogonas deda viRacas uyveboda – Zlivs SevagroveT fuli da Zvlis tvinis gadanergvaze migvyavs moskovSio. SexvedriT gaxarebulma oCopetrem Zveli oini gaixsena da TmebSi gaeria, auwewa da lamaz Tvale-bze CamouSala. Nnino, TiTqos xvdebao, Tmebs RimiliT gaisworebda da mere ganabuli eloda – rodis CamoeSleboda isev spilenZisferi kululi. axlac, jer SekrTa, mere gaiRima. ara, namdvilad xvdeboda raRacas... erT saaTSi haerSi iyvnen. aba oCopetres salonSi ra gaaCerebda. jer stiuardesas Seuxsna sakinZe, borjoms rom dgavda gaberil-gaoflili mgzavris magidaze, mere gaZvra, - ialbuzs Semoufrina da SemoZvra gaToSili. esec ar ikmara, TviTmfrinavs gaaswro, naxa – moskovSi rogori amindiao da da-brunda. gogonasken gaswia. ninos wynarad eZina savarZelSi. tuCis kuTxidan nerwyvis Zafi Camokideboda da frTxilad moswyvita. dajdomamde davisvenebo, - gaifiqra, magram ra daasvenebda! axla slokini auvarda viTom – mgzavrebis gulis gasaxeTqad. ramdenic daaslokinebda, imdeni TviTmfrinavi sa-haero ormoSi eSveboda. bolos dainaxa – ninos gaRviZeboda da dawynarda...

*** arbatze arasodes wydeboda gniasi da WianWvelebiviT mizanmimarTuli, magram uwesrigo srbola, - TiTqos, yvelas sxvisi adgili ukavia da Tavisis povnas Cqarobeno... uzarmazari, gaaTasferadebuli eleqtronuli TaRi macdurad cimcimebda. siRrmeSi, masiur karebebs miRma, sigrile da mwvane maud-gadafarebuli magidebi idga. oCopetrem erTi-ori ruleti Semoatriala, viRacas 1000 dolari waagebina da TvalebiT Zebna daiwyo. baybay devi barTan idga. “Human”-reJimSi iyo da nekgafSekili Zvirfas sigaras eweoda. oCope-tres danaxvaze yba da sigareti erTad Camouvarda.- vaa! amas vis vxedaav! – daiZaxa da gamoiwia.- rogor xar, baybay? – oCopetrem aaTvalier-CaaTvaliera. devs veRar icnobdiT. Sav smokingSi iyo gamowyobili, bordosferi “pepelaTi” da bordosferive, eleganturad Cakecili cvirsaxociT. eg aris, iseTive uazro gamometyveleba qonda gadabmul warbebs qvemoT, rogorc adre. qveda ybas xom nuRar ikiTxavT, napativebi, erTi-orad gazrdoda...baybay devma yurTan miutana sqeli tuCebi.- me exla deivids meZaxian, oCo, - morcxvad uTxra. – deividi damiZaxe, ra?- deividi ara JuvaCka! wamo, is Cemi codviT savse vnaxoT.


- vina, oCo, nacarqeqia? naxevar saaTSi mova. es yvelaferi magisia. mec aq vmuSaob raRa! is exla gospodin zoloroikoa, nacarqeqia ar dauZaxo, ra? ewyineba da magis ambavi xom ici! ise, aq imdeni Wink...- nacarqeqia ara JuvaCka! magis ambavi me ki ara, Sen ici, bedovlaTo, - wahkbina oCopetrem. Tan oriod moTamaSes banqo dauwva. – wamo, griboedovi vnaxoT. saqmea.baybay devma Secbunebulma miixed-moixeda, - TiTqos maTi laparakis vinmes rame esmoda. - deivid, dorogoi, ti kuda? – saidanRac gamoZvra moTxupnuli goguSka.- biznis, panimaeS, daragaia, - skoro virnus – CiqorTulad upasuxa baybayam da gasasvlelisken gaswia bajbajiT. mere “Spirit”- reJimSi gadavida da oCopetrec gaiyolia. oriod wamSi didi, Cabnelebuli kor-pusis win Camoxdnen.- sada varT? – ikiTxa oCopetrem.- ra vi, aqa vnaxe da... erTxel gza amebna da...mogzaurobisagan bordosferi pepela moRrecili da aSkarad, frTa-amovardnili ejda. didi WiSkaris gverdiT abra ekida. oCopetre mivida da cxviri miado.- li-te-ra-tur-ni ins-tit-ut im. gork... – gorkogo, – waikiTxa damarcvliT, - imeni gorkovoo, ra mware xalxia, amaTi... es Tvalebic ro sul aRar mivarga, kaco... wiwvis nayeni unda vsva, TuTis arayze dayene-buli... aba, wavideT!.. - wiwvi bevri ar mogivides, - gaicina devma;- va, deivid, Sen aq ro xumrobac giswavlia, Se boTe! SigniT SeaRwies da signali misces. cota xanSi grZeli, Savi koridoris boloSi monacrisfro landi gamoCnda da maTken gamoscura. mere dinjad daukra Tavi da - ratom meZaxiTo - wynarad ikiTxa.- ratom da, - daiwyo oCopetrem, - agvistoSi xom iciT, Tavado, orasi weli sruldeba...am sityvebze landi aforiaqda da win gamoiwia.- hoda, imisi suli gamova iq, sagvareulo eklesiasTan, Tqveni jvarisweridan mesame dRes. Tu SexvdebiT, erTad SegeZlebaT yofna samudamod. asea nabrZanebi. erTia, sxvisi jvariswera unda daemTxves am dros...- ho... 28 agvisto iyo, 1828 weli... – aRelvebiT Tqva landma, - wirva gadavixadeT... rogori tkbili suni aqvTo cacxvebs... – Subli moisrisa xelisguliT. - maS, asea nabrZanebi?..- diax, Tavado, - daseriozulda oCopetre. ver warmoidgendiT, Tu ori saaTis win stiuardesas ejda kalTaSi da slokiniT kvdeboda.- me iq viqnebi – Tqva landma, isev daukra Tavi da gaqra.- e ramodena wignebia, kaco! amis wamkiTxavi vin ari neta! – gaocebuli iZaxda baybay devi, sanam oCopetre wamohkravda kefaSi – wamodi, wamoexireo... ...Sors wasvla ver moaswres.^ kibidan ucnauri xmebi gaisma: jer teleportaciis tkacani, mere - TiTqos tomara Camoagdeso. amas viRacis oxvra, slokini da qoqola moyva. roca mividnen, kibis baqanze ucnauri arseba daxvdaT: memontaJis farTe, ori zomiT did tansacmelSi gamowyobili, Cia tanis sqelua, - mwvane gaCeCili TmiT da mwvaneve, Jitomiris kartofiliviT gasiebuli cxviriT. mkerdis jibidan naZvisxis “TaTi” mouCanda. arseba gvarianad iyo SemTvrali da qanaobda, Tumca TaviT ki ara, fexebiT. maT danax-vaze gaocda da karga xans miStereboda. Tan periodulad aslokinebda da uxerxul RimilTan erTad bodiSis moxdac ar aviwydeboda. @”pardn...…hik...…pardn...” mere yeli moiRera da simRera wamoiwyo tyeSi SviliviT gazrdil naZvze. simReriT rom ijera guli, isev daaSterda oCopetres.- biWebo, - amoRerRa rogorc iqna, - sada var? Teatri ar aris, skola ar aris, sasaxle ar aris, - Tan TiTebs kakvavda, - sada var, xalxo? zagorskSi mivdiodi... saswrafod minda zagorskSi! hik.. pardn.. iq me iseTi... mwvane TiTi tuCebze miido da oCopetres Tvali onavrulad CaupaWuna.- Cveni kacia, - Cailaparaka oCopetrem. gvarianad gadakvra aki masac uyvarda, - mgoni aqauri tyis oCoko-Ci unda iyos. xom ar daikarge Zmobilo?- saidana xar jigaro? - daekiTxa undilad devi.- SeeSvi! - moacila oCopetrem, - vera xedav, kaci isvenebs? nu Relav, Cemo kargo, axloblebi varT...- oCokoCi isev daaSterda oCopetres, mere mzera devze gadaitana da gaocebisagan piri gaaRo:- es ra cxovrebaa, kaco! - Sehyvira ubeduri xmiT, - mTeli trasebi gada... garda... gadaakeTes! zagorskSi midixar, hik... pardn... SenTvis, uzrunvelad, Sens turfa feriasTan da aha! - kavkasiaSi xvdebi!@Sen petre xar, kavkasieli, xom? hik... pardn... zdorovo, petia! xedav, ra dReSi var?..- nu geSinia, saxlSi xar, erT nabijze Seni zagorskeli turfadan. es Cvena varT Seni stumrebi.oCopetre gverdSi amoudga da mxarze xeli gadaxvia.-va! -gauxarda oCokoCis, - es unda sagangebod aRiniSnos! Cven Sexvedras gaumaaar-jos! moica!.. oCokoCi ukidegani formis uZiro jibeSi CaZvra da karga xans eZebda raRacas, Tan naxevrad mokecili, dablidan Tvalis paWunsac axerxebda. bolos, rogorc iqna, aryis xis qerqisgan Sekruli mozrdili boca amoaZvrina.- es Tqven viRaca gogo - madam kliko ar gegonoT! - am dros fexebis kanturs moumata, - es elia! ga-gacofebs! itireb, - iseT balaxebzea dayenebuli!.. jer kidev papaCemi akeTebda, orlovSCinaze... ex!... Cven Sexvedras gaumarjos!..devma uari Tqva da arc aravis dauZalebia. pirdapir bocidan svavdnen. namdvilad kargi eli iyo. magari, ucnaurad grili da aTasi balaxis aTasi


wlis aromatiT gajerebuli.- Cveni xar, - isev Tqva oCopetrem . - ai, CemTan ro Camoxval, iseT rames dagalevineb, ver mocildebi!- ar movcildebi! - Sepirda OoCokoCi, - za vstreCu! Cven xom naTesavebi varT, petre, viRaca ucxoebi ki ara varT! is boca uceb gamocales, erTi-ori simRerac imReres, cota waitires kidec da erTmaneTs xelebi gada-xvies. Tan saerTo winaprebs ixsenebdnen.- wamodi CvenTan, - SesTavaza oCopetrem, - iseT dros gavatarebT, ro!..- vera, - uceb daseriozulda oCokoCi, - me zagorskSi ai ase minda!.. xval ginaxulebT, Zmebo! - gaacile, - uTxra devs oCopetrem. isic mivida da Tavazianad idayvSi amosdo TaTi.- nu, - aswia xeli oCokoCim, sanam gaqrebodnen, - za vstreCu!.. eto... do vstreCi!... ... erTi kviris Tavze, oCokoCisTan gvarianad namxiarulebi da daRlili, mSobliur orRobeebs mo-natrebuli oCopetre, saxlisaken samzadiss Seudga.“pirdapir waval” – gadawyvita. xeli Caurtya baybay devs – baboCka ar dagekargoso, gadaexvia oCokoCis da startisaTvis gaemzada. is iyo, wasvlas apirebda, rom troruarze patara gogona SeniSna da nino gaaxsenda. “netavi rogor aris” – gaifiqra da mixvda rom jer ver wavidoda.- Sena, oCokoC, erTi saqme damrCa aq......cota xnis Semdeg ninos palataSi iyvnen. procedura axali damTavrebuli qonodaT da gogona daRli-li misvenebuliyo baliSze.oCopetres undoda Zveleburad Seeqrola TmebSi da aewewa, magram sayvareli spilenZisferi kululebi aRar daxvda da guli gauskda: Tavidan avadmyofurma TeTrma siSiSvlem amoanaTa. ninom Tvalebi gaa-xila da sustad, TiTqos damnaSaveao, gaiRima. namdvilad xvdeboda raRacas... ...oCopetre mcire xans dafiqrda. oCopetre ki iyo da mavneblobis meti araferi exerxeboda, magram... es erTi gamonaklisi unda daeSva, Tundac daesajaT amisaTvis...- rame SegiZlia? - hkiTxa daRvremilma oCokoCis.- aba ra vici... me albaT ara, magram iqneba zagorskidan gamovuZaxo imas... germaneli winaprebi yavda, - eseT saqmeebSi Zalian magrebi arian... cota xnis Semdeg palataSi sasiamovno garegnobis, cota SeSfoTebuli, kopwia qalbatoni gaCnda. qa-TqaTa winsafari ekeTa da svel xelSi oxraxuSis kona eWira.- RmerTo Cemo, oCokoCi! ra moxda aseTi! mapatieT, geTayva, pirdapir samzareulodan geaxeliT, - uTxra oCopetres, - ax, oCokoCi, oCokoCi! - madam... - oCopetrem quslebi Semohkra Tavazianad.- ai - uCvena oCokoCim gogona, - Svela unda, Tu rame SegiZlia...kopwia qalbatonma oxraxuSi oCokoCis gadasca da xelebi winsafarze SeimSrala. mere gogonasTan mi-vida da yuradRebiT daacqerda. @”asee...” - amoixvneSa saqmianad da ise Sevida sxeulSi, ninos araferi ugrZvnia. mere civi, boroti veli ipova, Seubera, gaaTbo, gaaciskrovna da roca darwmunda, rom yvelaferi rigze iyo, - gamovida.- yvelaferi kargad iqneba, _ Tqva man keTili RimiliT, mere oxraxuSi daibruna da sanamde gaqreboda, - parizul xaxvis supze gepatiJebiTo, dasZina... *** ...did, zurmuxtisfer sofelSi cxeloda. muxianidan daberil gril sios glexebi garujuli kisrebiT sasoebiT iWerdnen. yvela Cqarobda samuSaos damTavrebas: didi qorwili iyo am dRes, didi samzadisi. soflis cnobili Tamada da gamrje meurne - aleqsandre, mzeTunaxav gogos aTxovebda da aeniJebina, - sadac Cemi ninos sexnia loculobda, amaTac jvari iq unda davweroo. daqceuli eklesia iyo, saSiSi, magram iseTi kaci iyo, ityoda da morCa. ki umarTlebda da... ege, es gogoc saswaulad gadaurCa da ege, - Txovdeba kidec! ise ki angelozia, angelozi!.. ...saRamo xans gadagrilda. nefe-patarZali xelCakidebuli gauyva eklesiisken mimaval xeivans. ukan mxiaruli mayari mouyvebodaT... biWi malulad axedavda ninos spilenZisfer kululebs da bednierad eRimeboda. oCokoCi da oCopetre eklesiasTan, uzarmazari cacxvis veeberTela totze ijdnen da meore bocas amTavrebdnen. Jriamulis gagonebaze aRelvebulebi Camoxdnen da angelozTuxucesisken gaswies. moxucs Tvalebi daexuWa da ar inZreoda. gaTavebulao - gulma reCxi uyo oCopetres. uecrad sadRac iq, ukve uformo, gacrecili sxeulis siRrmeSi naperwkali gaCnda, gafarTovda, gaiz-arda da gabrwyinda. oCopetrem gaocebulma ukan daixia: ruxi landidan pepelasaviT axalgazrda angelozi amofrinda, marao Sekra da eklesiaSi gauCinarda.... ...jvardawerilma nefe-patarZalma da mayrionma ise gamoiares xeivani, verc angelozTuxucesis neSTi da verc erTmaneTs Caxveuli ori landi SeniSnes. eg aris, girCa Camovarda aswliani fiWvidan da may-rionSi Cavarda.ciyviao – wamoiZaxa viRacam da mxiarulad gaicines.oCopetrem Tvali Caukra nefe-patarZlis Tavze mofarfate angelozs da mesame bocis mosatanad mousva.- ra tkbili suni aqvT cacxvebs, ara? ikiTxa gogom.- ki, mouWira xelze biWma, - Seni siyvaruliviT...netavi, cacxvis yvavilebs rogori suni aqvTo, - gaifiqra angelozma...


qarTuli, kaxuri samzareulo

Zvel maranSi Rvinis daWaSnikeba

aryis gamoxda Tqvens Tvalwin

TaTaraoba, axladamovlebuli CurCxelebi

ToneSi gamomcxvari cxeli purebi

aqve gTavazobT sastumro momsaxurebas

Cven vaRiarebT, rom `stumari RvTisaa~

turistuli kompleqsi `kaxuri ezo~

Telavi, daviTaSvilis 15

TaTaraoba, axladamovlebuli CurCxelebi

ToneSi gamomcxvari cxeli purebi

aqve gTavazobT sastumro momsaxurebas

Cven vaRiarebT, rom `stumari RvTisaa~mari RvTisaa~

turistuli kompleqsi `kaxuri ezo~

Telavi, daviTaSvilis 15

oqtomberi 2010

gaxdi Cveni gundis wevri

erTad SevqmnaT

Telavuri seriebi

Telavi Series - #4

Documents

Transcript of Telavi Series - #4