Kelompok 5

Drama Bahasa IndonesiaKelas X.2

Judul : Si Lancang

Ketua : Ridho PamungkasAnggota :

Aynaya AlfatihahFadhel Agung

Isti NabilaRizki Dwi NingsihSalsabila Awalia

Si Lancang

Tokoh: Lancang : Fadhel Agung  Emak : Aynaya Alfatihah Minah : Rizki Dwi Ningsih Ujang : Ridho Pamungkas Istri 1 : Isti Nabila  Istri 2 : Salsabila Awalia 

Konon pade zaman dahulu hiduplah seorang wanite miskin dengan anak laki – laki yang bername si Lancang. dan anak angkatnye bername minah. Mereke bertige tinggal di sebuah gubuk reot di sebuah negeri bername Kampar. Ayah si Lancang telah lame meninggal dunie. Emak Lancang dan minah bekeje menggarap ladang orang lain, sedangkan si Lancang menggembalakan ternak tetanggenye.

Pade suatu hari, si Lancang betul – betul mengalami puncak kejenuhan. Die sudah bosan hidup miskin. Die ingin merantau dan mengumpulkan uang agar kelak menjadi orang kaye.

Lancang : Emak, Lancang sudah tak tahan lagi hidup miskin macam ni. Lancang nak pegi merantau Mak!

Emak : Ape? Nak merantau? Aduh, macam mane ye Nak…?Lancang : Ayolah Mak…! Izinkan Lancang merantau ye Mak…?Minah : abang yakin ke nak merantau?Lancing : yakin lah abang yakin seyakin-yakinnyaMinah : macam mane mak?Emak : Baiklah Lancang… Kau boleh merantau, tetapi… Jangan lupakan

emak kau ni! Jike nanti kau Sudah menjadi orang kaye, segeralah balik!

Lancang : Benarkah Emak mengizinkan?Emak : Iye…Lancang : Wah terime kaseh Mak! Terime kaseh! Nanti saye pasti nak menjadi

kaye raye! Dan saye tak nak gi bekeje sebagai pengembale yang membosankan tu!

Minah : jangan lame-lame merantau kampong orang tu bang, kasian mak sendiri

Emak  : Hhh…Lancang : Janganlah bersedih Mak… Lancang tak nak melupakan Emak di

sini… Jike nanti sudah kaye, Lancang pasti balik Mak!Emak : Baiklah Nak. Besok pagi – pagi sangat kau boleh berangkat! Nanti

malam Mak nak membuatkan lumping dodak tuk kau makan diperjalanan nanti. Minah bantu emak ye..

Minah : ye mak..Lancang     : Terime kaseh ye Mak…Keesokan harinye…Lancang     : Mak, Lancang pamit… Do’akan Lancang ye mak…Emak          : Iye Lancang, Emak pasti nak mendoakan kau selalu! Ni lumping

dodak tuk bekal kau di jalan!Lancang     : Terime kaseh Mak… minah,abang titip emak ye jage mak baik-baikMinah : ye bang Lancing : Lancang pegi… Assalamualaikum!Emak          : Waalaikumsalam! Hati – hati nak!Minah : jangan lupe beri kabar ye bang…

Bertahun – tahun sudah Lancang merantau. Dan tidak ade kabar dari silancangEmak : nah, sini lu..Minah : ape mak..Emak : ade kabo dak?Minah : kabo ape mak?Emak : kan emak yang nanye, ngape dikau nanye balek pulakMinah ; iye lah mak, maksud minah kabo tentang ape?Emak : kabo dari abang kau tuMinah : ooo.. tak ade de makEmak : hmm dah lame lancang pegi,lagi ngape die ye sekaang dah makan

belumMinah : eih usah piki mak,kang mak sakik pule, die baik-baik aje tu dah lupe

mungkin same kite tuEmak : hush,. Mulut kau tuminah : heihh maaf lah mak, mari masuk mak dah malam tak baik duduk luoEmak : eleh alasan,mari lah..

Bertahun – tahun sudah Lancang di rantauan. Akhirnye die pun menjadi seorang pedagang kaye. Die memiliki puluhan kapal dagang dan ratusan anak buah. Istri – istrinye pun cantik – cantik dan berasal dari keluarge kaye pule. Sementare Emak si Lancang hidup miskin seorang diri di kampungnye.

Suatu hari Lancang nak mengajak istri – istrinye tuk pegi berlayar ke Andalas.

Lancang     : Wahai istri – istriku! Saye nak mengajak kalian tuk berlayar ke Andalas!

Istri 1dan2  : Hah? Benarkah Kakande?Lancang     : Iye.Istri 1          : Wah! Ni pasti nak menyenangkan! Kakande, bolehkah kami

membawa perbekalan yang banyak?  Istri 2          : Iye Kakande, kami nak berpeste pore di atas kapal.Lancang     : Tentu! Bawalah perbekalan sebanyak yang kalian mau!Istri 1dan2  : Terime kaseh Kakande!

Istri – istri Lancang membawe begitu banyak perbekalan, mulai dari makanan hingga alat musik tuk berpeste. Mereke juge membawe kain sutre dan perhiasan yang banyak.

Istri 1 : kau nak buat ape buat perbekalan nantiIstri 2 : banyak lah tapi yang paling banyak pulut kuning kesukaan kakandeIstri 1 : Oo, kalau gitu bio aku bantu buat nasi lemang kesukaan kakande

jugeIstri 2 : buatlah, kite besenang-senang hari ni Istri 1 : aah, dikau dah pernah kesini ke sebelumnye?Istri 2 : belum pernah agi. Akak?Istri 1 : akak? Belum juge baru kali niIstri 2 : hmm pas lah berarti kakanda bawa kite kesini takIstri 1 : haah betul tu

Sejak berangkat dari pelabuhan, seluruh penumpang kapal si Lancang berpeste pore. Mereke bermain musik dan bernyanyi sepanjang pelayaran. Hingga akhirnye kapal si Lancang merapat di Sungai Kampar, kampung halaman si Lancang.

minah    : Wah! Si Lancang rupenye! Die sudah jadi orang kaye!ujang       : Megah betul kapalnye! Syukurlah jike die masih ingat kampung

halamannye ni!Minah    : Sebaiknye kite beritahukan kedatangan Lancang ni kepade

Emaknye! Beliau sudah begitu lame menunggu kedatangan si Lancang.

Ujang : haah betul tu cepat-cepat

Di rumah si Lancang…

Ujang : maakkk ooo maakkkkMinah : Assalamualaikum!Emak          : Waalaikumsalam! Ape hal ni mekak mekik sana sini bising betulUjang : itu makk …disanee …Emak :heh ngape nah? Susah betul bacakap sama die niUjang : ini faktor kegembiraan mak, lancang balekkEmak : haahh?? Betull? Ujang : Iye Mak! Lancang sudah balik, dan die sudah menjadi orang kaye!Emak          : Betul tu? Alhamdulillah…! Akhirnye balik juge si Lancang! Terime

kaseh atas kabarnye ye! Saye nak menemui Lancang dulu!ujang    : Mari kami antar Mak!Emak          : Ye, terime kaseh banyak.

Sesampainye di kapal…Emak          : Subhanallah! Megah betul kapal ni! Saye nak naik dan menemui

Lancang!Minah : hati-hati makkLancang     : Ape perkare ni?! Ribut betul lah kalian!Emak : lancang anakkuuu..Istri 1          : Hah?! Benarkah wanite tue ni adalah ibu Kakande?Istri 2          : Mengape selame ni Kakande tak pernah menceritakan tentangnye?Lancang     : Bohong! Die bukan ibuku! Usir die dari kapalku!Emak          : Oh, Lancang anakku! Aku adalah emakmu!Lancang     : Manelah mugkin aku punye emak tue dan miskin macam kau!minah          : Apelah cakap kau ni Lancang! Beliau ni adelah emak kau! Tak

sepantasnye kau cakap macam tu pade emak kau!

ujang    : Istighfar Lancang! Istighfar!Lancang     : Diam kalian! Jangan ikut campur urusanku! Dasar orang – orang

kampung! istri1dan2   : Pegi! Pegi kalian dari sini!Emak          : Astaghfirullah!Sesampainye di tepi lautminah    :emak yang sabar yeeemak : awas nahEmak lalu mengambil lesung dan nyiru pusake sambil berdo’a…Emak          : Ya Allah… Si Lancang telah kulahirkan dan kubesarkan… Namun setelah kaye… Die tak mau mengakuiku sebagai emaknye… Ya Allah, tunjukkan padenye kekuasaan-Mu…!

Dalam sekejap tibe – tibe angin topan berhembus dengan kencang. Petir menggelegar menyambar kapal si Lancang. Gelombang Sungai Kampar menghantam kapal si Lancang hingga hancur berkeping – keping. Semue orang di atas kapal tu berteriak kebingungan, sementare penduduk berlarian menjauhi sungai.

Istri 1 : Akh! Ade ape dengan kapal ni?!Istri 2       : Aaaakh…!Istri 1          : Ya Allah! Ade ape ni?!Istri 2          : Astaghfirullah! Ade ape ni kakandeLancang     : Emaaak…! Si Lancang anakmu pulang! Maafkan aku Mak…!

Maafkan aku…!Barang-barang yang ade di kapal si Lancang berhamburan dihempas badai.

Kain sutra yang dibawe si Lancang dalam kapalnye melayang - layang. Kain tu lalu berlipat dan bertumpuk menjadi Negeri Lipat Kain yang terletak di Kampar Kiri. Sebuah gong terlempar dan jatuh di dekat gubuk Emak si Lancang di Air Tiris, menjadi Sungai Ogong di Kampar Kanan. Sebuah tembikar pecah dan melayang menjadi Pasubilah yang letaknye berdekatan dengan Danau si Lancang. Di danau itulah tiang bendere kapal si Lancang tegak tersise. Bile sekali waktu tiang bendera kapal si Lancang tu tibe - tibe muncul ke permukaan danau, make pertande akan terjadi banjir di Sungai Kampar. Banjir itulah air mate si Lancang yang menyesali perbuatannye kerana durhake kepada Emaknye.

Selesai