SMP AL-MUTTAQIN TASIKMALAYA Panitia CATUR …...Hiji peuting, Sakadang Kuya jeung Sakadang Monyet...
Transcript of SMP AL-MUTTAQIN TASIKMALAYA Panitia CATUR …...Hiji peuting, Sakadang Kuya jeung Sakadang Monyet...
SMP AL-MUTTAQIN TASIKMALAYA
Panitia CATUR LOMBA XviiI
DAN ENGLISH CONTEST 2019 TINGKAT SD/MI SE-JAWA BARAT
Cp: Nurhendi (082121034136) : , Email : [email protected]
Sekretariat : Jl. Jenderal Ahmad Yani 140 Tasikmalaya Telp. (0265) 310969
Nomor : 421.3/011-SMP-MTQ/TAS
Lamp. : 1 (satu) bundel
Prihal : Undangan Partisipasi Catur Lomba XVIII
Kepada yang terhormat :
Bpk/Ibu Kepala SD/MI Se-Jawa Barat
Di
Tempat
Salam Ta’dzim kami sampaikan semoga Bapak/Ibu masih tetap dalam naungan rahmat,
hidayah dan maghfiroh Allah SWT dalam menjalankan aktifitas keseharian. Amiin.
Diberitahukan dengan hormat bahwasannya kami selaku Panitia Catur Lomba XVIII tingkat
SD/Sederajat Se-Jawa Barat akan menyelenggarakan berbagai kegiatan, dengan perincian
sebagai berikut:
1. Lomba Cepat Tepat AMIPA;
2. Pertandingan Futsal;
3. Pertandingan Basket;
4. Lomba Baca Puisi;
5. Lomba Dongeng;
6. Lomba Kaligrafi;
7. Lomba Tahfidz Al-Qur’an juz 30 ( Juz ‘Amma );
8. English Reading;
9. English Spelling Bee;
10. English Story Telling;
11. Bazar/Expo Pendidikan dan Creative Day.
Adapun pelaksanaanya insya Allah akan dilaksanakan pada :
Hari/tanggal : 16 – 19 Oktober 2019
Waktu : 08.00 s.d selesai
Tempat : Kampus SMP Al-Muttaqin Kota Tasikmalaya
Technical Meeting : Sabtu, 12 Oktober 2019
Maka dengan ini kami mengundang anak didik Bapak/Ibu untuk ikut serta dalam kegiatan di
atas dengan mengirimkan utusannya.
Demikian permohonan ini kami sampaikan, atas perhatian dan kerjasama Bapak/Ibu kami
mengucapkan terima kasih.
Ketua Panita,
Drs. Nurhendi, M.Pd.I.
NIY. 992.06.05.164
Tasikmalaya, September 2019
Sekretaris,
Shofie Rahmawati, S.Pd., M.Pd.
NIY. 992.06.00.014
Mengetahui,
Kepala SMP Al-Muttaqin
Yayan Sopyan, S.Ag., M.Pd.I.
NIY. 992.06.99.059
FORMULIR PENDAFTARAN CATUR LOMBA XVIII ANTAR SD/MI SE-JAWA BARAT
SMP AL-MUTTAQIN FULLDAY SCHOOL KOTA TASIKMALAYA
Nama Sekolah (SD/MI) : _____________________________ No. Pendaftar** : ___________
LCT AMIPA
Regu
________
No. Nama Peserta* L/P Kelas
1.
2.
3.
Nama Pembimbing* : _______________________________ No. HP : __________________________
TAHFIDZ AL-QURAN
No. Nama Peserta* L/P Kelas
1.
2.
3.
4.
5.
Nama Pembimbing* : _______________________________ No. HP : __________________________
K A L I G R A F I
No. Nama Peserta* L/P Kelas
1.
2.
3.
Nama Pembimbing* : _______________________________ No. HP : __________________________
ENGLISH
Reading
No. Nama Peserta* L/P Kelas
1.
2.
3.
Spelling Bee
1.
2.
3.
Story Telling
1.
2.
3.
Nama Pembimbing* : _______________________________ No. HP : __________________________
PUISI
No. Nama Peserta* L/P Kelas
1.
2.
3.
Nama Pembimbing* : _______________________________ No. HP : __________________________
DONGENG
No. Nama Peserta* L/P Kelas
1.
2.
3.
Nama Pembimbing* : _______________________________ No. HP : __________________________
Keterangan : * Formulir dapat diperbanyak sesuai dengan kebutuhan * Nama diisi dengan Nama Lengkap * Formulir ini harap dibawa saat daftar ulang ** Diisi oleh panitia
Dengan ini menyatakan sudah memahami semua aturan dan syarat yang berlaku dalam Catur Lomba XVIII yang diselenggarakan oleh SMP Al-Muttaqin dan dengan tanpa paksaan mendaftarkan peserta untuk mengikuti lomba tersebut.
_________________ , _______________ 2019
Menyetujui :
Kepala SD/MI,
______________________________
NIP.....................................................
FORMULIR PENDAFTARAN LOMBA FUTSAL
CATUR LOMBA XVIII SMP AL-MUTTAQIN FULLDAY SCHOOL
KOTA TASIKMALAYA
Nama Tim : ________________________________ No. Pendaftar** : _____________ Nama SD/MI : ___________________________________________________________________ Nama Manager/CP : ________________________________ No. HP : ____________________
TIM INTI
Nomor 1 2 3 4 5
Foto 2 x 3 2 x 3 2 x 3 2 x 3 2 x 3
Nama
No.Induk
Kelas
Umur
CADANGAN
Nomor 1 2 3 4 5
Foto 2 x 3 2 x 3 2 x 3 2 x 3 2 x 3
Nama
No.Induk
Kelas
Umur
Keterangan : * Formulir dapat diperbanyak sesuai dengan kebutuhan * Formulir ini harap dibawa saat daftar ulang * Nama diisi dengan Nama Lengkap ** Diisi oleh panitia
Dengan mengisi dan menandatangani formulir pendaftaran Futsal ini, maka peserta yang bersangkutan telah setuju untuk
melaksanakan ketentuan perlombaan yang telah ditetapkan oleh panitia.
_________________ , _______________ 2019 Menyetujui : M a n a j e r T i m, ____________________________ NIP. ...................................................
FORMULIR PENDAFTARAN LOMBA BASKET
CATUR LOMBA XVIII SMP AL-MUTTAQIN FULLDAY SCHOOL
KOTA TASIKMALAYA
Nama Tim : ________________________________ No. Pendaftar** : _____________ Nama SD/MI : ___________________________________________________________________ Nama Manager/CP : ________________________________ No. HP : ____________________ TIM INTI
Nomor 1 2 3 4 5
Foto 2 x 3 2 x 3 2 x 3 2 x 3 2 x 3
Nama
No.Induk
Kelas
Umur
Nomor 1 2 3 4 5
Foto 2 x 3 2 x 3 2 x 3 2 x 3 2 x 3
Nama
No.Induk
Kelas
Umur
Keterangan : * Formulir dapat diperbanyak sesuai dengan kebutuhan * Formulir ini harap dibawa saat daftar ulang * Nama diisi dengan Nama Lengkap ** Diisi oleh panitia
Dengan mengisi dan menandatangani formulir pendaftaran Basket ini, maka peserta yang bersangkutan telah setuju untuk
melaksanakan ketentuan perlombaan yang telah ditetapkan oleh panitia.
_________________ , _______________ 2019 Menyetujui : M a n a j e r T i m, ____________________________ NIP. ...................................................
DONGENG
Disadur kana Basa Sunda kenging: Yiyin Jayinah
AJI SAKA
Kacarioskeun mangsa baheula. Pulau Jawa masih mangrupa leuweung jeung jarang kasorang ku
manusa. Aya hiji karajaan namina Medang Kamulan anu diparéntah ku hiji raja namina Prabu Dewata
Cengkar anu buringhas sarta resep ngadahar jalmi. Saban dinten, sang raja ngamangsa saurang jalmi anu
dibawa ku Patih Jugul Anom. Kaayaan ieu ngakibatkeun rahayat di nagri Medang Kamulan éstuning hirup
dina kasieun. Nu antukna seueur anu ngungsi ka karajaan sanés pikeun nyalametkeun diri ti Prabu Dewata
Cengkar.
Di hiji lembur Medang kacarioskeun aya saurang nonoman namina Aji Saka anu sakti, purah
tutulung ka sakur jalmi kasusahan. Hiji poé, Aji Saka junun nulungan saurang aki-aki anu nuju disiksa ku
dua begal. Éta aki-aki nungtungna ditulungan, terus dijadikeun bapak angkat ku Aji Saka. Sihoréng eta aki-
aki téh salah saurang pengungsi ti Medang Kamulan.
“Janten aki téh ngahaja ngungsi ti Karajaan Medang Kamulan?” taros Aji Saka ka éta aki-aki.
“Sumuhun, Ujang.... Margi Karajaan Medang Kamulang ayeuna diparéntah ku hiji raksasa anu
ganas tur tukang ngadahar manusa. Ku sabab éta, unggal poé ponggawa karajaan bakal masrahkeun saurang
rahayat, utamina anu geus kolot siga aki pikeun jadi mangsa Prabu....,” saur éta aki-aki nyarioskeun kaayaan
di nagarana.
Ngadangu carios ngeunaan kebuasan Prabu Dewata Cengkar, Aji Saka ngagaduhan niat rék
nulungan rahayat Medang Kamulan. Harita kénéh Aji saka indit ka Medang Kamulang.
Nepi ka Medang Kamulang, Aji Saka nyanghareupan sagala rintangan jeung halangan ti ponggawa
Prabu Dewata Cengkar anu mangrupa-rupa siluman jeung jurig nyili wuri nu aya di sakuriling bungking
leuweung anu kalangkungan. Nepi ka tarung salami tujuh wengi jeung jurig siluman leuweung anu
diliwatanna, kulantaran Aji Saka nampik pikeun dijadikeun budak ku jurig leuweung.
Aji saka anu sakti mandra guna akhirna bisa ngéléhkkeun sakabéh jurig leuweung nepi ka éta jurig
diusir jauh ti éta leuweung. Saatos tarung, Aji Saka neraskeun lalampahanana pikeun nepangan Prabu
Dewata Cengkar di istanana.
Aji Saka nepi di Karajaan Medang Kamulan anu sepi. Di karaton, Prabu Dewata Cengkar nuju
ngamuk kumargi Patih Jugul Anom henteu nyandak korban pikeun kadaharan Sang Prabu.
Ningali kitu, Aji Saka anu pinuh ku kawani, langsung nyanghareupan Sang Prabu.
“Sampurasun Sang Prabu,” saur Aji Saka bari nyembah ka Sang Parbu.
“Rampés.......Haha.....saha andika? Rupana anu kasép ngalémpéréng konéng matak lapar ieu tikoro
aing.....Hahaha...,” Prabu Dewata Cengkar ningali Aji Saka anu keur ngamuk ngadadak eureun. Tikorona
ngadadak lapar ningali Aji Saka di hareupeunna.
“Ampun Sang Prabu, sumangga abdi pasrah sumerah diri badé dikumahakeun.....,” saur Aji Saka.
“Bener andika geus siap jadi kadaharan kula, héh manusa?” Prabu Dewata Cengkar bari niat rék
néwak awak Aji Saka.
Aji Saka nyingcet, bari pok, “Sabar, Sang Prabu! Abdi kersa janten mangsa Sang Prabu, tapi
nuhunkeun sarat!”
“Hahaha..... Sayarat naon waé anu dipikahayang ku andika bakal dikabulkeun ku kaula....
hahaha...,” saur Prabu Dewata Cengkar anu tos teu kiat nahan lapar ningali Aji Saka.
Aji Saka muka sorban anu dipakéna, terus saurna,”saratna sim kuring nuhunkeun imbalan tanah
karajaan salega ieu sorban....Sang Prabu.”
“Tanah karajaan salega éta sorban anu sagedé kutil éta? Teu Masalah..... Ku kula pasti
dikabulkeun...!” Prabu Dewata Cengkar nyakakak seuri nepi dunya asa gempa bumi.
“Ampun Sang Prabu, pami kitu saméméh sim kuring ninggalkeun ieu dunya janten mangsa Sang
Prabu.... Sim Kuring nuhunkeun Sang Prabu nedunan syarat sim kuring kanggo ngukur tanah salega ieu
sorban. Pami tos diukur tur diwatesan.... Sumangga sim kuring nyanggakeun sadaya-daya ka Sang Prabu!”
ucap Aji Saka deui.
“Haha......hayu ayeuna kénéh ku kaula diukurkeun....,” Sang Prabu bari nyandak sorban Aji Saka
pikeun ngukur tanah karajaan.
Barang bray sorban dibuka diamparkeun kanggo ngukur tanah karajaan. Éta sorban terus manjangan
teu eureun-eureun nepi ka panjangna éta sorban ngaleuwihan tanah Karajaan Medang Kamulang. Prabu
Dewata Cengkar kontan ngamuk kulantaran ngukur tanahna teu nepi-nepi. Sabot Prabu Dewata Cengkar
ngamuk, ujug-ujug aya angin pohara gédéna. Nepi ka akhirna éta sorban Aji Saka meulit awak sang Prabu,
nepi ka sakujur awak Sang Prabuk kabeulit éta sorban. Éta sorban estuning meulit ti luhur sirah sang Prabu
nepi ka meulit kadua leungeun jeung tungtung handap sukuna. Antukna Sang Prabu teu bisa kukumaha.
“Auwwww......,” teu lila Sang Prabu gegerung lantaran tikoséwad ka sagara laut kidul anu ombakna
umpal-umpalan. Gejebur.......awak Sang Prabu diteleg ombak gedé tilelep ka laut kidul anu jero pisan, tur
teu katulungan deui.
Kajadian ieu, estuning disambut bagja ku kabéh rahayat Medang Kamulang. Lantaran sadaya
rahayat bébas tina mangsa Sang Prabu. Aji Saka, dinobatkeun ku rahayat pikeun mingpin karajaan.
Diangkat jadi Raja Medang Kamulang. Ti saprak harita Karajaan Medang Kamulang hirup kalayan aman
tur sejahtera.
KUYA JEUNG MONYET NGALA NANGKA
Kacaturkeun... Aya Sakadang Kuya jeng Sakadang Monyet. Eta Kuya jeung monyet teh estuning
nyobat dalit pisan.
Hiji peuting, Sakadang Kuya jeung Sakadang Monyet sararé di sisi leuwi, dina tangkal kiara.
Sakadang Monyét saré dina dahan anu panghandapna. Ari Sakadang Kuya saré dina sela-sela akar kiara.
Henteu pajauh. Maksudna sangkan bisa ngobrol méméh saré. Atawa bisa silihgeuingkeun mun aya nanaon.
Ari dug, ari ker duanana saré tibra.
Tengah peuting, Sakadang Monyét nyaring. Tuluy ngageroan Sakadang Kuya.
“Sakadang Kuya, ieuh, Sakadang Kuya! Hudang sakeudeung!”
“Aya naon Sakadang Monyét?”
“Uing ngimpi manggih tangkal nangka, buahna mani leubeut.”
“Di mana?”
“Di tengah leuweung. Tapi dina impian téh dituduhkeun lebah-lebahna ogé.”
“Keun isukan urang téang. Ayeuna mah urang saré deui wé da peuting kénéh!” ceuk Sakadang
Kuya.
Ngadéngé jawaban kitu, Sakadang Monyét saré deui. Meni dug-ker. Ari Sakadang Kuya mah rada
hésé kana saré deuina téh. Keur kitu, kadéngé Jang Onyé ngalindur. Cenah, “Ah, isukan mah rék ngala
nangka. Diala ku sorangan, da Sakadang Kuya mah teu bisaeun naék. Didahar kabéh ku sorangan, Sakadang
Kuya mah ku uing moal dibéré.”
Ngadéngé kitu, Sakadang Kuya ngahuleng, mikiran caritaan Sakadang Monyét. Tuluy néangan
akal, sangkan teu kalicikan ku Sakadang Monyét. Sanajan lila ulengna, tapi teu burung kapanggih ogé.
Geus kitu mah, reup baé Sakadang Kuya téh saré deui.
Isuk-isuk, wanci carangcang tihang, Sakadang Monyét geus hudang. Jrut turun tina dahan tempat
saréna. Tuluy baé ngaguyah-guyah ngahudangkeun Sakadang Kuya.
“Yeuh, Sakadang Kuya, hudang! Hudang, huy! Hayu urang néang nangka téa!” ceuk Sakadang
Monyét.
Sakadang Kuya hudang, nololkeun sirahna, pok ngomong, “Ké atuh Sakadang Monyét, ayeuna
mah isuk kénéh!”
“Ih, engké mah bisi kaburu diala ku batur!”
“Apal henteu jalanna?”
“Ih, puguh wé, da dina impian téh dituduhkeun lebah-lebahna.”
“Hayu atuh!”
Bring éta dua sobat anyar téh indit ka jero leuweung. Inditna teu bisa gancang, sabab Sakadang
Kuya mah leumpangna boyot. Kira-kira wanci pecat sawed, kakara nepi ka nu dituju. Enya wé, henteu salah
impian Sakadang Monyét téh. Di dinya aya tangkal nangka sagedé beuteung munding. Buahna leubeut
tinggarayot dina dahan-dahanna.
“Sok-sok atuh geura naék, ulah ngahuhuleng baé!” ceuk Sakadang Kuya ka Sakadang Monyét.
“Ké heula, gampang naék mah. Ngan uing téh teu nyaho, kumaha carana ngabédakeun nangka anu
geus asak jeung nangka anu atah kénéh,” ceuk Sakadang Monyét.
Sakadang Kuya seuri leutik ngadéngé omongan Sakadang Monyét kitu téh. Asa manggih jalan
pikeun metakeun akalna, anu meunang mikiran tadi peuting. “Gampang atuh ngabédakeunana mah.
Ditepakan wé. Lamun sorana plék-plék-plék, tandana éta nangka geus asak. Lamun sorana pluk-pluk-pluk,
hartina atah kénéh,” ceuk Sakadang Kuya.
Henteu talangké deui, térékél Sakadang Monyét naék kana tangkal nangka. Gugurayangan. Ceuk
pikirna, “Si Kuya mah rék dibéré anu aratah baé, ari anu arasakna keur uing, rék didahar di luhur ku
sorangan.” Terus nepakan nangka anu ngagarayot. Anu sorana plek-plek-plek dirawatan ku manéhna. Ari
anu sorana pluk-pluk-pluk mah dipuragkeun bari ngajorowok, “Tah, Uya, méré nangka. Pék wé dahar ku
sorangan. Lamun hayang nu asak, naék ka dieu!” cenah.
Sakadang Monyét tuluy ngagorogotan nangka dina luhur tangkal. Leungeunna, sungutna, malah
sukuna ogé pinuh ku geutah. Ari sababna, nangka anu didaharna téh nangka atah. Sakadang Monyét teu
nyahoeun, saenyana nangka asak mah lamun ditepakan téh sorana ngagepluk, lain ngageplék.
“Aha euning Huya, angkra téh atrah,” ceuk Sakadang Monyét, ngomongna teu béntés, lantaran
biwirna rapet ku geutah nangka. Sakadang Kuya teu némbalan.
Ari rét Sakadang Monyét ningali ka handap, katémbong Sakadang Kuya keur ngalimed baé
ngadaharan nangka asak. Karonéng jeung seungit deuih. Malah nangka téh ampir béak, tinggal jaramina
jeung sikina anu balatak di sabudeureunana.
Sakadang Monyét kacida kagétna. Geus teg baé boga rasa yén manéhna geus kabelejog ku
Sakadang Kuya. Buru-buru manéhna tuturubun nyampeurkeun ka Sakadang Kuya.
“Emh, Sakadang Kuya mah teungteuingeun, nangka asak didahar ku sorangan,” ceuk Sakadang
Monyét.
“Apan ieu ogé paméré ti Sakadang Monyét, da uing mah teu bisa naék,” témbal Sakadang Kuya.
“Cing atuh uing ngasaan nangka asak, da anu didahar ku uing mah nangka atah!”
“Tah, aya sanyamplung deui!” ceuk Sakadang Kuya.
Nangka anu sanyamplung téh dicokot ku Sakadang Monyét, tuluy didahar. Enya wé ngeunah, amis
kareueut. Sakadang Monyét gantung teureuyeun. Ménta deui ka Sakadang Kuya, puguh da geus béak.
“Sakadang Kuya mah kawas lain jeung sohib baé!” ceuk Sakadang Monyét bari jamedud. Tuluy
lumpat, térékél naék kana tatangkalan, indit ninggalkeun Sakadang Kuya. Sakadang Monyét téh pundung
tayohna mah.
Sanggeus kitu mah, Sakadang Kuya ogé balik deui ka tempat asalna. Leumpangna beuki ngadédod
baé, lantaran beuteungna seubeuh teuing ku nangka.
LUTUNG KASARUNG
Kacaturkeun di nagara Pasir Batang, Prabu Tapa Ageung ti praméswari Niti Suwari kagungan
putra tujuh, istri wungkul. Nu kahiji kakasihna Purbararang, nu kadua Purbaéndah, nu katilu Purbadéwata,
nu kaopat Purbakancana, nu kalima Purbamanik, nu kagenep Purbaleuwih jeung nu katujuh Purbasari.
Ngaraos parantos sepuh, Prabu Tapa Ageung ngersakeun ngabagawan, badé tatapa di leuweung.
Nu dicadangkeun ngagentos ngeuyeuk dayeuh ngolah nagara téh lain Purbararang putra cikal, tapi
bet Purbasari, putra bungsu.
Atuh munasabah baé, Purbararang asa kaunghak. Amarahna teu katahan, asa dihina asa ditincak
hulu. Purbasari diusir ti dayeuh dibuang ka Gunung Cupu.
Kacaturkeun di Kahiangan, Guruminda, putra déwata cikalna, titisan Guriang Tunggal, ngimpén
gaduh garwa anu sarupa jeung Sunan Ambu. Saur Sunan Ambu, “Jung, geura boro pijodoeun hidep. Aya
nu sakarupa jeung Ambu. Tapi…ulah torojogan, anggo heula ieu raksukan…lutung!”
Janggélék Guruminda minda rupa jadi lutung, katelah Lutung Kasarung.
Kocap deui di nagara Pasir Batang. Prabu Tapa Ageung ngersakeun hayang tuang daging lutung.
Nya nimbalan Léngsér kudu mentés Aki Panyumpit ngala lutung ka leuweung.
Aki Panyumpit gasik ngasruk leuweung néangan lutung. Tapi dadak sakala, leuweung jadi sepi
taya sasatoan. Bororaah sato kayaning peucang jeung lutung, sireum ogé taya nu ngarayap cék
wiwilanganana mah.
Aki Panyumpit téh méh pegat pangharepan. Barang rék mulang, dina tangkal peundeuy bet
kabeneran manggih lutung keur guguntayangan. Ari rék disumpit, celengkeung téh lutung nyoara: “Éh,
Aki, bet kaniaya. Ulah disumpit! Kuring téh rék ngaku bapa pulung ka Aki. Hayang betah di dunya, hayang
nyaho anu dingaranan karaton.”
“Sukur atuh, sok geura turun,” walon Aki Panumpit bengong, aya lutung bisa ngomong.
Singhoréng Lutung Kasarung téa. Déwata minda rupa turun ka dunya.
Lutung Kasarung dibawa ku Aki Panyumpit, dihaturkeun ka karaton. Tapi barang rék dipeuncit,
taya pakarang nu teurak. Sang Lutung teu bisa dirogahala. Tungtungna mah, saur Ratu, “Léngsér
pasrahkeun baé ka anak kami, sugan butuh keur pibujangeun.”
Nya atuh ku Léngsér dipasrahkeun ka Purbararang. Ari walonna téh bet: “Daék sotéh
ngabujangkeun, lamun jalma nu utama. Mun lalaki turunan mantri, ari lutung mah sangeuk teuing!”
Deregdeg léngsér ka putra nu kadua, teu ditampa. Ka anu katilu, nya kitu kénéh. Pajarkeun téh, lain teu
hayang nampa, ngan sieun ku Si Tétéh.
Léngsér mulang deui ka Purbararang, pokna téh,” Nya sok baé atuh, bisi pajar nampik pasihan
rama.”
Lutung kasarung tetep di karaton. Belenyeng lumpat ngintip para mojang nu lalenjang keur
ngagembrang ninun.
Keur jarongjong ninun, ari koloprak téh taropong Purbararang moncor ka kolong balé.
“Cing Adi, pangnyokotkeun taropong!”
“Ih, Tétéh, apan boga bujang lutung,” Cék Purbaleuwih.
“Cing lutung pangyokotkeun taropong di kolong balé!”
Deregdeg lutung lumpat. Ulang-ileng, top taropong dicokot. Ari béréwék téh dibébékkeun mani
jadi lima, sor disodorkeun!
“Jurig lutung, taropong aing sabogoh-bogoh dibébékkeun! Léngsér! Teu sudi kami mah,
anteurkeun Si Lutung ka Si Purbasari di leuweung!”
Jut Léngsér turun, Lutung unggeuk, tuluy nuturkeun. Lutung Kasarung ditampa ku Purbasari.
“Éh Mama Léngsér, geunig Si Tétéh aya kénéh adilna. Kajeun lutung, tamba suwung. Kajeun
hideung, tamba keueung nu di leuweung. Kajeun goréng, tamba jempé nu nyorangan. Hatur nuhun béjakeun
ka Si Tétéh.”
Tutas haturan, Léngsér mulang ka karaton.
Caturkeun di sisi leuweung. Purbasari ngagolér dina palupuh sabébék, di hateup welit sajalon.
Lutung kasarung ngangres ningal kaayaan putri. Rep Sang Putri disirep.
“Utun, urang saré jeung kaula. Kula mah banget ku tunduh!”
“Oaah, Sang Putri, lutung mah tara saré jeung manusa, bisi geuleuheun!”
Reup Putri Purbasari kulem tibra pisan.
“Éh, deudeuh teuing. Putri téh nalangsa pisan. Aing rék nénéda ka Sunan Ambu, neda sapaat para
bujangga, niat misalin Sang Putri meungpeung saré,” gerentes Lutung Kasarung, Guruminda mamalihan.
Raksukan digédogkeun, bray baranang siga béntang, kakasépan Guruminda kahiangan. Panejana
tinekanan, sajiadna katurutan. Jleg ngajenggléng karatonna, leuwih agréng ti nagara. Purbasari dipangku,
diébogkeun dina kasur tujuh tumpang, disimbut sutra banggala, disumpal ku benang emas. Janggélék
Gurumiinda jadi lutung deui, tapakur di sisi balé kancana.
Kabeungharan jeung kamulyaan Purbasari di gunung kasampir-sampir ka nagara. Purbararang, nu
goréng budi ti leuleutik, nu goréng lampah ti bubudak, beuki tambah sirik, beuki tambah ceuceub. Rupa-
rupa akal dikotéktak, sangkan aya alesan keur ngarah pati Purbasari.
Mimitna Purbasari diperih pati, kudu bisa mendet parakan Baranangsiang, leuwi Sipatahunan.
Mangka saat sapeuting. Mun teu bukti teukteuk beuheung keur tandonna.
Ku pitulung Lutung Kasarung, dibantu Sunan Ambu jeung para bujangga, ieu tanjakan téh laksana.
Tuluy Purbasari dititah ngala banténg ti leuweung. Ku kasaktén Lutung Kasarung, banténg téh
katungtun ku Purbasari ka nagara.
Purbasari dipentés nyieun pakarang tatanén étém bingkeng jeung jarum potong, jeung ditangtang
pahadé-hadé ngahuma. Geus tangtu Purbasari dibéré pasir anu pangangar-angarna, ari Purbararang mah di
tempat nu hadé. Tapi Purbasari unggul kénéh.
Rupa-rupa ékol Purbararang, antukna Purbasari diajak pangeunah-ngeunah olahan, paloba-loba
samping, papanjang-panjang buuk, pageulis-geulis rupa. Tapi rayat jeung jaksa nagara mutus teu weléh
Purbasari anu unggul.
Tungtungna Purbararang pinuh ku haté dir jeung ujub, ngajak pakasép-kasép beubeureuh,
Sagoréng-goréngna beubeureuh manéhna, da pubuh manusa, kakasih Indrajaya. Sakasép-kasépna
beubeureuh Purbasari, lutung.
Purbasari éléh, tenggekna kari saketokkeun diteukteuk.
Cunduk kana waktuna, Lutung Kasarung manggih putri panyileukanana. Putri nu sasorot jeung
Sunan Ambu, Purbasari. Lutung Kasarung ngagédogkeun raksukanana, baranyay hurung, janggélék jadi
Guruminda deui.
Indrajaya ngamuk, tapi teu bisa majar kumaha, kaungkulan kadigjayaanana.
Purbasari ngadeg ratu di Pasirbatang, jadi praméswari Guruminda. Ari Purbararang jeung
sadérékna nu opat deui, dihukum kudu jadi pangangon. Indrajaya mah dihukum jadi pangarit, dibekelan
arit timah. Ngan anu pangais bungsu, Purbaleuwih, anu welasan ti baheula ka Purbasari, ditikahkeun ka Ki
Bagus Lembu Halang, ciciptaan tina raksukan Lutung Kasarung jadi papatih di Pasir Batang.
Catatan:
1. Reading Contest akan dilaksanakan Rabu, 16 Oktober 2019, ketentuan:
a. Silakan pilih salah satu teks dibawah ini untuk penyisihan reading contest. Sementara teks untuk final akan
dibagikan saat pengumuman peserta yang lolos ke final (Rabu, 16 oktober 2019)
b. Peserta TIDAK AKTING (tampil seperti drama) tetapi HANYA MEMBACA TEKS READING saja dan
tidak menghapalkannya
c. Waktu tidak dibatasi.
d. Kriteria penilaian: pronunciation, intonation, fluency, performance (gesture sewajarnya, eye contact,
ekspresi/mimik)
2. Story Telling Contest akan dilaksanakan Jumat, 18 Oktober 2019, ketentuan:
a. TEKS BEBAS (western/Indonesian story berupa fable, legend, atau cerita fiksi lainnya)
b. Peserta boleh memakai kostum dan menyiapkan property sesuai cerita
c. Peserta menyerahkan teks story telling pada saat daftar ulang (rangkap 4)
d. Peserta TIDAK AKTING seperti sedang bermain drama tetapi tampil seperti seorang story teller yang
menceritakan sebuah cerita
e. Waktu 5 menit dengan toleransi 1 menit. Jadi maksimal waktu tampil 6 menit. Dan ada pengurangan poin jika
lebih dari 6 menit.
f. Kriteria penilaian: pronunciation, intonation, fluency, performance (gesture seorang story teller, eye contact,
ekspresi/mimik)
3. Spelling Bee Contest akan dilaksanakan Kamis, 17 Oktober 2019, ketentuan:
a. Lomba ini dibagi dalam 2 group: Group A (kelas 1-3), Group B (kelas 4-6)
b. The materials for Spelling Bee
The word category for Group A: Colours, Shapes, Numbers, Days and Months, Animals, Fruits, Vegetables,
Parts of the Body, Occupations, Family Members, Food and Drinks, Clothes and Accessories, Things and Parts
of School, Things and Parts of House, School Subjects, Adjectives, Base verbs
The word category for Group B: Animals, Fruits, Vegetables, Kinds of Flowers, Food and Drinks, Clothes
and Accessories, Parts of the Body, Things and Parts of School, Things and Parts of House, Things in the
Kitchen, Family Members, Occupations, Public Places and Tourism objects, Vehicles/Transportation, Tools,
Adjectives, Base Verbs, Sports, Countries, Musical Instruments
c. Peserta akan memilih kategori dan kata dari kocokan, lalu pronouncer akan membacakan kata tersebut
d. Lomba dibagi dalam 3 babak: Audition Show, Elimination Show, Final Show
e. Kriteria penilaian: pronunciation, accuracy
Seluruh mata lomba English Contest akan bertanding kembali di babak final pada Sabtu, 19 Oktober
2019
Ketentuan lainnya akan dibahas pada saat technical meeting
TEKS READING CONTEST
A BRAVE BOY
Early one morning, Umar was walking to the bus stop to catch a bus to school. A loud, screeching noise
suddenly pierced the air. Umar realized that there had been accident. A small boy was lying unconscious on the road
and the car that had hit him has already run away.
Umar was confused and frightened. “Is the boy dead?” Umar asked himself. However, the boy was still
breathing. Umar could see that the boy had bruises all over his face and arms.Umar did not know what to do. Few
cars passed along this road at this time of the day. The nearest house which he could go to for help was his own, but
it would take ten minutes to walk there. Umar finally decided to stay with the boy until somebody came by.
Time passed very slowly – so it seemed to Umar. The boy was still unconscious and Umar prayed for the
boy to regain consciousness. Umar sprang to his feet at the sound of an approaching car. He waved frantically at the
driver to stop. Umar asked the driver, “You will help this boy, won’t you, sir?” The driver was kind. He carried the
injured boy to the car. Umar went with them to the hospital. Later, the driver took Umar to the police station to report
the accident.
Umar had a lot to tell to his friends that day at school. All his friends thought Umar was a very brave boy.
“It was an unforgettable incident, wasn’t it?” they asked him.“Yes, it was.” Umar replied. “It was a terrifying
experience, though!”
I DARE GO TO THE DOCTOR
“MEOWWW…! Mio wants to play with Saliha. But Saliha is moody. “Saliha, what’s wrong, Dear? Why
are you moody, heh?” asked mother. “I have a toothache, Mum,” answered Saliha. “Waaah…, there must be germs
in your teeth,” said mother. “Let’s go to the doctor, come on!” “No, I don’t want to! I’m afraid of the doctor,” said
Saliha. “Why are you afraid? The doctor is kind. He will clean the germs from your teeth, Saliha,” answered mother.
“Will he clean the germs by using an injection, Mum?” asked Saliha. “Now, there are many medicines. So, they don’t
always have to use injections!” said mother.
Saliha and mother arrived at the clinic of Doctor Amanda. “I’m scared, Mum…!” said Saliha quietly.
“MEOWWW…” Mio ran into the surgery room. “Mio wants to be examined, see!” persuaded mother. “Of course I
will stay with you, Saliha.” Finally, Saliha went into the surgery room. “Now, climb into the astronaut’s chair, ok,”
said Doctor Amanda, as she began examining Saliha. Saliha nodded, then she laid back. Hihihi…the chair can be
raised! “Waaah…, there is a hole! Germs like to stay in teeth with holes, you know!” said Doctor. “I will clean out
the germs for you, ok.” Then, Doctor Amanda began cleaning Saliha’s teeth.
After the examination. “Saliha, you must take this medicine to stop the germs from returning. And you must
brush your teeth regularly, ok!” said Doctor Amanda. Saliha and mother are back home. “The doctor was kind, wasn’t
she, Mum?” said Saliha happily. Then Saliha took the medicine. “Hey, Germs! Leave my teeth!” said Saliha. Mother
smiled proudly. Waaah, isn’t it great? Now, Saliha is not afraid to go to the doctor and take medicine anymore.
I LIKE GOING AROUND TOWN
This Sunday is a bright day. Mother is taking Saliha out. Saliha and Mother got on the city bus.
“Bismillaahirrahmaanirrahiim! Hup!” Saliha and Mother lifted their right feet first. Saliha sat next to the window.
“Mum, look! The trees outside are running!” said Saliha. “Saliha, my dear! Don’t put your hand outside!” said Mother.
“It will get hit by a car.” “Hit? Ouch …, that will hurt, won’t it, Mum?” Immediately, Saliha pulled her hand inside.
Mother said, the window can stay open. “Aaaah ….” Saliha enjoyed the cool breeze.
Then, the city bus stopped. “Hup!” Mother lifted her left foot. “Hup!” Oh … oh … oh!” said Saliha, who almost
fell over. Fortunately, Mother hugged Saliha. “If you lift your left foot first, you definitely won’t fall,” said Mother.
“Mum, let’s go there, come on!” urged Saliha. “Hey, one minute. When the cars have stopped, then we can cross,” said
Mother. Then the traffic lights changed. The cars stopped. “Come on, Mum! Let’s cross!” said Saliha impatiently.
Mother took Saliha into the supermarket. They went up the escalator. “Saliha, don’t run!” called Mother. “We
should stand still on the escalator so that we can keep our balance. That way, our bodies won’t fall. Saliha enjoyed
looking at the toys. Without realizing it, Saliha got separated from Mother. “Oh, no! Where is Mum? How did I get
lost?” said Saliha. “Miss, have you seen my mother?” Saliha asked the shop assistant. “Your mother? No!” Then, the
shop assistant took Saliha to the information desk.
“For the mother who has lost her daughter named Saliha, we are waiting at the information stand!” The shop
assistant called Mother several times. In a short while, Mother came. “Salihaaa…!” Mother hugged Saliha tightly.
Saliha was so happy to see her Mother again. Saliha promised that she would never stray from her mother again.
I LOVE MY FRIENDS
Sali and his friends are learning to draw. “Oh, no, I left my coloured pencils behind,” said Iwan. “Sali, can I borrow
your coloured pencils? Asked Iwan. “No, you, can’t!” answered Sali. “Use my coloured pencils, wan!” said Siti.
“Thank you, said iwan happily. Siti realized she had left her eraser at home. “Sali, can I borrow your eraser,
please…!” said Siti. “No!” said Sali. “Oh…Sali is so mean!” said Siti unhappily. ‘So what?”Sali said. “You can use
my eraser!” said Iwan as he passed his eraser to Siti. “Thank you, Wan. You are so kind!” said Siti happily.
The drawing lesson had finished. Some of the children were playing in the playground. Sali, Siti, and Iwan opened
up their snack boxes. They would eat their lunch together at the side of the playground. But then, suddenly… Crash!!!
By accident, Sali’s sandwich fell when it was hit by a ball. “Oh, no, I can’t eat it now!” said Sali disappointed. Iwan
and Siti felt sorry for him.
‘This is for you,” said Siti, as she gave Sali a piece of bread. “I still have lots of milk left. Do you want some, Sali?”
said Iwan. Sali nodded. Sali was embarrassed by Iwan’s and Siti’s kindness. Especially, because in the class earlier,
Sali did not lend his eraser and coloured pencils to them.
“Tiiid…tiiid…tiid! The car horn blared. Siti’s father came to pick her up. “Sali, Iwan, let’s go home together, come
on!” urged Siti. Finally, Sali went home with Iwan and Siti. Since then, Sali promised to be kinder to his friends.
I LOVE SAVING
Mother took Saliha to the bookstore. “I want the book with animal pictures, Mum!” said Saliha. “The books are
really good. Mmmm …, but they are so expensive, Saliha. Now, I don’t have enough money to buy one,” said Mother
smiling. “If you want to have that book, why don’t we start saving for it first?” suggested Mother. “We start saving?”
asked Saliha. “Yes, Dear. To collect our money,” said Mother. “Good, I want to save a lot!” said Saliha. Then, Mother
bought Saliha a frog money box. The hole for the money was through the frog’s mouth.
“Thank you, Mum! I really like the frog!” Saliha and Mio jumped around happily. “If you save regularly, you can
buy that book on your next birthday,” said Mother. “I promise, I’ll save regularly, Mum!” Saliha shouted
enthusiastically. The next day, Mother gave Saliha some coins. “This is for your savings, ok …”, said Mother. Saliha
was very happy. Suddenly, Sali came carrying some chocolates. Saliha wants to eat the same chocolate as Sali has.
“Saliha wants to buy some chocolates too, aaah …!” said Saliha. “MEOWWW!” Mio protested. “It’s alright, Mio.
Tomorrow Saliha will save more,” said Saliha. But, Saliha continues to buy snacks every day.
“Hey, what’s this, Frog is so light?” asked Mother. “Where is the money I gave you, Saliha?” “I used the money
for snacks, Mum. Because, there are lots of good food at the stall,” answered Saliha. “Oh, Saliha, poor Frog,” said
Mother. “Frog’s stomach is hungry because you don’t feed it. Meanwhile, you eat snacks every day.” Saliha was sad.
“Forgive me, Frog!” Starting from now, I will feed you,” said Saliha while hugging her frog money box.
In the late afternoon, Mother took Saliha to the bookstore. “Look, Saliha! There is only one book left,” said
Mother. “If you don’t save regularly, you cannot buy this book,” said Mother. “The book will soon be gone, you
know!” from that day, Saliha saved regularly. “Eat a lot, ok, Frog! So that you get fat,” said Saliha. Then one day,
the frog was full and heavy. “Bismillah!” CRASH! The frog was smashed open. “Alhamdulillah! I have lots of
money!” shouted Saliha. “Look, Mio! I have lots of money! I can buy the book!” That same afternoon, Mother took
Saliha to the bookstore. Alhamdulillah … Finally, the book became Saliha’s book.
PUISI